Wat een wisselvallig weertje... nu zijn we nóg niet naar het Zoniënwoud kunnen gaan... hadden afgesproken voor maandag maar het weer wilde niet meewerken... de andere dagen waren onze vrienden bezet ofwel wij niet vrij... dan maar augustus maar helaas... het restaurant waar we altijd na de wandeling binnenvallen met een reuzetrek en dat heerlijke belgische schotels opdient is de hele maand augustus gesloten... wij willen dan gerust eens onze benen onder een andere tafel steken maar de vrienden zijn nogal aan de conservatieve kant en ze wilden van geen ander restaurant horen dus... 't zal voor september worden.

De eerste week van september zitten wij voor 4 dagen in Engeland... The Cotswolds... twee jaar geleden bezochten we De Tuinen van Engeland in Kent met de club en dat is ons zo goed bevallen dat we terug het kanaal overtrekken... allee niet erover maar eronder... we rijden in onze eigenste bus... voorzien van alle gemakken... inclusief het "gemak" EN gids... door de kanaaltunnel... veel vlugger en met minder deining... naar Witney om de volgende dagen rond te trekken... nu maar hopen dat het weer ons goedgezind is.

De voorbije dagen waren rustig en slaapverwekkend... de gewone routine en zoals ik al vaak gezegd heb... ik heb iets tegen routine... dat werkt me op de nerven... vandaag was zowat de meest opwindende dag... we zijn naar de Colruyt getrokken om fruit en groenten in te slaan... altijd spannend... ik moet dringend iets gaan ondernemen voor ik helemaal uitdroog... misschien nog eens een avontuurlijke rit met tram of bus... altijd wat te beleven... soms waan ik me in het buitenland verzeild... weet alleen niet goed welk buitenland... je zit dan zoals een rasechte vlaming betaamt rustig en bescheiden op dat bankje en rondom jou is het een gekwetter van belang... in allerlei talen... vroeger zou ik dan m'n oren gespitst hebben om uit te kunnen maken welke taal het was maar ik heb dat moeten opgeven... trop is trop... ik heb zelfs moeite onze eigen vlaamse jeugd te verstaan... die hebben een eigen taaltje ontwikkeld terwijl ik even niet oplette... hebben jullie dat ook al gemerkt... wat meer is ze "articuleren" niet meer... zelfs onze acteurs mummelen zo'n beetje voor zich heen... frustrerend hoor... hier en daar hoor je eens een woord en dan moet je er maar een draad van breien... en terwijl ze zitten te mummelen worden ze begeleid door achtergrondmuziek (die acteurs)... waarvoor dat nodig is weet ik ook niet... in mijne tijd was het toch helemaal anders hoor!!!

Dàt is nu echt eens een staaltje van ouwemensengezever... ik zit me alvast te oefenen voor later... toen ik op la mamma!s feest was heb ik hier en daar een praatje gemaakt met haar medelotgenoten en zo klonken ze... stuk voor stuk... echt iets om naar uit te kijken!
Als jullie me betrappen op hetzelfde euvel schiet me dan dood!

30-07-2009 om 20:47 geschreven door Myette

Zozo ik merk dat m'n inspanningen om "schoon aantwaarps" te schrijven niet door iedereen gesmaakt worden... tant pis zeggen we dan in't "schoon vlaams"... dan krijgen jullie hier het relaas van gisteren... la mamma's 102de verjaardag en dit in smaakloos en reukloos ABN.

La mamma is geboren op 21 juli in 1907 en voor die gelegenheid hingen overal in 't land de vlaggen uit de vensters te wapperen... haha... aangezien die dag een feestdag is en het personeel van het rusthuis grotendeels afwezig...werd de viering gedaan woensdag 22 juli... gisteren togen we dus gepakt en gezakt naar het RVT... mama verblijft er al 6 jaar en we hebben een soort routine gekweekt... het personeel kent ons en wij hen en met verjaardag en feestdagen krijgen ze ook hun deel in de vorm van pralines of andere snoep... dit keer was het een reuze doos met dessertkoekjes... ook een voor de mensen van haar afdeling... ze wordt er stilaan een BV... la mamma zat ons al op te wachten in feesttenue... opgesierd met ringen, colliers en oorbellen... later hoorden we dat "den Ben" daar voor gezorgd had... is een van de verplegers en een echte schat... in het versierde salon werden we ontvangen met schuimwijn en snackjes... een speech van de hoofdverpleger... bloemen van het OCMW voor mama... nog meer bloemen van haar afdeling... na de receptie een diner in een apart zaaltje aan een feestelijk gedekte tafel... ik kan het niet genoeg herhalen... wat men daar allemaal doet voor de inwoners is ongelooflijk... juist voor de kok het dessert ging binnenbrengen... een prachtige taart... kwam de voorzitter van het district (vroeger zou men burgemeester zeggen) als door de reuk aangetrokken binnen... getooid met zijn driekleurige belgische sjerp...  hij had echt niet veel aanmoediging nodig om mee aan te schuiven... de man is een vlotte prater en het werd een gezellig gesprek... heb nog even van de gelegenheid gebruik gemaakt om de erbarmelijke toestand van onze straat en omliggende aan te kaarten... hij vroeg me hem te mailen en dat ga ik doen ook... hij is nog niet van me af... haha.. ik verwacht wel niet dat het veel gaat uitmaken maar wie niet waagt niet wint nietwaar?
Ik hield nauwlettend la mamma in het oog en toen ik zag dat ze zowat met haar kin in de taart hing moest ik noodgedwongen een eind aan het gesprek maken... hoog tijd voor haar dutje... ze was echt uitgeput... wij, nicht en echtgenoot, zoon en man, zijn dan een wandelingetje gaan maken... een terrasje gedaan... en tegen 7 u naar ons thuis voor een koffietafel... maar ik moet eerlijk bekennen dat ik ook moe was... de hele dag in de weer... of zouden het de glaasjes wijn en martini kunnen zijn... die dag is ook alweer voorbij.

Vandaag zouden we met vrienden naar het Zoniënwoud trekken maar het weer wilde niet meewerken dus stelden we het maar uit... misschien maandag? Ik ben er echter niet rouwig om... een rustige dag kon ik wel gebruiken... heb vandaag dan maar wat rondgekeuteld... den buddy wat ontlast van nodeloze rommel... nu nog een strijkje met de jukebox op volle kracht en deze avond vroeg in bed... doei!!!

23-07-2009 om 00:00 geschreven door Myette

OEP ALGEMIEN OANVROAG INT AANTWAARPS
Mannekes da goadeernigemakkelek zaain mor ik gont probeire... deize morgen oepgestoan vried teige m'n goesting mor joa tmoest want we moesten nor de petank... allei dan mor... men dik fort oit mene nest gehoffe...men schabernoakel onder den doesj gesleurd...  m'n oar gewasse want bè ons zeije ze alted : aarm mor proaper... dan mene komisveur in mene tettagère gestopt want der mag niks in de weg hange hei... 'n boke mè moazestrontekes in mene frak gesloagen en oep mè de gaait...
Ik was dus goe vertrokke mor ochaarme haddekik wèral teigeslag... ik moest teige mene pee speile en iederekier da menen bal is goe lag schoat em die tog wèg zeiker... ik kreig vried goesting oem em is en farme akketaat te verkoepe mor kep me ingehauwe zenne... mene moat int spel is er ienttsje mè ne grondsmoak mor tmanneke dei zen best en webbe verloare... ikke draai kiere verloare... verdoemme tog... ge zau ver minder 'toep e weubbekes kraaige... volgende zoaterdag gonk et beiter doeng... as getmorwet!!!

Na dit uitputtend verslag van m'n zaterdagse wedervaren geef ik jullie nog enkele antwerpse taalbloempjes cadeau... wie kan deze in 't "schoen vloms" vertalen?

Mak auwe gank is witte?
Das iene mè ne grondsmoak
Koemekelak
Tis van ginderènne
Nonnekespis
Zen hoiswaark moake
Ze zen nen totter gegoan
Schampavie zèn
Pottestamper
Veel begankenis

Nog veel plezier

18-07-2009 om 15:51 geschreven door Myette

TWITTEREN
Enkele dagen geleden las ik iets bij Lips over twitteren... bij gebrek aan kleinkinderen loop ik soms hopeloos achter op het wereldgebeuren dus ik wist niet waar ze het over had... bij wie ga je dan te rade... bij meneer Google natuurlijk... ik adresseer die altijd als "meneer" omdat ik een oneindig respect heb voor geleerde koppen en die "man" weet nu werkelijk àlles... daar las ik dat de laatste rage twitteren heet en de berichtjes die je de wereld instuurt tweets heten... mij gelijk hoe ze dat noemen maar ik stel me er echt een hoop vragen bij... zit de goegemeente nu echt te wachten op berichtjes hoe je elk uur van de dag en de nacht doorbrengt... dat kan best saai worden... voor jezelf is het natuurlijk heel belangrijk als je na ongeveer een hele week je darmen niet hebt kunnen legen je eindelijk op de pot zit en een zucht van verlichting slaat... maar moet je dat de hele wereld aan de neus hangen... geen kat die er ook maar één snorhaar voor laat trillen... en dan zit je eens leuk niets te doen en voel je plots de behoefte om iedereen te laten weten dat je nu leuk niets zit te doen... heel interessant allemaal... maar toch niets voor mij... ik maak me helemaal geen illusies meer of iemand er wakker van ligt dat ik de halve nacht wakker lig... het kan natuurlijk wel opluchten dat je je ei kwijt kan raken maar dan zit die ander met dat ei... wil je dat... nee dat wil ik dus niet... twitteren zal het zonder mij moeten stellen... ik vind wel leukere dingen om m'n frustraties kwijt te raken... zoals tegen jullie wat zitten zeveren... geeft me echt meer voldoening.

Gisteren zoals gewoonlijk naar de minigolf getrokken... mensen lief wat was me dat daar... hele drommen kwamen er binnendrommen... we zijn wat blijven zitten onder het slurpen van een waterke... ik dan toch... nee ik ben niet ziek had gewoon dorst... in de hoop dat er wat ruimte zou komen... niet dus... we hebben onze stick dan aan de wilgen gehangen... in dit geval een kapstok in het clublokaal... en zijn gezellig blijven zitten bijkletsen onder begeleiding van enkele drankjes... spijtig genoeg moest ik me beperken want we waren met de fiets gekomen... dus dat was de allereerste keer dat we niet gespeeld hebben... is dat een onheilspellend begin van het einde?

Vandaag was het poetsdag... aangezien Valentina, m'n hulp...  niet alles in haar dooie eentje kan reinigen... ben ik noodgedwongen ook maar in actie geschoten... geen actiefilm helaas was meer een vertraagde versie... bed opdekken... wat mailtjes openen... badkamer opruimen... mailtjes beantwoorden... afstoffen living... wat chatten... en zo verder... zo gaat de dag ook voorbij zij het ietwat traagjes... waar is de tijd gebleven dat ik overvloeiend van werklust m'n huis doorvloog als een madame Proper... dat kinderen en man me moesten vastbinden om me eindelijk stil te krijgen... ik kan er nu alleen nog maar met weemoed aan terugdenken... toen was er natuurlijk nog geen Buddy die me steeds zat te lokken nietwaar... gelukkig maar... na gedane arbeid is de rust zoet zegt men... wel V is weg... het eten is achter de rug en ik geniet van m'n vrijheid nu.

15-07-2009 om 19:42 geschreven door Myette

Zondagochtend... ben vannacht enkele keren wakker geworden en heb liggen woelen als een woelmuis... te warm... die peer die ik gisteren even voor het slapengaan had binnengespeeld wilde blijkbaar m'n maag niet uit en lag mee te woelen... toen... zoals dat gewoonlijk gaat... viel ik uiteindelijk toch in slaap en werd ietwat te laat met een schok wakker... zondag minigolfdag... dan moet ik er vroeg uit om m'n haar te wassen... de rest van m'n body natuurlijk ook... toen ik dan gelaarsd en gespoord klaar stond om het belgische kampioenschat te gaan winnen begon het te miezeren... ik miezerde solidair mee... ohohoh die onzekerheid... die besluiteloosheid... ga ik of ga ik niet... dat vreet aan je ... na een honderdtal keren de living te hebben doorgeijsbeerd besloot ik maar thuis te blijven... ik ben namelijk niet waterproof... en hier zit ik nu... zo kom ik nog eens op de blogs want dat schiet er de laatste tijd nogal eens over... ben tevens eens op zoek gegaan naar nieuw leesvoer op die blogs... iets dat ik vroeger regelmatig deed maar de laatste tijd niet... en het viel me weer eens op dat ogenschijnlijk... in mijn ogen althans... het niet de meest interessante blogs zijn die bovendrijven... niet allemaal wel te verstaan... maar het is zoals overal in het leven... wie het hardste roept wordt aanhoord en opgemerkt... het is mij nog altijd een raadsel wat de kick is om bovenaan te mogen staan in de rij... geloof me... ikzelf mocht als kind altijd op de eerste rij zitten in de klas en ik heb blijkbaar heel wat pret gemist... dat "mogen" is niet helemaal correct... het was meer van "moeten" omdat ik altijd en overal de kleinste van de groep was... ik weet niet of men nu op school nog dezelfde maatstaven heeft maar in mijn tijd was het zo en niet anders... ik ben dus noodgedwongen altijd een heel braaf kind geweest... zoiets noemen ze tegenwoordig een "seut"... alhoewel ik ook moet zeggen dat de meest rebelse meisjes in mijn klas me steeds uitpikten als vriendin... god weet waarom... en ik voelde me ook door hen aangetrokken... misschien omdat ikzelf niets durfde maar er diep in mij een rebel school... door m'n opvoeding en omgeving steeds in toom gehouden... daarom ook m'n voorliefde voor jongensboeken zoals Dik Trom en Pietje Bell... later Jules Verne... nu nog ben ik verzot op SF en griezelverhalen... om duimen en vingers van af te likken!!!

Wat ik de rest van de dag ga doen weet ik nog niet... wat rondlummelen zeker... wat lezen... sudokukes invullen... den Buddy gezelschap houden... ik keek even naar buiten en zie nog steeds dezelfde grauwe lucht... ik heb precies goed gegokt... gisteren gaan petanquen... we zijn droog gebleven maar ik heb gespeeld als een rund... was helemaal niet tevreden over mezelf... was er ook niet bij met m'n gedachten... die dwaalden steeds maar af naar allerlei dingen die ik best zou vergeten... ik wens soms dat er een knop bestond om je gedachten "aan" en "uit" te zetten... wat me brengt op la mamma die meer en meer in haar eigen kleine wereldje opgesloten zit... mij lijkt het niet zo'n aanlokkelijk idee om altijd maar in datzelfde kringetje te moeten meedraaien maar zij voelt zich er blijkbaar goed in... ook al een troost.

Morgen ga ik nog eens op stap... nu maar hopen dat het niet giet... schatten altegaar ik ga nu de kat buitenlaten want die zit aan m'n been te frutselen... tot hiertoe met ingetrokken nageltjes maar hoe lang tot ze haar geduld verliest???

12-07-2009 om 13:04 geschreven door Myette

Wat zijn we toch een ondankbare wezens he... na steen en been te hebben geklaagd over de vorige zomer die knudde, noppes, nuldebotte was... zaten we hier weeral steen en been te klagen over de hitte... is er een slimmeke in de zaal die me weet uit te leggen waar dat stomme gezegde vandaan komt "steen en been"... we nemen klakkelings die spreuken en gezegden over zonder er nog bij na te denken tot er opeens iets klikt en je je afvraagt wat je nu eigenlijk uit je nek zit te lullen... nog zoiets... dat laatste komt zeker uit Holland overgewaaid... uit je nek lullen... waar hààààlen ze het!

Enfin ik weiger pertinent ook te klagen... misschien maar een klein ietsie pietsie... rap dan... ik ben bijna uit m'n vel gezweet deze laatste week... dat vel zag het niet meer zitten... was nat, gezwollen en het lijden moe... zei toen "foert ga ergens anders transpireren maar niet in mij he, "mè iel aaaantwaaarpen mor ni mà maai zenne" en dat was het dan... ik heb het aan de lijn gehangen om te drogen en ben nog bloter dan bloot gaan liggen uithijgen... maar NU mannekes waait er een fris briesje door het hele huis en omgeving... ik begin me terug MENS te voelen en ik zit weer goed in m'n vel... heb het eerst eens moeten opstrijken want het arme ding zag er ietwat gekreukeld uit.

Er zijn van die dagen of weken dat je het echt niet meer ziet zitten... dat kan allerlei oorzaken hebben... ik ga daar niet over uitweiden want ik ging niet klagen... bij mij gaat het gewoonlijk over intermenselijke betrekkingen... of ze lopen super en ik zit op wolken... of ze draaien op vierkante wielen en dan val ik van m'n wolk af... gelukkig ben ik nog gemaakt van vooroorlogs materiaal... niet die ooorlog van 14-18 hoor om elk misverstand te vermijden... en na een tijdje diepe treurnis veer ik weer op... gelukkig heb ik goeie vrienden die de ergste schokken opvangen... gelijkgestemde zielen waar ik me goed bij voel... ik spreek nu over m'n blogvrienden... door elkaars blogjes te lezen leer je elkaar veel beter kennen dan het geval is met je andere vrienden... als je die ontmoet is het gewoonlijk in gezelschap en tot een echt gesprek komt het heel zelden.

De voorbije week was er een van puffen en afzien... tussen die twee bedrijven door de gewone routine... golf, petanque... eventjes de stad ingetrokken... nog altijd op schoenenjacht... had van een kennis de tip gekregen in de Hoogstraat eens te gaan kijken want dààr hadden ze het model dat ik zocht... toen ik er donderdag eindelijk geraakte was die bepaalde winkel toch wel weg zeker... je kunt tegenwoordig je rug niet meer draaien of er is vanalles veranderd... vermoeiend hoor... maar toch nog iets gevonden... toch wel iets dat er dichtbij komt... hoofdstuk "schoenen" afgesloten... thuisgekomen vlug de tuin in om daar te liggen genieten van... nietsdoen... was alles wat ik nog kon!

Heb zojuist m'n haar even bijgeknipt en terwijl ik zit te wachten tot het halfdroog is even vlug dit blogje bijgewerkt... het wordt wel tijd om m'n luie derrière eens op te lichten en aan m'n huishoudelijke taken te beginnen... die zullen vandaag tot het minimum beperkt worden... morgen is het weer boodschappendag... golf nadien... en woensdag komen de kids eten... moet nog een menuutje opstellen wat niet teveel tijd en hitte kost... ziezo... aan de slag mens!!!

06-07-2009 om 11:35 geschreven door Myette

OEFFFF... efkes zitten en uitlekken... heb zonet met de moed der wanhoop m'n strijk gedaan... om die strijk wat op te vrolijken zet ik dan altijd de jukebox op m'n peceke op...  dit keer koos ik 1958... jawel de liedjes uit m'n jonge gloriedagen... niettegenstaande ik me voorgenomen had m'n oude hart en longen niet te overbelasten in
 dit voor oudjes gevaarlijke weer... stond ik na amper 5 minuten weer met m'n heupen te zwaaien en met de voeten te trappelen... ter plaatse natuurlijk want ik was aan het strijkijzer vastgeklonken... om mee te galmen had ik niet genoeg adem...  nu is het strijkgoed droog en kastklaar... en Myette kletsnat en doucheklaar... maar eerst nog effe een berichtje achterlaten want vandaag is het... O Lieve Hemel... dan nog poetsdag ook en kan ik niet meer aan den Buddy geraken...
Als het vrijdag nog zo warm is aub kies dan een terrasje... zalig kwebbelen in open lucht met een grote Duvel voor m'n neus... ik begin er al van te kwijlen... hehe!!!
En nu terug naar de galeien... er moet hier gewerkt worden... OJEE!!!

01-07-2009 om 11:27 geschreven door Myette

Ik baal nog maar eens... waarom moet het leven toch zo moeilijk zijn... en waarom zijn er toch zoveel misverstanden... toen ik jong was en... zoals iedereen waarschijnlijk... over de toekomst fantaseerde... droomde ik ooit een man te ontmoeten die me zou begrijpen... liefhebben... steunen wanneer ik het moeilijk had... als tegenprestatie zou ik die man verwennen tot zijn oren ervan zouden tuiten... nou moe... zoals ik al zegde... het was een droom en dromen zijn bedrog... zodoende.

Jullie zullen hierdoor al wel begrepen hebben dat dit volstrekt niet mijn dag was en is... het begon al deze ochtend toen ik aan de ontbijttafel probeerde het zure gezicht voor mij niet te zien... zoals gewoonlijk stond de radio weer te schetteren... ja op diezelfde tafel waar hij een vast plaatsje heeft en onze maaltijden steeds begeleidt met onheilsberichten... tussen twee happen boterham met appelmoes door kwam de dood van Michael Jackson... nu kan ik echt niet zeggen dat ik de jongen in persoon erg waardeerde maar zijn muziek doet me nog altijd van m'n stoel wippen om een moonwalkske te proberen... het blijft bij proberen want ik heb Jako's voeten niet... daarstraks was ik even aan 't chatten met een jonge zwarte man en die vond Jackson maar niks... ja 20 jaar geleden nog wel beweerde hij... en lap nog maar eens bewezen dat ik achterlijk ben want ik ben nog altijd gefascineerd door zijn danspasjes en de opzwepende muziek.

Hierna vloog 't manneke uit zijn krammen om verontwaardigd te brullen dat ze wèl over die stomme Jako zaten te zwammen maar niets over Jasmine zegden die ook gestorven was... zelfmoord blijkbaar... hij had dat blijkbaar gisternacht gehoord op TV maar toen lag ik al uitgeteld in bed... en inderdaad Jasmine wordt precies doodgezwegen... oei... ongelukkige uitdrukking maar kan er niet zo dadelijk een andere voor vinden... wat bezielt zo'n meid toch... ongelukkig in de liefde... tja wie maakt dat nooit mee... ik kreeg vandaag nog te horen dat ik relaties en liefde als een spelletje opvatte... dat vond ik nu echt een grove beschuldiging... door iemand gezegd die me volstrekt niet begrijpt en er ook geen moeite voor doet.

Bon... nu dat even van m'n hart en lever ligt moet ik vertellen dat niet alles vandaag kommer en kwel was... het weer is mooi... de tuin staat er prachtig bij... la mamma heeft genoten van haar banaan en martini/tonic... ik heb even de tijd genomen om een uurtje in de tuin te gaan liggen genieten van de stilte en het gezang van de pietekes... ik heb een nieuwe chatvriend waar ik echt heb kunnen mee praten... die jonge zwarte wil me leren golfen... de echte grote golf nogal... zal niet op zijn aanbod kunnen ingaan... zie je mij al tussen die opgeblazen VIP's lopen... ik zou het niet kunnen laten al die gevulde ego's door te prikken... maar het is een leuke en funny guy zodat ik nog eens heb kunnen lachen.

Gisteren laatste bijeenkomst van de club afgesloten met een wandeling in de bossen van Halle-Zoersel... duveltje achteraf en dan nog blijven plakken met enkelen om wat te eten... het was een van die zwoele zomeravonden... voor de eerste keer dit jaar eens geen vestje moeten aantrekken... en zalig buiten kunnen eten.

En nu ga ik even huisband gezelschap houden... want die zit beneden heel alleen te sudderen... mag niet op kookpunt komen... nog een leuke avond en weekend allemaal.

26-06-2009 om 20:36 geschreven door Myette

Zondag en t'regent weer... dedju dedju dedju!!!
Ben ik deze ochtend monter m'n bed uitgewipt... heb m'n lokken geshampood en de rest van m'n body gereinigd... toen ik die tijdvullende taken had voltooid keek ik eindelijk eens naar buiten en schrok me een hoedje... kan ook een "klak" geweest zijn... een loodgrijze hemel... aangezien ik van nature wat gek ben en daardoor optimistisch dacht ik nog "'t zal seffes wel opklaren"... maar nee... gelukkig begon het te regenen vóór ik de deur uit was want op nog eens een kloddernat pak zoals verleden week zondag ben ik niet gebrand... mè iel aantwaarpe mor ni mè maai zenne"

Dat was dus vlug opgelost... heb 't manneke de deur uitgestuurd... d.w.z. hij ging uit zichzelf want die man is nog een graadje gekker dan ik... en ik ben nu wat rondslingerende klussen aan 't afwerken zoals jullie nog eens een bezoekje brengen... ga dat dadelijk doen als dit rapport getikt is... efkes geduld... de laatste dagen bijna niet in m'n kot geweest... hoho niet altijd voor de leut hoor... controle ogen... tanden... en de rest... voor je helemaal rond bent ben je heel wat tijd kwijt... om nog niet te spreken van geld... nu zijn er mensen die nooit op controle gaan en volledig vertrouwen op hun goed gesternte... la mamma is er zo eentje... maar men slaat je tegenwoordig zo met allerlei waarschuwingen om de oren dat je op den duur toch bezwijkt... gelukkig ben ik maar van dwergformaat... aan die lange figuren is nog véél meer werk!

Onze zoon... een schat van een jongen maar helemaal gek... heeft voor vaderdag zo'n machine gekocht die het mos uit het gazon rukt en gaatjes prikt om te verluchten... dat bakbeest zat in een grote doos en moest eerst gemonteerd worden wat met veel lawaai en commentaar verricht werd... daarna ging hij het uitproberen op zijn gras... och here toch... toen hij op de aan-knop duwde vloog dat spul met een vaart de tuin in met zoon er achteraan wapperend en een spoor achterlatend van "verschroeide aarde"... geen sprietje gras meer te zien onder een berg mos en zand... toen ik droog opmerkte : "daar gaat zijn gazon" kreeg zijn vriend die ook bij de toeschouwers stond de slappe lach en moest ik hem bijna gaan reanimeren... wie er niet mee kon lachen was "vader" die ZIJN gazon al naar de knoppen zag gaan want zoon gaat niet rusten vóór wij dat ding hebben gebruikt... we hebben hem beloofd eerst een klein stukje achter in de tuin onder handen te nemen en af te wachten of er ooit nog iets terug op gaat groeien... aangezien het regent nu krijgt ons gras even uitstel van executie... ik zit NU al te duimen.

Gisteren gaan petanquen en ik was in topvorm... alles lukte me... ze zeggen steeds "geluk in 't spel, ongeluk in de liefde"... je kunt niet ALLES hebben zeker.

21-06-2009 om 00:00 geschreven door Myette

Ik weet het niet meer nu... heb er al vanalles afgegooid... ook mijn allereerste berichten van mei 2005... maar niets gekort... ik ga ermee stoppen voor m'n blog helemaal kaalgeplukt is... ik geef het op.

Van opgeven gesproken... de voorbije week heb ik zitten zwoegen op de nieuwsbrief voor onze leden... nu dat is me gelukt... ze zijn gisteren gepost... het was weer een hele boterham... dat was echter niet het ergste... toen ik de adresetiketten wilde printen was het weer van 't zelfde... een gesukkel van jewelste... toen ik ze eindelijk had gevonden heb ik per ongeluk iets gewist en... LAP... daar zat ik met 69 adressen... een hele avond heb ik letterlijk àlles geprobeerd om die etiketten terug te maken... rien de knots... toen de
ledenlijst maar terug opgemaakt... mèt namen, adressen, telefoonnummers en geboortedata... toen het eindelijk af was stonden m'n ogen naar het topje van m'n neus gericht... maar nog steeds geen etiketten... de volgende dag dan maar begonnen met 69
enveloppen te typen waarmee 't manneke me heeft geholpen... gisteren kwam zoon even binnenwippen... ik vertelde het hem en hij begon direct te experimenteren... na enkele uren en veel verwensingen gericht aan Bill Gates... heeft hij het gefikst... van een doorzetter gesproken... voor degenen die willen weten met welk programma... het is acces en aangezien hij en ik nooit computerlessen hebben gevolgd is het een hele klus dat spul onder de knie te krijgen... het is nog niet perfect... nog enkele schoonheidsfoutjes weg te werken...

Hier gaat alles zowat zijn gewone gangetje... zaterdag terug gaan petanquen en droog gebleven... zondag was een ander paar mouwen... opgestaan met de zon... gedouched en aangekleed en de zon was weg... het begon zelfs te miezeren... toch maar doorgebeten want ze hadden ons goed weer beloofd... de eerste ronde vertrokken in een motregentje... toen we aan nummer 8 waren gedaan met "mot" maar werd het "stort"... vanaf het clublokaal werden we binnengeroepen... tot 11 uur zitten wachten maar de regen hield maar aan... portoke gedronken en geen zin meer in verder spelen... dus maar naar huis en verder aan m'n brieven gewerkt... maandag op controle bij de dokter... dinsdag nog kans gezien een partijtje golf te spelen... gisteren was het weer efkes druk... moest naar de bank voor advies en daar trek ik gewoonlijk enkele uren voor uit... niet dat ik zoveel te beleggen heb maar de man die ik gewoonlijk zie is een schat van een jongen en ik hoef maar één woord te laten vallen en... hop... hij haakt erop in en ik krijg de hele uitleg... we hebben zelfs even de "staat hervormd"... die gast weet nu letterlijk àlles en ik profiteer ervan om m'n kennis wat bij te spijkeren... vandaag las ik een rustpauze in... tijd nemen voor wat "restauratiewerken"... morgen naar de gyne... enzovoort en zoverder... 't zal weer vlug kerstmis zijn.

Ik hoop volgende week eens een gaatje te vinden om de koekestad in te duiken... is weeral veel te lang geleden... zoals alles en iedereen maar blijft veranderen mag je je rug niet draaien of je herkent niets meer terug.

18-06-2009 om 10:31 geschreven door Myette

TJA
IK WEET OOK NIET WAT ER SCHEELT MAAR HEB... OP AANRADEN VAN LOU... DIE LINK "WIST JE DAT" ERAFGEGOOID ALHOEWEL DIE ER AL EEUWEN OPSTAAT EN NOOIT LAST HEEFT BEZORGD... NU WEET IK HET OOK NIET MEER... BIJ MIJN WETEN HEB IK ER NIETS OPGEZET DAT DE VERTRAGING KAN VEROORZAKEN... ALS IK WAT MEER TIJD HEB ZAL IK EENS OP ONDERZOEK GAAN... BEN NU BEZIG MET DE CLUBBRIEVEN EN LEDENLIJSTEN EN DAT KOST ME BLOED, ZWEET EN TRANEN;

16-06-2009 om 12:45 geschreven door Myette

Oei oei en nog eens oei... wij moeten morgen de hele dag op stap... ik durf haast niet meer naar buiten kijken want die regen doet m'n goesting wreed verdwijnen... ik verkneukelde me om nog eens de clubvrienden te zien maar de hele dag in de regen rondsjokken is nu niet bepaald een van m'n meest favoriete bezigheden... stond deze morgen voor m'n kleerkast... een half uur later stond ik er nog... wat moet je in 's hemelsnaam aantrekken met zo'n weer... heb dan maar besloten eerst met de schoenen te beginnen... dan verder op te bouwen... daarna 't manneke nog... als ik die zijn kleren niet in de juiste volgorde klaar hang en leg is hij in staat zijn onderbroek boven zijn pantalon te dragen...wat voor zijn neus ligt trekt hij eerst aan... doet me denken aan zo'n filmpje van mr. Beanwaarin hij een TV heeft gekocht en last heeft met de antenne... ook gezien?

Het paaldansen van mij op die bus gisteren heeft geen nadelige gevolgen gehad... zou ik misschien eens wat vaker moeten doen... toen ik gisteravond in m'n bed lag moest ik er terug om lachen... ik zal wel een modderfiguur geslagen hebben... tot groot jolijt ende vermaak van het publiek... wat men allemaal moet doen tegenwoordig om de aandacht te trekken he.

Verder geen nieuws... alleen dat ik vandaag al uren heb zitten puzzelen aan de clubbrieven... dat word programma heb ik nog niet volledig onder de knie dus het gaat niet zo rappekes... wat me wel geneert is dat ik er honger van krijg... nee geen honger... wel goestingeskes... ik heb al enkele dagen trek in letterlijk vanalles... een ijskreem gevolgd door een knakworst gevolgd door een stuk cake gevolgd door nog een knakworst... gewoon niet normaal meer... ik zal toch niet in blijde verwachting zijn zeker... zal ik maar alvast sokjes gaan breien?

Kreeg gisteren te horen van een vriend dat zijn mailtjes allemaal terugkwamen... het was me al opgevallen dat m'n hotmail box zo leeg bleef... in de late avond kwamen ze allemaal tegelijk binnen... vandaag weer van datte... kon mailbox niet openen omdat... blabblabla... in zulke gevallen draai ik de boel gewoon dicht en wacht tot de kuur over is... maar m'n PC loopt weer zo traag... gisteren een CCleaner gedraaid met als resultaat dat ik al m'n links kwijt ben en weer overal mailadres en wachtwoord moet invoeren voor ik binnen kan... maar vlugger lopen doet hij niet... rara wat zou het zijn.

Nu ga ik wat verder puzzelen... of nee... misschien efkes een mocheltje leggen (patience voor de buitenlanders) of zou ik daar ook weer honger van krijgen...

10-06-2009 om 16:45 geschreven door Myette

Gisteren vergadering ten mijnen huize... onze voorzitter wilde alleen maar "praten" over het programma voor het nieuwe werkjaar... jawadde... hij kwam binnen "gestesselt" met een lijvige aktentas... en begon me te bombarderen met uitstappen te beginnen vanaf september t/m januari 2010... netjes he en dat terwijl ik hem had verwittigd dat ik me niet het apezuur ging werken zo vlug al... toen hij poeslief vroeg of ik... heel misschien... alles voor donderdag klaar kon hebben... ben ik efkes uit m'n sloefkes geschoten... ik dènk er niet aan... ben toch maar alvast begonnen... heb bijna een heel uur zitten uitknobbelen hoe ik dat Office Word 2007 programma kon gebruiken... dat is me toch gelukt... heb al enkele pagina's klaargekregen... maar donderdag... nee dàt niet.

Deze voormiddag eindelijk naar de kliniek geraakt voor de uitslag van de echo van m'n pols... peesontsteking... spuit gekregen... steunverband rond en afwachten maar.
Het was me echter het dagje wel... ik stond op de bus te wachten naar de kliniek... wat er gebeurd is weet ik niet maar die bus was al 15 minuten over tijd... heb dan maar een andere genomen... eentje met een dolle chauffeur want... toen ik opgestapt was en wilde gaan zitten... trok de oen ineens op met een snok... ik hing juist met m'n derrière boven een zetel... werd naar voor geslingerd... landde boven een dame... kon nog net op tijd een staaf vastgrabbelen voor ik het mens had verpletterd... toen zaten we juist in een serie bochten en werd ik aan die staaf hangend zowat in het rond geslingerd... om mij heen gingen zuchten en kreuntjes op vol verwachting... de toeschouwers zaten letterlijk te wachten tot ik tegen de vlakte zou slaan... lekker niet dus... gelukkig droeg ik mijn jeans anders hadden ze nog wat billenspel te zien gekregen ook... gelukkig is het goed afgelopen anders hadden ze me ineens de kliniek kunnen binnendragen... ik was er toch al.

De rest van de dag maar weer thuisgebleven... geen golf... te slecht weer.

09-06-2009 om 22:53 geschreven door Myette

Ik ben stilaan uit m'n put aan 't kruipen... de pijnen zijn haast weg... moet nog wel voorzichtig zijn want ik voel dat ze nog op de loer liggen om toe te slaan... zal dus m'n medicatie trouw blijven innemen... als ik het niet vergeet!

Wat ik hiervoor schreef was wel echt gemeend... als je ziek bent is een woord van troost hartversterkend... zo merk je toch dat je nog meetelt... in deze snelle drukke wereld ben je vlug vergeten en dat is geen prettig gevoel... degenen die me een opbeurend woordje hebben toegestuurd zijn hierbij hartelijk bedankt... graag tot wederdienst bereid.

Deze morgen al heel vroeg m'n burgerplicht gaan vervullen... vlug de auto in... bollekes aantikken... terug naar huis... moest wel even op 't manneke wachten want die had kans gezien zijn scherm te blokkeren... moest hulp vragen aan een van de surveillerende jonge dames... toeval of niet maar het was een mooie jonge dame... ben ik nu achterdochtig?

Huisband is naar de golf en ik ben nog maar eens thuisgebleven... morgen komen de mannen van ons bestuur hier vergaderen en zal ik noodgedwongen er weer in moeten vliegen... dus vandaag nog even een rustige dag... de voederdag voor de kids heb ik nog even opgeschoven... maar donderdag zouden we voor de hele dag naar Floreffe gaan met de club... zal moeten afwachten of dat al gaat.

Voor de rest geen nieuws... als je de deur niet uitkomt is er weinig te beleven... wat lezen... wat chatten... emailen met vrienden... zal toch maar Floreffe het hoofd moeten bieden of ik beschimmel hier... we zien wel.

07-06-2009 om 12:01 geschreven door Myette

Dit om even te zeggen dat ik toch niet kan komen vandaag... ik kan het nog niet aan... maar degenen die zo vriendelijk waren me bericht te sturen...
BEDANKT

05-06-2009 om 10:15 geschreven door Myette

 MIJMERINGEN

De voorbije week heb ik tijd zat gehad om te mijmeren... wat doe je anders als je plat
op je rug ligt te wachten tot de pijnstillers die verdomde pijnen de baas worden...
je ligt dan naar het plafond te staren en de gedachten malen rond in je hoofd... waar denk je dan aan... aan liefde en vriendschap... voor mij nog altijd de belangrijkste zaken in het leven...
Ik weet dat de meeste van mijn kennissen denken dat ik een zorgeloos en leeghoofdig mens ben...
altijd in voor een grap... wel ze zitten er glorieus naast... in wezen ben ik een overgevoelig
en melancholisch mens die echter heeft geleerd... met vallen en opstaan... het leven de baas te
blijven door het aan te pakken met humor en vooral relativeren... ik weet dat ik mezelf hier in m'n
blootje zet maar dat moet dan maar...
Je ligt dus te denken... iets dat ik me in het normale leven niet toesta want het doet soms pijn... en
dan bedoel ik geen hoofdpijn... op wie kan je rekenen in tijden van nood... wie denkt nog eens aan je zelfs als je tijdelijk uit hun gezichtsveld bent... wie vraagt eens hoe het met je gaat... terwijl ik daar lag heb ik de inventaris opgemaakt en het resultaat was bedroevend...
Wat ik hierbij wil vermelden is dat 't manneke me echt heeft verrast... hij was ontzettend lief en
behulpzaam... heeft zelfs een poging gedaan te koken... en niet bepaald voor hem want met brood en kaas is hij al dik tevreden... zoon was zijn gewone bezorgde zelf terwijl zelfs dochter zich heeft ingespannen en me mailtjes stuurde...
In het verleden ben ik vaak teleurgesteld door mensen waarvan ik dacht dat ze vrienden waren... dat doet pijn... dan nam ik me voor in het vervolg me niet meer te geven maar... helaas... elke keer weer trap ik in dezelfde val... ik denk dat ik het wel nooit zal afleren...
OK dit moest me even van het hart... nu ga ik terug wat liggen mijmeren.

04-06-2009 om 10:49 geschreven door Myette

IN PANNE GEVALLEN
Dit even om te zeggen dat ik in panne gevallen ben... gisteren dokter moeten laten komen... afschuwelijke pijn in de lendenstreek... het verdict was NEVRALGIE...
zit nu aan de pillen... kruip van m'n stoel in m'n bed en kan nergens soelaas vinden... nu maar hopen dat het niet te lang duurt... tot later!!!

29-05-2009 om 16:06 geschreven door Myette

Ben even m'n blogronde aan 't doen... d.w.z. heb al een halve gedaan maar toen ik bij Natoken aangeland was las ik daar iets over dialecten... dat is een van m'n geliefde stokpaardjes... ik wil hier nog even zeggen dat ik geheel en al VOOR dialecten ben... we hebben allen onze kinderen in het ABN opgevoed opdat ze geen affronten zouden oplopen op school maar spijtig genoeg is ons dialect in de verdrukking gekomen daardoor... ik wilde dit even kwijt voor ik weer vergeten ben wàt ik wilde zeggen... HIHI... volgende meeting breng ik m'n Antwerps dialectenboek mee... ben benieuwd wat jullie je er nog van herinneren... en Natoken kan haar vocabulaire uitbreiden.

Ziezo dit gezegd zijnde kan ik overgaan tot de orde van de dag... een grijze dag zo te zien... gisteren kreeg ik een van m'n zeldzame opflakkeringen en heb de tuin ont-onkruid... door de nachtelijke buitjes en de zonnige dagen stond onze hof er wat jungle-achtig bij... toen ik in een van onze plantjes aan 't wroeten was sprong er plots iets onder m'n handen vandaan... ik sprong ter plekke mee... van 't verschieten (vertaling=schrikken)... ik las zojuist dat Thea het er soms moeilijk mee heeft ons vlaams taaltje te snappen zodoende... en wat zat daar even verder mij met wantrouwige oogjes te beloeren... JA... een klein schattig bruin-geel paddebeestje... zo te zien nog een jongske... wat een vreugde er door m'n hart schoot kan ik met geen pen beschrijven... het kan natuurlijk ook dat verschieten zijn waardoor ik hartkloppingen had... maar hoe dan ook ik ben echt blij dat we er weer een huisdier bij hebben... de rampzalige dood van de vorige onder 't mannekes lompe voeten zit me nog steeds dwars... nu moet ik deze nog africhten zodat ik hem ook eens over zijn bolleke mag aaien zoals de vorige... maar hoe die beesten in onze tuin terecht komen is me echt een raadsel... bestaat er ook een paddenfee?

Onze tuin lag er weer piekfijn bij... voortuin in orde... ramen gezeemd... terras stofvrij gemaakt... ik tevreden naar bed... en toen... en toen... wakker geschud door een ratelende donderslag... nu moet je weten dat ik door de band genomen een moedig vrouwmens ben... ik verkies het gevaar recht in de ogen te kijken wat dat gevaar ook al is... maar als de natuur haar repertoire opentrekt ben ik als de dood... onweer... hagel... plensbuien... stormwind... aan mij niet besteed hoor... dan betreur ik het diep dat we geen kelder hebben waar ik me kan verschuilen... in plaats daarvan kruip ik diep onder de deken... stop al m'n oren en ogen dicht... trotseer het gevaar van verstikking tot alles weer rustig wordt... toen we deze ochtend de schade gingen opnemen viel het alles bij alles nog mee... de tuin ligt er weer bij als een wildernis... terrasstoelen en tafel lagen ten gronde... de tafel enigszins afgebrokkeld... het zand plakt tegen voordeur en garagepoort en vensters... ik vraag me toch af waarvoor ik nog al die moeite doe... soms... vandaag ga ik echter niet poetsen want het gaat toch nog regenen... in elk geval ligt ons dak er nog op... we hebben het ooit meegemaakt dat een deel van ons dak eraf vloog tijdens een storm... het water stroomde de trap af... ik had toen verplichte bedrust door m'n zwangerschap maar ben toch die trap opgekropen om de schade op te nemen... m'n ouders waren juist bij ons en papa en 't manneke moesten het dak op om de roofing terug op zijn plaats te brengen... en dat bij een stormwind om U tegen te zeggen... ik doorstond doodsangsten toen.
Ik hoop dat jullie de bui ook zonder kleerscheuren hebt doorgemaakt!!!


Ik zie dat het weeral tijd is om te gaan eten... tot later mannekes!!!

26-05-2009 om 12:04 geschreven door Myette

Heb nog wat zitten peuteren maar niet echt veel gevonden... la mamma weigerde ons naar de kleuterklas te sturen... dus mijn vroegste schoolherinneringen waren van het eerste leerjaar... ik was zowat de jongste en zeker de kleinste van de hele klas... ben ik ook altijd gebleven... dus heb ik m'n hele schooltijd op de eerste bank moeten doorbrengen... zag niet wat er achter mij gebeurde... aangezien ik een braaf en oppassend wicht was (en nog ben) durfde ik ook nooit omkijken... wat ik me wèl herinner is de trots toen ik op mijn allereerste schooldag naar school vertrok met spiksplinternieuwe boekentas met daarin een houten doos met griffel en een lei... ja zeg ik heb het al gezegd... het was toen nog het stenen tijdperk... daarom die lei... een houten pennenstok met daarop zo'n puntige metalen pen en een aantal zeemleren lapjes die in een boekje bijeengebonden zaten... bestemd om die pen aan af te vegen... de non (soeur) die als taak had ons blagen te leren schrijven en lezen maakte op mij grote indruk... die zwarte kleren en dan die grote witte kap... ik weet nog dat ze klein en rond was maar de naam ben ik vergeten.

Het moet in de week voor sinterklaas zijn geweest dat ik mijn eerste trauma beleefde... nadat de dienstdoende non ons al had opgewarmd voor de goede sint en niet te vergeten voor de zwarte piet die stoute kinderen in zijn zak stopte... en terwijl we midden in de leesles zaten... werd er opeens een grote zwarte hand tegen het matglazen venster geplakt... er stegen bloedstollende kreten op rondom mij... of ik mee gegild heb weet ik niet... ik betwijfel het want ik ben niet zo'n giller... maar indruk maakte het wel.

Wat ik me ook nog herinner is dat ik een blauwe maandag naar school moest met "getten"... vreselijk vond ik dat... voor wie niet weet wat die dingen zijn... dat waren grofgebreide beenlappen die over de schoenen werden aangetrokken... ja het was in de winter natuurlijk... wat ermee gebeurd is weet ik niet... heb ze niet lang gehad.

Dan in de grote vakantie werden we opgevangen in de school...  het was toen al oorlog... ik had een bloedhekel aan dat vakantiekamp... mede omdat we er 's middags bleven eten en ik vergeet nooit die maaltijden... steevast kregen we eerst pap met achteraf sardinen in olie in hetzelfde bord... walgelijk gewoon... ik ril er nog van.

Mijn tweede trauma heb ik opgelopen omdat ik zo'n braaf en verlegen wicht was... de toiletten in onze school waren gewoon walgelijk... vuil en dan nog met van die klapdeurtjes die je niet op slot kon doen... genoeg om je de plaslust te ontnemen... ik vertikte het gewoon op die pot te gaan... wat resulteerde in een gespannen blaas... op een dag werd het een ramp... ik hield het niet meer en durfde niet vragen om naar het toilet te mogen... dan maar laten lopen... die schaamte vergeet ik ook nooit meer.

Dat waren zo ongeveer de enige flitsen die me te binnen schoten tussen 2 en 6 jaar.

Nu rest me niets anders dan het stokje door te geven aan....
EN DE GELUKKIGE WINNARES IS... HOTLIPS
zet hem op Lips

24-05-2009 om 00:00 geschreven door Myette

Ons Boke had weer eens een lumineus idee... haar vroegste jeugdherinneringen begonnen op te borrelen en nu vind ze dat wij ook maar ons brein moeten gaan uitspitten... ze gaf het stokje door aan Pazke en die haastte zich het naar mij door te spelen... blij dat ze er vanaf geraakte... hier zit ik nu met barstende koppijn van het nadenken... denken moet je gewend zijn en mijn verroeste breincellen protesteren heftig tegen dat onverwachte werk... mijn baby- en peuterjaren stammen nog uit de tijd der Romeinen... toen de uilen nog konden praten... veel heb ik niet uit m'n kop kunnen peuren... alleen beelden... flitsen... ik zal proberen ze een beetje te rangschikken.

1
Ik moet zo tussen de 1 1/2 en 2 jaar hebben gezweefd... ik zit op mijn babypoep onder de tafel en kijk onder het tafelkleed uit op de tafel- en stoelpoten... m'n troetelbeer... die even groot is als ikzelf... ligt voor mij... ik zie benen voorbijstappen.
2
Zelfde periode... ik lig in mijn bedje dat in de hoek van de grote slaapkamer staat... en kijk door de halfopenstaande gangdeur de gang in... ik zie het licht dat door het matglazen raampje van de keukendeur schijnt en hoor het geluid van praten en gelach... ik val in slaap.
3
Denkelijk een tijdje later want ik kan de trap op kruipen... onze oudere en kinderloze bovenburen hadden een boontje voor me... de vrouw bakte elke dag frieten... en ik kroop dan als ik even de kans zag de trap op om een portie "fluuten" (frieten) te gaan schooien... dan zat ik mee aan tafel en kwijlde er lustig op los.
4
Weer later... toen ik ongeveer 4 was verhuisden we naar Berchem... mijn 3 jaar jongere zusje lag nog in de wieg... mama moest dringend enkele boodschappen doen en vertelde me dat ik op zus moest passen... ik stond aan die wieg en durfde geen stap eraf zetten... het wicht zette het op een brullen... ik brulde van paniek nog harder... en zo vond mama ons terwijl ik druk bezig was zus zowat uit haar wieg te schommelen.
5
Dan heb ik ook nog een wazige herinnering aan een café waar ik... toen de vrienden van m'n ouders een andere kant uitzagen... de "kletskes" uit hun glazen bier dronk... maar dat heb ik eigenlijk maar van  horen vertellen... waarschijnlijk mijn eerste "black-out"

Genoeg voor één dag... zal m'n hersentjes nog eens wat opjutten... misschien komen er nog herinneringen te voorschijn... DOEI!!!

22-05-2009 om 19:39 geschreven door Myette