Ik hoop dat iedereen hier heeft genoten van de kerstdagen en de overgang van oud naar nieuw... niet dat er veel veranderd is nu we in 2016 zitten... voor degenen die uitbundig gefeest hebben bij hen thuis worden het nu drukke werkdagen met alles op te ruimen... de naalden van de kerstboom uit het tapijt te plukken... de gebruikte mooie glazen extra op te poetsen... de kerstspullen terug naar de zolder of kelder te sleuren... de etensrestjes nog eetbaar te maken of weg te gooien... ik weet het... heb het allemaal meegemaakt in de tijd dat ik nog vief en werklustig was... de tijd dat de hele familie bij ons te gast was en ik weken van tevoren al in de startblokken stond... rondrende om geschenkjes voor iedereen te vinden en te kopen... maar helaas is die tijd voorbij... de meeste familieleden zijn dood... ik ben ouder en luier geworden en draaf niet meer vief rond... dus waren de feestdagen bij ons heel kalm en zo heb ik het tegenwoordig ook het liefst... en ach in wezen verandert er niets... de spoorwegen en anderen staken nog steeds om meer... ja wat eigenlijk... IS hakt nog altijd hoofden af... alles wordt duurder... waarom dan al dat gevier en geknal van vuurwerk... toen ik jong was vond ik het ook allemaal geweldig maar nu hou ik het wel voor gezien... doe mij maar af en toe een etentje of babbel met goeie vrienden en ik ben tevreden.

04-01-2016 om 21:16 geschreven door Myette

Wat noemt men pech... een relatief begrip... er zijn altijd mensen die veel dieper in de shit zitten maar... ieder voelt het zijne het ergst... natuurlijk is dat egoïstisch of noem je het egocentrisch... zo is het nu eenmaal en gelukkig maar want moesten we ons alle leed van heel onze aardkloot gaan aantrekken dan gebeurden er nog meer zelfmoorden.

Mijn voorbije week was er eentje van pech en het is nog niet gedaan... zoals ik al vertelde liet ik... mea culpa... onze gasketel en schouw schoonmaken... dat heb ik me al diep berouwd en 't manneke laat me ook niet vergeten dat dit tegen zijn zin was... na het laatste bezoek van die tweede technieker heeft dat ding precies 3 dagen gewerkt... donderdag was weer een koude douche... geen verwarming... waakvlam uitgedoofd... ik dus naar de kelder... op mijn knietjes voor dat ding enne... wonder boven wonder... het aansteken lukte van de eerste keer... proberen die firma te bellen maar er nam niemand op... intussen heb ik zo ongeveer een 10-tal keren op mijn knieën gelegen voor die ketel... waakvlam uit tijdens de nacht maar ook soms tijdens de dag... nu proberen morgen maandag die firma te bereiken maar ik zie het echt niet zo zitten... dat was/is dan probleem één.

Dan kreeg ik enkele dagen geleden een dagvaarding van een incassobureau... verzonden vanuit Amsterdam... ik had blijkbaar een update geaccepteerd die moest betaald worden... doordat die betaling niet gebeurde kreeg ik er een boete bij... te betalen uitsluitend met pay pal en dit dezelfde dag al... ik klikte het weg want was me van geen update bewust... volgende dag een nog dreigender mail waarbij me werd verteld dat ik nog één kans kreeg of de zaak werd aan het gerecht doorgegeven met natuurlijk alle kosten voor mij en desgevallend in beslagname van inkomsten... boedel en huis... die mails waren zo professioneel opgesteld dat ik er toch niet gerust in was en ik toog ermee naar de politie... de dienstdoende agent daar wierp één oog op de uitgeprintte mails en zegde :"gooi weg die boel"... ik had eerst raad gevraagd aan onze buurman... toen ik die belde met de vaste lijn kreeg ik een vrouwmens aan de lijn die me zegde dat ik contact moest opnemen met Belgacom ???... ook daar waren ze tegen mij blijkbaar... buurman twijfelde ook en ik dus naar het politiebureau... toen ik thuis kwam en mijn mails checkte zat er weer eentje bij met een laatste kans om het goed te maken... ik heb ze toen geblokkeerd... dat was probleem twee.

Gisteren kwam zoon met hond weer aanlopen en toen ik het hem vertelde ging hij dadelijk mijn PC openen... hij wist me te vertellen dat ik blijkbaar toestemming had gegeven een "updrate" te installeren... ja geen update maar updrate... ik dacht dat ik het in Keulen hoorde donderen want had daar nog nooit van gehoord... hij ging dadelijk mijn PC opkuisen en wat nog meer zodat het beestje nog stond te draaien toen we gingen slapen... deze ochtend met een bang hartje gaan kijken... dit nadat ik eerst de ketel beneden had gaan aanwakkeren... windows 10 staat er nog maar ik moest weer overal inloggen en me bekendmaken voor ze me binnen lieten... mijn mails kan ik niet bereiken en ik heb dan maar zoon gebeld om hulp want ik geraak niet binnen... en dat was/is drie.

Intussen zijn mijn nerven op het breekpunt aangekomen want morgen beginnen we met een begrafenis... de volgende dag met bezoek aan de dokter... dan die schoonmaak firma proberen te pakken te krijgen... en dan maar proberen in feeststemming te geraken... by the way... moest er iemand een firma zoeken om ketel en schouw te kuisen mail me en ik geef het adres door

27-12-2015 om 13:17 geschreven door Myette

Ik ben nu ietwat gekalmeerd en kan erover vertellen... op een dag kregen we weer zo'n telefoontje van een hollandse meid die vertelde dat ze bij ons in de buurt bezig waren ketels te kuisen en of we interesse hadden... aangezien onze ketel plus schoorsteen al in minstens 20 jaar geen beurt had gehad vroeg ik wat hun prijs was en zegde dat ik met mijn halve trouwboek moest overleggen... dat trouwboek was natuurlijk anti maar aangezien die altijd anti is trek ik me daar niks meer van aan en vertelde hem dat ik wilde toezeggen... zo gezegd zo gedaan... we spraken af welke dag en die dag kwam er een jonge vriendelijke technieker... Mohammed geheten... dat beestje + de schouw kuisen... Mohammed vertrok... alles werkte zoals het moest maar... de volgende ochtend zaten we in de kou... waakvlam uitgedoofd... nadat ik dat ding met heel veel moeite (dat moet nog handmatig met lucifers) terug in gang had gekregen belde ik die firma en die beloofden die dag nog te komen... zitten wachten... niemand gezien... volgende dag zelfde scenario... waakvlam uit... 't manneke in alle staten want hij "had er geen goed oog in"... "was die firma geen nep" et patati et patata... hij besloot zelf naar hun adres te rijden... kwam na een uur terug helemaal over zijn toeren... wilde de politie verwittigen want die firma bestond niet... ik besloot van eerst te bellen en vroeg de meneer aan de lijn hoe hij het kon uitleggen dat zij niet op dat adres te vinden waren... die meneer verontwaardigd want hij zat op dat eigenste moment op dat adres in zijn kantoor met mij te bellen... ik vertelde hem het probleem en zegde dat ik die waakvlam niet aankreeg... ik had het ook niet geprobeerd want was het beu weer op mijn knieën te gaan liggen prutsen aan dat ding... enfin de meneer zegde dat er binnen het uur een technieker ging komen... hij kwam... weer een man van vreemde origine maar ook heel vriendelijk... die heeft zowat een uur zitten sleutelen... zegde me dat het nu in orde was en vertrok... wij de volgende dagen in angstige spanning zitten duimen maar het werkt nog tot hiertoe.

Nu ga je wel denken... waar maakt dat mens zich nu zo druk over... de kwestie is dat ik er gewoon niet meer tegen kan dat manlief steeds alles... maar dan ook letterlijk alles... verdacht vindt... hij ziet wolken waar er geen zijn... verdenkt iedereen van bedrog en samenspanning... maakt van een mug een olifant... en bij dat alles trekt hij me mee of probeert dat toch... ik noem het paranoïde en ik word er doodmoe van... in dit geval was hij al aan het zeuren vooraleer het gebeurde... er werd een attest opgemaakt en voor dat attest werden er verschillende vragen gesteld zoals in welk jaar ons huis werd gebouwd en ook dàt vond hij verdacht... ik zegde dat die mensen toch niet de moeite zouden nemen 3 pagina's paperassen in te vullen als het nep was maar meneer wil niet luisteren... nadat de tweede technieker alles in orde bracht heb ik hem niet meer gehoord maar de volgende keer begint dat weer van voor af aan en... ik word er horendul van.

Vandaag had ik met vrienden afgesproken en heb een rustige namiddag gehad... kan er weer effe tegen.

22-12-2015 om 19:27 geschreven door Myette

MAG IK BIJ DEZE IEDEREEN DIE HIER LANGS KOMT

EEN PRETTIGE KERST

EN EEN

GELUKKIG EN VOORAL GEZOND NIEUWJAAR

TOEWENSEN

21-12-2015 om 09:35 geschreven door Myette

Gisteren gingen we met de club nog maar eens de Kathedraal bezoeken... niet voor de eerste keer maar altijd wel de moeite waard... onze gidse was een heel onderhoudende dame die het presteerde me wakker te houden... wat ik haar dan ook op het einde heb verteld... als we in de koekenstad moeten zijn nemen we liefst de tram... maar de laatste tijd levert dat meer ergernis op dan plezier... zo ook nu... eerst lang wachten op onze tram... toen die eindelijk aankwam zat hij bomvol en moesten we aan de lussen gaan hangen... het was namelijk een van die nieuwe Albatrossen... een immens lang geval met... naar mijn mening... een mislukt interieur... de opstelling van de stoeltjes is ongelukkig... als je je wil vasthouden aan de voor dat doel aangebrachte spijlen stoor je de daar zittende mensen... de haltes worden ook niet meer omgeroepen... iets wat me vorige keer bijna mijn eigen halte deed voorbij stomen... in één woord "knudde"... toen ik me toch nog op een stoeltje kon persen tussen een oude meneer en een al even oude dame in kwam ik tot de ontdekking dat ik niet alleen ontevreden was... tot overmaat bleef die verrekte tram nog bijna bij elke halte heel lang stilstaan... van Berchem naar de Groenplaats deden we er bijna een uur over.

Na de Kathedraal doken we een café binnen... gezellig zitten kletsen... daarna werd besloten met een 6-tal vrienden de lichtjes van de stad te gaan bewonderen... blij dat we het gedaan hebben want mensen... het is echt de moeite waard... de gevel van de Kathedraal werd in het rood gezet... de traditionele reuzen kerstboom ervoor... overal lichtjes... het stadhuis eveneens versierd... de kerstmarkt vanaf de Groenplaats tot aan de kaaien... een ijspiste zoals elk jaar... en nog enkele attracties... je moet het echt zien... daarna kregen we honger en zijn we een snack gaan eten... dan de tram op... ditmaal zonder problemen... een geslaagd uitje.

We zijn dan vroeg gaan slapen om de volgende ochtend wakker te worden in een ijskoud kot... daarover vertel ik later want ik moet er eerst van bekomen. 

18-12-2015 om 14:29 geschreven door Myette

Jaja het is weer van datte... als ik 's ochtends vroeg wakker word heb ik soms last van diepe gedachten... diep in die zin dat ze over andere zaken gaan dan over wat ik die dag allemaal op mijn bordje krijg... zo denk ik na over oud worden en zijn... wat er moet gebeuren als 't manneke er niet meer zou zijn... hoe ik me zal voelen als ik ooit in een "home" terecht kom... en nog van die plezante gedachten... dan roep ik mezelf tot de orde... trek eens heel hard aan mijn oren... en stap rap over op praktische zaken zoals de frigo die eens een goeie beurt nodig heeft... of die ambetante vlek die maar niet uit dat vest wil... alles om maar niet aan de rest te denken.

Vandaag was het weer zo'n dag... vroeg wakker en dan komen ze... toen ik jong was dacht ik veel na over de dood maar op een bedachtzame manier want dat was nog een ver-van-mijn-bed-bedoening... nu dit wel erg dichtbij begint te komen... niet dat ik me slecht voel hoor maar ik ben realistisch ingesteld... probeer ik het ver van mij weg te gooien... een van mijn principes is dat het tijd genoeg is om te janken als je geslagen wordt... daar tracht ik me aan te houden.

En om te veranderen van onderwerp... het was poetsdag vandaag en... ik sta nog altijd versteld van mezelf... ik had er goesting in... waar dàt vandaan kwam weet ik niet maar ik begon alle hoekjes en kantjes van mijn keuken uit te mesten en kon met moeite stoppen... een kuiswoede waar ik al lange tijd geen last meer van had... de wonderen zijn de wereld nog niet uit... ik zit hier nu tevreden met mezelf en mijn proper kot te genieten van mijn welverdiende rust... tenminste mijn derrière rust uit maar mijn hersentjes zijn nog altijd druk bezig... ach die arme hersenpan laat zich geen rust opleggen... zelfs in haar dromen is ze druk bezig... een van mijn terugkerende dromen is dat ik visite verwacht... ik ben dan druk bezig met poetsen en koken maar alles op een chaotische wijze... mijn visite staat voor de deur en ik ben nog helemaal niet klaar... dan word ik wakker met een zucht van opluchting dat het maar een droom was... deze nacht was het weer van datte.

14-12-2015 om 15:44 geschreven door Myette

Zaterdag voormiddag en even respijt... 't manneke is naar de golf... ik heb net de brieven voor de club in de enveloppen gestopt... wat orde gebracht in de administratie en nu even tijd om een blogje te plegen... gisteren shopping afspraak met vriendin... dat shoppen viel gedeeltelijk in 't water want het weer was ons niet goed gezind... ook De Lijn had blijkbaar problemen want naar en van de stad was het wachten geblazen in een volgepropt metrostation... terroristen hebben hun kans gemist... na wat ronddrentelen stelde ik koffie voor en we belandden in het café van het Koninklijk Paleis... ja voor minder doen wij het niet... na een piepklein maar duur kopje stelde vriendin voor daar te blijven voor een middagsnack... wat meer is ze stond erop me te tracteren op een High Tea wat ik na het nodige beleefde afwijzen dan maar accepteerde... eerst een glas bubbels om de weg vrij te maken en dan kwamen de hapjes... tja wat moet ik daar van zeggen... het was duur... het was op zijn Engels... maar niet echt WHAAAW... aangezien je een gekregen paard nooit in zijn bek mag kijken heb ik dat beleefd niet gezegd... na die tea nog enkele boodschappen gedaan voor vriendin... dan weer een drankje... dit keer op mijn kosten... en naar de metro waar we meer dan een helf uur moesten wachten wegens "problemen"... het weer was tegen maar we hebben wel gezellig bijgepraat dus ik klaag niet.

Wat betreft die "chique" gelegenheden... je betaalt meer en prijs-kwaliteit is merendeels niet evenredig... je kan beter in een eenvoudig eethuisje gaan waar je eerlijk bediend wordt... natuurlijk als je houdt van garçons die je met zwier bedienen moet je betalen en dat doen ze in het paleis... wat meer is er loopt daar ook een mierzoete maitre d'O rond die alsmaar ronddwaalt en telkens een oog op je tafeltje laat vallen... al die ogen samen zijn ook duur.

Vandaag is het klussendag... de clubbrieven... kerstkaarten schrijven... bloggen... koken want gisteren kreeg manlief alleen een boke te eten... en vanavond komt heel waarschijnlijk zoon met zijn trouwe maat ons kot overhoop zetten... ik ga nu verder met mijn taken... tot later!

12-12-2015 om 11:03 geschreven door Myette

Mijn "accu" staat weer bol van de energie... de laatste weken en maanden was dat ding stilaan aan het leeglopen... altijd thuis zitten revalideren is fnuikend... 't manneke zijn knie gedraagt zich redelijk en hij beweegt zich pikkelend vooruit maar hij is nog wel mobiel en ik zit weer vol plannen van "ik ga dit en ik ga dàt" maar als puntje bij paaltje komt ontdek ik dat ik heel vlug moe word... niets aan te doen zeker... de jaren eisen hun tol.

Deze week was een drukke en de volgende belooft hetzelfde... elke dag de deur uit... niet alleen voor plezante zaken want ook bij de tandarts op bezoek geweest en morgen controle bij de neuroloog... dingen waar ik niet bepaald naar uitzie... maar ja dat is de bluts met de buil nemen... er waren ook enkele leuke uitstapjes bij zoals een etentje met de blogvrienden om ons tienjarige vriendschap te vieren... een brunch met onze buren/vrienden met daarna flaneren in de koekestad en enkele cafekes bezocht omdat niemand zin had al naar huis te gaan... trouwens het weer was schitterend ook... die buren vroegen dit eens meer te doen... verleden jaar is buurvrouw heel ziek geweest... kantje-boord... en dan kom je tot de ontdekking dat die mensen een groot deel van je leven uitmaken... en vrijdag heb ik afgesproken met een vriendin om wat te "shoppen"... dat shoppen is maar een smoesje want al na een half uur zitten we in een café te kletsen... eten we een hapje... lopen nog eventjes rond en dan weer tijd om iets te drinken en een babbel.

Ik had gisteren weer zo'n Hollandse meid aan de lijn... ditmaal om voor te stellen onze gasketel te reinigen... en ik heb me laten overhalen... de prijs was redelijk en het is alweer 20 jaar geleden dat iemand nog eens naar dat ding heeft omgekeken... onze ketel zal blij zijn met wat aandacht... hoop ik toch.

Tussen de soep en de patatjes werk ik aan de nieuwsbrief voor onze clubleden... ook wat mailtjes voor de zieken en het laatste jaar waren er verscheidene die in panne vielen... en nu moet ik dringend weg want de "ramenwasser" is bezig en die man moet ook nog betaald worden. 

08-12-2015 om 10:17 geschreven door Myette

Restauratiewerken moeten er soms gebeuren... vandaag was het niet aan mijn huis maar aan mezelf... het wordt moeilijker en vraagt meer en meer tijd om er nog wat van te maken maar we houden vol.

Na deze inspannende bezigheden mijn kot wat opgekuist want morgen is het clubvergadering en dan wil je toch niet in affronten vallen he... het zal ook wel "passemaatje" worden want ik was vergeten dat mijn poetshulp moet komen en wilde de afspraak niet verzetten... het is zo al moeilijk genoeg om 4 mensen op dezelfde dag bijeen te krijgen.

Gisteren als sluitstuk van de dag zoon met hond Kiko hier gehad... dat beest was echt zo opgetogen dat hij ons zag dat hij nogal wild werd... hij sprong tegen me op met zijn ca. 40 kilokes en ik kwakte tegen de muur... ik kreeg tegelijkertijd een kletsnatte lik over mijn gezicht... iets waar ik echt niet zo blij mee ben maar ja het dier bedoelt het goed... hij begon hier in de living rond te springen... zoon beval hem stil te zitten maar hij was echt door het dolle heen... toen nam zoon hem in een Nelson... drukte hem op de vloer... sprak hem streng toe... liet hem los en Kiko begon op en neer te springen op de bank... weer hetzelfde scenario en dan eindelijk was het over... de rest van de avond heeft hij zich schattig gedragen... probeerde op mijn schoot te kruipen maar kreeg er alleen zijn achterwerk op... zoon is dan zichtbaar gelukkig dat zijn "boeleke" door ons geaccepteerd wordt en daar doe je het toch voor.

Voor zoon en hond had ik wat lekkere beetjes opzij gezet en die gingen er grif in... toen ze tegen 12 u naar huis trokken waren 't manneke en ik pompaf en vielen als een blok in bed.

29-11-2015 om 00:00 geschreven door Myette

Verjaren... wat is dat... één dag ouder worden dan de vorige dag... hoe doe je dat verjaren... eerst en vooral blijven ademen... kleine pijntjes verbijten... grote pijnen trachten te verhelpen... steeds vooruit blijven kijken en niet achterom want dat maakt je droef... plannetjes blijven maken maar wel op korte termijn en dan hopen dat je ze zal halen... positief denken... relativeren... voor stof en vuile ramen je ogen sluiten... restauratiewerken aan je oude lijf uitvoeren teneinde geen mensen aan het schrikken te brengen... ben ik nog wat vergeten?

Dus vandaag ben ik 1 dag ouder dan gisteren en vieren doe ik dat niet... al lang niet meer... gisteren zijn dochter en schoonzoon komen eten en dat was weer lang geleden... ze hadden natuurlijk iets bij voor mij... welriekende badproducten... of ik dat als een stille wenk moet beschouwen laat ik in het midden... aangezien dochter en zoon in ruzie liggen was hij er niet bij maar ik verwacht zoon vandaag met zijn maatje Kiko... ik heb wel het voor- en nagerecht dubbel gemaakt voor hem... Kerstmis zijn we uitgenodigd bij dochter en ze had haar broer ook gevraagd maar broer weigert te komen... het zit weer diep ditmaal... triest toch.

We zijn weer stilaan in de running aan 't komen en dat was hoog tijd... ik voelde al hier en daar schimmel groeien... met onze naaste buren/vrienden gaan we brunchen volgende week... de clubvergadering is hier maandag en dat betekent brieven tikken en versturen naar de leden... een buurman is op visite gekomen deze week... clubvrienden vroegen ons op visite... met mijn blogvrienden gaan we ons 10-jarig "bestaan" vieren met een etentje... OEF... nu niet allemaal tegelijk he of mijn lijntje knapt.

Volgende week wordt een drukke want we hebben ook nog afspraken bij de dokter en de tandarts en dat is minder plezant... den bluts met de buil nemen is ook een gezegde... dus!

28-11-2015 om 10:48 geschreven door Myette

Efkes uitstel van executie... 't manneke was gisteren bij orthopedie... kreeg nog maar eens een scan en... wat er bij de vorige foto's niet te zien was... werd nu duidelijker... arthrose... versleten werk... niet zo verwonderlijk als je weet dat manlief een druk ventje is en altijd geweest is... het enige is een knieprothese maar dat raadde die dokter af... 3 maanden afwachten en dan verder beraadslagen... ik opperde mijn "heupchirurg" te raadplegen maar dat wil man niet doen dus... afwachten maar en verder pikkelen.

Aangezien ik het intussen dik beu ben altijd maar binnen te zitten besloot ik vandaag even een toertje in de omgeving te doen... toen ik het verkondigde wilde 't manneke mee... owee... met manlief gaan wandelen is al even erg als met kleine kleutertjes op stap gaan... om de paar passen staat hij stil om iets te bekijken en breekt zo "mijn scheut"... aangezien hij ook altijd geluid moet produceren kwebbelt hij aan één stuk door... al is het maar de automerken opnoemen van de wagens die we geparkeerd zien... maar babbelen moet hij... ik vind dat geweldig vermoeiend... zou liever in stilte doorstappen... wij hebben in de buurt een kerkhof en ik opperde door dat kerkhof te wandelen op weg terug naar huis... nogmaals owee... elke grafsteen moest bekeken worden en becommentarieerd... eens thuis gekomen ben ik uitgeput in een zetel neergeploft met mijn boek en heb gedaan of ik plots stokdoof geworden was... nu ja... ik weet wel dat ik ooit dat gekwebbel zal missen als 't manneke er niet meer zou zijn en ik weet ook dat ik niet bepaald de meest genereuze en geduldige echtgenote ben maar zo hebben ze me gemaakt... als kind al probeerde ik steeds het voortdurend gebabbel van la mamma te ontwijken door met mijn boek op de WC te gaan zitten.

Morgen komen de kinderen nog eens eten... dat was ook al enkele maanden geleden... door de gezondheidsproblemen van man en mij... vandaag al chocolat mousse gemaakt zodat die rustig kan opstijven in de koelkast... de rest is voor morgen.

26-11-2015 om 15:16 geschreven door Myette

En ja we kregen die beloofde winterprik... het was efkes een venijnig steekje... een voorproefje van de aanstormende winter... alhoewel het vandaag weer stukken zachter is... aan afwisseling geen gebrek.

't Manneke is vandaag voor nader onderzoek van zijn knie naar orthopedie... ik zit hier dus in spanning te wachten op de diagnose... wordt het een operatie of wat?

Maandag is de man van de kurk gekomen zoals beloofd werd en heeft hij de losgelaten platen in de trapzaal mooi weer op hun plaats geplakt... wat dat terras betreft... dat is een ander paar mouwen... ik heb gewacht tot 4 u in de namiddag en dan gebeld dat ze mijn bestelling mogen annuleren... de dame aan de andere kant begon met : "ja maar" en ik antwoordde dat ze geen moeite moest doen want dat ik er toch geen woord meer van geloofde... toen begon het te regenen en... geloof het of niet... er lekte geen druppel door op ons terras... toeval... we wachten nog even af of we moeite gaan doen iemand anders te strikken... mijn troost is dat ik wel enkele honderden eurokes uitgespaard heb.

Gisteren alvast voer in huis gehaald voor een heel leger want als manlief onder het mes moet zitten we wel even in de puree... 't manneke houdt dan wel van puree maar ik niet zo erg... ook de bib bezocht en enkele kilokes boeken meegebracht... volgende week wordt er een drukke... agenda vol en dat met eerder onaangename zaken zoals tandarts en neuroloog en de bank... tja kreeg gisteren telefoontje van mijn "bankadviseuse" (klinkt gewichtig he alsof ik ettelijke miljoenen te besteden heb,...was dàt maar waar)... nee op haar aanraden had ik een klein bedrag vastgelegd in iets en daar is de rente ook alweer gedaald dus moeten we beraadslagen wat eraan te doen is... zal weer gene vette worden.

En nu ga ik verder duimen draaien en tanden knarsen.

25-11-2015 om 11:20 geschreven door Myette

En ik maar blij zijn vrijdag dat die werken eindelijk eens zouden gedaan geraken... vroeg opgestaan ook... en waarvoor... om de hele dag te zitten wachten op... niemand... ook geen telefoontje... ik geef ze nog kans morgen maandag en als ze dan ook niet komen opdagen stuur ik ze de boom in... we hebben veel geduld gehad maar genoeg is genoeg... we zoeken wel iemand anders.

Gisteravond zoon met Kiko de hond warm ontvangen... die hond is echt ongelooflijk... aanhankelijk tot en met... kan niet genoeg krijgen van knuffels... maar geweldig onstuimig... als hij zich tegen je aandrukt moet je vlug een muur als steun zoeken of je ligt tegen de vlakte... ik bukte me in de keuken om iets uit de frigo te pakken en lag er bijna zelf in... kreeg een lieflijke duw tegen mijn achterwerk... ik zet nu mijn meest geliefde bibelokes veilig uit zijn bereik want nieuwsgierig is hij ook... gaat overal aan snuffelen en dat op zijn robuuste wijze... met geweld... gelukkig blijft zoon niet meer zo lang hier want als de woef wild begint te doen is het hoog tijd voor weer een wandeling... lief is hij wel en hij heeft het al zover gekregen dat hij naast de poes mag liggen... wel met zo'n 30 cm tussenruimte... men moet zijn grenzen stellen he!

Verder is hier niet veel te vertellen... morgen komen ze de kurkplaten in de trapzaal herstellen... tenminste als die ons ook niet laten zitten... en... misschien... die mannen voor het terras... laatste kans... woensdag naar de orthopedie voor 't manneke die nog altijd pikkelt dus... de rest is ???

22-11-2015 om 10:34 geschreven door Myette

Vandaag wil ik het eens over vriendschap en warmte hebben... er zijn van die dagen... zeg maar weken of maanden... dat je je verlaten voelt... de vrienden die je dacht te hebben zijn je vergeten omdat je een tijdje uit de circulatie bent... uit het oog uit het hart... en ik beken ook schuld... je wil wel bellen maar er komt iets tussen of je zal het straks doen en dan vergeet je het... enfin duizenden redenen om het niet te doen... 't manneke en ik zijn de laatste tijd niet meer met de club op stap kunnen gaan door onze gezondheidsperikelen... gisteren was het jaarlijks dinertje van de club en ik zag er eigenlijk wat tegen op... is dàt nu echt meegevallen zeg... ZE KENDEN ME NOG... ... en wat meer is ik kreeg van iedereen een dikke knuffel... en dat waren er gisteren 53 dus ik ben helemaal opgebloeid en klaar om de wereld tegemoet te treden.

Die wereld komt vandaag ons terras dichten... ik bedoel wel de lekken dichten en niet het hele terras... toen we gisteren thuis kwamen wachtte er ons een verlaat bericht op dat ze in plaats van maandag vandaag zouden komen... dus wij al heel vroeg uit de veren om die mannen deftig te kunnen ontvangen... kreeg ik even later een belletje dat ze maar eerst tegen de middag komen... en nu maar hopen en duimen dat het tegen die tijd niet weer gaat regenen.

Dat etentje was weer prima... het voer heel goed degusteerbaar... de wijn super... ach die wijn... ik had me voorgenomen heel voorzichtig te zijn vanwege mijn verdwenen galblaas en doordat ik nog moet ondervinden wat ik wèl of niet verdraag... dus in plaats van cava een fruitsapje als aperitief terwijl ik met jaloerse blikken naar het glas cava van mijn vrienden loerde... aan tafel enkele keren mijn lippen bevochtigd met de witte wijn die verrassend lekker was... maar dan die rode wijn... die was zooooooo lekker dat ik echt heel mijn voorraad karakter heb moeten boven halen om niet meer te doen dan lippen bevochtigen... de gesprekken aan tafel waren sprankelend zoals het bruiswater dat ik dan maar heb gedronken... in één woord het hele gebeuren was bevredigend en wat meer is... mijn "onthouding" heeft me een zalige slaap opgebracht... geen kater zelfs geen kleintje.

En nu ga ik verder zitten duimen opdat het niet zou gaan regenen.

20-11-2015 om 00:00 geschreven door Myette

Hebben jullie al eens naar buiten gekeken... moet je eens doen want de zon is er terug... voor hoelang weet ik niet... wacht ik zal het haar eens gaan vragen... ze zegde : "tja dat weet ik nu nog niet maar ik ben ermee weg zodra jullie teveel van je oren gaan maken want ik heb er genoeg van" en ik kan haar geen ongelijk geven... wij zeuren en zaniken een eindje weg... over het weer... de belastingen... de politiek... nu nog die terroristen erbij en het kan niet meer op... toen ik jong was brak ik me vaak het hoofd met van die diepzinnige vragen zoals : "moeder waarom leven wij" toen ik het aan la mamma vroeg stond die met haar mond vol tanden... ja die had ze nog allemaal toen... ik had nog enkele van die venijnige vraagjes maar bij gebrek aan een zinnig antwoord heb ik ze maar opgeborgen... het feit is dat zolang we leven we er het beste van moeten maken... soms wordt het ons moeilijk gemaakt maar de aanhouder wint toch!

Ik lees nu allerlei tegenstrijdige meningen over hoe we moeten reageren op die IS toestanden... ik ben niet iemand die altijd en overal rechtlijnig denkt dus word ik in alle richtingen gesmeten... moeten we moord en brand schreeuwen en als bange muisjes in een holletje kruigen en daar zitten bibberen of moeten we gewoon ons eigen vrije gangetje gaan... ik opteer voor het laatste... nu ga ik niet beweren dat we die barbaren maar vrij spel moeten geven... nee DAT niet... maar wie bang is krijgt ook klappen dus kunnen we beter ons gewone leventje blijven leiden en die gehersenspoelde gekken negeren... zodoende mensen... kijk naar de zon... ja ze is er nog... trek indien mogelijk naar buiten en geniet van het leven.

17-11-2015 om 10:35 geschreven door Myette

Hebben jullie al naar buiten gekeken... moet je eens doen... de ZON is er terug... tja voor hoelang weet ik ook niet... zal het haar eens gaan vragen... ze zegde : "dat weet ik nu nog niet maar als jullie mensen teveel van je oren gaan maken ben ik weer weg want ik heb er genoeg van" en ik kan haar geen ongelijk geven... wij zeuren en za

17-11-2015 om 10:20 geschreven door Myette

Toen ik deze ochtend las over de aanslagen in Parijs zou je kunnen zeggen dat ik verbaasd was... niet dus... ik verbaas me niet vaak meer... onze eens zo mooie wereld is dolgedraaid... het enige wat ik nog voel is onbegrip... woede... verbijstering... hoe krijgen ze jonge mensen zo gek dat ze hun eigen leven opofferen teneinde een zo groot mogelijk aantal andere mensen de dood in te jagen... in de naam van God... wat God... welke God... een God die dàt van zijn volgelingen vraagt wil ik niet kennen... trouwens dat smoesje van "voor Allah" geloof ik al lang niet meer... het enige wat die gasten willen is macht en vernielingsdrang... en om dàt te bekomen ontzien ze niets of niemand... vernieling aanrichten... zelfs eeuwenoude monumenten moeten het ontzien... waarom toch... wie het antwoord weet mag het mij zeggen... ik ben niet iemand die altijd de donkere zijde opzoekt maar wat er de laatste jaren gebeurt is toch om bedenkingen te hebben... een derde wereldoorlog?

14-11-2015 om 18:59 geschreven door Myette

Jaja je kunt het onnozel vinden maar die nieuwe hond van de zoon spookte door mijn hoofd... als wij hem niet zouden binnen laten zouden we de zoon ook niet vaak meer zien en wie wil dat nu toch... dus... gisteren zo rond 8 u belde hij om te vragen of hij mocht komen... 't manneke in alle staten... die is doodsbenauwd van schepers... toen kwam zoon binnen met de gemuilkorfde woef... die woef stormde op mij af en drukte zijn grote kop in mijn kruis... jaja zei zoon... dat betekent dat je hem mag strelen... dat deed ik toen en het was goed... dan dag zeggen tegen den bompa... die bompa zat angstig in zijn zetel weggedoken... dat beest stormde op hem af en begon hem te likken... en het was goed... de rest van de avond moesten wij hem om beurten knuffelen... de muilband was er intussen al af... woef kon er gewoon niet genoeg van krijgen... hield je even op dan kwam hij half op je schoot kruipen voor nog meer... en zoon zat het ingelukkig aan te kijken... zijn baby viel in de smaak... en daarvoor doe je het toch.

Zo tegen 11 u vroeg ik om weg te gaan want ik was moe... tja ik ben echt nog vlug moe... ook van de spanning... maar dat beest is nog jong en onstuimig... hij is groot en kan overal bij... nieuwsgierig ook... gaat overal aan snuffelen... trek je een kast open dan zit zijn kop er al tussen voor je de deur goed open hebt... en dan die hevig kwispelende dikke lange staart... dat zwiept maar heen en weer en ik maar schrik hebben voor mijn bibelokes... enfin het is goed afgelopen en er sneuvelde niks... zo gauw zoon de deur uit was trok manlief naar boven... geen woord commentaar en dan weet ik het wel... hij zou nog liever doodvallen dan zijn ongelijk toegeven... en ik ben wel zo koppig dat ik er ook geen woord over rep... hij ziet maar!

Maar ik kan eerlijk zeggen dat er een dik pak van mijn hart is nu.

12-11-2015 om 10:31 geschreven door Myette

Na de hele week... eigenlijk al veel langer... in spanning te hebben gezeten over onze kennismaking met de nieuwe woef van zoon... zal ik nog eventjes op mijn nerven moeten blijven zitten want het werd te laat voor een bezoekje gisteren... waarom... omdat zoon in de namiddag de boom in onze voortuin kwam snoeien zodat de ruitenwasser geen klagen meer zou hebben... en als zoon iets doet doet hij het grondig... dus hij bleef maar knippen en knippen... dan moest hij heel dat bos opruimen en terwijl hij dan toch bezig was het opschietende onkruid tussen de tegels uittrekken... het werd donker en ik ging naar beneden om te vragen of hij soms ook een tandenborstel nodig had om de voorhof te schuren... ook dàt hielp niet en zoon bleef lustig voortwieden en keren... vermits hij had beloofd een plafondlamp te plaatsen die de dakwerker per ongeluk naar beneden had gekieperd wilde hij dat perse ook nog eventjes doen... jaja eventjes... dat was eventjes misgerekend... er moest geboord worden en na herhaaldelijk proberen lukte het niet... hij zat op het beton van ons dak en blijkbaar hebben ze er indertijd prima beton gebruikt want er was geen doorkomen aan... dan maar met een soort siliconen-plastic gel plakken... ook dàt lukte niet... dan de grote middelen met een soort "component" zoals hij het noemde... een mengeling uit verscheidene flesjes... iets waar je al blijft aanplakken alleen door er naar te kijken... moeke hier bleef de hele tijd standby om als elektro-hulpje gereedschap en papier etc aan te reiken... om een lang verhaal kort te houden (hm-hm) de lamp plakt en ze brandt... intussen was het al bijna halftien geworden en hij moest nog de beloofde wandeling met de woef gaan maken... ja hij had dat de woef beloofd en dan moet dat gebeuren... moeke heeft dan heel lief gevraagd of dat bezoek op een andere dag kon want moeke haar pijp was uit en was dringend aan rust toe... en zo gaat het gebeuren en moet ik nog wat langer in spanning zitten.

08-11-2015 om 11:48 geschreven door Myette

Vandaag nog maar eens naar de Spoed... nog enkele keren en dokters en verpleging verwelkomen ons met bloemenkransen... net nu ik aan 't opkrabbelen ben ging 't manneke door zijn rechterknie... dat was maandag... nadat ik op zijn bevel huisarts en chirurg had gebeld voor een dringende afspraak... iets dat jammer genoeg... of moet ik zeggen gelukkig... niet door ging wegens te lange wachttijd... werd er druk gepalaberd of we naar de Spoed zouden gaan of niet... probleem was hoe er te geraken... na lang aandringen kon ik hem overhalen het nog even aan te zien... vandaag was hij echter niet te houden... voorzichtig in de auto gekropen met veel gesteun en gekreun... de parking van het ziekenhuis inrijden was eventjes een obstakel want hoe die slagboom openen... 't manneke heeft altijd pertinent geweigerd die parking te gebruiken zodoende... gelukkig stond er achter ons een jonge vrouw die meneer uit de nood kwam helpen... uit die parking geraken werd een ander probleem want we vonden die verrekte automaat niet... die stond namelijk een verdieping hoger... enfin hij naar binnen gepikkeld... ziekenhuishemdje aan en op het bed... daar kwam een gemoedelijke dokter het been bekijken en betasten... vond terloops dat manlief voor zijn leeftijd nog "aangename benen" had... iets dat manlief deed stralen natuurlijk en mij grijnzen... er werden fotokes genomen van dat aangename been en geconstateerd dat er eigenlijk niets aan mankeerde... alleen wat verzeerd door teveel belasting... iets wat mij niet vreemd in de oren klonk want meneer heeft namelijk tijdens de weken van mijn revalidatie de vloeren van garage, stookkelder en waskelder geschilderd... tja ik heb gemopperd maar dat helpt toch niet... het been werd in een steunverband gewikkeld en nu loopt 't manneke met een stijf mummieachtig been rond en moet ik nog even wachten tot ik dat been terug kan gaan bewonderen... want zeg nu zelf... als de dokter het zegt zal het toch wel waar zijn zeker en ik die dat nooit heb gezien.

De rest van de dag verliep ietwat chaotisch... een tweede lading bladeren uit tuin en voortuin bijeen harken... telefoontjes plegen... bij eentje ervan uit mijn krammen schieten... we hadden namelijk prijs gevraagd om enkele kutkplaten in onze trapzaal vast te komen zetten... toen ik belde om af te spreken vertelde die mevrouw me doodleuk dat ik eerst de vastgestelde prijs moest storten en dat ze dan zouden bellen voor een afspraak... dat vond ik bepaald te gortig... eerst betalen en dan wachten tot het de firma belieft een afspraak te maken... ik heb dat pertinent geweigerd en gezegd dat ik dat geen manier van werken vond... ik zit trouwens nog altijd te wachten tot die dakwerker me belt om dat terras te komen dichten en dat na herhaaldelijke beloftes... hetzelfde voor het kuisen van de verwarmingsketel... wat die mensen bezielt weet ik niet... werken vinden ze precies vies.

Dan een telefoontje van zoon met weer een ellenlange lofrede op zijn hond... de hond die naar me grauwde bij de vorige kennismaking... hij wil perse dat we het nog eens proberen... tja wat moet je dan... ik zit er erg mee in mijn maag... ik vind het erg voor zoon en wil hem niet kwijt dus heb ik toegegeven... nu 't manneke nog overtuigen... zware dagen in 't verschiet.

05-11-2015 om 20:30 geschreven door Myette