Afwachten maar weer... waarop we wachten... op de uitslagen van het bloedonderzoek van 't manneke... ja het houdt hier maar niet op... net toen ik weer aan het opkrabbelen was kreeg ik een paniekerige brul te verwerken van mijn wederhelft... uit discretie ga ik er niet over uitwijden hier maar diezelfde nacht nog spoedde hij zich naar Spoed voor een onderzoek... bloed afgenomen en nu afwachten maar.

Intussen gaat het leven verder en zijn we donderdag de Stadsbrouwerij De Koninck gaan bezoeken... een echte aanrader... heel origineel opgevat met achteraf 3 proevertjes van hun befaamde biertjes... dan gisteren vrijdag het al heel lang geplande Grieks etentje... dat etentje was heel eetbaar en de sfeer gezellig... de aanwezige vrienden hebben we 20 jaar geleden in de club leren kennen en gisteren viel het me op dat je goed merkt hoe de jaren hebben thuisgehouden... twee van de dames zijn er niet meer helemaal bij en dus hebben de drie overige dames de sfeer erin moeten houden... ook vermoeiend hoor ... achteraf naar huis met de tram en een barstende koppijn... die koppijn schijnt me de laatste weken niet meer te willen verlaten en ik word er soms wanhopig van want ook pijnstillers helpen niet... de neuroloog vind niets verdacht in mijn bovenkamer wat ik al een wonder vond... dus waar komt het vandaan... gisteren geen pijnstiller genomen maar een oppepper voor mijn spijsvertering en... nog een mirakel... de pijn trok stilaan weg... nu heb ik weer een sprankje hoop en ga na elke "sobere" maaltijd dat middel eens innemen... misschien lukt het?

Ik heb manlief beneden achtergelaten in zijn zetel met de nodige snuitlappen... keelpastilles... en de raad veel te slapen... waarom... omdat "natuurlijk" man nu ook de griep heeft... denkt hij... hij roept al de hele week dat die griep er aankomt en ik mag al blij zijn dat hij het heeft weten uit te stellen tot ik weer beter ben... geluk zit in de kleine dingen nietwaar!

19-03-2016 om 09:33 geschreven door Myette

Het ergste is voorbij met veel slapen... braaf mijn medicatie slikken en terug slapen... manman wat heb ik gepit de laatste dagen... ik had ook helemaal geen zin in iets anders dan mijn bed... ik voel me nu stukken beter... nog wat wankel op de pootjes maar dat zal ook wel beteren nu ik die heuvel weer op moet om van het wijdse zicht te kunnen genieten... morgen gaan we met de club de Stadsbrouwerij De Koninck bezoeken en dat bolleke zal me wel smaken... hoop ik... want eigenlijk drink ik liever Duvel... dat bolleke ga ik drinken ter nagedachtenis van mijn pa want dat was ZIJN biertje... vrijdag hebben we een Grieks etentje met een groepje vrienden en dat zal er ook wel binnen gaan vermoed ik... het was wel kantje boord met dat ziek worden... eigenlijk komt ziek zijn nooit gelegen nietwaar maar ja men moet gewoon nemen wat komt en hopen dat je voorlopig je deel hebt opgesoupeerd.

Het wordt weer een prachtige dag zie ik... wel koud maar die zon zien maakt je al blij... geniet er van.

16-03-2016 om 09:48 geschreven door Myette

Het leven is als een heuvellandschap... net als je met veel moeite soms op een van die heuveltjes bent geklommen en daarboven het landschap staat te bewonderen en je jezelf toejuicht zo van :"dat heb ik dan weer gefikst" wordt het tijd weer af te dalen en dan wacht je beneden een of ander obstakel... en wèg is je juichstemming... wat ik hiermee wil zeggen is dat ik momenteel in de lappenmand lig... verleden week alles pico bello en nu ziek... begonnen met keelpijn... ach een pilleke en een goeie grog om te gaan slapen en het zal wel overgaan... niet dus... dan hoofdpijn om die keel gezelschap te houden... koorts en tenslotte deed m'n hele lijf pijn... griep... kan niet want ik heb een griepspuit gehad... in elk geval is het er toch familie van... gisteren de hele dag en nacht in bed gelegen... vandaag is het lichtjes beter maar zit nu met een hoest... maandag naar de dokter want ik heb volgende week vanalles te doen en ziek zijn stond niet in mijn agenda... nu is mijn opflakkering denkelijk uitgeput en ik ga weer liggen uitzieken... tot in betere tijden!

13-03-2016 om 09:00 geschreven door Myette

Gisteren 2 x getracht iets op mijn blog te krijgen en elke keer werd ik gestoord en was alles weer kwijt... allee nog maar eens dan... het is alweer enkele dagen geleden dat ik hier was door voornamelijk luiheid... niet dat ik de hele dag lig te niksen hoor... nee... maar na mijn gewone huishoudelijke taken snak ik naar mijn boek... plof dan neer in mijn zetel... slaak een grote zucht en geniet.

Zaterdag was het minder genieten want we hadden een begrafenis van een van onze vroegere kaartvrienden... weer een hoofdstuk dat afgesloten is... maandag vergadering van de club bij ons... dinsdag voor de eerste keer terug naar de mini golf voor een eerder fris rondje golf gevolgd door een warme chocomelk... woensdag platte rust... vandaag al enkele telefoontjes gepleegd naar vrienden die momenteel in de nood zitten... de ene werd succesvol geopereerd en de andere kreeg... na verscheidene onderzoeken... bericht dat de bij hem gevonden tumor niet wordt behandeld... er zijn geen uitzaaiingen gevonden... hij moet wel elke drie maanden op controle... dat is dus ook voor mij een hele opluchting.

Vandaag ga ik het ook weer rustig aan doen... een of andere onverlaat heeft mij zijn/haar bacillen toegegooid en ik zit nu met keelpijn... dat ga ik nu diepgaand verzorgen... van tijd tot tijd een slokje rum of whisky doet wonderen... niet dat het de bacillen doodt maar het verdooft wel de pijn en je ziet het leven rooskleuriger.

SCHOL!!!

10-03-2016 om 10:28 geschreven door Myette

Als mensen eigenlijk niets te vertellen hebben beginnen ze over het weer... iets dat dagelijks verandert... hier in ons lage landje dan toch... en een onuitputtelijk gespreksonderwerp blijft... ik vraag me soms af hoe mensen die in zo'n eindeloos zonnig land wonen een gesprek beginnen... zo van : "tja de lucht is nog altijd blauw he" en dan vallen ze stil want hoe moet het dan verder... hier dus niet... elke dag ander weer en elke dag weer de vraag : "wat ga ik vandaag aantrekken, is het te koud/nat/warm/winderig voor dit of dat"... niet gemakkelijk hoor maar aan afwisseling geen gebrek.

Gisteren nog eens met de club op stap geweest voor de hele dag en dat dan nog naar Oostduinkerke... de badplaats waar wij indertijd zeven jaren lang de maand juli doorbrachten... een plaats die ons herinnert aan de tijd dat onze kinderen nog pril waren en wij nog redelijk jong en fluks... de uren aan het strand en de lange wandelingen en fietstochten in de duinen... regen en wind kregen we er natuurlijk ook te verdragen maar die zijn barmhartig naar de achtergrond verdrongen... wij vertrokken hier 's morgens heel vroeg in de kletsende regen... ik met frisse tegenzin want de zee met dat weer trekt me echt niet zo aan... hoe dichter we bij de kust kwamen hoe minder zwarte wolken er te zien waren en aangekomen werden we begroet door een waterzonneke... in de namiddag konden we zelfs onze jas laten openhangen... een echte luxe.

We bezochten er eerst het visserijmuseum... echt een aangename verrassing want in onze vakantietijd was datzelfde museum een onnozel prutske waar enkele vitrinekasten tentoon stonden met wat rommel... nu een heus volwassen museum stijl Bokrijk waar je het leven van de vissers kon bekijken... natuurlijk ook alle attributen bij het vissen gebruikt... en dan nog een soort aquarium waar we alle soorten Noordzee vissen konden bewonderen... echt een aanrader.

Dan op naar Koksijde voor de warme lunch... en na die lunch naar de abdij Ten Duinen... van die abdij bestaan alleen nog de muren... we maakten een wandeling doorheen die abdij en ik moet zeggen dat die monniken het breed zagen... toen was er nog grond genoeg om te bouwen en dat deden ze dan ook à volontiers... we kregen een filmpje te zien met het leven in de middeleeuwen in zo'n abdij en in het museum kon men ook levensgrote monniken bewonderen in hun dagelijks leven... ook een aanrader.

Maar mensenlief was ik blij toen we eindelijk naar onze bus toe mochten voor de rit naar huis... ongeveer anderhalf uur rijden...   nog een laatste rit met de tram vanaf L.O. en dan eindelijk home sweet home... zo'n hele dag op stap is toch wel erg vermoeiend... we hadden wel geweldig goeie gidsen... in het visserijmuseum een guitige man uit de streek zelf en in de abdij een Antwerpse dame die eerst de indruk gaf van wat tuttig te zijn maar eigenlijk best meeviel... een geslaagde dag.

Vandaag de hele dag geluierd... tja het kan niet elke dag feest zijn... morgen naar de begrafenis van een van onze vroegere kaartvrienden... dat is dan minder leuk.

04-03-2016 om 21:35 geschreven door Myette

Ach ik ben jullie niet vergeten hoor... om eerlijk te zijn toch een klein beetje... dat komt ervan als je druk bezig bent... druk met wat dan... ach... alleen om adem te blijven halen ben je al bezig... de was... de strijk... verdorie er ligt er weer eentje te wachten op het ijzer... zal nog efkes moeten wachten... eerst dat blog want ik zie dat het weer enkele dagen geleden is... de zon laat zich terug zien en dan word je plotseling aangevallen door ronddwarrelende stofjes... die stofjes vliegen natuurlijk altijd al rond maar als het zo donker is zie je ze niet... nu wel en dat geeft me schuldige kriebels zo van ... ik zou er eens moeten invliegen en de stal goed uitmesten... de tijd dat ik als een turbo jet door het huis vloog om te poetsen is hopeloos voorbij... ik doe liever iets plezierigers... ik heb trouwens nooit begrepen dat sommige vrouwen poetsen als een hobby zien... niet deze dus.

Gisteren met onze buren/vrienden nog eens gaan brunchen... dan krijg je allerlei lekkers op je bord... zonde om niet op te eten... ik die dagelijks ontbijt met 1 sneetje brood met confituur kom dan dat restaurant buiten met een ongemakkelijk opgezwollen maag... normaal zouden we dan nog een wandelingetje maken maar de koude stevige wind blies ons spoedig een café in waar we zijn blijven plakken en verder kletsen... toch gezellig... en 's avonds hebben we ons tevreden gesteld met een kom soep... goed geslapen ook.

Morgen begint de mini golf weer en zijn we afgesproken met de golfvrienden... tenminste als het weer het toelaat want hier weet je het nooit... en donderdag gaan we voor de hele dag op stap met de club... een hele tijd geleden al door onze gezamenlijke gezondheidsproblemen... ik zie er eigenlijk echt tegenop want zo'n hele dag achter een gids aanhuppelen (hm hm) is vermoeiend... vermits wij al meer dan 20 jaar op stap gaan met die club ben je ook niet meer zo gebrand op weer een museum of tentoonstelling of de ene of andere stad of dorp afschuimen... na zo'n dagje uit ben ik uit- gepraat en -geluisterd en eens thuis schuifel ik eerst in mijn crockskes en plof dan neer in mijn relaxzetel met een boek en de waarschuwing aan 't manneke : "ik wil alleen nog stilte en rust"... niet dat die er zich iets van aantrekt... nee die gaat dan voor de TV zitten en geeft luidkeels commentaar tot ik ten einde raad naar boven trek naar mijn computer... die kan ik uitzetten als ik wil.

Wat de rest van de week me gaat brengen weet ik natuurlijk nog niet... maar eerst die strijk nu... zij die gaat baaaaaalen groet U!

29-02-2016 om 10:26 geschreven door Myette

Ooit las ik dat men een brief of bericht of wat dan ook nooit mag beginnen met IK... aangezien mijn blog gaat over dingen die ik dagelijks beleef kan ik moeilijk anders dan dat verboden woord te gebruiken... en aangezien ik een eigenzinnig mens ben lap ik dat verbod vrolijk aan mijn botten.

IK weet niet wat er met mij aan de hand is maar ik voel me de hele dag al geweldig ongedurig... IK pendel tussen computer en relax en aanrecht als een verdoolde ziel... ben zonet in een van mijn kasten gedoken om die eens goed uit te mesten... er staat nu een zak naast me met spullen die nog kunnen gebruikt worden (maar niet door ons) en een overvolle papiermand... gisteren was zoon hier met het woeste beest... dat beest was zo blij ons te zien dat het de trap opstormde... tegen me opsprong met zijn 45 kilokes en me een lieflijke lik gaf... ik vind dat heel lief maar eigenlijk feitelijk ben ik niet zo dol op die grote open bek met die blikkerende grote tanden zo dicht tegen mijn gezicht... het beest wil ook altijd je hand vastpakken en aangezien dat niet met zijn poot gaat gebruikt hij die muil (naar zijn mening zachtjes) en dat voel je... toen zoon riep dat hij "de bomma" niet mocht bijten en hij oostindisch doof bleek kreeg hij een ferme tik op zijn achterste... op slag ging hij zitten en kroop tegen me aan voor bescherming tegen het boze baasje... dat baasje moest lachen en op slag sprong hond op en kwispelde naar de baas... zoon had weer een cadeau voor ons bij... dit keer een toestel om de nek te masseren... het trilt... verwarmt... zendt elektrische impulsen uit (vind ik eng) en nog enkele dingen... tenminste dat zou het moeten doen want ik krijg het ding niet aan de praat... gggrrrr.

Ik kan me vaag nog herinneren dat ik heel vroeger alleen de wekker moest opwinden... nu ben ik elke dag wel bezig met een of ander apparaat op te laden... te programmeren... te controleren of er niet opgeladen moet worden... het wordt stilaan een dagtaak... en er komt altijd maar meer bij dank zij onze zoon... een hoekje van de living... verstopt achter mijn relaxzetel... is voorbehouden voor de oplading met als resultaat dat er een boel draden rondslingert... elk met zijn eigen specifieke "insteekeind"... het duurt soms even voor ik de juiste kabel voor dit of dat toestel heb gevonden... dan heb je ook nog het probleem van destijds opgeladen toestellen die je een tijd niet meer gebruikt tot je het nodig hebt en de batterij plat is... en dàt met de verhoging van de stroomprijs aangevuld met dat Turtle ding... ik zal maar alvast mijn rantsoen boterhammetjes halveren... goed voor de lijn ook nog.

21-02-2016 om 14:17 geschreven door Myette

Na mijn gebruikelijk rondje door mijn huisje om op te ruimen wat er vorige dag is blijven liggen en toen ik bij ons bed was aangekomen viel me op dat ik elke dag weer die donsdeken mijn kant moet optrekken... laat je niets wijsmaken door die stomme moppen over vrouwen die altijd de dekens naar hun kant trekken want het zijn leugens... bij ons althans... die ronde brengt soms ergernissen mee want waarom is die badkamerspiegel altijd maar weer bespetterd en ligt die haarborstel niet op zijn plaats en komt de gebruikte onderbroek altijd in de verkeerde mand terecht en moet ik elke dag weer sokken en aanverwante artikelen uit de zetels vissen enne... enne... nu ga je misschien zeggen : "als dat alles is" en ja dat is ook zo maar toch zo elke dag dezelfde rommel opruimen is niet mijn ding... routine die ik haat... erover praten helpt niet daar komt alleen ruzie van dus sjok ik gelaten elke dag door het huis en verzamel zijn spullen... niet dat ik nooit iets laat slingeren hoor maar die raap ik dan zelf later weer op... dat is het verschil... gisteren het hele kot afgezocht naar die tweede sok die dan uiteindelijk werd gevonden onderin het bed... dat bed wordt stilaan een bezoeking voor 't manneke die meer en meer moeite heeft eruit op te staan... niet omdat hij gewoon lui is maar omdat het bed te laag is... nu gaan we eens kijken of we goedkope matrasjes kunnen vinden om onder de bestaande te schuiven... toen ik die heupoperatie had heb ik de matras van het logeerbed bovenop gelegd zodat ik er gemakkelijker in en uit kon... het was wel een raar gezicht... ik als op een podium terwijl ik hautain op 't manneke kon neerkijken... was wel moeilijk om dat bed op te maken.

Heb net mijn haar gewassen... me nog wat optutten... een boke eten en dan kunnen we op pad... de jacht op goedkope matrassen wordt geopend... en terwijl we toch bezig zijn eens even kijken of we een prijselijke nieuwe relaxzetel kunnen vinden want de onze... gekocht in Mechelen in de tijd dat er bijna nergens relaxen te vinden waren... piept en kreunt hemeltergend en soms vind ik een schroef of vijs in de buurt dus dat ding beleeft zijn laatste dagen... toch wel spijtig want het heeft heel wat meegemaakt... man of ik hebben er vaak de nacht in doorgebracht in noodgevallen.

19-02-2016 om 11:36 geschreven door Myette

Al enkele weken lang word ik belaagd door een zogenaamde vertegenwoordiger van Microsoft die beweert dat ik ooit een upgrade nam en die niet betaalde alhoewel ik toestemming gaf... een heel officieel uitziend document verzonden uit Amsterdam... de eerste gooide ik weg en negeerde de maning maar ze bleven komen op steeds dreigender toon... toen zette ik mijn beveiliging op "zeer hoog" wat resulteerde dat ik andere mails ook niet ontving... dus beveiliging terug een trapje naar beneden en ze zijn er weer niettegenstaande ik ze als "ongewenste mail" heb bestempeld blijven ze vrolijk binnen stromen... zaterdagavond controleerde ik nog even mijn mailbox vooraleerte gaan slapen en de kosten waren intussen al opgelopen tot dik over de 400 euro maar... als ik subito diezelfde dag nog 50 euro stortte zouden ze het vergeten anders kwam de deurwaarder volgende maandag te 13u onze inboedel opschrijven... LAP... zoiets vlak voor je je bed inkruipt... ik maandagochtend terug naar het politiebureel waar ze me zegden "gewoon negeren madam en vooral niet terugmailen" maar ik was het beu en wilde klacht indienen tegen die ambetanterikken dus ik kreeg een afspraak voor woensdag... vandaag dus... geen deurwaarder gezien die maandag... gisteren weer zo'n brief met dezelfde tekst alleen zou die deurwaarder nu donderdag te 14u aan onze deur staan... straks ga ik dus die klacht indienen... het stikt tegenwoordig van die paljassen die te lui zijn om eerlijk werk te verrichten en dan maar liever hulpeloze oudjes van hun geld ontlasten... dit oudje laat echter niet met zich sollen en trekt aan de bel... dat brengt me op die andere pipo's die om de haverklap aan de telefoon je iets proberen aan te smeren... ik snap wel dat die mensen hun job doen maar denken die firma's nu echt dat ze op die manier gaan verkopen... integendeel... mij ergert dat zo erg dat ik me vast voorneem nooit iets van hen aan te schaffen.

Gisteren afgesproken met de golfvrienden in 't stad voor een drankje en een babbel... het was gezellig zoals altijd... binnen 2 weken gaat de golf terug open en kunnen we daar elkaar ontmoeten als het weer tenminste niet te afschuwelijk is.

Nu ik mijn gemoed nog eens heb gelucht... alhoewel geen kat het leest... tant pis... het is van mijn lever af... ga ik stilaan naar beneden voor ons middagboterhammeke... smakelijk!

17-02-2016 om 11:43 geschreven door Myette

Deze ochtend werd ik weer op een onzalig uur wakker met een zekere aandrang... ik tracht dit dan te negeren maar echt knus genieten is er dan niet meer bij dus... dan maar het bed uit voor een tocht naar de ijskoude badkamer... terug in bed lag ik klaarwakker te denken... diep te denken... ik lag daar en schreef die diepzinnige gedachten in mijn blog tot ik door al dat gedenk uitgeput in slaap viel... na de gewone ochtendrituelen... afgewisseld met een stormachtige aanvaring met echtgenoot... moesten jullie twijfelen... ik won de strijd... wilde ik aan dat blog beginnen en was toch wel alles kwijt zeker... hier zit ik dus met eigenlijk niets te vertellen behalve wat ditjes en datjes maar zogauw me weer iets zinnigs te binnen schiet haast ik me naar mijn PC voor het verdwijnt.

Er rest me nu niets dan wat over koetjes en kalfjes te keuvelen... wat deed ik de hele week... niet veel... een berg was... die berg moest ook gestreken worden... het huis uitmesten met hulp van mijn poetshulp... de pedicure die me verleden week vergeten was mijn teennagels in de was laten zetten zodat ik nu met trots mijn fleurig gelakte tenen kan liggen bewonderen tijdens het televisie kijken... ik heb dan ook maar mijn vingernagels in dezelfde kleur gezet... ook nog even mijn haardos bijgeknipt... ik kan met fierheid zeggen dat ten huize van alles er spic en span uitziet... voor zolang het duurt tenminste.

Gisteren kwam de zon ons eindelijk verblijden en ik trok 't stad in... blijkbaar was ik niet de enige die nodig de buitenlucht in wilde want je kon er over de koppen lopen... iets dat ik liever niet doe met mijn hoogtevrees... je vraagt je soms af of er eigenlijk nog wel iemand werkt tegenwoordig... ik kan me nog heel goed de tijd herinneren dat je na de middag in de koekestad alleen winkelende huisvrouwen aantrof terwijl er nu een keur van allerlei geslachten en leeftijden rondrent.

Na een luie dag... gevuld met lezen... TV kijken en PC... sluit ik hierbij af en wens iedereen zoete dromen... iets wat ik hopelijk ook ga doen.

12-02-2016 om 22:53 geschreven door Myette

Het was me het weekske wel... maandag poetsdag... dinsdag vergadering voor de club en dan het werk hiervoor... vrijdag blogmeeting... gezellig wel maar... toen ik thuiskwam was 't manneke in alle staten want... hij kon plots zijn plas niet meer ophouden... dus wachtte er mij een hoop natte kleren... 's avonds heb ik hem in bed gestopt met dikke badhanddoeken onder hem en een verband in zijn onderbroek... slecht geslapen maar het viel nog mee want het bed was nog droog 's morgens... de volgende dag moesten we dringend boodschappen doen dus... hij bleef in de wagen zitten terwijl ik af en aan sleurde met boodschappen... geld uit de muur trok bij de bank... benzine tankte aan de pomp... dat alles in looppas uit schrik dat man het niet meer kon uithouden... thuis gekomen... terwijl ik alle boodschappen de trap op sleurde en een plaatsje gaf... koerste hij de tuin in want de WC boven haalde hij niet meer enne... weer hetzelfde liedje... weer een pantalon naar de knoppen... dan maar zijn trainingpak aan... toen besloot hij dat hij naar de Spoed wilde... ik moest zoon bellen en die kwam direct op zijn moto aansnorren en bracht ons met onze auto naar de Spoed... die naam is volgens mij ironisch bedoeld... wij kwamen er binnen om 15u en buiten om 18u30... na zowat 3 uren wachten op een plakkerige vinyl stoel krijg je een onderzoekkamertje toegewezen... man zo'n onnozel ziekenhuishemdje aan en op bed liggen terwijl ik mocht verhuizen naar weer een ander vinyl marteltuig... daar wachten tot er eens iemand tijd heeft om te komen kijken... we hebben in totaal 5 verschillende dokters en assistenten te zien gekregen... telkens met een hele tussenpoos... na vele vragen en bloed afnemen en een scan was het verdict : blaasontsteking en antibiotica nemen... we wilden zoon niet meer lastig vallen en zijn tevoet naar huis getrokken... dan nog naar de apotheker van wacht... ik kreeg net geteld een half uurtje platte rust toen zoon met Kiko kwam aanbellen... het avondmaal hebben we overgeslagen want geen trek noch tijd... dan tot bijna 12u met zoon zitten babbelen onderwijl de hond strelend want die eist dat... houdt je even op met strelen dan duwt hij zijn kop hardhandig tegen je aan en geloof me... die kop is hard en krachtig... dan zoon buiten gelaten... alles afgesloten en eindelijk mocht ik naar bed... weet je waar ik van droom... een vakantie helemaal alleen in een blokhutje midden in het groen met alleen kwetterende vogeltjes als achtergrondgeluid... dat blijft echter een droom... weet ik.

07-02-2016 om 10:28 geschreven door Myette

Maandag... voor de werkende mens een verschrikking soms... voor gepensionneerden zoals ik gewoon een dag als een andere met wat klusjes afgewisseld met een boek, TV of PC... iets wat jonge mensen soms benijden maar als je dan voorstelt te ruilen... zij oud en op pensioen dus... klappen ze dicht.

Deze week wordt alvast een "werkweek" voor mij want morgen is het clubvergadering bij mij thuis en dat betekent een nieuwe nieuwsbrief voor onze leden... zodoende ben ik de rest van de week zoet en druk doende.

Gisteren met onze buren/vrienden gaan eten in een gezellig restaurantje waar de kelner joviaal mij aansprak als "engeltje" en "schatje"... iets wat mijn buurvrouw maar niets vond maar waar ik me helemaal niet aan stoor... die jongen noemt elke vrouwelijke klant waarschijnlijk zo en aangezien je als vrouw op leeftijd niet meer zo vaak wordt aangesproken met "engeltje" maakt dat je dag goed... tussen " " jes... ik vermoed dat die jongen homo is en die zijn over het algemeen heel los in de omgang... ik heb er verscheidene gekend... stuk voor stuk lieve jongens... het eten was lekker en de wijn heel drinkbaar... we hebben druk zitten kletsen... mens wat heb je nog meer nodig... na de maaltijd zijn we verder gaan zitten praten bij ons met een fles Cava die er overgebleven was van de feestdagen en aangezien Cava niet zo heel lang bewaart... hihi!

Vandaag komt de pedicure mijn tenen weer fatsoeneren... nu hopen op lenteweer zodat ik mijn pasgelakte nagels aan de wereld kan tonen... zonet het weerbericht gaan bekijken... die mooie lak zal nog efkes verstopt blijven... alhoewel ik wel de zonde bega bij het kijken naar televisie ik af en toe een bewonderende blik te slaan op mijn gemanicuurde onderdanen... is dàt ijdel of niet!

Maar zover is het nog niet... eerst nog even het kot hier opruimen... een vlek verwijderen van de pantalon waar ik gisteren een met saus besmeurde vork liet op vallen... tja... ik weet het wel... onhandig en lomp... zal ook wel niet meer veranderen.

01-02-2016 om 09:24 geschreven door Myette

Wat ben ik toch een oen... zoals ik verleden keer vertelde had ik eindelijk uitgedokterd waarom er geen mails meer binnen kwamen in Office Outlook... toen viel het me op dat er ook geen meer kwamen op mijn hotmail adres... ik begon dus te speuren... en te zoeken... en alles overhoop te gooien... tot... ik eindelijk de oorzaak vond... weer een fout van mij... het is nu geregeld en ik kan terug genieten van jullie mailtjes... maar vraag me niet wat de oorzaak was want dat weet ik niet meer...

Vandaag de stad ingetrokken zoals voorgenomen... wat een weertje toch... zalig gewoon... enkele hebbedingetjes gekocht maar meer om iets te kopen dan omdat het moest... kleding niets naar mijn zin gevonden... ik vind het allengs moeilijker worden iets naar mijn gading te vinden... die kledingketens verkopen alleen maar spullen voor jonge en slanke vrouwen en dan nog in soms afgrijselijke patronen... wil je iets degelijks dan moet je naar zo'n boutiek voor ouderen en betaal je je krom enne... ik moet nu wel blozen... wat ze daar hebben vind ik dan weer zo "oud"... een vriendin van me koopt alleen in van die dure winkels en als ik ze zo zie lopen met haar merkkledij lijkt ze wel 10 jaar ouder dan haar leeftijd... of is dat nu maar inbeelding... ik draag al jaren jeans en pantalons en met een rok vind ik mezelf er ook zo antiek uitzien... dus het was een zuinig uitje vandaag maar ik heb wel genoten...

Morgen komen dochter en haar man nog eens eten... het was lang geleden... door mijn gesukkel voor en na die operatie had ik de moed niet uren in mijn keuken te staan om een uitgebreide maaltijd te bereiden... zaterdag komt zoon met hond Kiko en kan hij nog wat meegenieten want ik hou altijd iets achter voor hem... het is soms niet gemakkelijk want zoon wil alles delen met zijn maatje en dat maatje mag niet alles eten... blijkbaar zijn er veel eetwaren die giftig zijn voor honden... aangezien Kiko gewend is ook zijn deel van baasje's maaltijd te krijgen moeten we dan hond afleiden door snoepjes te voeren zodat zoon rustig kan eten... wat kan het leven soms moelijk zijn...

Zondag gaan we uit eten met onze buren/vrienden... ik vrees dat we er dan geen wandeling zullen kunnen aanbreien want men voorspelt slecht weer... dan maar thuis napraten zeker.

28-01-2016 om 17:15 geschreven door Myette

Doemme doemme toch... ik zit me hier al weken te ergeren en eenzaam te voelen omdat er heel sporadisch eens een mailtje binnen geraakte... voelde me van god en klein piertje in de steek gelaten... tot ik enkele klachten kreeg (telefonisch) dat men me gemaild had en ik niet antwoordde... tja dat er eens een mailtje tussen de plooien van wat dan ook verdwijnt kan gebeuren maar na zowat de vijfde keer begon ik toch onraad te ruiken... het kostte me ook nog geld want de bib verwittigt altijd enkele dagen voor de vervaldag van de leentijd en ditmaal had ik dus niets ontvangen... de ruitenwasser stond plots voor de deur want ik had van hem ook niets gehoord... en zo voort en zo verder... gisteren in de vroege ochtend werd ik wakker met dat onbehaaglijke gevoel dat er me vervelende dingen te wachten stonden... ik dook mijn bedstee uit met het vaste voornemen de dader op te sporen die me dat lapte... die dader heb ik gevonden... IKKE ZELF... door die ambetante "hacker" met zijn dreigementen dat ik voor het gerecht zou worden gedaagd wegens niet betaling van een zogenaamde upgrade had zoon aan mijn PC gesleuteld om die pestkoppen weg te krijgen... die pipo's vonden me toch nog terug en bleven aandringen... toen heb ik mijn beveiliging op extra sterk gezet maar wist niet dat men dan alle niet gekende afzenders gewoon onderschept en afvoert... ik heb de boel teruggezet op een lager peil en mijn mailbox loopt intussen vol... natuurlijk ben ik de ondertussen verzonden mailtjes kwijt... ik had enkele firma's gecontacteerd voor dat lekke terras van ons en ergerde me dat men niet de moeite nam te antwoorden... tja... toen ik één van die firma's opende kwam er tot mijn verrassing een video op het scherm met een van onze vroegere badmintonvrienden die de eigenaar bleek te zijn en uitleg gaf over zijn zaak... ik mailde natuurlijk direct en vertelde wie we waren... die man belde ons op en zegde dat hij ons had gemaild... gelukkig maar want ik wist er dus ook niets van... hij komt dinsdag om naar dat terras te kijken en misschien kunnen we de vriendschap terug oppakken.

Volgende week wordt er weer een drukke... vergadering voor de club en dat betekent een hoop schrijf- mail- en verzendwerk voor mij... wat dat terras gaat kosten weet ik nog niet maar het zal wel geen peanuts zijn... ach in de lek zitten is ook niet gezellig en spaargeld brengt niets op dus kunnen we er beter maar plezier van hebben... als 't manneke zijn onderdanen nog meer aftakelen moet er ook gedacht worden aan een traplift... eigenlijk best nuttig... kunnen we de natte was en de boodschappen alleen naar beneden en boven sturen zonder ons een breuk te tillen... ik ben al druk bezig de mogelijkheden te onderzoeken om zelfbehulpzaam te blijven... boodschappen kun je aan huis laten brengen... huishoudhulp is ook te regelen alsmede medische hulp... het grote struikelblok is vervoer... ik droom nu van zo'n "oude-mensen-scooter" zo'n ding op 3 wielen maar dat zijn zorgen voor later.

24-01-2016 om 13:41 geschreven door Myette

Winterprik noemen ze het op het weerbericht... toen we maandag voor de middag een boodschap moesten doen ben ik toch wel efkes geschrokken... dat was geen prik maar een dolksteek... we waren verwend door het zachte weer en dan plots die kou... bibberend en klappertandend op de bus staan wachten en blij dat ik thuis was later... gisteren had ik afgesproken met vrienden in de stad en had me duchtig voorbereid op de kou... Damarke aan... dikke trui... dikke jas... wollen panty... handschoenen... en ik op weg... maar de zon scheen en het was heel wat minder koud zodat ik puffend en zwetend aankwam en de hele tijd in dat café heb zitten afzien... ik kan gewoon geen maat houden... maar we hebben duchtig zitten kletsen en nog duchtiger gelachen.

Vandaag thuis gebleven en geklust... moest ook eens gebeuren... ben in enkele kasten gedoken om overtollige paperassen weg te gooien... ik kan het niet laten al wat ik denk nog eens nodig te hebben bij te houden... dat ligt daar dan een jaar lang kasten te vullen tot ik in januari weer de boel eruit gooi... nu lonken die lege gaten me verwijtend aan en smeken om terug gevuld te worden.

Toen ik op een dikke folder stootte met beschikbare service flats en homes begon ik te lezen... ik probeerde mezelf in zo'n flatje te zien tussen al die andere oude mensen maar mijn geest weigert dit nog steeds... ik vind mezelf wel realistisch en weet ook wel dat ik eens de knop zal moeten omdraaien maar momenteel kan ik het nog niet... zo was het ook met het tekenen van die euthanasie papieren... jarenlang weigerde ik het te doen alhoewel 't manneke me maar bleef pushen tot op een dag ik plots het besluit nam en dan moest het ook direct gebeuren terwijl manlief dan weer ging dwarsliggen.

Voorlopig wil ik nog wat genieten van mijn huisje en tuintje... de ons bezoekende duiven en ander gevogeltje zouden hun dagelijkse boterham missen... gisteren werden we vereerd door een enorme zwerm meeuwen... een teken dat het heel koud is.

20-01-2016 om 21:38 geschreven door Myette

Een vriendin vroeg me onlangs of ik zin had om een opvoering te bekijken bij Rataplan waar de vriendin van een van haar kleinzonen optreedt... zij (die vriendin) heeft mee dat stuk geschreven en speelt er ook de hoofdrol (de enige rol) in... ik zegde toe en dat meer om mijn vriendin een plezier te doen dan uit overtuiging... maar... nu betrap ik mezelf erop dat ik dat stuk niet meer uit mijn hoofd kan krijgen... om te beginnen werden wij ... het publiek... in een stikdonkere zaak binnengeloodst met als enige hulp het licht van een zaklampje om ons naar onze stoelen te leiden... dan werden we gevraagd GSM uit te zetten en doodstil te blijven... toen verdween het zaklampje en werden wij achtergelaten in volstrekte duisternis... nog nooit meegemaakt... complete duisternis... en ook complete stilte... niemand zuchtte of kuchtte... ik kan jullie verzekeren dat dit na een tijd benauwend werkt... dan een hele opluchting toen er plots een lichtpuntje verscheen gericht op een omgevallen keukenstoel... dan weer duisternis... weer een lichtpunt ditmaal op de vrouw die onbeweeglijk in een hoek van het toneel stond... weer duisternis... zo ging het verder... elke keer zit je in spanning te wachten tot dat licht verschijnt... het verhaal ging over een moeder wiens zoon op 14jarige leeftijd in coma geraakte door een ongeval en al die jaren in coma opgroeide tot man... de moeder zag geen uitweg... het stuk beeldde haar gemoedstoestand uit op een ongelooflijke manier... er kwam water bij te pas... veel water waarin de moeder zich ging baden... als kleine bijzonderheid was ze helemaal naakt... een krachttoer waar ik... eerlijk gezegd... bewondering voor heb... jezelf zomaar bloot geven voor een publiek vraagt moed... van de gesproken tekst op de achtergrond heb ik geen woord verstaan maar het was een hele uitdaging om toch de plot (?) te kunnen volgen en dàt nu juist blijft me achtervolgen... het publiek werd eigelijk zwaar beproefd... die duisternis... op het einde kregen we een soort gebrom te horen (muziek) en dat gebrom zwol aan tot gevaarlijke hoogte... het was echt op het randje af tot je dacht "verder kan ik het niet meer uithouden"...toen de waterglazen op het toneel begonnen te schudden en rinkelen was de grens bereikt en nam het geluid stilaan af... na de vertoning gingen we in het cafetaria nog even iets drinken en kwam de vader van de vertolkster bij ons zitten... ik heb het hem niet gevraagd maar vroeg me wel af wat die man wel voelde als hij zijn dochter zo volkomen naakt voor het publiek zag optreden... dan kwam de dochter zelf bij ons zitten... dik ingepakt met truien en sjaals want ze had zowat een uur bloot op dat toneel gestaan en meer dan de helft daarvan in water... een heel lief meisje en puur natuur... ik kan er nog bij vertellen dat die scenes ook heel natuurlijk overkwamen zoals je naar een standbeeld zou kijken... helemaal niet erotisch.

Toen ik thuiskwam (met de tram) was 't manneke gevlogen... meer dan een uur later kwam hij aangereden... was mij komen ophalen aan de tramhalte maar had me niet zien uitstappen dus was hij blijven wachten... heel waarschijnlijk ziedend van woede omdat zijn vrouw zo laat op stap was... zag mij thuis zitten en zijn ballon liep plots leeg... hij vroeg me noet hoe mijn avond was en ik heb het hem ook niet verteld... ik weet hoe zijn reactie zou zijn... heel afkeurend... die man is zo preuts als een non... een preutse non dan wel... nu moet ik bekennen dat ik zelf ook preuts ben maar wel op mezelf... monokini... sauna... naaktstrand... heb ik rustig aan mij voorbij laten gaan... voelde volstrekt geen behoefte om me naakt te vertonen en ik had in die tijd... lang geleden... niets om me over te schamen... na het sporten de gezamenlijke douches vond ik niet bepaald leuk en ik bleef er dan ook zo kort mogelijk  hangen... maar wat anderen doen raakt me niet... ieder zijn meug toch... zo niet mijn huisband... die houdt er nog puriteinse principes op na.

17-01-2016 om 10:08 geschreven door Myette

Vandaag is een heuglijke dag... voor ons dan toch maar niet voor die twee potten want die zijn smadelijk uit elkaar gehaald... na zwaar nadenken kwam 't manneke op een idee... ja om de 10 jaar gebeurt er wel zoiets... als we die potten nu eens op het vuur zetten en zien wat er dan gaat gebeuren... aangezien we zowat alles al hadden geprobeerd wat kon dat er ook nog wel bij... dus de twee ondeugden werden op het fornuis gezet en heet gestookt... toen ze van het vuur werden genomen zegde de bovenste "foert" en maakte zich los... en dat was dan dat... nu wel opletten dat ze niet weer de kans krijgen het nog eens te doen.

Ik had enkele dagen geleden in een ondoordachte bui het manneke ingeschreven voor een gratis proefsessie met een hoortoestel... als ik hem iets wil zeggen... iets waar ik meer en meer tegenop zie want mijn stembanden zien elke keer wreed af... moet ik zowat 10 x herhalen en dit telkens op een hogere toonhoogte... toen belde er een juffrouw om een afspraak te regelen... ik vroeg bedenktijd en... nieuwsgierig zoals hij is vroeg hij wie er aan de lijn was... ik vertelde het en hij sprong zowat uit zijn vel want "hij is helemaal niet doof" en "waarom doe jij het niet" ... dit lumineus idee zullen we dan maar vergeten zeker... misschien kan ik beter een stemversterker kopen.

Verder is er niets opmerkelijks gebeurd vandaag... mijn rug is stilaan tot zijn vroegere "milde" pijntoestand teruggekeerd en die van 't manneke ook... natuurlijk!

14-01-2016 om 15:28 geschreven door Myette

Twee kwakkels zijn we momenteel... 't manneke en 't vrouwke... ik ben begonnen... had eens een ijverige dag en heb mezelf weer overschat... resultaat een krak in m'n rug en sindsdien is het van "oeioei" en "aiai" bij bepaalde bewegingen... de volgende dag wilde man me natuurlijk weer gezelschap houden en kraakte zijn rug ook... ik heb het al eens eerder gezegd... ik mag nooit eens alleen ziek zijn... op slag zijn we allebei oudjes zoals we rondsleffen.

Gisteren had ik natuurlijk weer eens de stoofpot laten aanbranden en we hadden de moed niet de vaat te doen dus stapelden we alles op tot de volgende dag... owee owee... mijn twee kookpotten zijn aan het vrijen geslagen deze nacht en zitten nu muurvast aaneen... ooit las ik dat als dit bij honden gebeurt je er een emmer koud water overheen moet gieten... misschien lukte dat met kookpotten ook... jawadde... heet water... koud water... met zijn tweeên aan die potten trekken... niets hielp zo dat ik nu deze avond verplicht ben iets in de micro op te warmen... ik begin er ernstig aan te denken het zo maar te laten dan heb ik een geldig excuus om niet te moeten koken.

Voor de rest loopt het in huize van op zijn slofjes... zaterdag met ons buurmeisje en haar vriend Turks gaan eten en dat beviel echt heel goed... het werd een gezellige avond... het eten was lekker... het Turks wijntje heel genietbaar... man zat buurmeisje te charmeren en ik heb samen met haar Koerdische vriend de wereldproblemen opgelost... iedereen tevreden.

Maandag kwam mijn vroegere poetshulp terug uit zwangerschapsverlof en mijn huisje is weer eens proper... de vervangster deed wel haar best maar deze is nu eenmaal beter... en tijdens de feestdagen had zoon twee weken vakantie genomen en kwam geregeld aanwaaien met Kiko en dat betekent overal haren en modderpoten... hij is nu terug aan het werk maar ocharme hij heeft wel tegenslag... elke nacht giet het en niet alleen is in de regen werken lastig maar ook gevaarlijk want hij werkt met stroomkabels en dat is dubbel gevaarlijk dan.

13-01-2016 om 15:10 geschreven door Myette

Vandaag nog eens de koekestad ingetrokken... eerst was het een twijfelgeval want de hele voormiddag regende het... net toen ik me er wilde bij neerleggen dat ik thuis moest blijven begon het op te klaren... en het was zalig... een echt lenteweertje... noemen ze dàt nu winter... in de stad was het volop soldetijd maar ik heb weer niks naar mijn zin gevonden... zal voor de volgende keer zijn...

Morgen verjaart 't manneke... aangezien wij al lang besloten onze verjaardag niet meer te vieren heb ik geen geschenk gekocht maar wel 2 marcellekes met bijpassende slip(s)... het is de "geste" die telt nietwaar...

Toen ik thuis kwam belde zoon of hij mocht komen met zijn hond... tja wat zeg je dan... ik had net alles opgeruimd en de vloer gedweild na de vorige bestorming van hond met modderpoten... en ja hij komt zo dadelijk... de bak water met dweil en de snoepjes liggen al klaar plus de "hondenplaid" om de bank te beschermen... mijn arm staat nog onder de blauwe vlekjes toen hond vorige keer me liefhebbend een knabbeltje gaf... ach het beest kent zijn eigen kracht niet maar hij bedoelt het zo goed...

Morgen gaan we met de club het MAS bezoeken voor de Istanbul expositie... met nadien een afzakkertje... het is al een drukke week geweest en er komt nog... vrijdag blogmeeting en zaterdag Turks etentje met ons buurmeisje en haar Koerdische vriend... nu maar oppassen dat we niet overspannen geraken...

06-01-2016 om 19:23 geschreven door Myette

Ik hoop dat iedereen hier heeft genoten van de kerstdagen en de overgang van oud naar nieuw... niet dat er veel veranderd is nu we in 2016 zitten... voor degenen die uitbundig gefeest hebben bij hen thuis worden het nu drukke werkdagen met alles op te ruimen... de naalden van de kerstboom uit het tapijt te plukken... de gebruikte mooie glazen extra op te poetsen... de kerstspullen terug naar de zolder of kelder te sleuren... de etensrestjes nog eetbaar te maken of weg te gooien... ik weet het... heb het allemaal meegemaakt in de tijd dat ik nog vief en werklustig was... de tijd dat de hele familie bij ons te gast was en ik weken van tevoren al in de startblokken stond... rondrende om geschenkjes voor iedereen te vinden en te kopen... maar helaas is die tijd voorbij... de meeste familieleden zijn dood... ik ben ouder en luier geworden en draaf niet meer vief rond... dus waren de feestdagen bij ons heel kalm en zo heb ik het tegenwoordig ook het liefst... en ach in wezen verandert er niets... de spoorwegen en anderen staken nog steeds om meer... ja wat eigenlijk... IS hakt nog altijd hoofden af... alles wordt duurder... waarom dan al dat gevier en geknal van vuurwerk... toen ik jong was vond ik het ook allemaal geweldig maar nu hou ik het wel voor gezien... doe mij maar af en toe een etentje of babbel met goeie vrienden en ik ben tevreden.

04-01-2016 om 21:16 geschreven door Myette