Naam : Myette, woon in Antwerpen, heb 1 man, 1 dochter, 1 zoon, 1 schoonzoon, geen kleinkinderen, 1 schildpad, ben Boogschutter, verjaar in november, ik hou van lezen, crypto- grammen, schrijven, com- puteren, bloggen, minigolf, nieuwe contacten maken, pret maken met vrienden.
100% 150% 200% LOEP
REAGEER EENS OP MIJN SCHRIJFSELS ZODAT IK WEET DAT IK NIET TEGEN DE MUREN PRAAT
Was wat aan het rondsurfen en vond deze spreuken MET EEN KNIPOOG :
Werken is niet slecht voor de gezondheid, maar ik neem liever geen risico!
De inwoners van het dorp hebben hun buik vol van de hondepoep
Zij wilde de wereld zien Hij installeerde Google Earth.
Of een olifant nu vecht of vrijt, het gras is altijd de dupe.
Al wapper je nog zo kloek, de laatste druppel valt altijd in de broek
Ervaring is het leren van je fouten, sommige mensen hebben veel ervaring.
Vrouwen letten op detail, mannen op de taille.
Als je als automobilist in het zakje moet blazen, zet dan je bril af, dat scheelt twee glazen.
Een wekker is een mechanisch instrument om mensen te wekken die geen kinderen hebben.
Wijsbegeerte is een groot woord voor wat de gewone mens piekeren noemt.
De liefde is net een cryptogram, geef me de oplossing en ik snap er nog niks van.
Eet u wild met de Kerstdagen? Ik niet, gewoon met mes en vork.
Hoezo, een raket nodig om naar de maan te gaan? Bij mij gaat alles naar de maan, zonder raket.
Ik onthoud altijd werkelijk alles. Het beroerdste is dat ik het me nooit op tijd kan herinneren.
Of de auto goed bevalt? Geen idee. Hij heeft nog geen kleintjes gekregen...
In verband met mijn afwezigheid, ben ik er niet. De reden is dat ik weg ben.
Ik maak geen fouten. Ik beperk mij tot blunders.
Een zoon vraagt zijn vader: Hoeveel kost het, om te trouwen? Geen idee, antwoord de vader, ik betaal er nog steeds aan!
Huwelijk is soms net een ringencircus. Verlovingsring, trouwring en ontbering.
Leerstof: het stof dat vrijkomt bij het afvegen van het schoolbord.
Computers: de meeste fouten zitten tussen het toetsenbord en de stoel.
De vijg valt niet ver van het paard. (Hr. van Schaik Sr.)
Iemand tactvol ontslaan: Ik weet niet hoe we het zonder jou moeten redden, maar vanaf maandag gaan we het proberen.
Als iemand bij me aanbelt, doe ik altijd mijn jas aan voordat ik de deur open doe. Minder leuk gezelschap zeg ik: "Sorry, ik moet juist weg." Wel leuk gezelschap: "Wat leuk, ik kom net thuis."
Sorry... dit wegens tijdgebrek... tot de volgende... Myette
Ggggggggrrrrrrrr nogmaals... ik weet niet hoe het bij jullie zit maar mijn Buddy is geweldig lui vandaag... elke kleine bewerking duurt eeuwen... mijn duimen zijn bijna tot op het bot versleten.
Jaja ik heb dan eindelijk eens even de tijd gevonden blogje wat bij te werken want dat was wel even nodig denk ik... heel de week aan die verduivelse brieven en ledenlijsten zitten werken... zo tussen de andere bedrijven door natuurlijk want... zoals dat gewoonlijk gaat... er is eb en er is vloed... en bij mij stond het water hoog... toen de brieven af waren moesten ze nog gekopiëerd worden en... aangezien mijn handige copycenter van vlak achter de hoek zijn deuren gesloten heeft... moest ik het gaan zoeken aan de andere kant van de wereld... pardon stad... pardon gemeente... tot overmaat van ramp hadden ze bij ons de straat opgebroken zodat de auto niet uit de garage kon... dus op de fiets dan maar... 't manneke voorop en ik er als getrouwe volgelinge achteraan... ik kan jullie verzekeren dat dat geen sinecure is hoor... die man lapt gewoon alle verkeersregels aan zijn botten... verwacht van mij dat ik hem blindelings volg... wat ik dan weer vertik... met alle gevolgen vandien... staat hij al aan de overkant lelijke sm..... te trekken terwijl ik braaf voor de rode lichten wacht... enfin we zijn er geraakt zonder alteveel schade... behalve die aan mijn zenuwstelsel maar dat is al lang naar de knoppen.
En wat er ook al naar de vaantjes is is mijn geheugen... stel je voor... ik begin al verjaardagskaarten te sturen naar mensen die helemaal niet verjaren... vergeet dan dat ik dat gedaan heb en probeer de schuld op Buddy te schuiven... aiaiai... gisteren weer maar eens iets laten aanbranden... de kinderen kwamen eten en je moet dan het eten in de goede volgorde op tafel brengen... ondertussen luisteren naar alle drie tegelijk die je perse iets willen vertellen... 't manneke uit de weg schuiven die ook in de keuken wil terwijl hij die anders mijdt als de pest... de kat paaien die ook wil meeeten... ondertussen enkele onverwachte telefoontjes beantwoorden... is het dan mijn schuld dat ik weer eens de kookplaat vergeet af te zetten... nou vraag ik je!
Dan wil ik het nog niet hebben over al die kerels die perse willen chatten... ze worden alsmaar jonger... de laatste dagen krijg ik een overrompeling van snotneuzen uit Gambia... ik verdenk ze ervan dat ik hun huiswerk ben... haha... en geloof het of niet... ze willen allemaal dat ik hun "mum" ben... volgende keer zie je mij verschijnen met een hele resem zwarte tieners achter me aan... en zeg nu nog dat wij racisten zijn!
Hoe zit het voor volgende week... wie gaat er vrijdag komen?
Ziezo dit karweitje is weer gedaan... ik draaf nu naar het volgende... die Gambiaanse snotters helpen met hun huiswerk... daaaaag... tot de volgende!!!
Even m'n neus nog eens laten zien voor jullie me vergeten bent... de laatste dagen niet veel tijd noch zin gehad om te schrijven... ach over wat moet je het altijd hebben... de was en de plas... niet interessant... dat ze onze straat aan 't opbreken zijn om nog maar eens een stel kabels te begraven... ook niet zo denderend... en wat nog minder denderend is dat de aanhoudende regen diezelfde opgebroken straat tot een modderpoel heeft gemaakt... dat ik gisteren bestuursvergadering had en nu met een massa werk zit want het nieuwe clubjaar begint binnen 2 weken en dan moet de ledenlijst bijgewerkt zijn en de brieven verzonden... heb de hele dag mijnen Buddy afgejakkerd tot die er genoeg van kreeg en kloeg dat hij er verdorie koppijn van had... heb dat ventje een pil gegeven en wat laten rusten... dat m'n nieuwe "chatvrienden" m'n keel beginnen uit te hangen... zal jullie wel niet verbazen zeker... elke keer weer ben ik teleurgesteld in de mensheid... iedereen wil wel wat van je... ze komen aangeslopen op fluwelen pootjes en als je denkt dat dit er wat begint op te lijken... pardaf... ofwel willen ze met je vrijen ofwel willen ze geld... eentje wil me wel als zijn "mum"... ze zijn zo "poor"... hebben een hele familie te onderhouden... maar hebben dan wel een computer... ik denk dat ik die sites maar achter me ga laten... heb het nu wel bekeken... in het begin was het wel "fun" al die verhaaltjes te horen maar ze vervallen in herhaling... heb er juist een van me af moeten schudden waar zware kosten aan waren... het wordt vermoeiend... en dan heb ik het nog niet over de duidelijke bedelbrieven... tijd om andere oorden op te zoeken!
Gelukkig zijn er ook nog wat leuke dingen gebeurd zoals enkele zonnige golfdagen... zondag heeft 't manneke zelfs een taart gewonnen als tweede... die hebben we dan met ons vaste vriendengroepje opgesmikkeld en nog lekker wat in het zonneke kunnen zitten... pakken wat je krijgen kunt nietwaar.
Maandag had ik afgesproken met een blogmaatje... we hadden elkaar al enkele keren ontmoet maar dat was weer een tijd geleden... dus veel te vertellen... dikke 4 uren zitten kletsen met de nodige lachsalvos erbij want we zitten blijkbaar op dezelfde golflengte... het was echt super gezellig en ik kijk al uit naar de volgende afspraak... als je dit leest maatje... bedankt voor de leuke namiddag!!!
Morgen moet ik verder werken aan die brieven dus zal ik weer niet veel tijd hebben om te bloggen... maar ik kom tussendoor wel even lezen hoor... weet dat Boke terug thuis is... dat Lipske zwaar gefeest heeft en Mus natuurlijk ook... dat Ludo nog altijd zit na te bibberen van zijn zeeavonturen... dat Pazke nog altijd ondergedoken zit... je ziet dat ik het wel een beetje volg he... maar nu ga ik afsluiten... 't manneke ligt al in zijnen tram en verwacht me daar vol ongeduld... tot de volgende... doei!!!
Gisteren... de alom bezongen en bejubelde Moederdag... och nu zal ik misschien vele moekes teleurstellen... maar voor mij hoeft dat niet zo... ik hou niet echt van die verplichte feestelijkheden... ben altijd blij dat ik weer in mijn gewone dagelijkse leventje kan stappen... ja de kinderen komen dan met bloemen aanzetten omdat dat nu eenmaal de gewoonte is maar wat mij het meest plezier doet is zo'n uitlating zoals zoon gisteren eruit flapte... we zaten gezellig te tafelen in het restaurant en wat herinneringen op te halen van :"weet je nog toen we dit en toen we dàt"... en zoon pakte me vast en zei spontaan : "ach moeke het was toch altijd plezant vroeger he zoals jullie altijd alles deden om ons te verwennen" waarbij hij doelde op onze pick-nicks in de hei... met hen gaan fietsen en onderweg braambessen plukken... de vakanties aan zee en in de Ardennen... geen hoge-toppen-halende-uitjes maar voor hen geweldig leuk en waar ze nu nog met plezier aan terugdenken... wèl dàt doet me meer deugd dan die bloemen... ik heb met die zoon het vaak aan de stok gehad omdat hij in zijn "publiciteitsjaren" de verkeerde weg op dreigde te gaan... ben toen erg streng moeten optreden... maar nu vertelt hij aan iedereen die maar wil luisteren dat "hij een goede opvoeding heeft gehad" en "schatten van ouders heeft"... oef... ben altijd blij het te horen want dan besef je dat al die moeite en zorgen toch niet voor niks zijn geweest... toen ik indertijd voor adoptie koos heb ik moeten vechten om man te overtuigen... toen de kinderen er eenmaal waren werd hij de gedroomde vader... speelde met hen... verwende hen... enfin deed àlles met hen behalve luiers verschonen... ... toen kwamen de "apejaren" en werd er een ander liedge gespeeld... "ja JIJ wilde kinderen he"... en om eerlijk te zijn heb ik me toen vaak afgevraagd waarom ik indertijd toch zo stom was geweest om me al die zorg op de nek te halen... die moeilijke jaren gingen ook voorbij en we zijn er al bij al zonder teveel kleerscheuren doorheen gesparteld... en nu... nu ben ik fier op hen dat ze beiden sterke volwassenen zijn geworden die het leven aankunnen... "moeke/mam" heeft gezegd!
Nu gaan jullie zeggen... daar heb je ze weer met haar gechat... maar mannekes toch ik val van de ene verbazing in de andere... ik begon zoiets met leerzame bedoelingen... t.t.z. mijn talen wat bijschaven... ja hoe zal ik het zeggen... op gebied van spelling en grammatica heb ik nog niet veel kunnen opsteken maar mijn sex woordenschat breidt zich geweldig uit... kreeg er daarnet nog eentje binnen van een "hot and nice norwegian" die wil met mij "hook up in yahoo"... nu vraag ik jullie... wat is dàt nu voor een taaltje... hihi... ik heb hem ongeveer in dezelfde stijl beleefd bedankt voor zijn aanbod en hem verzocht maar wat verder te wandelen... ben al benieuwd wat de volgende zal te vertellen hebben... deze oude doos heeft gelukkig nog enig gezond verstand over en laat zich niet meer in de luren leggen... door schade en schande geleerd nietwaar... maar hoe reageren die jonge meisjes en vrouwen er wel op... dat vraag ik me toch af... deze "hot norwegian" is tenminste zo eerlijk direct zijn bedoelingen duidelijk te maken maar er zijn er die proberen je wijs te maken dat ze smoorlijk verliefd op je zijn... wegens het leeftijdsverschil trap ik niet in die val maar stel dat je jong en mooi bent... dan geloof je dat toch zeker... wat wel opmerkelijk is dat ik welgeteld maar 2 reacties heb gekregen van vrouwen... ik veronderstel dat de daar aanwezige dames louter voor wat goedkoop amusement op die site staan... enfin ik blijf het nog even aanzien want ik leer elke dag nog bij... doei!!!
Het moet mij toch weer eens van het hart... mannen... ik begrijp ze niet en zal dat ook nooit kunnen denk ik... nee ben ik zeker van... neem nu die site waar ik me inschreef om gewoon wat te keuvelen met mensen van allerlei slag... dat boeit mij... is daar iets verkeerd aan... dus ik vul dat profiel in... zet er mijn leeftijd op en het feit dat ik getrouwd ben en enkel vrienden of vriendinnen zoek om gezellig te converseren... en wat krijg ik... niks dan jonge mannekes die me beginnen het hof te maken... zijn die gasten blind of kunnen ze niet lezen... kan natuurlijk ook zijn dat mijn engels en frans niet verstaanbaar zijn... ik doe nochtans mijn uiterste best... beleefd mens dat ik ben... antwoord ik dan steeds om het nog eens aan hun botte verstand te brengen en dat schijnen ze dan toch te begrijpen met als resultaat... nada... iedereen weg... ik ben echter nogal koppig van natuur en blijf volhouden... zo heb ik dan toch nog enkele parels kunnen opdelven die wèl met mij willen en kunnen praten als mens tot mens... maar begrijpen doe ik het niet en mijn Buddy evenmin.
Vrijdag hadden we iets te vieren en we gingen uit eten met vrienden... tafel van zes... aperitiefje... voorgerechtje... rood en wit wijntje... erg lekker... nog wat eten... wijntje... achteraf een Irish Whisky... het was te vroeg om al naar huis te gaan... de sfeer was gezellig... dus nog een Irishe dinges en nog eentje... dan kwam een van de vrienden met champagne aanzetten... en... ai mij... de hele zaterdag met een enorme kater strijk gelegen... maar het was super gezellig en... zoals mijn neef altijd zegde... een kermis is een geseling waard. Die avond nog eens... en dat was lang geleden... de slappe lach gekregen... aanleiding... de vorige keer dat we samen met hen gingen eten had ik heel onhandig mijn glas rode wijn over de witte pantalon van een van de vriendinnen uitgegoten... die nam dat niet erg sportief op en reageerde nogal vijandig... toen ik het de volgende keer wilde goedmaken zelfde reactie en haakte ik af... ze stuurde me daarna een mailtje met excuses en dus werd er zand over gestrooid... nu vrijdag gooide 't manneke... ook per ongeluk natuurlijk... zijn glas rode wijn omver et de inhoud kwam deels op die vriend... haar man dus... terecht... die het wèl sportief opnam maar het hek was van de dam... mijn linker buurman schoot in een bulderende lach en ik was ook vertrokken... de betreffende vriendin zat over ons aan tafel en die hebben we niet durven aankijken... ik geloof dat we samen twee servetten hebben natgehuild... wèg mascara en make-up... maar mensen toch wat deed dat goed... later in bed moest ik maar denken aan mijn buurman en ik lag weer te giechelen... de volgende dag hadden mijn kater en ik er samen nog plezier van.
Vandaag was het golf en ik heb gespeeld als een koe met een mankepoot... vergeten maar dus.
Wat lees ik hier allemaal... stoeien met een oude poes... leedvermaak... durven jullie wel... om te beginnen wordt er voorlopig niet gestoeid omdat man me momenteel niet te pakken kan krijgen... ...en dan dat lelijke woord... leedvermaak... dat woord kèn ik niet eens... nee hoor ik leef echt met hem mee... hij ligt momenteel met zijn pootjes in de lucht in een hoekje van de living waar hij uit de weg ligt van ons poetsende vrouwmensen... ik heb hem een zak snoep in de handen gestopt en hij ligt er heel tevreden bij... geen afwas voor hem... geen trappengeloop... kat wordt door mij binnen- en buitengelaten... in één woord... luizenleventje... heb juist nog eens dat pootje ingewreven... is al wat beter dan gisteren... ziezo... ik heb gezegd!!!
Gisteren was het naar wekelijkse gewoonte dinsdag en op dinsdag is het ook naar wekelijkse gewoonte golfdag dus vertrokken we gisteren... dinsdag dus... naar de golf... het zonnetje scheen... de vrienden waren er... er waren ook een massa mensen die er hun vertier kwamen zoeken... hele busladingen werden uitgestort... wij zagen het met lede ogen aan... keken ook elkaar eens met lede ogen aan... en besloten eerst maar eens rustig ons waterpeil op peil te brengen... hmhm... wat zeg ik... waterpeil... enfin dat doet niet terzake... een vriendin had haar kleindochtertje van 6 op sleeptouw... na zowat een uurtje gewacht te hebben gooiden we ons in de massa... 1e honk spelen... half uur wachten... 2de honk... weer half uur... en zo verder... funest voor de concentratie en het "goede spel"... toen we dan toch eindelijk bij nr. 14 aanbeland waren was 't manneke aan het stoeien geraakt met kleindochter van vriendin... paardje aan 't spelen met haar vlechtjes... zag natuurlijk niet dat er een kei op zijn pad lag... struikelde en viel met heel zijn hebben en houwen op de harde... zeer harde grond... bleef even verdwaasd naar de hemel liggen turen... ik snelde als een hinde naar hem toe... ja op zulke ogenblikken kan ik heel vlug zijn... knielde bezorgd naast hem neer en begon hem te betasten... wat hij zonder morren toeliet... met vereende krachten hebben we hem dan van die harde grond opgehesen... niets gebroken maar wel geschonden... het bloed droop er langs alle kanten uit... schaafwonden dus... ik moet zeggen dat hij zich heel dapper heeft gedragen... dat wil zeggen zolang er publiek was... thuis is natuurlijk wel anders... tja als een mens zich thuis nog niet mag laten gaan he... nee alle gekheid op een stokje... zijn voet is flink gekneusd... hebben we vandaag maar eerst gezien... blauwe plekken... schaafwonden... dus zit ik hier voorlopig met een zwaar gehandicapte echtgenoot... hmhm... die moet verzorgd worden... vertroeteld... ingesmeerd... hij bloeit er helemaal van op merk ik... ik hoop maar dat hij er geen gewoonte van gaat maken... kwestie van wat meer aandacht te krijgen... maar wat ik hem toch zal moeten afleren is dat hij niet meer mag stoeien met van die jonge meisjes want dat loopt faliekant af... of het me gaat lukken!!!
Oef... eindelijk nog eens even tijd om dit blogje bij te werken... het was me het weekje weer... na de festiviteiten rond la mamma's verjaardag en het 100-jarig bestaan van het RVT kon ik eindelijk weer eens m'n gewone leventje oppakken... d.w.z. spannende zaken zoals was en strijk en dergelijke dingen eens duchtig aanpakken... dochter met haar teerbeminde kwamen ook terug uit vakantie en kwamen bij ons eten... dat betekent de koffer volgooien met voer... en dan vrijdag de kers op de taart... onze maandelijkse blogmeeting... het was weer super... het weer... het gezelschap... lekker op een terrasje zitten kletsen onder het genot van enkele wijntjes en pintjes... het leven kan soms héél mooi zijn.
Een tijd geleden heb ik eens verteld over m'n chatavonturen... op aanvraag van een vriend bij wie de messenger steeds uitviel schreef ik me in op een site waar je ook kunt chatten... natuurlijk vragen ze je naam en foto... ik zette dat erop met het idee dat er toch niemand zou reagern... nou moe was dàt even verschieten... ik werd overstroomd door aanbiedingen in alle toonaarden die niet alle even zuiver en rein waren... ook van snotneuzen...niettegenstaande ik mijn leeftijd duidelijk had vermeld EN het feit dat ik NIET op een avontuurtje uit was maar alleen wilde converseren over alles en nog wat... ik moet eerlijk bekennen dat mijn ijdelheid duchtig gestreeld werd maar tegelijkertijd was er een broodnuchter en vervelend stemmetje dat luid in m'n oren toeterde dat ik nu niet naast m'n schoenen moest gaan lopen want dat die gasten niet alleen op m'n mooie ogen afkwamen... haha... er waren er... die van het dommere soort... die zo eerlijk waren me direct te zeggen dat ze naar hier wilden emigreren... anderen kwamen op floeren pootjes af al siroop smerend... enfin ik heb het geweldig druk gehad met al die aasvliegen van me af te meppen... maar... ik heb er ook enkele aan overgehouden die het blijkbaar goed menen en gewoon willen babbelen... en dat is dan fijn meegenomen... ik ga me in elk geval nog niet vlug vervelen... mijn Egyptisch chatvriendje vertrekt deze week naar zijn thuisland en heeft me vandaag nog beloofd te mailen... ben benieuwd of hij het gaat doen.
Gisteren hadden we onze jaarlijkse BBQ op de golf en we hadden weer prachtig weer... tot 12 u zalig buiten gezeten... flesje wijn erbij... leuk gezelschap... vandaag terug naar de golf maar om te spelen ditmaal... de meesten zaten blijkbaar nog met een kater want er werd niet veel gepresteerd... bibi echter... het fuifnummer... was in topvorm... jawel... na een avondje uit functionneer ik steeds beter dan anders... hoe zou dat toch komen?
En met deze prangende vraag sluit ik deze warme dag af... tot de volgende...
Dat la mamma 100 jaar geworden is weten jullie intussen al... het toeval wil dat het verzorgingstehuis waar ze nu woont ook 100 jaar bestaat... het is het vroegere Ste.Maria Gasthuis waar de nonnekes nog de plak zwaaiden... deze verjaardag werd gisteren gevierd... en raad eens wie er de VIP van de dag werd... jawel la mamma... ze werd namelijk uitgekozen om tijdens de opening het lint door te knippen... er was alleen een klein probleempje... men had haar in een zetel geïnstalleerd met een kersverse baby in haar armen... het wurm was begin deze maand geboren... toen ze dat lint moest doorknippen weigerde ze pertinent de baby af te staan want "hij sliep zo zalig" dus heeft de directrice het maar zelf gedaan... het werd me gisternamiddag in geuren en kleuren door zowat iedereen verteld... ook dat ze het zo ontroerend hadden gevonden dat er bij velen een traan rolde... 's namiddags was de familie uitgenodigd voor het "Bal Populaire"... niks bal dus en ik had nog wel m'n dansschoenen aangetrokken... nee toen we er aankwamen zat de feestzaal al tjokvol... te luisteren en mee te deinen met een echt goeie medley gezongen door Lia Lindy (of zoiets)... en ik moet zeggen dat deze dame geweldig meeviel want ik heb ook van harte mee zitten kwelen en deinen... en... sinds haar verjaardag vorige week is mamma geweldig opgefleurd... ze zat ook mee te zingen met de nodige gebaren erbij... en toen een van de verpleegsters haar een baby (een andere) in de armen legde hadden we zowaar moeite om hem te ontzetten... ze zijn nu ook een hond aan het opleiden om de residenten op geregelde tijden een bezoekje te brengen... dan komen weer de herinneringen boven aan vroeger... het is er nog niet zo slecht vertoeven... dat baden zal ik er dan maar bijnemen he... wie weet ga ik dat ook nog plezant vinden.
Voor de liefhebbers was er ook een rondleiding voorzien door het gehele gebouw... het is een geklasseerd gebouw en dat wilde ik niet missen... heb me dan bij een kleine groep aangesloten... dat waren bij toeval allen ex-verplegers en -verpleegsters die nog in het hospitaal gewerkt hadden vroeger... wat dan weer een stroom van herinneringen opriep... boven kon men de foto's bekijken van 100 jaar Mariagasthuis... echt de moeite waard... en wat meer is ik heb een gezellige babbel kunnen houden met verscheidene leden van het personeel waar die mensen tijdens de week geen tijd voor hebben... ik zit nu echt met een probleem... schrijf ik me al in of nog even wachten... zijn er nog liefhebbers soms... Boke gaat alvast mee... wie nog?
Dat oud karrepaard hier was even druk bezig de vliegen van haar oud corpus weg te slaan, dus even niet op de blogs geweest, toen ik even tussen twee meppen door kwam kijken viel ik nog maar eens van de ene verbazing in de andere... tijdens mijn afwezigheid was er weer een mini oorlogje uitgebroken en uitgevochten... wel er is natuurlijk veel dat ik niet begrijp... ben maar een simpel vrouwmens he... maar op mijn toplijst van onbegrepen zaken staat toch... waarom steeds dat vechten om aan de top te komen... dat is mij nu totaal vreemd... toen ik hier met dat blog begon stond er ook een teller op en een gastenboek en de hele santekraam... niets dan miserie met die dingen... je zit dan op den duur maar met één oog de logs te lezen en het andere oog op die teller of dat andere ding dat je stand bij de VIP's aangeeft... aangezien ik toch nooit bij die VIP's zou komen... dat had ik allang gemerkt... begon ik te voelen dat de frustraties de kop opstaken... dus wèg met die ondingen... ik heb geen grote fankring want daarvoor ben ik niet interessant genoeg maar wat ik er wèl aan heb overgehouden is een kleine vaste vriendenkring waar ik heel gelukkig mee ben... meer moet dat niet zijn voor mij.
De tijd ontbreekt me nu want ik moet zo dadelijk boodschappen doen... bwah bwah bwah... het regent alweer... en deze namiddag is er een viering in la mamma's RVT... dat bestaat namelijk juist 100 jaar en la mamma gaat nu plechtig het lint doorknippen voor de genodigde notabelen waar dit karrepaard niet bijhoort... wij mogen echter in de namiddag komen voor een "Bal Populaire"... gezien deze zeer belangrijke gebeurtenis moet ik mijn aanschijn extra verzorgen en ook nog wat gaan oefenen in rolstoeldansen... volgende keer meer.
Weten jullie hoe Tarzan aan zijn beroemde kreet kwam? Wel zooooooooo!!!!!
En dit gezegd zijnde ga ik verder met m'n dagboek, niet dat er veel te vertellen valt, ik doe het deze week rustig aan, heb weer veel last van die chronische bronchiale toestanden... overgehouden van een longontsteking enkele jaren geleden, dus sleep ik me momenteel door het leven al piepend, hoestend, krochend als een oud karrepaard... en zo voel ik me nu ook een beetje... "ni in men telloor" zoals wij dat hier in 't stad zeggen... begrijp niet wat die "telloor" ermee te maken heeft maar soit!!!
En... ongedurig mens als ik ben... en gezien het wispelturig weer... als de zon er eens doorkomt vind ik het gewoon de moeite niet de tuinstoel buiten te sleuren want diezelfde zon verdwijnt direct als ze mij ziet verschijnen... heb ik me ingeschreven op een nieuwe site... en verbazend genoeg kreeg ik al ettelijke reacties en aanvragen om te chatten... nu sleur ik niet iedereen binnen in m'n messenger... kijk de kat eerst eens uit de boom... ik kwam daar eigenlijk per ongeluk op via een chatvriend die me vroeg daar in te schrijven... de site is een franse... zitten ook vlaamse mensen op... een van hen een lerares uit Genk begint een vaste correspondente te worden... dat vind ik leuk... ik heb ook enkele arabieren onder m'n nieuwe vrienden en probeer zo wat meer te weten te komen over hun cultuur maar... dat is een harde klus... die mannen denken dat ze een vrouw moeten overstelpen met bloemrijke woorden... telkens ik het gesprek probeer te brengen op het leven daar bij hen beginnen zij over hoe "belle" ik toch ben en hoe "spéciale" alsof zij het kunnen weten... verdorie versieren kunnen ze als de beste maar een ernstig gesprek zit er echt niet in... maar ik moet bekennen dat een oude schuur als ik er wel wat van opfleurt... ik zit daar dan achter m'n PCke... m'n haar in m'n ogen... ingevet met nachtcreme... enfin niet om AAN te zien... en de complimenten vliegen me om de oren... plezant toch en dat allemaal zonder de moeite te moeten nemen je op te tutten... geen cam voor mij dus!!!
M'n lieve buurman bracht me zonet nog enkele inktpatronen voor m'n printer... heeft een nieuwe gekocht van ander merk en zo ben ik de gelukkige... zal hem zo dadelijk wat plezante videokes opsturen als dank... het leven zit soms vol verrassingen nietwaar... ik had zopas een nieuw inktpatroon gekocht en die zijn wel prijzig zeg... ik print wel weinig foto's af maar maak geregeld voor m'n vrienden een wenskaart op de PC en die dingen slurpen inkt... merci buurman!!!
En nu nog even een quote door Gwyneth Paltrow :
De beste remedie voor een gebroken hart zijn tijd en vriendinnen
Gisteren heb ik een slide show gezet van la mamma's 100 jaar... dat beestje heeft kuren heb ik gezien... soms komt het door... soms niet... ambetant zenne... je moet wel even geduld oefenen tot de kikker tevoorschijn komt.
Zondag gingen we na de golf nog even naar la mamma om te kijken of ze de doorstane emoties had overleefd... en ja hoor... ze zag ons binnenkomen en begon zich al uit haar stoel te worstelen om naar het cafetaria te gaan... we moesten haar echter teleurstellen want wij hadden nog niet gegeten en manlief wordt woest als hij denkt dat hij een van zijn pilletjes zou overslaan... te nemen BIJ het eten... aiai!
De rest van de dag zeer rustig doorgebracht... wat gelezen... wat met den Buddy gespeeld... wat gechat... de kat geborsteld... en vandaag zouden we naar de golf moeten maar ik denk dat het noppes wordt... als je eens naar buiten kijkt vergaat je de goesting wel... was daarnet aan 't proberen Photoshop op m'n PC te zetten... lukt me niet... ik vrees dat ik om hulp zal moeten roepen... doe dat niet zo gaarne... knoei liever zèlf.
Het is hier heel stilletjes op sennet... iedereen "op schok" soms... wat ik vervelend vind aan die hele vakantieperiode is dat je vaak voor een gesloten deur staat... de bakker wèg... de beenhouwer wèg... iedereen wèg... je weet nooit wat je te wachten staat.
Iemand vroeg me onlangs wat ik van het leven verwacht... moeilijke vraag he... toen ik jong was zou ik direct hebben geantwoord : trouwen, kindjes krijgen en nog lang en gelukkig leven... net of het zo eenvoudig is... de jaren hebben me geleerd dat je toch nooit weet wat de toekomst voor je in petto heeft dus hou ik me gedeisd... ik buk me en laat de stormen over m'n hoofd waaien... niet dat ik nu zo'n passief vrouwmens ben... oh nee... ik krijg nog geregeld van die opstandige buien... zo noemde m'en moeder die altijd... maak me dan te sappel over alle mistoestanden in mijn naaste omgeving en sleur er tegelijk de hele wereld bij... tot ik uitgeput in m'n gewone routine verval... tot de volgende bui!
Haha ik zie hier... terwijl ik zit te tokkelen... enkele grijze wolken uiteenschuiven... zou het dan toch kunnen... vlug m'n haar dan maar gaan wassen want ik zie er niet uit... doei...
En om te sluiten... door Mary Roberts Rinehart
De enige manier waarop we een echtgenoot naar onze wensen zouden kunnen vormen, is hem al heel jong te adopteren, laten we zeggen : als hij een jaar of vier is.
Lieve schatten allemaal... jullie zijn van harte bedankt voor de verjaarswensen voor la mamma EN de kreten van aanmoediging... de laatste familieleden zijn juist de deur uit en dus kan ik eens lekker ontspannen... de dag waar ik echt tegenop zag (want ik hou niet echt van die officiële toestanden) is goed verlopen... men had ons in het home gezegd dat de feestelijkheden om 10 uur zouden beginnen... dus ik vroeg uit de veren om me op te tutten voor de aanwezige pers (die niet is komen opdagen)... tegen 9,30 u kwamen we daar aan om la mamma... getooid met krulspelden in het haar... nog aan de ontbijttafel aan te treffen... een van de verpleegsters zegde ons dat het feest om 10,30 u begon... mamma werd de badkamer binnengereden om aangekleed en opgetuigd te worden... dan kwam de hoofdverpleger haar feliciteren en zeggen dat we om 11 u verwacht werden in de grote zaal... daar zaten de overige bewoners van haar afdeling al te wachten... er was een afgevaardigde van het OCMW en eentje van ons districtshuis... na de speech van de directrice kwam OCMW aan de beurt en dan het district... ze werd overladen met bloemen... kreeg een zilveren gegraveerde schotel van de Stad Antwerpen en een gesigneerde foto van ons koningspaar... daarna kwamen de drankjes... na nog wat geklets met deze en gene mochten we aan tafel waar de kok ons persoonlijk kwam bedienen... dit hele gebeuren werd door de zoon op film vastgelegd... toen la mamma bijna met haar hoofd in haar bord lag zijn we opgestapt en nog een terrasje gaan doen met de familie... ze was vandaag redelijk helder en heeft iedereen die haar kwam feliciteren te woord gestaan... ze vertelde wel aan iedereen dat haar vader nog in leven was... kleine vergissing die we maar over het hoofd zagen.
Ik heb het al eens gezegd en vertel het nog eens... ik heb een oneindige bewondering voor het personeel in het RVT... prachtmensen allemaal... mamma zit er nu 4 jaar en tijdens al die jaren heb ik er alleen maar vriendelijke gezichten gezien... ze zijn super lief voor hun oudjes... ik krijg meer en meer zin daar alvast te reserveren... wat me alleen tegenhoudt is het feit dat je nooit alleen in bad mag... daar mag ik niet aan dèèènken!!!
Eén deze dagen zal ik de fotos op het blog zetten... tot de volgende... doei!
En nu met een knipoog... door Adela Rogers St.John
God heeft de man geschapen en zei toen bij zichzelf : "Dat moet ik toch beter kunnen", om vervolgens de vrouw te scheppen
En het gaat verder... deze ochtend begon al met een fikse ruzie... het wordt met de dag erger... ik weet niet hoelang ik dat nog ga uithouden... echtgenoot voelt zich o zo zielig... begint allerlei kwaaltjes te voelen en werkt zijn frustraties op mij uit... ik durf amper nog ademen... voor het minste en geringste loopt hij naar de dokter... dat eeuwige gezeur en gevit werkt me geweldig op de zenuwen... zo dat moest er ook weer eens af.... gggrrr!!!
Vandaag de hele dag zitten wachten op de loodgieter die een nieuwe badkraan moest komen plaatsen... klaar en duidelijk afgesproken voor donderdag maar meneer is niet komen opdagen... beweerde dat het voor vrijdag was... kon dus niet want morgen moet ik dringend boodschappen doen... er komen enkele familieleden mee la mamma vieren en daarna komen ze natuurlijk mee naar ons thuis... m'n poetshulp kwam vandaag niet want moest naar Polen naar haar "boyfriend" en dus heb ik het kot maar een likje gegeven... zo met een lange arm want het was veel te warm en ik was dan ook niet "in the mood"... gggrrr!!!
Heb dan toch vandaag nog even een kort mailtje gekregen van m'n zuster uit Istanbul... vroeg me het telefoonnummer om zaterdag la mamma te feliciteren... het verwondert me dat ze het deze keer niet vergeten was want van die kant horen we bijna nooit iets... heb ze dan ook allang afgeschreven... gggrrr!!!
Hebben jullie wat kunnen genieten van de mooie zonnige dag? Morgen zou het weeral minder worden hoorde ik... het komt weer met mondjesmaat dit jaar... één ding is er goed aan... de plantengroei staat er welig bij... heb vlug nog wat bijgesnoeid in de tuin want ik moest me er al zijdelings doorwringen... en terwijl ik me een weg baande door de struiken begonnen ze achter m'n rug alweer dicht te groeien... haha... gggrrr!!!
Mijn Egyptenaar is nog niet weg hoor Boke maar ik heb me alvast een vervanger aangeschaft... ditmaal een Algérien... geen schrik hij zit in zijn thuisland... dus ver van m'n bed... en voor deze moet ik m'n beste frans bovenhalen... goeie oefening... nu moet ik nog een Duitser te pakken krijgen... kan ik een beetje Deutsch Klatschen... zal moeilijker worden.
Ben mezelf de laatste tijd weer aan het voorbijlopen... zal maar eens op de rem gaan staan... in feite zit ik weer eens in m'n baaldagen... het weer ligt me niet... ben weer maar eens teleurgesteld in de mensheid in 't algemeen... ben nog maar eens aan 't zagen... zal maar gaan slapen.
Maar eerst nog een wijs gezegde door ene Charlotte Whitton geuit :
Wat vrouwen ook doen, ze moeten het twee keer zo goed doen als mannen om half zo goed te worden bevonden, Gelukkig is dit absoluut geen probleem.
Dat heeft me nu opgelucht zie... nu kan ik gaan slapen met een opgeruimd gemoed
Ik las gisteren bij Titi over haar Cissen... de man van "over 't water"... en dat deed me denken aan een jongen die ik ooit kende toen ik pas aan 't werk was... ik heb al eens verteld hoe we elke dag spitsroeden moesten lopen door een hele lange zaal met aan de ene kant de technische dienst (toen nog allemaal mannen) en aan de andere zijde de technisch tekenaars (idem dito)... één van die tekenaars was een jongen van Melsele... die had een boontje voor mij... is nooit een volwassen boon geworden want hij was mijn type niet... hij was een geboren clown en om mijn aandacht te trekken en tevens zijn kameraden-collega's te vermaken wist hij niet beter dan me van tijd tot tijd aan te roepen als ik... beladen met dossiers... langsstiefelde... elke dag weer zo tegen 4 uur moest de jongste aanwinst de afgewerkte koerier naar de verkoopdienst brengen en geloof me tegen 4 uur stond het zweet al in m'n schoenen... dus als de Charel... zo heette hij... me weer eens liet halt houden om me een cadeautje te overhandigen... was ik in alle staten... de ene keer was het een luciferdoosje vol met dode vliegen die hij "allemaal speciaal voor mij gevangen had"... de andere keer een gigantische peer "uit zijnen hof" die ik dan door die hele lange zaal moest meetorsen onder begeleiding van homerisch gelach... nu kan ik ermee lachen maar toen was dat een ware marteling... we zaten ook samen in dezelfde sportclub van de firma en op een keer hadden we hem uitgenodigd op de jaarlijkse braderij in mijn gemeente want met hem kon je geweldig plezier maken... er werd in openlucht gedanst en de Charel dronk... terwijl wij aan het dansen waren... al onze pinten leeg... zijn methode was om op regelmatige tijden naar de toiletten te verdwijnen teneinde alle overbodigheden uit zijn lijf te verwijderen... dan kon hij met verse moed pintjes pakken... dus... toen het tijd werd om op te stappen wilde hij op zijn fiets wippen en wipte er los over... nog eens geprobeerd... weer hetzelfde... ondertussen lagen wij al plat... uiteindelijk hebben we hem met vereende krachten op zijn fiets gehesen en in gang geduwd... hoe hij het heeft klaargespeeld heelhuids in Melsele te geraken weet ik niet... de macht der gewoonte zeker... soms vraag ik me wel eens af wat er van hem geworden is... zal het wel nooit weten.
En om te eindigen... van mijn dochter kreeg ik onlangs een boekje : "Wat Vrouwen over Mannen zeggen"... hier is er alvast eentje :
Niemand zou zijn hele leven achterwaarts mogen dansen... gezegd door Jill Ruckelshaus.
Wat vliegt de tijd toch... en wij moeten wel volgen of we nu goesting hebben of niet... deze ochtend lag ik nog zo wat lekker na te doezelen... geen dringende bezigheden in het zicht... toen er opeens een dwingende hinderlijke gedachte in me op kwam borrelen... die gedachte was : "verdorie ik zou nog eens iets op m'n blog moeten zetten" en lap... daar ging m'n gedoezel... toen ik den Buddy wakker maakte zag ik tot mijn grote ontzetting dat het weeral zes volle dagen geleden was sinds ik nog iets schreef... ik ga daar nu eens rap iets aan doen zie!!!
Om te beginnen met het begin... is altijd aan te raden... hadden we verleden vrijdag onze maandelijkse blogmeeting... zeg maar "kletsnamiddag" en het was weer supergezellig... die schat van een Lips had zelfs een zak "neuzekes" meegebracht en die zijn er grif binnengegaan... wel geen goeie combinatie met witte wijn maar ik heb het toch overleefd... 's avonds zijn we nog even naar de golf getogen en natuurlijk weer blijven plakken. De volgende dagen doorgebracht zoals gewoonlijk... beetje in m'n kot gerommeld... klein beetje maar... wat gelezen... golf... de wekelijkse boodschappen aangesleurd... la mamma gaan bezoeken... dochter uitgewuifd want die vertrok gisteren naar Kreta voor haar jaarlijkse vakantie... mag niet vergeten haar plantjes te gaan bewateren... gisteravond nog naar de golf en weer blijven plakken... dat wordt een slechte gewoonte maar ooohhh een hele plezante.
En nu wil ik het nog eens over die "crocs" hebben... Titi ik ben helemaal niet op m'n crocskes getrapt hoor door je kritiek... ze zijn niet elegant en misschien niet orthopedisch verantwoord maar zo super gemakkelijk en licht aan de voeten... ik begrijp de bezwaren van die dokters niet... wat kunnen die sloren nu voor kwaad aan de voeten doen... als ik thuis kom trap ik met heel veel genoegen m'n elegante sandalen uit en spring in die crocs... m'n voeten slaken dan een diepe zucht van welbehagen en opluchting... en ik ook ... wat wil je nog meer.
Nu even naar Boke... hoe is 't met de bieterkes... en nog iets... je tekst op m'n blog is eindelijk verschenen hoor... ik ga dat nu ook eens proberen als ik even tijd heb want momenteel ben ik bezig een speciale wenskaart voor la mamma in elkaar te draaien... ben aan het proberen er aan de binnenzijde enkele foto's van haar op te zetten... gisteren heb ik de buitenkant al gemaakt en opgeslagen... nu de rest nog... en dan maar hopen dat ze er plezier aan beleeft want ze gaat geestelijk erg achteruit... ze vroeg me laatst of haar vader nog leefde... toen ik haar zegde van niet stonden de tranen haar in de ogen... ik vertelde haar dan dat mijn vader ook dood was en dat verstond ze niet... mijn vader... haar man... de Fons... het drong niet meer door... het verrast me telkens weer dat ze ons nog herkent... triest hoor... maar ik mag nog van geluk spreken want mamma is heel gewillig en tevreden... elke week zie ik daar een man zitten met zijn moeder en dat mens zit dan de hele tijd te wenen... je moet het maar meemaken.
Vandaag is het weer eens een sombere grijze dag... ben benieuwd of we naar de golf zullen geraken deze namiddag... vorige week ook al moeten aflassen wegens de regen... het mag al eens gaan veranderen voordat er mos tussen onze tenen begint te groeien... en nu ga ik nog even werken aan die verjaardagskaart... ik ga proberen deze avond nog eens op blogronde te gaan want ik vrees dat ik weeral hopeloos achter loop... het probleem is dat ik steeds op weg naar de blogs voorbij de Mahjong en Sudoku moet en die hebben me stevig in hun greep... wat is het erg een verslaafde te zijn!!!
... toen kwamen de "apejaren" en werd er een ander liedge gespeeld... "ja JIJ wilde kinderen he"... en om eerlijk te zijn heb ik me toen vaak afgevraagd waarom ik indertijd toch zo stom was geweest om me al die zorg op de nek te halen... die moeilijke jaren gingen ook voorbij en we zijn er al bij al zonder teveel kleerscheuren doorheen gesparteld... en nu... nu ben ik fier op hen dat ze beiden sterke volwassenen zijn geworden die het leven aankunnen... "moeke/mam" heeft gezegd!
...en dan dat lelijke woord... leedvermaak... dat woord kèn ik niet eens... nee hoor ik leef echt met hem mee... hij ligt momenteel met zijn pootjes in de lucht in een hoekje van de living waar hij uit de weg ligt van ons poetsende vrouwmensen... ik heb hem een zak snoep in de handen gestopt en hij ligt er heel tevreden bij... geen afwas voor hem... geen trappengeloop... kat wordt door mij binnen- en buitengelaten... in één woord... luizenleventje... heb juist nog eens dat pootje ingewreven... is al wat beter dan gisteren... ziezo... ik heb gezegd!!!
Dat la mamma 100 jaar geworden is weten jullie intussen al... het toeval wil dat het verzorgingstehuis waar ze nu woont ook 100 jaar bestaat... het is het vroegere Ste.Maria Gasthuis waar de nonnekes nog de plak zwaaiden... deze verjaardag werd gisteren gevierd... en raad eens wie er de VIP van de dag werd... jawel la mamma... ze werd namelijk uitgekozen om tijdens de opening het lint door te knippen... er was alleen een klein probleempje... men had haar in een zetel geïnstalleerd met een kersverse baby in haar armen... het wurm was begin deze maand geboren... toen ze dat lint moest doorknippen weigerde ze pertinent de baby af te staan want "hij sliep zo zalig" dus heeft de directrice het maar zelf gedaan... het werd me gisternamiddag in geuren en kleuren door zowat iedereen verteld... ook dat ze het zo ontroerend hadden gevonden dat er bij velen een traan rolde... 's namiddags was de familie uitgenodigd voor het "Bal Populaire"... niks bal dus en ik had nog wel m'n dansschoenen aangetrokken... nee toen we er aankwamen zat de feestzaal al tjokvol... te luisteren en mee te deinen met een echt goeie medley gezongen door Lia Lindy (of zoiets)... en ik moet zeggen dat deze dame geweldig meeviel want ik heb ook van harte mee zitten kwelen en deinen... en... sinds haar verjaardag vorige week is mamma geweldig opgefleurd... ze zat ook mee te zingen met de nodige gebaren erbij... en toen een van de verpleegsters haar een baby (een andere) in de armen legde hadden we zowaar moeite om hem te ontzetten... ze zijn nu ook een hond aan het opleiden om de residenten op geregelde tijden een bezoekje te brengen... dan komen weer de herinneringen boven aan vroeger... het is er nog niet zo slecht vertoeven... dat baden zal ik er dan maar bijnemen he... wie weet ga ik dat ook nog plezant vinden.
