Vandaag poetsdag gehad... mijn poetshulp-vervangster deed me eventjes bijna mijn geduld verliezen... hoe vaak ik haar ook al zegde dat ze in de living alleen de vloer moet dweilen... het helpt niet... nadat ik alles zorgvuldig had afgestoft en de marmeren vensterbanken in de olie gezet ging ik eventjes mijn PC-ke openen... raakte verdiept in het een en ander tot ik na een tijd opmerkte dat het beneden zo stil was... geen stofzuigergeluiden... toen ik naar beneden kwam stond alles schots en scheef en had ze mijn pas-in-de-olie-gezette marmer met een natte doek afgenomen... het schuim kwam me even op de lippen... en ze stond in de keuken mijn ook-pas-afgenomen-werkbladen en fornuis weer te poetsen... gggrrrr... ik heb het haar nog maar eens uitgelegd en dan knikt ze ijverig van "ja" en "ok" maar of het doordringt weet ik niet... wat doe ik ermee... iemand anders vragen aan het bureau... wat gaan ze me dan sturen... nog wat geduld oefenen... inmiddels zit ik hier dan toch maar met vlekken in mijn marmeren tabletten want ze giet overal azijn in... je zou toch denken dat iemand die als poetshulp wordt ingezet enig verstand heeft van hoe ze bepaalde materialen moet behandelen... niet dus.

13-07-2015 om 20:16 geschreven door Myette

Ik was al heel vroeg verslaafd aan lezen... ben het nog... als ik niet enkele ongelezen boeken heb liggen voel ik me bloot... ontmanteld... dus die week zonder auto en bib waren ellendig... ik zat ook zonder tomaatjes en fruit maar dat vond ik minder erg... tja... mensen zitten soms raar ineen... ik las dan ook vaak over mensen die een dagboek bijhielden... iets wat ik nooit gedaan heb... dit blog komt er het dichtste bij... waarom ik in mijn ouwen dag nog de behoefte heb om de wereld (hm hm) te verkondigen wat ik die dag gedaan heb weet ik eigenlijk niet... waar ik wèl spijt van heb is het feit dat ik nooit het wel en wee van mijn kinderen heb vastgelegd... onlangs hoorde ik van een jonge moeder die alles van dag tot dag vastlegde tot het boertje na de papfles toe... je denkt dat je die dagen en weken en maanden en jaren nooit zult vergeten maar dat is niet zo... de ene omstandigheid verdringt de anderen en je vergeet... spijtig toch.

Ik ga jullie nu niet vertellen hoeveel boertjes ik vandaag heb gelaten want die zijn niet te tellen... hihi... enkel dat ik gisteren met een probleempje zat dat moest opgelost worden... toen we bij vrienden op bezoek waren kwam het gesprek op GSM en smartphone en ik zegde dat ik mijn oud GSMke heel wat gemakkelijker vond dan die smartphone... ik haalde het ding uit mijn sacoche (handtas) en dat stond roodgloeiend... bangelijk gewoon... ik heb direct de batterij eruit gepeuterd... thuisgekomen waagde ik me aan een experiment... nl. de simkaart uit dat ding halen en in mijn oud GSMke plaatsen... het lukte en ik begon het toestel op te laden... toen zegde het heel beleefd dat ik een nieuwe simkaart moest plaatsen... en LAP daar zat ik... ben dan deze voormiddag naar de winkel van Base getrokken met beide ontmantelde toestellekes in een plastic tas... als ik vroeger iets wilde gedaan krijgen van een man wapperde ik met mijn wimpers maar nu waag ik me daar niet meer aan... in plaats daarvan speel ik het lieve ouwe omaatje dat geen kaas gegeten heeft van al dat nieuwerwets spul... enne... het werkt wonderwel... de lieve jongeman die me hielp heeft alles terug gemonteerd en het werkte...  en dit zonder kosten... goed he... als dank heb ik nog maar eens met die wimpers gewapperd!

10-07-2015 om 20:32 geschreven door Myette

Vandaag naar de dokter geweest voor mijn halfjaarlijks spuitje om de osteoporose ietwat tegen te houden... toen hij over mijn gewicht begon en ik zegde dat ik weigerde nog te vermageren omdat mijn vel dan nog meer gaat hangen... vertelde hij me een aan de situatie aangepaste mop waar hij geweldige lol in had... ik ook wel maar bij mij was het meer galgenhumor... in oktober laat ik een botdensiteitsmeting doen om te zien hoe het er daar vanbinnen uitziet... zo blijf je maar bezig he... gelukkig is het nu wat minder warm... er staat zelfs een stevige wind... 't manneke heeft me thuis gedropt en is op zijn veloke gekropen om de mannen van de koers te zien rijden door ons dorp... iets waar ik feestelijk voor bedank... toen we nog met de vrienden regelmatig gingen fietsen heb ik teveel van die maniakken zien en horen voorbijflitsen... woeste kerels die alles wat hun weg verspert zouden verpletteren en dit al vloekend... manlief is een echte sportfanaat en kijkt naar alles wat beweegt... van motoren tot snookerballen toe... terwijl het mij niet kan boeien... ik heb in mijn glorievolle jaren ook wel wat sporten gepleegd maar er uren naar zitten kijken was niet aan mij besteed... ik ben alleen in huis en geniet van de radiostilte... loop wat rond te lummelen en ga zo dadelijk aan een nieuw boek beginnen... waar ik ook van geniet is eindelijk eens "droog" te zitten t.t.z. niet plassen lekkend van het zweet... eerst nog een boke eten en dan de tuin in met dat boek... dada!

06-07-2015 om 12:08 geschreven door Myette

Even een blogje plegen voordat het zweet hier tussen de toetsen druipt... dat het warm is hadden jullie al gemerkt zeker en dat het nog warmer gaat worden misschien ook... dus de voormiddag is voor de klussen en de namiddag voor het luieren en zweten.

Gisteren was het wassen... vandaag strijken... moet ook gebeuren alhoewel ik strijken haat... na de middag op de fiets naar de golf gereden... de vrienden ontmoet... drankje geslurpt (door een rietje en dat is slurpen)... dan rondje gespeeld... na dat rondje uitgedroogd neergeploft en weer drankje besteld en zitten kletsen... het stel waar we gewoonlijk nadien mee gaan eten vroeg ons dit keer ook maar op de fiets was dat nogal moeilijk... daarom geweigerd... zij vertrokken met de bus en wij gingen bij een ander stel clubvrienden zitten voor nog een babbel... dan kwamen er nog twee bijzitten... daarna nog twee... en wij zijn tot bijna 8 u blijven nagenieten van de zoele avondlucht... de uitbaters vertrokken en wij wuifden ze na... dan terug de fiets op... dat was effe afzien want ik had een Duvel op en die Duvel was in mijn benen gezakt... blij dat ik thuis aankwam zonder van mijn veloke te totteren... nog wat zitten puzzelen want man was sport aan het kijken en vroeg gaan slapen.

Ziezo dat was gisteren... vandaag wordt het heel wat rustiger.

01-07-2015 om 09:47 geschreven door Myette

Na een hele week in stressvolle spanningen te hebben geleefd met alle gevolgen vandien... waren we dringend aan ontspanning toe... de garage waar ons wagentje uiteindelijk is terecht gekomen belde ons gisteren met het heuglijke nieuws dat er wel het een en ander aan scheelt... dit kapot en daardoor weer wat anders kapot geraakt... het gaat ons zo'n 1000 € kosten als het daar tenminste bij blijft... eerst besloten we de buikriem aan te halen maar verdorie een mens mag toch nog iets hebben zeker dus we trokken naar de koekestad... met de tram... wat rondgewandeld in een zomerse uitbundige stad vol muziek en terrasjes... toen mijn voeten begonnen te preutelen zochten we een van die terrasjes op en trakteerden onszelf op een lekker biertje... we zaten er heerlijk koel en zagen de wereld aan ons voorbij trekken... en wat een wereld... alle maten en gewichten waren vertegenwoordigd... ik telde natuurlijk de dunne figuren en kwam tot de conclusie dat er veel meer dikke rondlopen dan dunne en dat bezorgde me een heerlijk slank gevoel... waar ik me ook steeds over verwonder is dat zoveel mensen te koop lopen met hun minder aantrekkelijke lichaamsdelen... OK je moet ook niet in een zak of burda rondlopen maar ietsje minder zou toch ook kunnen... benen met aderspat in super korte shorts... voelen die zich dan zoveel frisser... met de leeftijd komen allerlei huid perikelen opdagen en die kun je niet allemaal verdoezelen maar er zijn grenzen... ook de jeugd bezondigt zich hieraan... zowel meisjes als jongens... om nog maar te zwijgen over uitpuilende buiken geprangd in veel te kleine shirtjes... wat mij ook nog steeds verbaast zijn tatouages... ik heb er een massa gezien vandaag... op de Tunnelplaats stond een hele rij zware motoren en de berijders van die dingen kon je er zo uitpikken... armen en benen vol getekend... ik liep achter een zo'n specimen en 't manneke moest me bijna losrukken want ik was compleet gefascineerd... die man had een heel prentenboek op zijn lichaam staan en ik als fervente boekenwurm kon er niet genoeg van krijgen... enfin na het terrasje naar huis gepikkeld... letterlijk want ik was een blaar aan het kweken op een van mijn hielen... de andere hield gelukkig stand.

Ik herinner me nog de tijd dat iedereen... als men de stad introk voor een wandeling of wat dan ook... zich "mooi aankleedde" met inbegrip van kousen... hoge hakken... handschoentjes... aan een hoed heb ik me nooit bezondigd... dat is nu wel even anders... nu loopt iedereen erbij of ze zo uit hun bed komen kruipen... de enkelingen die smaakvol gekleed zijn... en dan heb ik het niet over "echt opgetut"... vallen gewoon op... er is echter een voordeel aan verbonden... na afloop van zo'n "terrasjes sessie" ben je van je complexen verlost.

27-06-2015 om 19:35 geschreven door Myette

Zoals ik al vertelde hebben ze ons karreke weggesleept en staat de vervangwagen ongebruikt in onze garage... aangezien de garage nog niets aan ons wagentje gedaan had belde ik de VAB om te vragen of we die vervangauto eventueel langer konden houden... nee want ze zaten met een tekort... maar... zegde die mevrouw aan de telefoon... we moesten die garage wat aanporren... toen man gisteren naar die garagehouder ging om te vragen wanneer ze er zouden aan beginnen werd die man woedend en gooide man gewoon buiten... onze auto werd buiten gezet en we moesten maar iemand anders gaan lastigvallen... wat nu gedaan... VAB wilde onze wagen niet weer gratis gaan opladen... we belden naar een andere en die zouden hem komen halen maar tegen betaling... we hebben dan maar toegezegd... ik zit nu te wachten op een telefoontje van hen.

Man zit dik in de zenuwen en moet dat uitwerken... op wie dan wel... op mij natuurlijk... dus kreeg ik alle oude koeien vandaag bij het ontbijt nog maar eens op mijn bord... er werd hier ten huize van duchtig met deuren gesmeten... meneer staat dan verbaasd dat ik niet steeds laaiend enthousiast rond zijn nek hang maar woorden kunnen heel erg kwetsen en dat schijnt hij niet te begrijpen... hij vindt het heel normaal dat hij er alles uit kan flappen en dan vergeten... ik zit wel anders in elkaar en dat noemt hij dan "vlug op de teentjes getrapt" en "aanstellerij"... wat ik hem noem... maar dan in mijn gedachten... is heel wat erger maar ik weet me te bedwingen en dat vreet aan me... zit hier al enkele dagen met een binnenwerk dat helemaal van slag is.

Wel dat is wat je zegt "de vuile was buiten zetten"... zou ik niet mogen doen maar... sorry... het zit me zo hoog dat ik het kwijt moest.

25-06-2015 om 10:08 geschreven door Myette

Afwisseling van spijs doet eten is een van de clichés die veel gebruikt worden... nou ik hou wel van wat afwisseling maar soms kan het ook verkeerd uitdraaien... zaterdag was een drukke maar plezierige dag... ik vertelde nog van ons bezoekje aan OMA REUS... zondag plande ik een rustige dag om te bekomen van de vorige maar dat viel weer eens tegen... toen 't manneke na de middag golfwaarts wilde trekken kreeg hij ons Poloke niet in gang... na herhaaldelijk proberen belden we dan maar de VAB op... de technieker stond al een uurtje later aan de deur... heeft meer dan een uur staan zoeken waar de boosdoener huisde en niets gevonden... dan maar ons wagentje opgeladen en naar de dichtsbijzijnde VW garage gevoerd... man kwam thuis met een vervangwagentje... een Suzuki... duwde me de gebruiksaanwijzing in de pollen met de opdracht dit en dàt op te zoeken... ik heb zowat een uur zitten allerlei knopjes uittesten... iets wat hier in huis mijn voornaamste taak is want manlief is een digibeet en geboren zonder technische knobbel... ik heb dan na ijverig zoeken de nodige knoppen gevonden en mocht ik terug naar mijn spannende boek... waarvoor ik al die moeite moest doen weet ik niet want nu besliste hij dat hij die wagen in de garage wil laten staan om hem niet vuil te maken want... in het door hem getekende contract staat dat de auto van binnen en van buiten in onberispelijke staat moet zijn bij de overdracht... ik verwacht deze week 2 x eters maar zal die moeten afzeggen wegens wagenloos en dus niet in staat de benodigde eetwaren in te slaan... waar het volgens mij om gaat is dat hij bang is met dat vreemde wagentje te rijden maar dàt bekennen... o maar!

22-06-2015 om 13:33 geschreven door Myette

Na lang aarzelen... rondzwerven in een drom mensen trekt me niet meer aan... besloten we toch maar de stad in te trekken want ik wilde dit keer de reuzen... voornamelijk OMA REUS in natura bekijken... dus zaterdag gemakkelijke schoenen aangetrokken en met de tram naar de koekestad... we waren er rond 10 u... even inlichtingen gevraagd aan de balie op de Groenplaats en dan naar de Kaaien gestapt... daar de aanwezige agenten gevraagd wanneer OMA te verwachten was en die zegden ons dat we gerust nog een koffieke konden gaan drinken... wat we dan ook gedaan hebben op een terrasje op de Tunnelplaats... toen ik in de verte tromgeroffel hoorde was ik niet meer te houden en wilde post gaan pakken om niet weer op de laatste rij uit te komen met allemaal lange mensen rondom mij... man lag weer dwars en wilde blijven zitten zodat ik hem maar liet sudderen en alleen vertrok... ben op de hoek gaan zitten naast een dame die zich al had geposteerd op een vensterbank en we raakten aan de praat... zij en haar man kwamen van Turnhout en zo te horen rondom mij krioelde het er van "vreemdelingen" t.t.z. niet-antwerpenaren... het tromgeroffel werd luider en eindelijk kwam OMA in zicht... toen ze bijna op onze hoogte was gekomen stopte de stoet want OMA moest plassen... ik was wel blij dat dit niet vlak voor mij gebeurde want haar plasje is enorm... de mamas rondom mij gaven luidruchtig commentaar tegen hun kindjes van "wat een vieze oma niet... dat mag je toch niet doen zomaar op straat" terwijl de kindjes met grote verbaasde ogen toekeken en giechelden... ik stond op de eerste rij... vastbesloten me niet te laten verdringen enne het is me gelukt... OMA was schattig en immens maar wat mij het meest fascineerde waren de haar omringende lilliputters die acrobatische toeren uithaalden om OMA in beweging te houden... mijn oprechte bewondering voor hen en ROYAL DE LUXE die het klaarspeelt ons elke keer zo'n fantastisch schouwspel aan te bieden... ook mijn dank aan Antwerpen die haar bewoners een hele zomer lang gratis amusement biedt... onze centjes worden dus niet allemaal verspild...

Teneinde de grote meute op de tram te vermijden zijn we een terrasje gaan doen met drankje en hapje en hebben we heel Antwerpen en Nederland zien voorbij wandelen... een gouden dag voor de horeca.

21-06-2015 om 10:41 geschreven door Myette

De laatste dagen was het hier weer "beeld zonder klank" en... teneinde er een eind aan te maken stelde ik voor eens uit te rijden... man was akkoord en stelde Lier voor... voor mij prima want ik was al in jaren niet meer in Lier geweest en vond dat vroeger een aangenaam stadje... dus we stapten in de wagen en begonnen te rijden... eerst naar de Makro om te tanken... de eerste pomp deed het al niet... dan maar terug proberen bij een andere... gelukkig hadden we benzine genoeg want we deden zowat de toer van Vlaanderen... om te beginnen wat omleidingen voor allerlei werken... dan files om U tegen te zeggen dus man dacht slim te zijn en sloeg zomaar ergens af om niet in de file te moeten zitten... wij hebben de "boerenbuiten" van Wommelgem... Boechout... Vremde... uitgebreid kunnen bewonderen... uiteindelijk vonden we de "grote baan" terug en OP naar Lier... daar aangekomen een plaatsje zoeken om te parkeren... omdat manlief pertinent weigert parkeergeld te betalen hebben we zowat heel Lier kriskras doorkruist... het was snikheet in de wagen want de airco doet het niet meer... ik had dorst en het te warm maar bleef verwoed op mijn bieterkes bijten... diep teleurgesteld lieten we Lier dan maar achter ons om uiteindelijk iets te gaan drinken op de Golf... een Duvel voor mij en een Trappist voor meneer... en terug naar huis... als uitstapje kon het wel tellen.

Na een boke voor de TV gaan zitten voor de Mentalist (wordt wel flauw)... NCIS (idem dito)... dan een vechtfilm met een zekere Chan (lenig vechtmanneke) waar we bijna 2 uren hebben zitten kijken naar een hele resem politiemensen die werden afgeslacht door een bende gestoorde rijke jongelui... die slachting gebeurde op enkele manieren die ik nog niet had gezien (echt een opkikkertje voor onze jongeren)... en de afbraak van ontelbare gebouwen en wagens... opgefrist door enkele spectaculaire vechtpartijen door nog van die lenige mannekes... na die film nog even gekeken naar Silent Witness waar we wat gruwelijke lijken te zien kregen.

Na al deze belevenissen ben ik gaan slapen... zo moe "als een hond" (waar die hond dan wel zo moe van wordt heb ik nooit begrepen)... de hond van zoon komt hier binnen... krijgt zijn snoepje... gaat drinken en valt dan als een blok in slaap... wordt alleen even wakker als ik richting keuken stap... doet dan enkele slaperige stappen richting moi in de hoop op nog een snoepje en gaat dan terug liggen.

Weet je ik zou nog eens een echt goeie film willen zien... zo eentje vol humor en kolder... die maken ze niet meer.

18-06-2015 om 12:00 geschreven door Myette

Verwend ben ik... niet door 't manneke hoor... maar door mijn vorige poetshulp... die was ingehuurd voor 4 uren maar al van in het begin deed ze het werk in 3 uren tijd en wilde dan ook maar 3 uren betaald krijgen... ze is nu in zwangerschapsverlof en ik kreeg vandaag een vervangster... ik wil dat mens wel het voordeel van de twijfel geven maar twijfelen doe ik wel... het is een wat sukkelachtig vrouwtje en na een rondleiding van mij door mijn "kasteel" begon ze alle poetsgerei naar beneden te sleuren en de gang te dweilen... dan de trappen naar boven en zo verder... ik vind dat maar een rare manier van werken of heb IK het mis... en het is ook al geen rappe... de stofzuiger liet ze links liggen en ze begon direct met de natte mop... resultaat... hier en daar liggen dotjes samengeklonterd stof die ik dan in het voorbijgaan maar opraap... ze is de 50 voorbij maar heeft blijkbaar niet veel gepoetst in haar vorig leven... enfin we zien het wel even aan... volgende keer beter hoop ik maar.

Het weer is weer schitterend en zodra Janina (zo heet ze) weg is kruip ik de tuin in met mijn boek... mijn deel van het gepoets zit er op en mijn geweten is dus zuiver.

Zij die gaat genieten groet U!

15-06-2015 om 12:57 geschreven door Myette

Ja FIER op m'n eigen zichzelve... mag het eens... na lang zagen van 't manneke besloot ik vanochtend... nog half in slaap weliswaar... mijn moed bijeen te grabbelen en terug op de fiets te kruipen... het weer was er juist goed voor en het was dus van "nu of nooit"... trouwens hij had al vaak gedreigd die fiets te verkopen en dat wil ik niet... ik kreeg dat beestje toen ik op mijn 17 ging werken en het heeft me al die jaren trouw gediend... men zegt soms dat goeie waar zichzelf verdient maar soms is dat wel waar ook... het was een dure fiets en zie... toen de kinderen klein waren zetten we de fietsen boven op de wagen en reden naar "den buiten" van waaruit we dan met de fiets vertrokken... we namen ze mee naar zee... dit om te zeggen dat we er heel wat kilometerkes hebben mee afgelegd... nu was het 2 jaar geleden dat ik nog gefietst had en ik was wel een beetje nerveus... blijkbaar is het waar dat men fietsen en zwemmen nooit verleert... eerst de fiets de garage uitgeduwd en dan met een jolig hupje erop (dit ten overstaan van de buren) haha... tja ik heb mijn trots nietwaar... naar de golf gereden... een rondje gespeeld en... tot overmaat van jolijt... 't manneke verslagen... een koffie gedronken en wat zitten babbelen met een ander stel... terug naar huis door de verschillende parken... het was mooi... het was prachtig... het gaf voldoening... en nu geniet ik van een welverdiende rust.

12-06-2015 om 14:41 geschreven door Myette

Vandaag de uitslag gaan halen van al die onderzoeken... goed en slecht nieuws... het goede is dat mijn hersenpan er redelijk uitziet... alles op zijn plaats zit zonder overbodige zaken die er niet thuishoren... en dat mijn hernia me dat gespannen gevoel in mijn benen oplevert... het slechte is dat er niets aan te doen is... de sleet mannekes... de sleet... artrose... dus die hoofd- nek-en andere pijnen zal ik moeten meesleuren... de dokter stelde me voor pillekes te nemen om de pijndrempel te verhogen maar die pillen zou ik dan doorlopend moeten slikken en die sluiten niet uit dat ik alsnog pijnaanvallen zou kunnen krijgen... dat aanbod heb ik dan maar beleefd afgeslagen... ik wacht wel af wanneer de pijn me te erg wordt en neem dan een pil... zodoende ben ik nu ook toegetreden tot de "pijnstillende pillen nemende club"... alhoewel ik echt niet vlug bezwijk want ik kan echt wel wat verdragen... resultaat van een leven lang reumapijnen te hebben doorstaan... je wordt er harder van.

Voor de rest geen nieuws van het front... alles gaat zijn gewone gangetje hier... wat koken... wat opruimen... boodschappen gedaan en nadien in de tuin liggen luieren... het weer was zalig vandaag... lekker warm met een fris briesje erbij... kan niet beter... morgen nog warmer maar met de belofte van onweer... kreeg net een mail van de bank met voorschriften om zo min mogelijk gevaar te lopen... ze zijn zeker bang dat hun verzekering teveel schadeclaims gaat krijgen... enfin men weze gewaarschuwd.

11-06-2015 om 19:32 geschreven door Myette

Pffff... het is lekker weer maar toch voel ik me neerslachtig... ik heb dat wel meer dus maak ik me er niet zo druk over... alleen wachten tot die "loet" over is... intussen kabbelt het leven hier gewoon door... onze vriendenkring brokkelt stilaan af door overlijden en ziekte... ikzelf kan me ook niet meer inzetten voor mensen die ik vroeger als vrienden beschouwde maar zelfs niet de moeite nemen een tegenbericht te sturen op een mailtje... ze sturen een of ander PPS-ke maar dat is zo onpersoonlijk... dus WEG ermee... tja 't manneke beweert al jaren dat ik een "moeilijk" mens ben en misschien is dat wel zo maar als ik voel dat mensen weinig interesse tonen trek ik me in mijn schelp terug... het leven en de tijd dat ik hier nog rondwandel is te kort om die tijd te verspillen in zinloos gezever en dan gebruik ik die tijd liever om me in een boek te verdiepen... ik ben dan wel geen kuddedier maar dat betekent niet dat ik niet kan genieten van samen zijn met echte vrienden... samen lachen... soms een ernstig gesprek... die vrienden kunnen dan ook bij mij terecht met hun zorgen en daar neem ik dan wèl de tijd voor.

Het leven wordt er niet gemakkelijker op... ikzelf zit constant met nek- en hoofdpijnen... daarom die onderzoeken en morgen bezoek bij de neuroloog voor de uitslag... daarop komt dat 't manneke soms het noorden kwijt is en dat zelf beseft en zich zorgen maakt... ik probeer niet teveel vooruit te denken maar dat is moeilijk... ik zie het dus vaak somber in.

Gisteren toch nog een namiddag naar de golf geweest en zitten napraten met enkele vrienden... we zijn daar begonnen met die wekelijkse afspraak zo'n 15 jaar geleden en waren met een 20-tal... nu zijn we nog met 6 als we voltallig zijn... toch triest... de zondagochtenden competitie voor de club hebben we 2 jaar geleden opgegeven wegens "te vroeg opstaan" en "te vermoeiend" maar dat betekent ook dat we "uit de circulatie" zijn... soms ontmoeten we nog enkele oud-medeleden maar ook dàt vermindert.

Aan degenen die nog wakker zijn na mijn ellenlange klaagzang... proficiat en bedankt om me te willen aanhoren... ik hoop dat mijn volgende blogje ietwat opgewekter wordt.

10-06-2015 om 10:26 geschreven door Myette

Dit even teneinde mijn "massa lezers" (ironie) gerust te stellen... na onderzoek van mijn binnenwerk is gebleken dat de normale sleet zijn gang ging en er geen alarmerende zaken gevonden werden... ik kan nog best een jaartje mee dus... volgende week bezoek bij de neurologe en dan kom ik te weten of die mevrouw me van mijn pijntjes kan verlossen of niet... ben al blij dat die hersenscan hersens heeft gevonden want soms twijfel ik zelf.

Waar ik ook mijn twijfels over heb is waarom ik eigenlijk dit blog nog aanhou... het is dat ik altijd heb gehouden van schrijven en lezen en een blog is een soort uitlaatklep... maar als je steeds het gevoel hebt dat je als "roepende in de woestijn" staat te bleiren komen de twijfels opdagen... ik ben jaren geleden begonnen met chatten... ik begon dan steeds met te zeggen dat ik gewoon wat wilde praten over ditjes en datjes maar... geloof me... dames waren niet geïnteresseerd en de heren wilden allesbehalve praten... zodoende heb ik nog maar 1 chatter... een man wel maar een echte vriend... hij vertelt me zijn zorgen en ik hem de mijne en dit al jaren... niet dat we alleen praten over problemen hoor... we houden het zo licht mogelijk.

Met de leeftijd komt ook het besef waarom je vele zaken verzamelt die je toch nooit meer gebruikt... ik begon met kasten na te kijken en dingen weg te geven of te gooien... boeken die je nooit meer zult lezen... kleren waar je al jaren niet in gezien wil worden... "vrienden" waar je nooit iets van hoort... ik heb nog zo het een en ander te ordenen maar ben er mee bezig.

Maar nu ga ik eerst de tuin in... stoel staat al klaar... mandje gevuld met boek... bril... telefoon... papier en pen... gaat mee... ik las deze morgen in de krant dat ouderen zich niet mogen vermoeien met dit warme weer en wie ben ik om wijze raad in de wind te slaan?

05-06-2015 om 12:40 geschreven door Myette

Soms komen bedenkingen zomaar ineens opduiken... zo ook hier... ik weet al lang dat ik geen echt kuddebeest ben... ook geen hausfrau in hart en nieren... dat ik soms vreselijk geïrriteerd geraak van bepaalde mensen... dat ik eigenlijk niet geschikt ben om als iemands partner door het leven te gaan... en ja ik hou wel van een goed gesprek maar niet elke dag... maar niet van eindeloos gezever... van een welgemeende knuffel maar niet non stop... van iemand waar je van opaan kunt en die iemand daar sta ik dan ook voor klaar... maar om te zeggen dat ik de droomvrouw ben... verre van... wat ben ik dan vraag ik me soms af... een egoïstisch kreng... nee dat nu ook niet... minderbedeelden en dieren raken mijn hart wel en ik probeer dan ook te helpen waar ik kan... ik ben iemand die met de beste wil van de wereld geen komedie kan spelen en dat zie je wel aan mij hoezeer ik ook mijn best doe mijn gevoelens te verbergen... ik veracht hypocriete mensen die menen dat ze boven anderen verheven zijn omwille van wat... ja van wat... dat vraag ik me dan af... ik heb wel respect voor mensen die eerlijk en intelligent zijn... dat mag ook gewoon boerenverstand zijn... profiteurs die anderen voor hun karretje spannen laat ik vlug vallen... ik heb nu eenmaal geen behoefte me te omringen met allerlei mensen of ze me nu interesseren of niet... het moet de moeite waard blijven of ik trek me terug in mijn "hoekje met mijn boekje" of ik zit hier achter mijn computer mijn binnenste te ontbloten.

Als ik zo in gesprek geraak met mijn zoon kom ik tot de ontdekking dat hij ongeveer hetzelfde denkt... leert hij iemand kennen die hem bevalt dan gooit hij er zich met volle overtuiging in... iets waar hij toch in zal moeten veranderen want hij wordt vaker teleurgesteld dan goed voor hem is... met als resultaat dat hij op 44- jarige leeftijd liever als loner door het leven gaat... met zijn hond en kat... daar geeft hij al zijn liefde aan en die appreciëren dat dan ook.

Ik ga me nu klaarmaken voor het bezoek aan onze huisarts... ben benieuwd wat de uitslag van die onderzoeken zal zijn... best wel nerveus nu.

04-06-2015 om 08:37 geschreven door Myette

Tegenstrijdige gevoelens zal iedereen wel eens hebben zeker... ik dus ook... ik vertelde vroeger al dat zoon tegenwoordig elke zaterdagavond ons een bezoek brengt MET zijn beste maatje... de Vico (de hond)... ze doen dan eerst een lange wandeling en komen zo tegen 10 u aan... ik kook die dag voor 3 zodat zoon EN hond nog een hapje kunnen eten... zoon zet zijn prakkie in de micro golf en zet zich dan gezellig in de zetel met bord op schoot... tja als vrijgezel heeft hij zo zijn eigen leefwijze... de hond poot zich voor hem neer en wacht gretig af... elke hap die zoon in de mond steekt wordt aandachtig gevolgd met oren en ogen alert... dan krijgt hij een brokje... slokt het door... likt zich de bek en wacht op het volgende... dat gaat zo door tot het bord leeg is... hond legt zich voldaan neer... zoon idem... maar terwijl de hond hoogstens eens een zuchtje slaakt begint zoon te babbelen... aangezien hij alleen hond en kat thuis heeft is die avond zijn babbelavond... 't manneke blijft TV kijken en moeke luistert... soms als ze heel rap is mag ze ook een woordje placeren maar niet vaak... hij praat dan over alle minne... soms ook goeie dingen die hem die week zijn overkomen... ik zit en luister onderwijl even afgebroken om man, zoon en hond brokjes te voeren... drink een Duvel om de moed erin te houden tot ik tegen 12 u zoon en hond de deur uitduw... die tegenstrijdige gevoelens zijn deze... ik hou zielsveel van mijn zoon... de hond is ook een schatje... maar de laatste maanden heb ik geen enkele keer eens een film kunnen kijken... soms verveel ik me grondig maar toon het niet want anderzijds ben ik gelukkig dat zoon zo gaarne bij ons langskomt en vind het ook zielig voor hem dat hij altijd alleen is... de foute vrienden die hij vroeger had heeft hij de laan uitgestuurd toen hij zijn gezonde verstand begon te gebruiken... nieuwe vrienden heeft hij niet gemaakt omdat hij alleen werkt en nooit meer uitgaat... dus... ik ben zijn klankbord geworden en dat wil ik niet kapotmaken.

Zondagavond regende het pijpestelen en ik zat zielsgelukkig TV te kijken toen we het bekende belletje hoorden en zoon weer voor de deur stond met een kletsnatte hond... die hond moest poot voor poot afgedroogd worden... hij heeft ook zo'n dikke vacht dat er 3 badhanddoeken aan gingen en nog begon hij zich uit te schudden toen hij boven kwam wat mij een luide NEE deed roepen... ik stopte vlug wat vlees in zijn verwachtingsvolle muil en hij vergat dadelijk dat hij zich nog moest uitschudden... toen zoon boven kwam... al even nat... ging de vierde handdoek eraan... weer hetzelfde scenario... brokjes voor beiden... drankje en luisteren.

Deze voormiddag living... keuken... gang een sopje gegeven want alles stond onder de modderpoten (van de hond) niet van zoon... nu zit ik hier in tweestrijd... ga ik het hem vragen ons niet meer te overvallen als het zo'n stinkweer is en alleen de zaterdag te komen of ga ik als liefhebbende moeder zwijgen als vermoord en het geduldig uitzitten... ben er nog niet uit!

01-06-2015 om 15:35 geschreven door Myette

Zoals ik al vertelde kreeg ik bericht dat mijn MRI niet goed aangeslagen was... hm... niet duidelijk genoeg dus... en dat ik terug moest komen... dat was dan vandaag... na weer zowat 1 uur wachten werd ik opgeroepen en werd een cabine in geloodst met het verzoek me uit te kleden... ik merkte te laat dat ze geen hospitaalhemdje hadden klaargelegd en begon op de deur te bonzen... het kind dat opendeed keek me perpleks aan alsof ze niet wist waar ik het over had maar gaf me dan toch dat hemd maar... na weer een kwartuur te hebben zitten nagelbijten in dat benauwde hokje mocht ik binnen komen... dat bed op... de deken erover... oordopjes en oorbeschermers op... nog een kap over mijn hoofd en ik werd de oven ingeschoven waar het orkest begon... na zowat een kwartuur stopte de ketelmuziek en werd ik naar buiten geschoven maar het was nog niet gedaan... vooraleer ik een zucht van verlichting kon slaken werd mijn hand beetgenomen... kreeg ik een band rond mijn arm met het verzoek een vuist te maken wat ik volgaarne deed... kreeg een prik met contrastvloeistof en weer de oven in voor de volgende sessie... weer die gamelan en dan... o opluchting... mocht ik beschikken... volgende week donderdag naar de dokter met de uitslag... wat zal het worden?

Vandaag zou het burendag worden en werd ons gevraagd stoelen buiten te zetten en kennis te maken met onze buren... mooi niet dus... na de middag stond ik paraat om eventueel die buren te gaan begroeten maar onze straat bleef angstvallend leeg... geen stoelen... geen buren... eigenlijk is een gewone weekdag niet zo'n goed idee voor een burendag... ik denk niet dat er veel mensen thuis zitten tijdens de week... mannen en vrouwen gaan uit werken behalve natuurlijk die enkele oudjes die reikhalzend zitten te wachten tot ze die onbekende buren een handje kunnen gaan geven... weer iets dat in het water viel... letterlijk want het begon dan nog te regenen ook.

29-05-2015 om 23:16 geschreven door Myette

Hehe... al een hele dag doorgebracht zonder problemen... alhoewel... toen ik de GPS wilde raadplegen en zag dat dat ding "plat" stond maakte ik me niet direct druk want daar is opladen voor... jaja... na zowat alle "prisen" in huis te hebben geprobeerd moest ik toegeven dat bovenvermeld ding het niet meer deed... en weer maakte ik me niet druk want ik verwachtte zoon 's avonds en die krijgt zowat alles weer aan de praat... ik zat er dit keer naast... 't manneke die nooit zo'n GPS in huis wilde want hij weet de weg toch beter te vinden dan zo'n machientje is volledig over stag gegaan en wil dat ik een nieuwe koop... waarom weet ik ook niet want als de GPS opstaat en dat lieve meisje ons rechts wil laten inslaan zegt man steevast : "ik zou langs links gaan" en dit zo de hele route door tot het schuim me op de lippen komt... ik zit nu echt in spanning te wachten wat vandaag me weer gaat brengen... tot hiertoe is het rustig.

Zonet de wekelijkse restauratiewerken uitgevoerd want daar neem ik de zondagvoormiddag voor... ik sluit me dan op in de badkamer met verbod binnen te komen tot ik alle heikele punten heb af- en bijgewerkt... deze keer nog mijn "blein" moeten verzorgen die ik opgelopen heb door de kliniek grondig te verkennen... ik verwachtte dan ook niet 20 kilometer te moeten stappen in mijn nieuwe schoenen en had ook geen kousen aangetrokken... zodoende!

Nu moeten jullie niet gaan denken dat ik hier in zak en as zit... OK... ik zat er eventjes in maar dat duurt nooit lang bij mij... in een zak zitten en dan nog in as ligt me niet zo.

24-05-2015 om 12:04 geschreven door Myette

Verdorie nog es an toe sèg... net was ik thuis van een zeer enerverend bezoek aan het ziekenhuis voor maar liefst drie onderzoeken... en ik kreeg telefoontje dat ik terug moest komen voor nog een bijkomend MRI onderzoek... en LAP daar gaat mijn rust weer... wat zouden ze ontdekt hebben... ik moest er om 9 u  zijn voor het controleren van mijn zenuwbanen... dat betekent electroden aan enkels en polsen... overal steken ze pinnekes in je huid en die pinnekes worden verbonden met draden... dan stroom erop en : "doe je ogen dicht en ontspan je mevrouwtje"... jaja ontspan je maar als om beurten je voeten en polsen staan te wippen onder stroom... na deze marteling moest mijn hoofd onderzocht worden... ik kreeg een soort kap op... zo'n 20 tal contacten werden op hoofd en nek geplakt met van die vieze gel en weer van hetzelfde : "ogen dicht en ontspannen" enfin ik deed mijn best om aan leuke dingen te denken en net toen ik dacht dat ze me vergeten waren werden die contacten uit mijn haar gerukt met meenemen van een aantal haren en mocht ik beschikken... daar stond ik dan met mijn coiffure recht overeind en vol gel en moest zo een toilet gaan opzoeken om me te kunnen fatsoeneren... dat gedaan zijnde ging ik 't manneke opzoeken om naar het cafetaria iets te gaan gebruiken voor de volgende sessie... die MRI... nog zoiets plezants... 20 minuten heel ongemakkelijk liggen te liggen luisteren naar gedreun... gepiep en geklop... daar kwam nog bij dat de onderkant van dat ligbed me plots in de rug begon te schoppen... toen ik eindelijk naar huis mocht wilde man me perse de kortste en beste weg tonen uit de kliniek... jawadde... we verdwaalden en hebben zowat de hele kliniek bekeken wat ik in lijdelijke stilte heb verdragen om geen ruzie te krijgen... thuis heb ik hem zowat gedwongen alleen naar de golf te gaan want ik was dringend aan wat rust toe... toen belden ze vanuit de kliniek dat ze nog een bijkomende MRI moesten maken en zit ik weer in de "zemelen"... wie heeft er ooit dat schitterende idee gehad dat "elke leeftijd zijn charme heeft"

Thuis lag er bij de post een factuur van de dakwerker die zijn voorschot opvroeg... en dit terwijl ze nog niet wisten wanneer ze konden beginnen... voor of na het bouwverlof... heb direct gebeld dat ik dat voorschot zal betalen "bij aanvang van de werken"... jaja... proberen gaat mee toch!

22-05-2015 om 16:37 geschreven door Myette

We zijn nu al 5 dagen "droog" (hout vasthouden)... deze namiddag enkele boodschappen gedaan... dit gewapend met extra zakdoeken en die speciale watten voor ingeval dàt... was niet nodig... oef... toch maar voorlopig alle afspraakjes afgezegd behalve natuurlijk de bezoekjes aan de dokter.

Mijn dagen kabbelen hier heel gezapig verder... een wasje... een strijkje... wat verstelwerk... koken... lezen en cryptogrammen oplossen... dat laatste is momenteel ietwat verslavend geworden en ik begin al in kronkels te denken... aangezien 't manneke al heel lang kronkelig denkt begin ik zachtjes op zijn niveau te komen... wie weet worden we nog het ideale stel.

We hebben een dakwerker uitgekozen die ons het interessantste lijkt maar die man is echt niet van de rapste... dat belooft... we moesten een hele maand wachten op zijn offerte en toen ik gisteren belde om enkele kleine puntjes te bespreken voor we ons definitief vastleggen beloofde hij te bellen voor een afspraak... geen telefoon gehad vandaag... heel vervelend want je zit zowat vast.

Daarstraks uit de bib 12 boeken meegepikt zodat ik de volgende "regendagen" kan overleven... ik hou van afwisseling in het menu dus wat lezen... een cryptogram... wat computeren... nog wat lezen... etc. etc. dit natuurlijk onderbroken door de dagelijkse huishoudelijke taken maar ook daar probeer ik niet vast te komen zitten in een dagelijkse sleur... "sleur" vind ik zo'n vies woord.

19-05-2015 om 16:49 geschreven door Myette