Na mijn gebruikelijk rondje door mijn huisje om op te ruimen wat er vorige dag is blijven liggen en toen ik bij ons bed was aangekomen viel me op dat ik elke dag weer die donsdeken mijn kant moet optrekken... laat je niets wijsmaken door die stomme moppen over vrouwen die altijd de dekens naar hun kant trekken want het zijn leugens... bij ons althans... die ronde brengt soms ergernissen mee want waarom is die badkamerspiegel altijd maar weer bespetterd en ligt die haarborstel niet op zijn plaats en komt de gebruikte onderbroek altijd in de verkeerde mand terecht en moet ik elke dag weer sokken en aanverwante artikelen uit de zetels vissen enne... enne... nu ga je misschien zeggen : "als dat alles is" en ja dat is ook zo maar toch zo elke dag dezelfde rommel opruimen is niet mijn ding... routine die ik haat... erover praten helpt niet daar komt alleen ruzie van dus sjok ik gelaten elke dag door het huis en verzamel zijn spullen... niet dat ik nooit iets laat slingeren hoor maar die raap ik dan zelf later weer op... dat is het verschil... gisteren het hele kot afgezocht naar die tweede sok die dan uiteindelijk werd gevonden onderin het bed... dat bed wordt stilaan een bezoeking voor 't manneke die meer en meer moeite heeft eruit op te staan... niet omdat hij gewoon lui is maar omdat het bed te laag is... nu gaan we eens kijken of we goedkope matrasjes kunnen vinden om onder de bestaande te schuiven... toen ik die heupoperatie had heb ik de matras van het logeerbed bovenop gelegd zodat ik er gemakkelijker in en uit kon... het was wel een raar gezicht... ik als op een podium terwijl ik hautain op 't manneke kon neerkijken... was wel moeilijk om dat bed op te maken.

Heb net mijn haar gewassen... me nog wat optutten... een boke eten en dan kunnen we op pad... de jacht op goedkope matrassen wordt geopend... en terwijl we toch bezig zijn eens even kijken of we een prijselijke nieuwe relaxzetel kunnen vinden want de onze... gekocht in Mechelen in de tijd dat er bijna nergens relaxen te vinden waren... piept en kreunt hemeltergend en soms vind ik een schroef of vijs in de buurt dus dat ding beleeft zijn laatste dagen... toch wel spijtig want het heeft heel wat meegemaakt... man of ik hebben er vaak de nacht in doorgebracht in noodgevallen.

19-02-2016 om 11:36 geschreven door Myette

Al enkele weken lang word ik belaagd door een zogenaamde vertegenwoordiger van Microsoft die beweert dat ik ooit een upgrade nam en die niet betaalde alhoewel ik toestemming gaf... een heel officieel uitziend document verzonden uit Amsterdam... de eerste gooide ik weg en negeerde de maning maar ze bleven komen op steeds dreigender toon... toen zette ik mijn beveiliging op "zeer hoog" wat resulteerde dat ik andere mails ook niet ontving... dus beveiliging terug een trapje naar beneden en ze zijn er weer niettegenstaande ik ze als "ongewenste mail" heb bestempeld blijven ze vrolijk binnen stromen... zaterdagavond controleerde ik nog even mijn mailbox vooraleerte gaan slapen en de kosten waren intussen al opgelopen tot dik over de 400 euro maar... als ik subito diezelfde dag nog 50 euro stortte zouden ze het vergeten anders kwam de deurwaarder volgende maandag te 13u onze inboedel opschrijven... LAP... zoiets vlak voor je je bed inkruipt... ik maandagochtend terug naar het politiebureel waar ze me zegden "gewoon negeren madam en vooral niet terugmailen" maar ik was het beu en wilde klacht indienen tegen die ambetanterikken dus ik kreeg een afspraak voor woensdag... vandaag dus... geen deurwaarder gezien die maandag... gisteren weer zo'n brief met dezelfde tekst alleen zou die deurwaarder nu donderdag te 14u aan onze deur staan... straks ga ik dus die klacht indienen... het stikt tegenwoordig van die paljassen die te lui zijn om eerlijk werk te verrichten en dan maar liever hulpeloze oudjes van hun geld ontlasten... dit oudje laat echter niet met zich sollen en trekt aan de bel... dat brengt me op die andere pipo's die om de haverklap aan de telefoon je iets proberen aan te smeren... ik snap wel dat die mensen hun job doen maar denken die firma's nu echt dat ze op die manier gaan verkopen... integendeel... mij ergert dat zo erg dat ik me vast voorneem nooit iets van hen aan te schaffen.

Gisteren afgesproken met de golfvrienden in 't stad voor een drankje en een babbel... het was gezellig zoals altijd... binnen 2 weken gaat de golf terug open en kunnen we daar elkaar ontmoeten als het weer tenminste niet te afschuwelijk is.

Nu ik mijn gemoed nog eens heb gelucht... alhoewel geen kat het leest... tant pis... het is van mijn lever af... ga ik stilaan naar beneden voor ons middagboterhammeke... smakelijk!

17-02-2016 om 11:43 geschreven door Myette

Deze ochtend werd ik weer op een onzalig uur wakker met een zekere aandrang... ik tracht dit dan te negeren maar echt knus genieten is er dan niet meer bij dus... dan maar het bed uit voor een tocht naar de ijskoude badkamer... terug in bed lag ik klaarwakker te denken... diep te denken... ik lag daar en schreef die diepzinnige gedachten in mijn blog tot ik door al dat gedenk uitgeput in slaap viel... na de gewone ochtendrituelen... afgewisseld met een stormachtige aanvaring met echtgenoot... moesten jullie twijfelen... ik won de strijd... wilde ik aan dat blog beginnen en was toch wel alles kwijt zeker... hier zit ik dus met eigenlijk niets te vertellen behalve wat ditjes en datjes maar zogauw me weer iets zinnigs te binnen schiet haast ik me naar mijn PC voor het verdwijnt.

Er rest me nu niets dan wat over koetjes en kalfjes te keuvelen... wat deed ik de hele week... niet veel... een berg was... die berg moest ook gestreken worden... het huis uitmesten met hulp van mijn poetshulp... de pedicure die me verleden week vergeten was mijn teennagels in de was laten zetten zodat ik nu met trots mijn fleurig gelakte tenen kan liggen bewonderen tijdens het televisie kijken... ik heb dan ook maar mijn vingernagels in dezelfde kleur gezet... ook nog even mijn haardos bijgeknipt... ik kan met fierheid zeggen dat ten huize van alles er spic en span uitziet... voor zolang het duurt tenminste.

Gisteren kwam de zon ons eindelijk verblijden en ik trok 't stad in... blijkbaar was ik niet de enige die nodig de buitenlucht in wilde want je kon er over de koppen lopen... iets dat ik liever niet doe met mijn hoogtevrees... je vraagt je soms af of er eigenlijk nog wel iemand werkt tegenwoordig... ik kan me nog heel goed de tijd herinneren dat je na de middag in de koekestad alleen winkelende huisvrouwen aantrof terwijl er nu een keur van allerlei geslachten en leeftijden rondrent.

Na een luie dag... gevuld met lezen... TV kijken en PC... sluit ik hierbij af en wens iedereen zoete dromen... iets wat ik hopelijk ook ga doen.

12-02-2016 om 22:53 geschreven door Myette

Het was me het weekske wel... maandag poetsdag... dinsdag vergadering voor de club en dan het werk hiervoor... vrijdag blogmeeting... gezellig wel maar... toen ik thuiskwam was 't manneke in alle staten want... hij kon plots zijn plas niet meer ophouden... dus wachtte er mij een hoop natte kleren... 's avonds heb ik hem in bed gestopt met dikke badhanddoeken onder hem en een verband in zijn onderbroek... slecht geslapen maar het viel nog mee want het bed was nog droog 's morgens... de volgende dag moesten we dringend boodschappen doen dus... hij bleef in de wagen zitten terwijl ik af en aan sleurde met boodschappen... geld uit de muur trok bij de bank... benzine tankte aan de pomp... dat alles in looppas uit schrik dat man het niet meer kon uithouden... thuis gekomen... terwijl ik alle boodschappen de trap op sleurde en een plaatsje gaf... koerste hij de tuin in want de WC boven haalde hij niet meer enne... weer hetzelfde liedje... weer een pantalon naar de knoppen... dan maar zijn trainingpak aan... toen besloot hij dat hij naar de Spoed wilde... ik moest zoon bellen en die kwam direct op zijn moto aansnorren en bracht ons met onze auto naar de Spoed... die naam is volgens mij ironisch bedoeld... wij kwamen er binnen om 15u en buiten om 18u30... na zowat 3 uren wachten op een plakkerige vinyl stoel krijg je een onderzoekkamertje toegewezen... man zo'n onnozel ziekenhuishemdje aan en op bed liggen terwijl ik mocht verhuizen naar weer een ander vinyl marteltuig... daar wachten tot er eens iemand tijd heeft om te komen kijken... we hebben in totaal 5 verschillende dokters en assistenten te zien gekregen... telkens met een hele tussenpoos... na vele vragen en bloed afnemen en een scan was het verdict : blaasontsteking en antibiotica nemen... we wilden zoon niet meer lastig vallen en zijn tevoet naar huis getrokken... dan nog naar de apotheker van wacht... ik kreeg net geteld een half uurtje platte rust toen zoon met Kiko kwam aanbellen... het avondmaal hebben we overgeslagen want geen trek noch tijd... dan tot bijna 12u met zoon zitten babbelen onderwijl de hond strelend want die eist dat... houdt je even op met strelen dan duwt hij zijn kop hardhandig tegen je aan en geloof me... die kop is hard en krachtig... dan zoon buiten gelaten... alles afgesloten en eindelijk mocht ik naar bed... weet je waar ik van droom... een vakantie helemaal alleen in een blokhutje midden in het groen met alleen kwetterende vogeltjes als achtergrondgeluid... dat blijft echter een droom... weet ik.

07-02-2016 om 10:28 geschreven door Myette

Maandag... voor de werkende mens een verschrikking soms... voor gepensionneerden zoals ik gewoon een dag als een andere met wat klusjes afgewisseld met een boek, TV of PC... iets wat jonge mensen soms benijden maar als je dan voorstelt te ruilen... zij oud en op pensioen dus... klappen ze dicht.

Deze week wordt alvast een "werkweek" voor mij want morgen is het clubvergadering bij mij thuis en dat betekent een nieuwe nieuwsbrief voor onze leden... zodoende ben ik de rest van de week zoet en druk doende.

Gisteren met onze buren/vrienden gaan eten in een gezellig restaurantje waar de kelner joviaal mij aansprak als "engeltje" en "schatje"... iets wat mijn buurvrouw maar niets vond maar waar ik me helemaal niet aan stoor... die jongen noemt elke vrouwelijke klant waarschijnlijk zo en aangezien je als vrouw op leeftijd niet meer zo vaak wordt aangesproken met "engeltje" maakt dat je dag goed... tussen " " jes... ik vermoed dat die jongen homo is en die zijn over het algemeen heel los in de omgang... ik heb er verscheidene gekend... stuk voor stuk lieve jongens... het eten was lekker en de wijn heel drinkbaar... we hebben druk zitten kletsen... mens wat heb je nog meer nodig... na de maaltijd zijn we verder gaan zitten praten bij ons met een fles Cava die er overgebleven was van de feestdagen en aangezien Cava niet zo heel lang bewaart... hihi!

Vandaag komt de pedicure mijn tenen weer fatsoeneren... nu hopen op lenteweer zodat ik mijn pasgelakte nagels aan de wereld kan tonen... zonet het weerbericht gaan bekijken... die mooie lak zal nog efkes verstopt blijven... alhoewel ik wel de zonde bega bij het kijken naar televisie ik af en toe een bewonderende blik te slaan op mijn gemanicuurde onderdanen... is dàt ijdel of niet!

Maar zover is het nog niet... eerst nog even het kot hier opruimen... een vlek verwijderen van de pantalon waar ik gisteren een met saus besmeurde vork liet op vallen... tja... ik weet het wel... onhandig en lomp... zal ook wel niet meer veranderen.

01-02-2016 om 09:24 geschreven door Myette

Wat ben ik toch een oen... zoals ik verleden keer vertelde had ik eindelijk uitgedokterd waarom er geen mails meer binnen kwamen in Office Outlook... toen viel het me op dat er ook geen meer kwamen op mijn hotmail adres... ik begon dus te speuren... en te zoeken... en alles overhoop te gooien... tot... ik eindelijk de oorzaak vond... weer een fout van mij... het is nu geregeld en ik kan terug genieten van jullie mailtjes... maar vraag me niet wat de oorzaak was want dat weet ik niet meer...

Vandaag de stad ingetrokken zoals voorgenomen... wat een weertje toch... zalig gewoon... enkele hebbedingetjes gekocht maar meer om iets te kopen dan omdat het moest... kleding niets naar mijn zin gevonden... ik vind het allengs moeilijker worden iets naar mijn gading te vinden... die kledingketens verkopen alleen maar spullen voor jonge en slanke vrouwen en dan nog in soms afgrijselijke patronen... wil je iets degelijks dan moet je naar zo'n boutiek voor ouderen en betaal je je krom enne... ik moet nu wel blozen... wat ze daar hebben vind ik dan weer zo "oud"... een vriendin van me koopt alleen in van die dure winkels en als ik ze zo zie lopen met haar merkkledij lijkt ze wel 10 jaar ouder dan haar leeftijd... of is dat nu maar inbeelding... ik draag al jaren jeans en pantalons en met een rok vind ik mezelf er ook zo antiek uitzien... dus het was een zuinig uitje vandaag maar ik heb wel genoten...

Morgen komen dochter en haar man nog eens eten... het was lang geleden... door mijn gesukkel voor en na die operatie had ik de moed niet uren in mijn keuken te staan om een uitgebreide maaltijd te bereiden... zaterdag komt zoon met hond Kiko en kan hij nog wat meegenieten want ik hou altijd iets achter voor hem... het is soms niet gemakkelijk want zoon wil alles delen met zijn maatje en dat maatje mag niet alles eten... blijkbaar zijn er veel eetwaren die giftig zijn voor honden... aangezien Kiko gewend is ook zijn deel van baasje's maaltijd te krijgen moeten we dan hond afleiden door snoepjes te voeren zodat zoon rustig kan eten... wat kan het leven soms moelijk zijn...

Zondag gaan we uit eten met onze buren/vrienden... ik vrees dat we er dan geen wandeling zullen kunnen aanbreien want men voorspelt slecht weer... dan maar thuis napraten zeker.

28-01-2016 om 17:15 geschreven door Myette

Doemme doemme toch... ik zit me hier al weken te ergeren en eenzaam te voelen omdat er heel sporadisch eens een mailtje binnen geraakte... voelde me van god en klein piertje in de steek gelaten... tot ik enkele klachten kreeg (telefonisch) dat men me gemaild had en ik niet antwoordde... tja dat er eens een mailtje tussen de plooien van wat dan ook verdwijnt kan gebeuren maar na zowat de vijfde keer begon ik toch onraad te ruiken... het kostte me ook nog geld want de bib verwittigt altijd enkele dagen voor de vervaldag van de leentijd en ditmaal had ik dus niets ontvangen... de ruitenwasser stond plots voor de deur want ik had van hem ook niets gehoord... en zo voort en zo verder... gisteren in de vroege ochtend werd ik wakker met dat onbehaaglijke gevoel dat er me vervelende dingen te wachten stonden... ik dook mijn bedstee uit met het vaste voornemen de dader op te sporen die me dat lapte... die dader heb ik gevonden... IKKE ZELF... door die ambetante "hacker" met zijn dreigementen dat ik voor het gerecht zou worden gedaagd wegens niet betaling van een zogenaamde upgrade had zoon aan mijn PC gesleuteld om die pestkoppen weg te krijgen... die pipo's vonden me toch nog terug en bleven aandringen... toen heb ik mijn beveiliging op extra sterk gezet maar wist niet dat men dan alle niet gekende afzenders gewoon onderschept en afvoert... ik heb de boel teruggezet op een lager peil en mijn mailbox loopt intussen vol... natuurlijk ben ik de ondertussen verzonden mailtjes kwijt... ik had enkele firma's gecontacteerd voor dat lekke terras van ons en ergerde me dat men niet de moeite nam te antwoorden... tja... toen ik één van die firma's opende kwam er tot mijn verrassing een video op het scherm met een van onze vroegere badmintonvrienden die de eigenaar bleek te zijn en uitleg gaf over zijn zaak... ik mailde natuurlijk direct en vertelde wie we waren... die man belde ons op en zegde dat hij ons had gemaild... gelukkig maar want ik wist er dus ook niets van... hij komt dinsdag om naar dat terras te kijken en misschien kunnen we de vriendschap terug oppakken.

Volgende week wordt er weer een drukke... vergadering voor de club en dat betekent een hoop schrijf- mail- en verzendwerk voor mij... wat dat terras gaat kosten weet ik nog niet maar het zal wel geen peanuts zijn... ach in de lek zitten is ook niet gezellig en spaargeld brengt niets op dus kunnen we er beter maar plezier van hebben... als 't manneke zijn onderdanen nog meer aftakelen moet er ook gedacht worden aan een traplift... eigenlijk best nuttig... kunnen we de natte was en de boodschappen alleen naar beneden en boven sturen zonder ons een breuk te tillen... ik ben al druk bezig de mogelijkheden te onderzoeken om zelfbehulpzaam te blijven... boodschappen kun je aan huis laten brengen... huishoudhulp is ook te regelen alsmede medische hulp... het grote struikelblok is vervoer... ik droom nu van zo'n "oude-mensen-scooter" zo'n ding op 3 wielen maar dat zijn zorgen voor later.

24-01-2016 om 13:41 geschreven door Myette

Winterprik noemen ze het op het weerbericht... toen we maandag voor de middag een boodschap moesten doen ben ik toch wel efkes geschrokken... dat was geen prik maar een dolksteek... we waren verwend door het zachte weer en dan plots die kou... bibberend en klappertandend op de bus staan wachten en blij dat ik thuis was later... gisteren had ik afgesproken met vrienden in de stad en had me duchtig voorbereid op de kou... Damarke aan... dikke trui... dikke jas... wollen panty... handschoenen... en ik op weg... maar de zon scheen en het was heel wat minder koud zodat ik puffend en zwetend aankwam en de hele tijd in dat café heb zitten afzien... ik kan gewoon geen maat houden... maar we hebben duchtig zitten kletsen en nog duchtiger gelachen.

Vandaag thuis gebleven en geklust... moest ook eens gebeuren... ben in enkele kasten gedoken om overtollige paperassen weg te gooien... ik kan het niet laten al wat ik denk nog eens nodig te hebben bij te houden... dat ligt daar dan een jaar lang kasten te vullen tot ik in januari weer de boel eruit gooi... nu lonken die lege gaten me verwijtend aan en smeken om terug gevuld te worden.

Toen ik op een dikke folder stootte met beschikbare service flats en homes begon ik te lezen... ik probeerde mezelf in zo'n flatje te zien tussen al die andere oude mensen maar mijn geest weigert dit nog steeds... ik vind mezelf wel realistisch en weet ook wel dat ik eens de knop zal moeten omdraaien maar momenteel kan ik het nog niet... zo was het ook met het tekenen van die euthanasie papieren... jarenlang weigerde ik het te doen alhoewel 't manneke me maar bleef pushen tot op een dag ik plots het besluit nam en dan moest het ook direct gebeuren terwijl manlief dan weer ging dwarsliggen.

Voorlopig wil ik nog wat genieten van mijn huisje en tuintje... de ons bezoekende duiven en ander gevogeltje zouden hun dagelijkse boterham missen... gisteren werden we vereerd door een enorme zwerm meeuwen... een teken dat het heel koud is.

20-01-2016 om 21:38 geschreven door Myette

Een vriendin vroeg me onlangs of ik zin had om een opvoering te bekijken bij Rataplan waar de vriendin van een van haar kleinzonen optreedt... zij (die vriendin) heeft mee dat stuk geschreven en speelt er ook de hoofdrol (de enige rol) in... ik zegde toe en dat meer om mijn vriendin een plezier te doen dan uit overtuiging... maar... nu betrap ik mezelf erop dat ik dat stuk niet meer uit mijn hoofd kan krijgen... om te beginnen werden wij ... het publiek... in een stikdonkere zaak binnengeloodst met als enige hulp het licht van een zaklampje om ons naar onze stoelen te leiden... dan werden we gevraagd GSM uit te zetten en doodstil te blijven... toen verdween het zaklampje en werden wij achtergelaten in volstrekte duisternis... nog nooit meegemaakt... complete duisternis... en ook complete stilte... niemand zuchtte of kuchtte... ik kan jullie verzekeren dat dit na een tijd benauwend werkt... dan een hele opluchting toen er plots een lichtpuntje verscheen gericht op een omgevallen keukenstoel... dan weer duisternis... weer een lichtpunt ditmaal op de vrouw die onbeweeglijk in een hoek van het toneel stond... weer duisternis... zo ging het verder... elke keer zit je in spanning te wachten tot dat licht verschijnt... het verhaal ging over een moeder wiens zoon op 14jarige leeftijd in coma geraakte door een ongeval en al die jaren in coma opgroeide tot man... de moeder zag geen uitweg... het stuk beeldde haar gemoedstoestand uit op een ongelooflijke manier... er kwam water bij te pas... veel water waarin de moeder zich ging baden... als kleine bijzonderheid was ze helemaal naakt... een krachttoer waar ik... eerlijk gezegd... bewondering voor heb... jezelf zomaar bloot geven voor een publiek vraagt moed... van de gesproken tekst op de achtergrond heb ik geen woord verstaan maar het was een hele uitdaging om toch de plot (?) te kunnen volgen en dàt nu juist blijft me achtervolgen... het publiek werd eigelijk zwaar beproefd... die duisternis... op het einde kregen we een soort gebrom te horen (muziek) en dat gebrom zwol aan tot gevaarlijke hoogte... het was echt op het randje af tot je dacht "verder kan ik het niet meer uithouden"...toen de waterglazen op het toneel begonnen te schudden en rinkelen was de grens bereikt en nam het geluid stilaan af... na de vertoning gingen we in het cafetaria nog even iets drinken en kwam de vader van de vertolkster bij ons zitten... ik heb het hem niet gevraagd maar vroeg me wel af wat die man wel voelde als hij zijn dochter zo volkomen naakt voor het publiek zag optreden... dan kwam de dochter zelf bij ons zitten... dik ingepakt met truien en sjaals want ze had zowat een uur bloot op dat toneel gestaan en meer dan de helft daarvan in water... een heel lief meisje en puur natuur... ik kan er nog bij vertellen dat die scenes ook heel natuurlijk overkwamen zoals je naar een standbeeld zou kijken... helemaal niet erotisch.

Toen ik thuiskwam (met de tram) was 't manneke gevlogen... meer dan een uur later kwam hij aangereden... was mij komen ophalen aan de tramhalte maar had me niet zien uitstappen dus was hij blijven wachten... heel waarschijnlijk ziedend van woede omdat zijn vrouw zo laat op stap was... zag mij thuis zitten en zijn ballon liep plots leeg... hij vroeg me noet hoe mijn avond was en ik heb het hem ook niet verteld... ik weet hoe zijn reactie zou zijn... heel afkeurend... die man is zo preuts als een non... een preutse non dan wel... nu moet ik bekennen dat ik zelf ook preuts ben maar wel op mezelf... monokini... sauna... naaktstrand... heb ik rustig aan mij voorbij laten gaan... voelde volstrekt geen behoefte om me naakt te vertonen en ik had in die tijd... lang geleden... niets om me over te schamen... na het sporten de gezamenlijke douches vond ik niet bepaald leuk en ik bleef er dan ook zo kort mogelijk  hangen... maar wat anderen doen raakt me niet... ieder zijn meug toch... zo niet mijn huisband... die houdt er nog puriteinse principes op na.

17-01-2016 om 10:08 geschreven door Myette

Vandaag is een heuglijke dag... voor ons dan toch maar niet voor die twee potten want die zijn smadelijk uit elkaar gehaald... na zwaar nadenken kwam 't manneke op een idee... ja om de 10 jaar gebeurt er wel zoiets... als we die potten nu eens op het vuur zetten en zien wat er dan gaat gebeuren... aangezien we zowat alles al hadden geprobeerd wat kon dat er ook nog wel bij... dus de twee ondeugden werden op het fornuis gezet en heet gestookt... toen ze van het vuur werden genomen zegde de bovenste "foert" en maakte zich los... en dat was dan dat... nu wel opletten dat ze niet weer de kans krijgen het nog eens te doen.

Ik had enkele dagen geleden in een ondoordachte bui het manneke ingeschreven voor een gratis proefsessie met een hoortoestel... als ik hem iets wil zeggen... iets waar ik meer en meer tegenop zie want mijn stembanden zien elke keer wreed af... moet ik zowat 10 x herhalen en dit telkens op een hogere toonhoogte... toen belde er een juffrouw om een afspraak te regelen... ik vroeg bedenktijd en... nieuwsgierig zoals hij is vroeg hij wie er aan de lijn was... ik vertelde het en hij sprong zowat uit zijn vel want "hij is helemaal niet doof" en "waarom doe jij het niet" ... dit lumineus idee zullen we dan maar vergeten zeker... misschien kan ik beter een stemversterker kopen.

Verder is er niets opmerkelijks gebeurd vandaag... mijn rug is stilaan tot zijn vroegere "milde" pijntoestand teruggekeerd en die van 't manneke ook... natuurlijk!

14-01-2016 om 15:28 geschreven door Myette

Twee kwakkels zijn we momenteel... 't manneke en 't vrouwke... ik ben begonnen... had eens een ijverige dag en heb mezelf weer overschat... resultaat een krak in m'n rug en sindsdien is het van "oeioei" en "aiai" bij bepaalde bewegingen... de volgende dag wilde man me natuurlijk weer gezelschap houden en kraakte zijn rug ook... ik heb het al eens eerder gezegd... ik mag nooit eens alleen ziek zijn... op slag zijn we allebei oudjes zoals we rondsleffen.

Gisteren had ik natuurlijk weer eens de stoofpot laten aanbranden en we hadden de moed niet de vaat te doen dus stapelden we alles op tot de volgende dag... owee owee... mijn twee kookpotten zijn aan het vrijen geslagen deze nacht en zitten nu muurvast aaneen... ooit las ik dat als dit bij honden gebeurt je er een emmer koud water overheen moet gieten... misschien lukte dat met kookpotten ook... jawadde... heet water... koud water... met zijn tweeên aan die potten trekken... niets hielp zo dat ik nu deze avond verplicht ben iets in de micro op te warmen... ik begin er ernstig aan te denken het zo maar te laten dan heb ik een geldig excuus om niet te moeten koken.

Voor de rest loopt het in huize van op zijn slofjes... zaterdag met ons buurmeisje en haar vriend Turks gaan eten en dat beviel echt heel goed... het werd een gezellige avond... het eten was lekker... het Turks wijntje heel genietbaar... man zat buurmeisje te charmeren en ik heb samen met haar Koerdische vriend de wereldproblemen opgelost... iedereen tevreden.

Maandag kwam mijn vroegere poetshulp terug uit zwangerschapsverlof en mijn huisje is weer eens proper... de vervangster deed wel haar best maar deze is nu eenmaal beter... en tijdens de feestdagen had zoon twee weken vakantie genomen en kwam geregeld aanwaaien met Kiko en dat betekent overal haren en modderpoten... hij is nu terug aan het werk maar ocharme hij heeft wel tegenslag... elke nacht giet het en niet alleen is in de regen werken lastig maar ook gevaarlijk want hij werkt met stroomkabels en dat is dubbel gevaarlijk dan.

13-01-2016 om 15:10 geschreven door Myette

Vandaag nog eens de koekestad ingetrokken... eerst was het een twijfelgeval want de hele voormiddag regende het... net toen ik me er wilde bij neerleggen dat ik thuis moest blijven begon het op te klaren... en het was zalig... een echt lenteweertje... noemen ze dàt nu winter... in de stad was het volop soldetijd maar ik heb weer niks naar mijn zin gevonden... zal voor de volgende keer zijn...

Morgen verjaart 't manneke... aangezien wij al lang besloten onze verjaardag niet meer te vieren heb ik geen geschenk gekocht maar wel 2 marcellekes met bijpassende slip(s)... het is de "geste" die telt nietwaar...

Toen ik thuis kwam belde zoon of hij mocht komen met zijn hond... tja wat zeg je dan... ik had net alles opgeruimd en de vloer gedweild na de vorige bestorming van hond met modderpoten... en ja hij komt zo dadelijk... de bak water met dweil en de snoepjes liggen al klaar plus de "hondenplaid" om de bank te beschermen... mijn arm staat nog onder de blauwe vlekjes toen hond vorige keer me liefhebbend een knabbeltje gaf... ach het beest kent zijn eigen kracht niet maar hij bedoelt het zo goed...

Morgen gaan we met de club het MAS bezoeken voor de Istanbul expositie... met nadien een afzakkertje... het is al een drukke week geweest en er komt nog... vrijdag blogmeeting en zaterdag Turks etentje met ons buurmeisje en haar Koerdische vriend... nu maar oppassen dat we niet overspannen geraken...

06-01-2016 om 19:23 geschreven door Myette

Ik hoop dat iedereen hier heeft genoten van de kerstdagen en de overgang van oud naar nieuw... niet dat er veel veranderd is nu we in 2016 zitten... voor degenen die uitbundig gefeest hebben bij hen thuis worden het nu drukke werkdagen met alles op te ruimen... de naalden van de kerstboom uit het tapijt te plukken... de gebruikte mooie glazen extra op te poetsen... de kerstspullen terug naar de zolder of kelder te sleuren... de etensrestjes nog eetbaar te maken of weg te gooien... ik weet het... heb het allemaal meegemaakt in de tijd dat ik nog vief en werklustig was... de tijd dat de hele familie bij ons te gast was en ik weken van tevoren al in de startblokken stond... rondrende om geschenkjes voor iedereen te vinden en te kopen... maar helaas is die tijd voorbij... de meeste familieleden zijn dood... ik ben ouder en luier geworden en draaf niet meer vief rond... dus waren de feestdagen bij ons heel kalm en zo heb ik het tegenwoordig ook het liefst... en ach in wezen verandert er niets... de spoorwegen en anderen staken nog steeds om meer... ja wat eigenlijk... IS hakt nog altijd hoofden af... alles wordt duurder... waarom dan al dat gevier en geknal van vuurwerk... toen ik jong was vond ik het ook allemaal geweldig maar nu hou ik het wel voor gezien... doe mij maar af en toe een etentje of babbel met goeie vrienden en ik ben tevreden.

04-01-2016 om 21:16 geschreven door Myette

Wat noemt men pech... een relatief begrip... er zijn altijd mensen die veel dieper in de shit zitten maar... ieder voelt het zijne het ergst... natuurlijk is dat egoïstisch of noem je het egocentrisch... zo is het nu eenmaal en gelukkig maar want moesten we ons alle leed van heel onze aardkloot gaan aantrekken dan gebeurden er nog meer zelfmoorden.

Mijn voorbije week was er eentje van pech en het is nog niet gedaan... zoals ik al vertelde liet ik... mea culpa... onze gasketel en schouw schoonmaken... dat heb ik me al diep berouwd en 't manneke laat me ook niet vergeten dat dit tegen zijn zin was... na het laatste bezoek van die tweede technieker heeft dat ding precies 3 dagen gewerkt... donderdag was weer een koude douche... geen verwarming... waakvlam uitgedoofd... ik dus naar de kelder... op mijn knietjes voor dat ding enne... wonder boven wonder... het aansteken lukte van de eerste keer... proberen die firma te bellen maar er nam niemand op... intussen heb ik zo ongeveer een 10-tal keren op mijn knieën gelegen voor die ketel... waakvlam uit tijdens de nacht maar ook soms tijdens de dag... nu proberen morgen maandag die firma te bereiken maar ik zie het echt niet zo zitten... dat was/is dan probleem één.

Dan kreeg ik enkele dagen geleden een dagvaarding van een incassobureau... verzonden vanuit Amsterdam... ik had blijkbaar een update geaccepteerd die moest betaald worden... doordat die betaling niet gebeurde kreeg ik er een boete bij... te betalen uitsluitend met pay pal en dit dezelfde dag al... ik klikte het weg want was me van geen update bewust... volgende dag een nog dreigender mail waarbij me werd verteld dat ik nog één kans kreeg of de zaak werd aan het gerecht doorgegeven met natuurlijk alle kosten voor mij en desgevallend in beslagname van inkomsten... boedel en huis... die mails waren zo professioneel opgesteld dat ik er toch niet gerust in was en ik toog ermee naar de politie... de dienstdoende agent daar wierp één oog op de uitgeprintte mails en zegde :"gooi weg die boel"... ik had eerst raad gevraagd aan onze buurman... toen ik die belde met de vaste lijn kreeg ik een vrouwmens aan de lijn die me zegde dat ik contact moest opnemen met Belgacom ???... ook daar waren ze tegen mij blijkbaar... buurman twijfelde ook en ik dus naar het politiebureau... toen ik thuis kwam en mijn mails checkte zat er weer eentje bij met een laatste kans om het goed te maken... ik heb ze toen geblokkeerd... dat was probleem twee.

Gisteren kwam zoon met hond weer aanlopen en toen ik het hem vertelde ging hij dadelijk mijn PC openen... hij wist me te vertellen dat ik blijkbaar toestemming had gegeven een "updrate" te installeren... ja geen update maar updrate... ik dacht dat ik het in Keulen hoorde donderen want had daar nog nooit van gehoord... hij ging dadelijk mijn PC opkuisen en wat nog meer zodat het beestje nog stond te draaien toen we gingen slapen... deze ochtend met een bang hartje gaan kijken... dit nadat ik eerst de ketel beneden had gaan aanwakkeren... windows 10 staat er nog maar ik moest weer overal inloggen en me bekendmaken voor ze me binnen lieten... mijn mails kan ik niet bereiken en ik heb dan maar zoon gebeld om hulp want ik geraak niet binnen... en dat was/is drie.

Intussen zijn mijn nerven op het breekpunt aangekomen want morgen beginnen we met een begrafenis... de volgende dag met bezoek aan de dokter... dan die schoonmaak firma proberen te pakken te krijgen... en dan maar proberen in feeststemming te geraken... by the way... moest er iemand een firma zoeken om ketel en schouw te kuisen mail me en ik geef het adres door

27-12-2015 om 13:17 geschreven door Myette

Ik ben nu ietwat gekalmeerd en kan erover vertellen... op een dag kregen we weer zo'n telefoontje van een hollandse meid die vertelde dat ze bij ons in de buurt bezig waren ketels te kuisen en of we interesse hadden... aangezien onze ketel plus schoorsteen al in minstens 20 jaar geen beurt had gehad vroeg ik wat hun prijs was en zegde dat ik met mijn halve trouwboek moest overleggen... dat trouwboek was natuurlijk anti maar aangezien die altijd anti is trek ik me daar niks meer van aan en vertelde hem dat ik wilde toezeggen... zo gezegd zo gedaan... we spraken af welke dag en die dag kwam er een jonge vriendelijke technieker... Mohammed geheten... dat beestje + de schouw kuisen... Mohammed vertrok... alles werkte zoals het moest maar... de volgende ochtend zaten we in de kou... waakvlam uitgedoofd... nadat ik dat ding met heel veel moeite (dat moet nog handmatig met lucifers) terug in gang had gekregen belde ik die firma en die beloofden die dag nog te komen... zitten wachten... niemand gezien... volgende dag zelfde scenario... waakvlam uit... 't manneke in alle staten want hij "had er geen goed oog in"... "was die firma geen nep" et patati et patata... hij besloot zelf naar hun adres te rijden... kwam na een uur terug helemaal over zijn toeren... wilde de politie verwittigen want die firma bestond niet... ik besloot van eerst te bellen en vroeg de meneer aan de lijn hoe hij het kon uitleggen dat zij niet op dat adres te vinden waren... die meneer verontwaardigd want hij zat op dat eigenste moment op dat adres in zijn kantoor met mij te bellen... ik vertelde hem het probleem en zegde dat ik die waakvlam niet aankreeg... ik had het ook niet geprobeerd want was het beu weer op mijn knieën te gaan liggen prutsen aan dat ding... enfin de meneer zegde dat er binnen het uur een technieker ging komen... hij kwam... weer een man van vreemde origine maar ook heel vriendelijk... die heeft zowat een uur zitten sleutelen... zegde me dat het nu in orde was en vertrok... wij de volgende dagen in angstige spanning zitten duimen maar het werkt nog tot hiertoe.

Nu ga je wel denken... waar maakt dat mens zich nu zo druk over... de kwestie is dat ik er gewoon niet meer tegen kan dat manlief steeds alles... maar dan ook letterlijk alles... verdacht vindt... hij ziet wolken waar er geen zijn... verdenkt iedereen van bedrog en samenspanning... maakt van een mug een olifant... en bij dat alles trekt hij me mee of probeert dat toch... ik noem het paranoïde en ik word er doodmoe van... in dit geval was hij al aan het zeuren vooraleer het gebeurde... er werd een attest opgemaakt en voor dat attest werden er verschillende vragen gesteld zoals in welk jaar ons huis werd gebouwd en ook dàt vond hij verdacht... ik zegde dat die mensen toch niet de moeite zouden nemen 3 pagina's paperassen in te vullen als het nep was maar meneer wil niet luisteren... nadat de tweede technieker alles in orde bracht heb ik hem niet meer gehoord maar de volgende keer begint dat weer van voor af aan en... ik word er horendul van.

Vandaag had ik met vrienden afgesproken en heb een rustige namiddag gehad... kan er weer effe tegen.

22-12-2015 om 19:27 geschreven door Myette

MAG IK BIJ DEZE IEDEREEN DIE HIER LANGS KOMT

EEN PRETTIGE KERST

EN EEN

GELUKKIG EN VOORAL GEZOND NIEUWJAAR

TOEWENSEN

21-12-2015 om 09:35 geschreven door Myette

Gisteren gingen we met de club nog maar eens de Kathedraal bezoeken... niet voor de eerste keer maar altijd wel de moeite waard... onze gidse was een heel onderhoudende dame die het presteerde me wakker te houden... wat ik haar dan ook op het einde heb verteld... als we in de koekenstad moeten zijn nemen we liefst de tram... maar de laatste tijd levert dat meer ergernis op dan plezier... zo ook nu... eerst lang wachten op onze tram... toen die eindelijk aankwam zat hij bomvol en moesten we aan de lussen gaan hangen... het was namelijk een van die nieuwe Albatrossen... een immens lang geval met... naar mijn mening... een mislukt interieur... de opstelling van de stoeltjes is ongelukkig... als je je wil vasthouden aan de voor dat doel aangebrachte spijlen stoor je de daar zittende mensen... de haltes worden ook niet meer omgeroepen... iets wat me vorige keer bijna mijn eigen halte deed voorbij stomen... in één woord "knudde"... toen ik me toch nog op een stoeltje kon persen tussen een oude meneer en een al even oude dame in kwam ik tot de ontdekking dat ik niet alleen ontevreden was... tot overmaat bleef die verrekte tram nog bijna bij elke halte heel lang stilstaan... van Berchem naar de Groenplaats deden we er bijna een uur over.

Na de Kathedraal doken we een café binnen... gezellig zitten kletsen... daarna werd besloten met een 6-tal vrienden de lichtjes van de stad te gaan bewonderen... blij dat we het gedaan hebben want mensen... het is echt de moeite waard... de gevel van de Kathedraal werd in het rood gezet... de traditionele reuzen kerstboom ervoor... overal lichtjes... het stadhuis eveneens versierd... de kerstmarkt vanaf de Groenplaats tot aan de kaaien... een ijspiste zoals elk jaar... en nog enkele attracties... je moet het echt zien... daarna kregen we honger en zijn we een snack gaan eten... dan de tram op... ditmaal zonder problemen... een geslaagd uitje.

We zijn dan vroeg gaan slapen om de volgende ochtend wakker te worden in een ijskoud kot... daarover vertel ik later want ik moet er eerst van bekomen. 

18-12-2015 om 14:29 geschreven door Myette

Jaja het is weer van datte... als ik 's ochtends vroeg wakker word heb ik soms last van diepe gedachten... diep in die zin dat ze over andere zaken gaan dan over wat ik die dag allemaal op mijn bordje krijg... zo denk ik na over oud worden en zijn... wat er moet gebeuren als 't manneke er niet meer zou zijn... hoe ik me zal voelen als ik ooit in een "home" terecht kom... en nog van die plezante gedachten... dan roep ik mezelf tot de orde... trek eens heel hard aan mijn oren... en stap rap over op praktische zaken zoals de frigo die eens een goeie beurt nodig heeft... of die ambetante vlek die maar niet uit dat vest wil... alles om maar niet aan de rest te denken.

Vandaag was het weer zo'n dag... vroeg wakker en dan komen ze... toen ik jong was dacht ik veel na over de dood maar op een bedachtzame manier want dat was nog een ver-van-mijn-bed-bedoening... nu dit wel erg dichtbij begint te komen... niet dat ik me slecht voel hoor maar ik ben realistisch ingesteld... probeer ik het ver van mij weg te gooien... een van mijn principes is dat het tijd genoeg is om te janken als je geslagen wordt... daar tracht ik me aan te houden.

En om te veranderen van onderwerp... het was poetsdag vandaag en... ik sta nog altijd versteld van mezelf... ik had er goesting in... waar dàt vandaan kwam weet ik niet maar ik begon alle hoekjes en kantjes van mijn keuken uit te mesten en kon met moeite stoppen... een kuiswoede waar ik al lange tijd geen last meer van had... de wonderen zijn de wereld nog niet uit... ik zit hier nu tevreden met mezelf en mijn proper kot te genieten van mijn welverdiende rust... tenminste mijn derrière rust uit maar mijn hersentjes zijn nog altijd druk bezig... ach die arme hersenpan laat zich geen rust opleggen... zelfs in haar dromen is ze druk bezig... een van mijn terugkerende dromen is dat ik visite verwacht... ik ben dan druk bezig met poetsen en koken maar alles op een chaotische wijze... mijn visite staat voor de deur en ik ben nog helemaal niet klaar... dan word ik wakker met een zucht van opluchting dat het maar een droom was... deze nacht was het weer van datte.

14-12-2015 om 15:44 geschreven door Myette

Zaterdag voormiddag en even respijt... 't manneke is naar de golf... ik heb net de brieven voor de club in de enveloppen gestopt... wat orde gebracht in de administratie en nu even tijd om een blogje te plegen... gisteren shopping afspraak met vriendin... dat shoppen viel gedeeltelijk in 't water want het weer was ons niet goed gezind... ook De Lijn had blijkbaar problemen want naar en van de stad was het wachten geblazen in een volgepropt metrostation... terroristen hebben hun kans gemist... na wat ronddrentelen stelde ik koffie voor en we belandden in het café van het Koninklijk Paleis... ja voor minder doen wij het niet... na een piepklein maar duur kopje stelde vriendin voor daar te blijven voor een middagsnack... wat meer is ze stond erop me te tracteren op een High Tea wat ik na het nodige beleefde afwijzen dan maar accepteerde... eerst een glas bubbels om de weg vrij te maken en dan kwamen de hapjes... tja wat moet ik daar van zeggen... het was duur... het was op zijn Engels... maar niet echt WHAAAW... aangezien je een gekregen paard nooit in zijn bek mag kijken heb ik dat beleefd niet gezegd... na die tea nog enkele boodschappen gedaan voor vriendin... dan weer een drankje... dit keer op mijn kosten... en naar de metro waar we meer dan een helf uur moesten wachten wegens "problemen"... het weer was tegen maar we hebben wel gezellig bijgepraat dus ik klaag niet.

Wat betreft die "chique" gelegenheden... je betaalt meer en prijs-kwaliteit is merendeels niet evenredig... je kan beter in een eenvoudig eethuisje gaan waar je eerlijk bediend wordt... natuurlijk als je houdt van garçons die je met zwier bedienen moet je betalen en dat doen ze in het paleis... wat meer is er loopt daar ook een mierzoete maitre d'O rond die alsmaar ronddwaalt en telkens een oog op je tafeltje laat vallen... al die ogen samen zijn ook duur.

Vandaag is het klussendag... de clubbrieven... kerstkaarten schrijven... bloggen... koken want gisteren kreeg manlief alleen een boke te eten... en vanavond komt heel waarschijnlijk zoon met zijn trouwe maat ons kot overhoop zetten... ik ga nu verder met mijn taken... tot later!

12-12-2015 om 11:03 geschreven door Myette

Mijn "accu" staat weer bol van de energie... de laatste weken en maanden was dat ding stilaan aan het leeglopen... altijd thuis zitten revalideren is fnuikend... 't manneke zijn knie gedraagt zich redelijk en hij beweegt zich pikkelend vooruit maar hij is nog wel mobiel en ik zit weer vol plannen van "ik ga dit en ik ga dàt" maar als puntje bij paaltje komt ontdek ik dat ik heel vlug moe word... niets aan te doen zeker... de jaren eisen hun tol.

Deze week was een drukke en de volgende belooft hetzelfde... elke dag de deur uit... niet alleen voor plezante zaken want ook bij de tandarts op bezoek geweest en morgen controle bij de neuroloog... dingen waar ik niet bepaald naar uitzie... maar ja dat is de bluts met de buil nemen... er waren ook enkele leuke uitstapjes bij zoals een etentje met de blogvrienden om ons tienjarige vriendschap te vieren... een brunch met onze buren/vrienden met daarna flaneren in de koekestad en enkele cafekes bezocht omdat niemand zin had al naar huis te gaan... trouwens het weer was schitterend ook... die buren vroegen dit eens meer te doen... verleden jaar is buurvrouw heel ziek geweest... kantje-boord... en dan kom je tot de ontdekking dat die mensen een groot deel van je leven uitmaken... en vrijdag heb ik afgesproken met een vriendin om wat te "shoppen"... dat shoppen is maar een smoesje want al na een half uur zitten we in een café te kletsen... eten we een hapje... lopen nog eventjes rond en dan weer tijd om iets te drinken en een babbel.

Ik had gisteren weer zo'n Hollandse meid aan de lijn... ditmaal om voor te stellen onze gasketel te reinigen... en ik heb me laten overhalen... de prijs was redelijk en het is alweer 20 jaar geleden dat iemand nog eens naar dat ding heeft omgekeken... onze ketel zal blij zijn met wat aandacht... hoop ik toch.

Tussen de soep en de patatjes werk ik aan de nieuwsbrief voor onze clubleden... ook wat mailtjes voor de zieken en het laatste jaar waren er verscheidene die in panne vielen... en nu moet ik dringend weg want de "ramenwasser" is bezig en die man moet ook nog betaald worden. 

08-12-2015 om 10:17 geschreven door Myette