Naam : Myette, woon in Antwerpen, heb 1 man, 1 dochter, 1 zoon, 1 schoonzoon, geen kleinkinderen, 1 schildpad, ben Boogschutter, verjaar in november, ik hou van lezen, crypto- grammen, schrijven, com- puteren, bloggen, minigolf, nieuwe contacten maken, pret maken met vrienden.
100% 150% 200% LOEP
REAGEER EENS OP MIJN SCHRIJFSELS ZODAT IK WEET DAT IK NIET TEGEN DE MUREN PRAAT
Onze lieve zoon zorgt altijd voor verrassingen... toen ik hem deze middag ten einde raad belde voor hulpverlening... mijn Incredimail zat muurvast... geen in- of uitgaande post meer... en dit terwijl ik mails had verstuurd voor de club... tenminste ik dacht dat ze verstuurd waren maar toen er geen enkele bevestiging binnenkwam na 3 dagen begon ik onraad te ruiken... en dat kan stinken hoor... programma eraf gegooid... terug erop... geen beweging in te krijgen... dus zoon maar gebeld... die had de hele nacht gewerkt aan een konijnenhok... ja goed gehoord... wanneer hij gaat wandelen in het park met de hond ziet hij er vaak tamme konijntjes rondhupsen... er zaten er weer 3 nieuwe... witte langoortjes... het loopt er vol honden en zoon dacht... ojee die gaan hier niet lang meer te leven hebben, dàt kan niet... is thuis een schepnet gaan halen en heeft ze gevangen en bij hem in de tuin gezet... konijnen graven echter putten en eten alle planten op... dan maar een kot gemaakt... ik hou echt m'n hart vast wat de volgende aanwinst gaat zijn... een koppel konijnen... en je weet wat keuntjes gaarne doen... keunen neuken... nu wil hij met ons naar de Makro om voer in te slaan... ik weet al wie dat voer gaat betalen... ach we hebben geen kleinkinderen waar we ons pensioen aan kunnen besteden... dan maar aan de dierentuin van zoonlief... 't manneke die amper bekomen is van de hond... weer in alle staten... ik heb me wijselijk van commentaar onthouden... heb in de gauwte mijn licht opgestoken bij Google over konijnenvoer... amaai m'n voeten... maar liefst 4 pagina's uitgeprint... moesten er liefhebbers zijn voor het te verwachten konijnenkroost geef me een seintje he... het zijn wel luxe keunen...niet bestemd voor de pot.
Eens ik vertrokken ben laat ik alles achter me... behalve 't manneke dan toch want die sleep ik achter me aan... het reisje is de eerste week van september dus zal ik m'n blogmaatjes een maandje moeten overslaan... snik snik... die kunnen dan eens lekker een boekje over mij openen... haha... en ja met dit wisselvallig weer heb je wel een hoop mee te zeulen... met wat geluk gebruik je niet de helft maar het is een soort van zekerheid... alleen staat het zo belachelijk als je voor 4 dagen met een hutkoffer komt aanzetten... dan is het dus wikken en wegen wat waar bijpast... toen ik deze ochtend aan man vroeg welke schoenen hij gaat dragen overdag... de man heeft moeilijke voeten en heeft steunzolen nu... begon hij al te zeuren dat ik aan 't overdrijven was... en dan had ik het nog niet over zijn outfit... kan hij wel zeggen... als ik hem niet goed in de smiezen hou zou hij op zijn pantoffels vertrekken... ik begin dan met de schoenen en bouw zo verder op... bob de bouwer... vandaag heb ik zijn en mijn kloffie (ja ja ik heb er pas een hollandse chatter bijgekregen en dat kleeft) al opzij gehangen met een sticker NIET AANKOMEN... nu de rest nog.
Gisteravond zat ik eindelijk eens rustig een van mijn opgenomen filmpjes te bekijken... ja maandagavond gaat man biljarten en ben ik de baas in huis... tenminste als ik de kat ook nog buiten krijg... toen zoon belde... helemaal opgedraaid... hij was met de hond gaan wandelen zoals elke avond... in de hondenweide aangekomen werd Lucky aangevallen door 5 honden tegelijk... hun respectieve baasjes stonden er beteuterd op te kijken maar dat is niets voor zoonlief... zijn troetel aanvallen O NEE... hij heeft zich in de meute gestort... deze en die een trap gegeven... zijn hond eruitgetrokken... in de gauwte had hij het beest ondersteboven in zijn armen en een van hen... nota bene een hond waar Lucky al heeft mee gespeeld... beet hem nog vlug in zijn nek... die kreeg ook een schop en moest lossen... zoon is dan naar de dierenarts getrokken waar de wond ontsmet werd en L een antibiotica spuit kreeg... zoon is er ongedeerd uitgekomen behalve zijn kleren... wat dat is met die gast weet ik niet... als kleine jongen lokte hij steeds agressie uit... het was niet zijn schuld want hij was toen echt een lieve en zachte jongen... later is hij door al die toestanden wel veranderd... heeft geleerd van zich af te bijten... nu weer die hond... het beest is echt een lamme goedzak... toen de honden hem aanvielen ging hij gewoon op zijn zij liggen... zou zich laten doodbijten zonder verweer... gelukkig dat hij een weerbaar baasje heeft... dat baasje stond stijf van de adrenaline en moest zich ontladen... toen hij gedaan had met zijn verhaal klonk hij al heel wat kalmer maar stond moeke stijf van de adrenaline... haha... had op slag geen zin meer in film kijken en ben maar gaan slapen... het was nog een zwart-witte film met Jack Lemmon en Shirley MacLaine... zal deze avond nog eens een poging wagen en hopen dat er weer geen malheuren gebeuren.
Op reis gaan is plezant... mijn droom was altijd... ik zeg hier wel "was" want die droom komt toch nooit uit... met een mobilhome door Europa trekken... hier en daar wat blijven plakken... met de "inboorlingen" proberen een gesprek te voeren... desnoods in gebarentaal... heerlijk vrij rondzwerven zonder de stress een hotel te moeten zoeken want je hebt steeds je eigen bedje bij... nu hoorde ik onlangs van een "deskundige" dat die vrijheid wel deerlijk beknot werd de laatste jaren... maar toch... dromen mag nietwaar?
Reizen staan niet op ons programma behalve één enkel minitripje van 4 dagen met de club... de enige kans om 't manneke in beweging te krijgen... is eigenlijk niet goed uitgedrukt... beweging zit er genoeg in... hij trapt lustig op zijn oeroude fiets rond... heeft elke dag wel wat "boodschappen" te doen... ik vraag niet welke... maar owee als het gaat over het onbekende dan geeft meneer niet thuis... dat zint hem niet... ik stel me dan maar tevreden met die armzalige mini trip... dit jaar naar den Elzas... de wijnroute... zal best gezellig worden met de vrienden... wat mij echter niet bevalt is al die rompslomp die je hebt voor je eindelijk de deur achter je kunt sluiten... de katten moeten hun natje en droogje hebben evenals de schildpad... werk voor het kroost... dan heb je nog een heleboel in te pakken want wie weet welk weer je te wachten staat... dat moet allemaal verzameld worden... welke schoenen zijn het gemakkelijkst om de hele dag mee rond te stappen... en gaan die wel bij die en die pantalon... voor 's avonds ook nog wat spullen... en stel dat je op dat bloesje of broek morst dan moet je toch een reservepaar hebben... ga je nu voor 3 weken weg of voor enkele dagen het toiletgerei blijft hetzelfde... stel dat je maag of darmen protesteren of je kwetst je... moet je toch op voorbereid zijn... inpakken dan maar... en dat alles in dubbel... etc. etc... wel ik vind het veel moeite voor dat korte reisje... ben er nu mee bezig stilaan alles te verzamelen... o en ik mag niet vergeten het fototoestel op te laden en de GSM en de laders moeten ook mee... puf puf puf... ik ben nu al moe... kom je thuis kan je alles weer terugsleuren naar de betreffende kasten... is het dat waard...misschien wel... zal ik weten te vertellen volgende keer.
Ten eerste wil ik iedereen bedanken die mijn gewetenswroeging heeft willen sussen... nu is het zo dat ik eigenlijk twijfel of ik die gratis maaltijden voor het kroost ga volhouden of niet... waarom niet... omdat in mijn geval alle inspanningen altijd van dezelfde kant moeten komen... om duidelijk te zijn... zoon is altijd bereid ons hulp te bieden als we hem nodig hebben maar met dochter en schoonzoon heb ik problemen... die nemen steeds maar geven niets terug... die vinden het doodnormaal dat wij steeds beschikbaar zijn maar owee als we iets aan hen vragen... dan geven ze niet thuis... als ouders verdraag je veel maar op den duur wordt het TE veel en onlangs is me weer iets in het verkeerde keelgat geschoten... OK er is geen ruzie maar dat komt omdat ik doe of m'n neus bloedt... ik heb enkele keren geprobeerd dochter aan het verstand te brengen dat haar gedrag me pijn doet maar het loopt eraf als water van een eend... dus heb ik het opgegeven en denk eraan me in alle stilte terug te trekken.. zit nog in tweestrijd.
Ik zit me hier diep te schamen... waarom... ach de kinderen kwamen eten vandaag... vroeger vond ik dit gezellig en stond ik blij en monter te kokkerellen... de laatste tijd schiet daar niet veel van over... van dat blij en monter bedoel ik... vandaag was het weer van datte... ik voelde me al enkele dagen niet erg goed... lusteloos... een koortslip... m'n ingewanden die het aan de stok met elkaar hadden daarbinnen... en dan moet je uren in de keuken staan... niet echt iets om lachend je bed uit te komen... eerst moest er nog gestreken worden... dan enkele zaken voor de club afgehandeld... en dan met loden crockskes naar de keuken geschuifeld... ik dacht hen een plezier te doen met forel in folie... verkeerd gedacht... alleen Lucky de hond waardeerde het echt... daar had ik speciaal een biefstukje voor uit de vrizer gehaald... hij het leeuwendeel en de twee katten elk ook een stuk... dit om maar te zeggen dat na alle gedane moeite ik me een beetje bekocht voelde... vader en zoon begonnen dan nog te bekvechten... toen de bende eindelijk buiten was heb ik een zucht van opluchting geslaakt... daarom dat gevoel van schaamte... ben ik nu een ontaarde moeder?
Iedereen heeft wel onvervulde wensen en dromen... die van mij zijn talrijk... ik ga ze niet allemaal opnoemen want dan ben ik wel even bezig... één ervan is wel dat mijn zoon ooit eens een lieve vrouw aan de haak zou slaan... eentje die een temperamentvolle gast met geduld en liefde verdraagt zonder dadelijk haar valiesje te pakken als hij eens uit zijn slof schiet... want ik moet eerlijk bekennen dat zoonlief een heel kort lontje heeft... maar hij is ook niet te fier om nadien een welgemeend "sorry" te zeggen en dat maakt veel goed... juist voor zijn accident was hij op het net op zoek naar een geschikte vrouw... ik hield al m'n adem in want die vorige verkering ligt me nog zwaar op de maag... hij heeft al een kat... dat 2 weken oude ding dat ik nog de fles heb moeten geven toen hij het onverwacht mee naar huis bracht nadat hij het verlaten in een wei had gevonden... nu komt die hond er ook nog bij en als ik hem eens bel klinkt hij altijd gejaagd... "nog zoveel te doen moeke, het huishouden, de kat, met de hond wandelen, geen tijd"... hoe zou hij dan nog tijd hebben een lief te zoeken... die zou dan evenveel van katten en honden moeten houden want dat komt bij hem op de eerste plaats... ach weer een onvervulde wens!!!
Ik hoor jullie al denken... verse heup of knie??? nee hoor... ik doe het nog een tijdje met mijn weliswaar krakende scharnieren maar tenslotte zijn we al zoveel jaren samen dat het moeilijk is afscheid te nemen... ik heb er al last mee een van m'n tanden te moeten achterlaten bij de tandentrekker... ik zat echter al een hele tijd te prutsen aan een zeer ambetant uitsteeksel op de rug van m'n hand en toen dat uitsteeksel ook nog eens pijn begon te doen... prikken en jeuken... begon ik me ietwat ongerust te maken... zou het huidkanker zijn... dus een tocht naar de dokter stond op m'n agenda... maar zoals gewoonlijk... als ik die man nodig heb is hij met vakantie... gisteren kon ik hem terug bereiken... hij keek er eens naar... pakje een doekje... greep dat uitsteeksel vast en draaide het los en eraf... aiai... en dat zonder volledige verdoving... toen ging hij zijn stikstofketel halen om dat ding te bevriezen... die man is echt een verstoken sadist hoor... terwijl hij mij keer op keer aan 't martelen was keek hij me diep in de ogen... dit om te zien of ik al gaar was zeker... "je mag ook fluiten" zei hij... maar ik KAN niet fluiten dus heb ik maar m'n allerliefste grijnslach op m'n gelaat geplakt... ha nee he... ik gunde hem het plezier niet te tonen hoe erg hij me pijn deed... gggrrr... er ging een pleister op en die zou ik er 3 weken moeten ophouden... is haast niet te doen... het is m'n rechterhand en je weet ook wel hoe vaak je met je handen in water moet... ik ben toch blij dat ik van dat ding af ben... het was gewoon een wrat... nu maar hopen dat het onding niet terug zijn kop opsteekt.
Voor de rest van het oostelijk front geen nieuws... hier gaat alles zijn gewone gangetje... nu het wat koeler is voel ik me al een stuk beter... het water druipt niet meer uit m'n haar en van m'n neus af... een hele vooruitgang toch.
Zondag la mamma bezocht... die heeft haar verjaardag al verteerd... ze weet er zelfs niets meer van... toch spijtig na alle moeite het personeel heeft gedaan om haar te plezieren... ze zat zelfs ietwat te pruttelen dat ze altijd alleen zit en nooit iemand ziet... hallooooooooooooo!!!
Zoals al eerder vermeld vierden we gisteren la mamma's 103 lentes... tegen 11 uur werden we feestelijk ontvangen in het rustoord... het animatie team had gang en kamers versierd met bloemenguirlandes... ik had de eer ma met haar rolstoel door een haag van andere rolstoelen te mogen rijden... zij koninklijk wuivend als de queen maar dan zonder hoed... en ik er schaapachtig grijnzend achter... de voor deze gelegenheid versierde zetel stond al klaar... met dekkleed en bloemenslinger... nadat iedereen het obligate "eppie beurtdee toe joe" had gezongen en in de handjes geklapt... kregen we champagne aangeboden en werden er foto's genomen... eerst moesten de plaid en de slinger echter terug op hun plaats gebracht... dus ma opgetild... alles keurig geschikt en ma er terug in... na 5 minuten zelfde scenario en nog eens en nog eens totdat we... het strijden moe... het maar voor bekeken hielden... dan werd haar levensloop voorgelezen... gelukkig in het kort anders zaten we er nog... de enkelingen die nog bij de pinken zijn kwamen een praatje slaan... nadat er enkele glazen gesneuveld waren en er een madammeke bijna in tranen was omdat haar buurvrouw haar met champagne had gedoopt en ze er een natte broek aan had overgehouden... en de chips overal rondgestrooid lagen... was het tijd om aan tafel te gaan... wij in de versierde kamer ernaast... de rest in de eetzaal... eerst kwam de kok... getooid met douchemuts... geen gezicht... de jarige en ons feliciteren... het menu had ma zelf mogen kiezen en er was tomatensoep met ballekes... heel lekker... die een van de helpsters haar lepel na lepel heeft moeten voeren... dan het hoofdgerecht met kroketjes... groentenkrans en varkenshaasje... waarvan ze maar enkele hapjes heeft genomen... ik zag ze intussen dieper en dieper wegzakken en net toen de kok stralend binnenkwam met de mooi versierde ijstaart... hebben we haar naar haar kamer gebracht en haar portie in de vriezer gezet... verleden jaar haalde ze nog net het dessert... wat zal het volgend jaar worden? Hieronder enkele fotokes van la mamma alleen... la mamma met kleindochter en kleinzoon met Lucky die haast... of moet ik zeggen meer... aandacht kreeg dan de jarige zelf... ik heb het nu over de hond niet de zoon... haha.
Soms bekruipt me het gevoel dat ik in wezen een afschuwelijk ontevreden mens ben... niet gaan lopen mensenlief... ik ga hier niet in tranen uitbarsten... zo erg is het nu ook weer niet... maar hebben jullie nooit het gevoel dat je leven je ontglipt terwijl er nog zoveel dingen te ontdekken zijn en je er gewoon niet de tijd en de gelegenheid toe krijgt... ik dus wel... nu kun je wel zeggen dat ik gewoon een gulzig iemand ben en dan heb je nog gelijk ook... ik heb het er altijd moeilijk mee gehad maat te houden... met de jaren heb ik wel geleerd het ietwat in toom te houden maar het blijft een probleem... als kind al verslond ik "avonturenboeken" waarin ik kon wegdromen... bij mij thuis gebeurde er nooit iets... geen avontuurlijke straatspelletjes... o nee... binnen blijven.. dus bleef me niets anders over dan me te verdiepen in boeken... toen ik trouwde dacht ik eindelijk wat vrijheid te krijgen... mis poes... tref ik me daar toch een aartsconservatieve man die reizen en veranderingen haat... ik besef wel dat ik in feite niet te klagen heb maar toch... die hang naar verandering en ontdekking blijft knagen... zo erg dat ik soms de muren zou kunnen opvliegen... van wie ik die aard geerfd heb zou ik echt niet kunnen vertellen... misschien van een verre Spaanse voorouder want dat er in mijn familie Spaans bloed gekropen is daar ben ik zeker van... zal wel een van die Spaanse soldaten geweest zijn die hier in Antwerpen zijn blijven plakken en die aan de basis lagen van de Sinjoren... mijn ouders treft geen schuld... pa en ma waren doodbrave mensen maar zo droog als hooi... mijn bobonne dat was een ander paar mouwen... die had een temperament om U tegen te zeggen... zo klein als ze was regeerde ze de hele familie en als den bompa dwars ging liggen zette ze hem achterna met de bezem... zèlf als kind meegemaakt... is me altijd bijgebleven!
Dit was even een oprisping die eruit moest... hehe dat lucht op... haha!!!
Zoals elke zondag voormiddag mini golf gaan plegen... ik was in een gulle bui en stelde voor maar terug met de fiets te gaan... 't manneke content... ikke minder maar allee dat was m'n goeie daad voor vandaag... ik kan niet zeggen dat ik schitterend speelde maar het was leuk... goed gesprek gehad met m'n golfmaat... daarna lekker lui in de tuin gelegen... me niet te erg ingespannen in de keuken want we hadden nog een prakje over van gisteren... nog wat chatters tewoord gestaan... toen kwam plots die oprisping me parten spelen en moest ik het even kwijt... meer kan ik er ook niet mee.
Na de hele voorbije week bijna in coma te hebben doorgebracht... gepakt van de hitte noemen ze dat... voel ik me stilaan terug mens worden... dat frisse briesje heeft me terug tot leven gewekt... nu moeten ze ook weer niet gaan overdrijven he en er een stormwind van maken zoals enkele dagen geleden... ik heb het al vaak gezegd... IK HOU NIET VAN EXTREME TOESTANDEN... dat maakt me bang... bliksem... stortbuien... stormwind... verschroeiende hitte... niks voor bibieke hier... die rolt zich dan op in een klein hoekje en wacht tot het voorbij is... gelukkig zijn we hier in A'pen weer de dans ontsprongen en zijn we gespaard gebleven wat elders in het land niet zo was.
Zojuist met zoon gebeld... ik moest informeren hoe het met zijn twee troeteldieren gaat... heel goed zei hij... en met hem ook... door de lange wandelingen die hij met Lucky maakt gaat het beter met zijn voet... in het begin moest de hond hem bijna naar huis slepen want zoonlief is van de generatie die even naar de bakker een brood gaat halen op de scooter... waar een hond goed voor is.
Volgende week wordt la mamma nog eens gevierd... 103 wordt ze dan... de kids komen... nicht en haar man uit Heide ook... er komt een kleine receptie gevolgd door een etentje... verleden jaar had de kok zijn uiterste best gedaan om ons te verwennen... zij is nu de oudste inwoner van het rusthuis daar en nog altijd in goede staat... daarstraks hebben we haar nog bezocht en ze heeft met smaak 2 bananen, een half stuk aardbeientaart en een Martini/Tonic binnengespeeld... niet slecht vor een oudje... waar ze het laat weet ik niet want ze is nog vel over been.
Ben de hele week afgepeigerd vroeg gaan slapen... had keelpijn... een hoest en voelde me echt niet "in m'n teloer" zoals wij dat hier noemen... had geen zin in lezen... den buddy... zat wat medelijden met mezelf te hebben... toen ik dan eindelijk daarstraks de blogs introk en las wat anderen allemaal hebben te verduren kwam er nog schaamte bovenop... wat heb ik me ellendig te voelen terwijl m'n blogmaatjes het zoveel erger hebben... dus heb ik mezelf een paar flinke oorvegen gegeven... me aan m'n kraag omhoog getrokken en STOMME TRUT geroepen... zo hard dat de kat ervan schrok en de tuin is ingelopen.
Deze voormiddag gaan petanquen... mannekes ik had "m'n jour" niet... pech, pech, pech... die stomme ballen wilden gewoon niet doen wat ik hen opdroeg... ik geloof dat ik elk putje en bultje in heel het terrein heb geraakt met als resultaat dat ik meer buiten lag dan binnen... als de golf morgen even desastreus wordt gaan er ongelukken gebeuren.
Ik ga nog maar eens vroeg slapen... tot mijn geluk mag ik zeggen dat ik gespaard blijf van insomnia... ik leg me neer... schik het laken rond m'n oren... noodzakelijk voor mij... en slaap... of ik snurk weet ik niet en trek ik me ook niet aan... dat is 't manneke zijn probleem.
Ik ga het hier niet over de musical hebben... nee hoor... maar over haarproblemen of liever de problemen, die je met teveel haar kunt hebben... wat me hierop brengt... de ongewone hitte en daaruit vloeiend de ongewenste haargroei explosie... terwijl ik al m'n hele volwassen leven worstel om die ongewenste haargroei binnen de perken te houden... wat heel wat van m'n tijd vergt die ik liever zou doorbrengen met andere en meer leukere bezigheden... zorgt de hittegof ervoor dat ik overuren moet maken om er nog ietwat toonbaar uit te zien... en juist nu... terwijl ik het al een hele opgave vind om me enigszins aan m'n gewone schema te houden... lijdt onze poes aan extra-super-maxi verharing... drie of viermaal daags borstel ik het beest en haal er elke keer een handvol pels aan over... waar dat gaat eindigen weet ik niet... een naaktkat vind ik niet bepaald een aanlokkelijk wezen... het is echter dàt of een huis vol rondvliegende kattenharen.
De voorbije dagen heb ik... zoals velen onder ons... al zwetend en steunend doorgebracht... zoveel mogelijk de zon mijdend... ja die zon waar we enkele weken geleden luidkeels om zaten te roepen... in de voormiddag haspelde ik de verplichte huishoudtaken af om in de namiddag uitgeteld onder een boom te gaan liggen hijgen... met de twee katten eensgezind en meehijgend naast mij... het deed bij mij de vraag ontstaan hoe katten hun overtollige warmte kwijt geraken... oftewel of ze zweten... bij honden weet men dat ze zweten op hun tong maar katten... dan maar bij Google gaan aankloppen en die wist het... katten verkoelen zich door hun vacht te likken... als het heel erg is hijgen ze ook... ziezo dat weten we ook weeral.
Vraag me niet hoe ik eraan ben gekomen maar ik zit toch al enkele dagen met keelpijn en een hoest en dàt midden in een hittegolf... één ding heeft het me opgebracht... gisteren en vandaag niet op de fiets moeten klimmen... ik weigerde pertinent me met m'n zere keel in het zweet te trappen... hoe lang ik dat zal kunnen volhouden weet ik nog niet... maar alle beetjes helpen... een tweede bonus is dat ik een geldige reden heb om me een grog te mixen... hihi... ga ik zo dadelijk doen en dan weer lekker vroeg naar bed... onze slaapkamer ligt op het noorden en is 's avonds lekker koel.
Wat doe ik hier ... vond gewoon dat het tijd was m'n neus nog eens te tonen... heb echter niets te vertellen... door het warme weer ontbreekt me de moed om op avontuur te gaan... geen goesting om meer te bewegen dan nodig is... alhoewel 't manneke me regelmatig de fiets op jaagt... wreed tegen m'n zin moet ik bekennen... straks is het weer van datte... naar de golf is nog te doen want dan rijden we door het park... naar la mamma is andere koek... dan moet ik de drukke steenweg op... het fietspad op waar iedereen kriskras door elkaar fietst... in trossen bijeen soms en uit de weg gaan voor een oud madammeke zit er niet in... dan doe ik gewoon m'n ogen dicht... zet m'n verstand op nul en hoop op een eventuele bewaarengel... dat brengt me op de fabeltjes die de nonnen ons als kind trachtten wijs te maken... ik zeg hier wèl "trachten" want ik ben geboren als ongelovige Thomas(sin)... neem niet zomaar klakkeloos aan wat men me probeert aan het verstand te brengen... nee hoor... ik wik en weeg alles... proef er eens van... kauw het uit enne wat is het resultaat... dat ik een eeuwige twijfelaar ben en zal blijven... iedereen heeft zo zijn/haar mening en overal zit wel een ietsje waarheid in... het moet al echt te gek zijn voor ik het verwerp... ik moet zeggen dat ik soms die mensen benijd die zich een mening hebben gevormd en er bij blijven wat er ook gebeurt.
Dit was zomaar een bedenking die me te binnen schoot toen ik het had over die bewaarengel... die zat dan op je rechterschouder en probeerde de slechte engel op je linkerschouder te overschreeuwen... soms gaf me dat een kakafonie van jewelste... je werd er horendol van... de linker probeerde je te verleiden om eens lekker uit de bol te gaan en alle fatsoen aan je botten te lappen terwijl de rechter dan heel vervelend zat te zaniken dat het geen fatsoen gaf voor zo'n braaf mreisje om stout te worden... verdorienogantoezèg... wat heb ik vele kansen gemist door naar die kwezel te luisteren... gelukkig maar dat m'n rechteroor ietwat meer versleten is dan de linker... zo hoor ik dat gezever minder.
En ons maar voorhouden wat we wèl en vooral NIET mochten doen... eigenlijk mocht er niet veel... niet naar de jongens kijken terwijl de hormonen door je lijf gierden als een sirene... vóór het huwelijk geen polonaise aan je lijf... ja zeg... begin er maar aan... nooit liegen terwijl als je de waarheid vertelt je een straf wacht... stelen mocht ook niet terwijl zakgeld onbekend was bij mij thuis en m'n vriendinnen en masse naar het snoepwinkeltje over de school trokken... niet zalig uitslapen zondag omdat je dan de zondagmis verzuimt en maandag voor de hele klas te kakken wordt gezet... je ziet dat... door het feit dat ik me die dingen herinner... ik er een zwaar trauma van heb overgehouden.
Hoorde op de radio dat kardinaal Daneels nog eens op het matje wordt geroepen voor zijn "aandeel" in het pedofilie schandaal... wist hij ervan en wat heeft hij eraan gedaan??? Groot vraagteken!!!
Nog iets wat me zwaar op de lever blijft liggen is dat mensen die wilden trouwen met een gescheiden partner uit de kerk werden gestoten... zoiets deert mij niet maar ik kan begrijpen dat diepgelovige mensen er zwaar onder leden... toen prinses Caroline van Monaco wilde hertrouwen kon dat huwelijk plots wèl ontbonden worden en kon ze voor de Kerk trouwen... enkele jaren geleden volgde Helmut Lotti... wie weet hoeveel anderen er nog waren... zoiets doet mijn bloed koken.
Nou moe... ik begon gewoon met te zeggen dat ik niks te zeggen had en nu zit ik hier warempel al m'n grieven te spuien... vooraleer ik er nog enkele vind ga ik de was in de machine stoppen zoals het een hausfrau betaamt.
DE BEAST Zoon is met the beast naar de dierenarts getrokken en hij heeft wel degelijk een chip (de hond, niet de zoon, ook niet de arts) maar... de eigenaar staat er niet op vermeld... denkelijk is het dier gewoon gedropt omdat ze hem beu waren... hij is ook niet meer zo jong... 10-11 jaar schatte men hem... maar in goede gezondheid en lief... niet te geloven... een echte lobbes... zondag kwam zoon met hem aanzetten in het rusthuis bij la mamma... we hebben nog nooit zoveel contact gehad op al die 7 jaren dan toen... iedereen was met die hond bezig... moest hem eens strelen... en het beest geniet van al die aandacht evenals zoonlief... ze hebben de tijd van hun leven... zoon moest zich ook aanmelden bij de politie om de hond aan te geven maar toen die zagen hoe het dier aan hem gehecht is gaan ze niet teveel moeite doen om de eigenaar op te zoeken... een pluspunt is dat zoon nu heel wat meer tijd doorbrengt om te gaan wandelen terwijl hij vroeger altijd maar achter zijn PC zat... hij eet ook gezonder want kookt voor de hond en mag dan ook een hapje meepikken ... door alle positieve reacties is 't manneke ook al wat gekalmeerd en begint nu zèlf al over Lucky (zo heet hij)... wat ook weer meegenomen is... ben IK weer van dat gezaag af... iedereen gelukkig.
Druk weekend gehad... zaterdag naar de petanque (per fiets)... daarna was er BBQ... zondag naar de minigolf (per fiets)... daarna la mamma (per fiets)... s' avonds weer eens BBQ bij vrienden om de restjes van zaterdag mee te helpen opruimen... maandag met vrienden (ander stel) naar het Zoniënwoud... was lekker fris daar onder de bomen... na een korte wandeling gaan lunchen... dan terug het bos in... nog een drankje achteraf en naar huis... weer volledig bijgepraat ook... straks weer naar de minigolf (zou liever in de tuin zitten nu maar dinsdag is onze vaste dag dus) en deze avond komen de vrienden van m'n gemaal kaarten bij ons... dan trek ik me ingetogen terug (ben al aan 't oefenen tegen de tijd dat we moslimas zullen moeten worden)... ik mag wel de hapjes en drankjes op tafel zetten... yippieeeee... en als ze binnenkomen krijgen ze een zoen (mag dat wel?)... oei zal dat ook moeten afleren dan... morgen poetsdag... bwaaaaaaaaaaaa... donderdag neem ik een rustdag en vrijdag is het blogmeeting... yoepieeeeeeeeee!
Deze morgen werd ik al vroeg wakker en begon te denken... dat probeer ik zoveel mogelijk te vermijden maar soms gebeurt het me wel eens en... om eerlijk te zijn... het bekomt me niet goed... de gedachten verdrongen zich in m'n arme koppeke tot ik van de pure zenuwen het bed uitvloog...eentje ging er over de wasmachine... enkele dagen geleden had ik een witwas gedraaid en die kwam er kloddernat uit... dat was niet de bedoeling dus wat was er gebeurd... groot vraagteken... gisteren stak ik een gewoon wasje in de machine en dat kwam er even vuil uit als het erin was gestopt... weer een vraagteken... deze morgen propte ik de boel er terug in en stond in spanning te wachten wat er ging gebeuren... alles bleek normaal te werken... pak van m'n hart dat wel maar nu zit ik met NOG een vraagteken... in plaats dat 't manneke een nieuwe machine zal moeten kopen zal hij op zoek moeten naar een nieuwe vrouw want de oude hier zit blijkbaar met stoornissen... 2 x op een rij je oude vertrouwde wasmachine verkeerd instellen ziet er niet gezond uit...
Gedachte nummer 2.. onze tapis plein zou eigenlijk moeten vervangen worden... wij zijn allebei "kurkfanaten" en we gingen informeren bij een gespecialiseerde firma wat het ons zou kosten de vloer van de living met kurk te beleggen... amaai... ik heb die tapis plein nog eens goed bekeken toen we thuis kwamen en eigenlijk ziet hij er nog niet zo slecht uit...
Gedachte nummer 3... de hond van de zoon... zoals ik al vreesde is zoon helemaal smoor van dat beest wat 't manneke danig op de zenuwen werkt... hij loopt nu voortdurend allerlei rampenmogelijkheden op te sommen... wat MIJ dan weer danig op de zenuwen werkt... vrijdag gaat hij met Lucky... ja hij heeft al een naam... naar de dierenarts en zit nu met de zenuwen... nog eentje... of het beest een chip heeft want dan moet het terug naar de eigenaar... en ik weet niet wat ik moet hopen... eigenlijk neemt hij er een last bij maar hij is zo gelukkig met zijn hond... gaat er lange wandelingen mee maken en zegt dat zijn voet... die gebroken was en waar hij nog pijn aan had... met de dag beter wordt door de oefening... hij maakt een praatje met andere hondenwandelaars o.a. met een meisje dat haar hond... eentje met maar 3 poten... komt uitlaten... wie weet wat er uit zo'n gemeenschappelijke band voort kan vloeien...
Gedachte nummer 4... wat ga ik weer eens op tafel zetten deze avond want de kinderen komen eten... d.w.z. alleen dochter en schoonzoon want zoon moet werken... ik ben gaan graven in mijn diepvriezer... wat een zalige uitvinding dat ding... soep staat te pruttelen... aardappelen gekookt want die worden later gebakken... lusten ze gaarne... aardbeiencoulis gemaakt voor bij het dessert waar ik zo dadelijk ga aan beginnen als dit hier afgewerkt is... komt in orde.
Weer een drukke week gehad en het is nog niet gedaan... morgen neem ik een rustdag om wat te profiteren van de tuin... vrijdag vlieg ik terug in gang... zou echt nog eens de stad in moeten trekken maar heb nog geen tijd of goesting gevonden... volgende week misschien... by the way... waar is het volgende vrijdag te doen ?
Enkele uren geleden zette ik hier een noodkreet op het blog... m'n lieve zoon met zijn grote hart en nog grotere dierenliefde had het namelijk gepresteerd een verloren gelopen hondje van een wisse dood op de snelweg te redden... hij nam het mee naar zijn huis... belde mij op om te vragen of ik iemand kende die een hondje wilde adopteren... ZOOOOO LIEF... dus zette ik het op m'n blog... toen ik daarstraks hem belde om te vragen hoe het met de woef ging en hem vertelde dat ik een oproep op blog had geplaatst kreeg ik de opdracht het er direct af te halen... wat ik nu heb gedaan... maar ik voelde het al aan mijn water hoor... die jongen heeft zich al aan dat beest gehecht en dat beest voelt dat feilloos aan en overstelpt hem met liefdesbetuigingen... Chita (zijn kat) was er niet zo happy mee en probeerde al blazend die vreemde luis uit haar huis te verdrijven... denkelijk heeft die luis al voor heter vuren gestaan en negeerde wijselijk haar geblaas... zoon heeft voorlopig zijn flat in twee compartimenten verdeeld... één voor de kat en één voor de woef... maar hij ziet het helemaal zitten... dus... als niemand het dier komt opeisen blijft hij... en wie ben ik om hem te veroordelen... als 't manneke niet steeds zijn voet zou dwars zetten was mijn huis ook een soort asiel geworden... enkele weken geleden zijn zoon en ik de trotse peter en meter geworden van ene poes genaamd Vanilla... toch een prachtige naam nietwaar... ze is een van die onplaatsbare poezen in het asiel waarvan ik een link op m'n blog heb gezet... als er zoiets voor honden ook bestond zou ik dadelijk hetzelfde doen want m'n bloed gaat koken als ik hoor hoe sommige mensen (en het zijn er spijtig genoeg veel) hun "troeteldieren" behandelen... de vakantieperiode nadert. aiaiaiai!!!
Toen ik deze ochtend noodgedwongen het bed uit moest om naar de badkamer te strompelen... had ik het voornemen om na het plasje gezellig terug onder de zomerdeken te kruipen en er nog een uurtje aan te breien... dat was weer buiten de waard gerekend... de waard hier is de heer en meester des huizes die gisteravond eens vroeg de beddenbak indook en daardoor op een onzalig vroeg uur klaarwakker en vol levenslust was... dan vindt hij het leuk zijn wederhelft zodanig te ambeteren tot zij ook klaarwakker is en van arrenmoede al grommelend de dekens wegzwiert... er wachtte mij een reeks boodschappen en ik besloot de benenwagen te nemen en de hele serie in de voormiddag af te werken... missie volbracht... maar toen ik thuiskwam zat ik wèl op mijn tandvlees... na een haastige middagboterham was het weer tijd om naar de golf te trekken en 't manneke... gedienstig zoals hij is... had de fietsen al uit de garage gehaald en ze heel opvallend op de oprit gezet... ben dan al zuchtend en kreunend naar de golf gereden... één ronde gespeeld want meer kon ik echt niet aan... heb me neergevleid op een heerlijk schaduwrijk plekje met een vriendin en onder het genot van enkele drankjes hebben we getetterd tot het weer tijd was om op die fiets te kruipen... op weg naar huis hadden we dan nog tegenwind ook... koken was er niet meer bij... soep met brood was alles wat ik nog kon opbrengen... de trap op naar den Buddy ging nog net en daar blijf ik voor de rest van de avond.
De voorbije dagen moest ik weer de nieuwsbrief voor onze clubleden verzorgen... die zijn deze ochtend gepost... missie volbracht.
Door al deze activiteiten heb ik mijn landerijen op Facebook deerlijk verwaarloosd... als ik niet oppas krijg ik nog "krotbelasting" te betalen... ik ga er zo dadelijk aan beginnen maar eerst wilde ik jullie op de hoogte brengen van m'n doen en laten... ziezo... tot later nog eens boelekes!!!
De laatste tijd voelde ik me niet zo bloggerig... gebrek aan inspiratie... tja wat kan ik hier nog vertellen... ik loop ietwat in een tredmolen... petanque... golf... la mamma... het kroost... je kan niet voortdurend hetzelfde herhalen... schokkende avonturen beleef ik niet meer... ik had zelfs geen zin 't stad in te trekken om me een nieuwe garderobe aan te kopen... waarvoor zou ik... m'n spullen van vorig jaar kunnen nog best mee... ik zit er wel wat ingeprangd maar allee dat is ook mode... als ik al die jonge deernen zie rondhupsen met hun "love handles" tentoongesteld voor het brede publiek voel ik me helemaal "in"... waar zou ik me moeten voor schamen... aangezien alles tegenwoordig draait om de "natuur"... wel dan... bij mij is alles puur natuur en die natuur moet met respect behandeld worden... zo simpel is dat... trouwens m'n budget is wat aan de magere kant op het ogenblik door enkele noodzakelijke aankopen en laat me geen vestimentaire zijsprongen toe.
Vrijdag terrasje gedaan met de blogmaatjes... niettegenstaande het prachtige weer was dat terras bezaaid met een collectie sjagrijnen... en ik die dacht dat de zon de mensen zou opfleuren... jawadde... nog nooit zoveel zure sm....en bijeen gezien... het begon al toen we met de tafel en stoelen begonnen te schuiven om wat uit de zon te kunnen zitten... ja we houden wel van het zonneke maar we hadden ook geen zin levend gekookt te worden... toen we later in een nogal heftige woordenwisseling verzeild geraakten over hoe en voor wie we zouden stemmen kwam er van een naburige tafel... bemand door een zurig stel... luidkeels commentaar... de man toeterde dat we liever eens een mop zouden vertellen dan over politiek te zeveren en zijn gemalin zat ijverig mee te knikken... nu ben ik altijd in voor een goeie mop maar toen ik die azijnkoppekes eens goed bekeek verging me de lust... het blijft me verwonderen hoe weinig mensen nog van elkaar kunnen verdragen... is het de overbevolking of wat? Als ik ooit zo'n bittere amandel moest worden mogen ze me afschieten.
Gisteren en vandaag weer naar de petanque en de golf per fiets... niet dat ik zo'n sportief geval ben hoor maar ik moet wel van 't manneke... ik blijf altijd op veilige afstand achter hem rijden want de man is "unpredictable"... schiet zomaar ineens de steenweg over tussen twee paaltjes in omdat het hem zo uitkomt en verwacht van mij dat ik hem blindelings volg... maar ik moet me op zo'n manipulaties mentaal kunnen voorbereiden dus blijf ik achter en kijk de kat uit de boom... soms sta ik voor de rode lichten te wachten terwijl hij aan de overkant op zijn snor staat te bijten... gisteren was het weer van datte... ik kreeg naar m'n voeten omdat ik niet dicht bij hem bleef... die man heeft echt nood aan een hond om af te richten... kan hij hem leren om "voet" te verstaan... dit wijfjesdier hier is een hopeloos geval... totaal ontrainbaar!!! Toen we deze morgen vertrokken was het al bewolkt... ikke : "het trekt al dicht ziededa, 'tgo reigene ebbe ze gezei" en hij : "nee 'tgo ni reigene"... aangezien hij de heer en meester is en het dus beter weet vertrokken we per fiets... droog... en kwamen terug... nat.
Morgen mag ik terug uit m'n krammen schieten... Lou zal dat wel vertolken... ons club bestuur komt vergaderen bij mij en dan mag ik weer onze leden van de nodige inlichtingen voorzien... volgende week is het alweer onze laatste uitstap van het clubjaar... is precies nog maar net begonnen... juli en augustus leggen we er den blok op dan is er toch geen kat thuis... en in september begint het verse clubjaar.
De vorige keer dat ik hier weer eens opdook dacht ik dat eindelijk alles in orde was met den Buddy... alles behalve eens te meer een klein angeltje dat me ambeteerde... toen ik dit aan zoon meldde kwam hij zaterdagnamiddag onverwacht binnenvallen... nam den Buddy onderhanden om dat angeltje eruit te trekken... hij was amper de deur uit of Microsoft tikte me op de vingers dat ik met een niet legitieme copie werkte... hoe weten ze het verdorie toch zo vlug he... ik moest dadelijk de zaak rechtzetten of... ik belde naar zoon en die beval me dadelijk af te sluiten en PCke naar hem te brengen... weer 4 buddyloze dagen moeten doorbrengen want alles werd er weer afgegooid en terug geïnstalleerd... ik heb hem terug nu maar kan weer opnieuw beginnen met adressen in te vullen en winks en emoticons te gaan opzoeken... net nu ik eindelijk m'n weg begon te vinden en orde op zaken had kan ik weer beginnen.
Gisteren de blogronde gemaakt of er iets dramatisch was gebeurd tijdens mijn radiostilte... las dat mus ietsje verbetering voelt... is goed nieuws nietwaar... heb m'n mails gecheckt... wat rondgeklungeld op Facebook... maar na een vermoeiende dag ook vroeg gaan slapen.
Zoon is dinsdag uit zijn gips bevrijd en mag maandag terug gaan werken... een hele opluchting moet ik zeggen... hij heeft wel nog pijn bij het stappen dus zal het nog kine worden... de kids kwamen gisteren eten... ze deden alledrie of er niets gebeurd was... ook al positief want ruzie in de familie is knudde.
Zaterdag petanque gespeeld en la mamma bezocht.
Pinksterzondag in St. Pauluskerk een artiestenmis bijgewoond... was voor mij de eerste keer en ik heb ervan genoten... de Krönungsmesse van Mozart... prachtig gewoon en de solisten waren uitmuntend... wat de mis zelf betreft... dat was een hele show met rijen kerkmeesters die voortdurend heen en weer schreden... toen de priester op een gegeven ogenblik de aanwezige kinderen naar het altaar riep en ze rondom hem verzamelde moest ik hem stiekem bewonderen voor zijn moed... in een periode waarin ze volop bezig zijn alle pedofiele priesters aan de kaak te stellen... na de mis gaan eten op de Groenplaats en nadien een zonnige wandeling gemaakt langs de Schelde tot op Het Eilandje waar het MAS rood in de zon stond te blinken... het wordt daar echt gezellig rond de haven.
Op maandag weer golfcompetitie... onverwacht uitgenodigd bij vrienden voor de lunch... dinsdag golf met vrienden... woensdag kokkerellendag... vandaag donderdag boodschappen gedaan... morgen vrijdag misschien de stad in als het niet regent.
Zaterdag wordt het in de voormiddag petanque... dan la mamma... dan etentje in De Basiliek met misschien een dansje achteraf.
En nu ga ik dodoke doen want mijn pijp is uit... sloppel!!!
Het is tegenwoordig schrikbarend stil op de blogs... iedereen is op de ene of andere manier in panne gevallen... niet prettig om te horen... wat mus overkomt wens ik m'n ergste vijand nog niet toe... kan alleen maar hopen dat de medische wereld zover gevorderd is dat ze haar kunnen helpen... intussen zijn er de hulpdiensten om je uit de nood te helpen als je jezelf tijdelijk moeilijk kunt behelpen... we duimen voor jou hoor mus met alles wat we in huis hebben... natoken haar halfbedde is zowat uit de zorgen dus ze kunnen het wel... bojako ligt momenteel weer strijkmaar dat komt van alle zware inspanningen tijdens het gefeest... die komt wel weer boven water... is ondertussen druk bezig enkele kilokes kwijt te spelen... paz heeft het zoals gewoonlijk erg druk maar plezant druk... lips is ook zo'n bezige bij en pendelt van hot naar her... dan hebben we onze vikus nog die moedig stand houdt en alle stormen trotseert... bijgestaan en ondersteund door zijn trouwe lea... wat mij betreft... ik ben een ouwe taaie gemaakt vóór de oorlog en... zoals iedereen weet... toen was er nog kwaliteit... haha... (grapje jongens)... ik kraak ook in al m'n voegen maar ben dat kraken al lang gewend... momenteel zijn m'n ingewanden ietwat ontstemd zodat ik heel voorzichtig leef op beschuit en confituur... eens dat binnen begint het daar binnenin te rommelen alsof ze een 7-gangen menu te verteren krijgen... kan blijkbaar ook niet genoeg slaap krijgen... zogauw ik ga zitten val ik in coma... ben er nu even uit en profiteer van de gelegenheid om effe dit blogje wat aan te vullen.
Gisteren gingen we met de club het Osterriethhuis bezichtigen... wauwwwww... prachtig gewoon en allemaal eigendom van Dexia... wat daar allemaal te bewonderen valt... en allemaal van de beste kwaliteit hoor... het duurste marmer... ivoor... schilderijen door Rubens en Van Dijck... en nog enkele anderen waar ik even de naam van kwijt ben... en geen copieën hoor... de kamers zelf zijn smaakvol ingericht... ben echt blij dat ik het heb mogen bekijken... onze gidse ter plaatse was ook super... ze heeft ons heel wat nieuwe zaken bijgebracht waar je anders zo voorbij zou lopen... toen de rondleiding afgelopen was ging ik met 't manneke nog even winkelen maar ik voelde me toen al niet echt lekker dus tegen 3 u zijn we maar naar huis getrokken... ben in de tuin gaan liggen en als een blok in slaap gevallen... na het boke met confituur terug naar bed en geslapen tot 7 u... ik zit nu eventjes m'n buddy gezelschap te houden maar geloof me of niet... ik voel m'n ogen weeral zwaar worden... zou ik of zou ik niet???
... door alle positieve reacties is 't manneke ook al wat gekalmeerd en begint nu zèlf al over Lucky (zo heet hij)... wat ook weer meegenomen is... ben IK weer van dat gezaag af... iedereen gelukkig.
