Ik heb gemerkt dat mijn WOW maatjes tegenwoordig de moderne (lees hier vunzige) toer opgaan... na zwaar wikken en wegen heb ik besloten hen gezelschap te houden door jullie deze prachtige bink voor te stellen

HET IDOOL 2008

hij zingt, danst en wiebelt, om er tenvolle van te genieten zet eerst de blogmuziek uit a.u.b.

16-01-2008 om 14:21 geschreven door Myette

Zoals ik al vertelde zijn wij nu eindelijk ook bij de grote mensen aangekomen t.t.z. wat TV betreft toch... maar jongens toch het is een hele bedoening  hoor... we zitten ook nog met Brussel op gewone antenne en om een van de kanalen te bereiken moeten we een hele weg afleggen... eerst TV aan... uiteraard... dan naar Ext switchen... dan de video aanzetten en op AU-2 zetten... dan de satelliet aan... en dan in omgekeerde richting terug... deze ochtend geprobeerd een film te programmeren op video... was op den duur alles kwijt... ook het noorden... heb enkele haren uitgetrokken van frustratie... zit nu met spanning af te wachten of m'n experiment gelukt is.

Zoon  kwam gisteren binnengewaaid om te zeggen dat hij vandaag op sollicitatiegesprek moet... is op zijn scooter naar Herentals... zo'n 30 km van hier... en met die wind en regen... bbrrr... moeke hier zit met alle vingers en tenen gekruist voor de goede afloop.

Toen ik dan eindelijk bij den Buddy aankwam lag daar een mailtje van dochter te wachten met het ontstellende nieuws dat haar eerste jeugdliefde... waar ze 5 jaar mee samenwoonde... plotseling overleden is... ik heb er al eens over geschreven... die jongen was drugsverslaafd en dochter heeft die 5 lange jaren getracht hem te helpen... tot haar laatste cent heeft ze in die hopeloze taak gestoken... zij heeft een goede betrekking maar hij verloor eerst zijn baan en toen maakte hij overal schulden die zij dan ging betalen... tot de maat vol was... na een kleine erfenis van mijn tante verdeelde ik het geld in drie... een part voor zoon die zijn wagen ermee afbetaalde... een part voor mij om ons huis te laten schilderen... een part voor dochter die toen maar eerst bekende dat ze met dat geld ging verhuizen want daarvoor kon ze het zich niet veroorloven... haar laatste spaargeld was op... ze heeft toen met hem gebroken maar ik kan jullie verzekeren dat het een pijnlijke dag was... voor haar... voor hem en ook voor ons... want uiteindelijk ken je die jongen al zo lang... en nu dood... zoiets was eigenlijk wel te verwachten maar toch komt het hard aan... 38 jaar... een heel verknoeid leven.

Om af te sluiten efkes wat plezanters... zondag werden we uitgenodigd door vrienden voor een brunch in een ietwat chique gelegenheid... ik ga nu geen reclame maken hier want dat mag niet... alleen Pascalleke mag dat... hehe... maar het was schitterend... we begonnen met champagne... dan voorgerechtenbuffet met alle mogelijke lekkere hapjes... ben tweemaal gaan aanschuiven... dan een visgerecht... daarna vleesgerecht... en een dessertenbuffet om van achterover te vallen... deed het ook bijna... mijn maag stak zover vooruit dat ik achterover moest hellen... was precies 7 maanden zwanger... dat alles overgoten met witte en rode wijn à volonté... en genuttigd bij de klanken van een tweemans live orkestje met als gitarist De Nest... we hebben zelfs nog een voorzichtig dansje gepleegd... jawel voorzichtig want 't manneke zat met een zere knie en ik met een ballonmaag... maar het is de intentie die telt he!

15-01-2008 om 16:25 geschreven door Myette

12-01-2008 om 15:06 geschreven door Myette

Woensdag kwamen de kinderen bij ons eten... we hebben de jarigen tegelijk in de bloemetjes gezet... drie jarigen op tien dagen tijd is me een beetje te gortig en dan nog in de periode van Kerst en Nieuwjaar... zoon ging die avond werken... was vol enthousiasme want deze job was nu echt eens geknipt voor hem... hij is nu 37 geworden en werkt al sinds zijn 17 via interim... zoals gewoonlijk hadden ze hem hier weer gouden bergen beloofd maar dit keer zag hij het wel zitten... toen ik gisteren... donderdag... na een dag lang gepoets en gerommel met een zucht van verlichting bij den Buddy ging zitten zag ik zoon op messenger verschijnen... ik vroeg hem waarom hij niet aan het werk was en kreeg... na lang wachten... als antwoord dat hij niet moest terugkomen... op m'en herhaalde vragen steeds radiostilte... ik natuurlijk ongerust want voelde met m'n klompen aan dat er iets mis was... ik man opgetrommeld en gezegd dat we direct naar hem thuis moesten rijden... toen we al in de gang stonden belde hij me op en heeft hij het hele verhaal via de msn verteld... toen hij 's middags op kantoor kwam om rapport uit te brengen zegden ze hem doodgemoedereerd dat hij niet meer moest komen... hij weet echt niet waarom... deed zijn werk goed... zelfs meer dan hij moest... zat thuis nog zijn rapporten op de PC op te stellen... en dan dit... hij is al vaak met zijn neus tegen de muur gelopen... begint steeds weer met goede moed aan weer een andere karwei maar hij heeft steeds pech... dan ziet hij hoe sommigen van zijn collega's er de kantjes aflopen en er mee wegkomen... hij kan dat dus niet... probeert altijd het uiterste te geven... maar krijgt stank voor dank... ditmaal raakte het hem nog meer dan anders... we hebben heel lang zitten praten... maar ik kan het maar niet uit m'n hoofd zetten... tot hiertoe is hij nooit de moed kwijtgeraakt maar ik vrees dat hij op den duur het niet meer ziet zitten... altijd maar weer van nul beginnen om tenslotte te eindigen op nul... hoe lang hou je zoiets vol... hij vindt altijd weer werk maar de rek gaat eruit.

Sorry mensen voor deze klaagzang maar het zit me werkelijk hoog... hoe oud ze ook worden het blijven steeds je kinderen en als men je kinderen raakt... jullie kennen dat gevoel ook wel

12-01-2008 om 00:06 geschreven door Myette

Jawel VERJAARDAGEN, morgen komen de kinderen eten en... aangezien mijn 3 steenbokken alledrie verjaren in 10 dagen tijd... zal ik morgen efkes uit m'n pijp moeten kruipen om er wat feestelijks van te maken... de eerste in de rij was Nico... zoonlief... numero duo was 't manneke en de laatste is schoonzoon Kurt die donderdag verjaart... zodoende klap ik die 3 vliegen in één slag... een beetje economisch te werk gaan in deze dure tijden kan geen kwaad... dus morgen sta ik te bakken en te braden als een razende... lig dan 's avonds met m'n pikkeltjes omhoog maar ja... voor je familie moet je wat over hebben.

Gisteren heb ik m'n stoute bottekes aangetrokken en ben naar 't stad getramd om te trachten me in het nieuw te steken met solden artikelen... jawadde... niks dan rommel gevonden... ben dan diep teleurgesteld de metro ingedoken... kon bijna de tram niet op door al die madammen die met reusachtige zakken sleurden.. volgeladen met... ja met wat... dat vraag ik me nu al de hele tijd af zie... kijk ik nu zo kippig of ben ik zo'n moeilijk mens... maar Ik vind nooit iets naar mijn gading in de solden... ben dus met mijn zere botten... pardon voeten... naar huis gestrompeld ... ohohoho wat een zaligheid toen ik m'm crockskes m'n voeten voelde omhelzen... verdorie ik word er gelijk poëtisch van... dat zalige gevoel... daar kan geen seniorensex tegenop... alhoewel... een knappe niet al te buikige... niet al te kale senior is ook niet te versmaden... hmmm...

Vandaag was een ietwat stresserende zoektocht naar een bankautomaat waarop ik mijn GSM krediet kon aanvullen... men is momenteel druk bezig al die handige muurdinges weg te halen... te vervangen door nieuwere modellen waar je voor moet gestudeerd hebben... ik moest dringend m'n krediet aanvullen voor 15januari dus de wanhoop nabij... stapte ik bij Dexia binnen... klampte daar een meneer aan... mijn specialiteit... doe ik ook in de supermarkt waar ze alles op de hoogste schappen zetten speciaal om kleine vrouwen zoals ik te koejoneren... en ja ik kon daar met mijn bancontact terecht... heb geld opgenomen maar kon m'n GSM niet aanvullen... dan maar naar binnen gestruind... de hele rij wachtenden voorbijgestoken want als ik wanhopig ben word ik woest... en nee die gesofisticeerde nieuwe machines doen dat niet meer... waarom in godsnaam niet... dan maar verder gereden naar de volgende bank waar ze nog zo'n oud beestje hebben staan die het wèl deed... ik begrijp gewoon niet waarom men steeds maar wil veranderen... je hebt amper de ene machine getemd en je kunt alweer met een andere beginnen... en als het nu nog vooruitgang zou betekenen maar nee...

08-01-2008 om 23:09 geschreven door Myette

En nog eentje met De Neus

07-01-2008 om 23:11 geschreven door Myette

Op algemene aanvraag een foto van onze laatste blogmeeting

06-01-2008 om 22:09 geschreven door Myette

Er zijn zo van die mensen die een vaste routine in hun leven aanhouden... onze buren bvb staan steevast altijd op hetzelfde uur op... winter of zomer... buurvrouw gaat elke ochtend haar wandelingetje in het park maken... steeds dezelfde weg heen en terug... bwah... dit alles dus niet voor mij... ben ik te grillig of labiel voor... mag je zelf uitmaken... gisteren heb ik zalig liggen slapen tot dik over 9 u... vandaag was ik om 6 u klaarwakker en ben na lang woelen en rondtollen in m'n bed maar opgestaan... daarom zit ik nu hier op dit onzalige uur m'n gemoed te luchten... soms benijd ik die mensen met hun vaste gewoonten maar anderzijds... als kind al had ik een hartsgrondige hekel aan routine en met de jaren is er niet veel veranderd merk ik... dus hier zit ik nu de afgelopen dagen nog eens te overdenken... buiten de feestdagen met teveel eten en drank is er niets wereldschokkends gebeurd in mijn omgeving... wat de rest van de wereld betreft... dat is gewoon niet meer te volgen... ellende en nog eens ellende... om ziek van te worden... op den duur begin je je gewoon af te sluiten... je WIL het niet meer horen... en dat is wat de meeste mensen tegenwoordig doen... zich afsluiten... zich concentreren op hun eigen kleine wereldje... een vorm van zelfbehoud?

In mijn kleine deel van de aardkloot heeft zoon zich druk geweerd... aangezien 't manneke tot hiertoe steeds weigerde ons op kabel te laten aansluiten behielpen we ons steeds met antenne ontvangst... verleden jaar stopte Nederland met uitzenden via antenne ... enkel BRT was nog te bereiken... gene vette dus... zoon die ons met alle macht de moderne wereld wil induwen installeerde verleden jaar met de kerst een schotelantenne... ontelbare kanalen te krijgen dat wel maar geen BRT of Nederland of nog van die dinges zonder betaalkaart... wat manlief weer weigerde... dus deze kerst kregen we een aansluiting met abonnement voor 1 jaar op TV Vlaanderen... jawadde... alles wat er maar enigszins kon mislopen liep mis... kaart niet geactiveerd... terug naar winkel waar ze wèl werkte maar niet bij ons... enfin zoonlief heeft zeker 2 weken bijna elke dag en een stuk van de nacht op het dak gezeten om dat verdomde ding aan de praat te krijgen... en... eureka... gisteren is het eindelijk gelukt... de schotel stond gewoon niet stabiel genoeg en door het bewegen was ze het contact steeds kwijt met de satelliet... zoon in de wolken want die was zoetjesaan een zenuwinzinking aan 't kweken... ik in de zevende hemel omdat ik al die tijd als buffer had gediend tussen twee zeurende en ruzieënde mannen... en echtgenoot omdat hij eindelijk zijn geliefde TV terug kon gebruiken... ik denk dat ik in het vervolg rustig mijn ding zal kunnen doen want 't manneke heeft nu zijn handen vol met zappen... die is de wereld aan 't verkennen... er staan me heerlijk vredige tijden te wachten.

Gisteren naar onze maandelijkse blogmeeting geweest... zoals gewoonlijk weer supergezellig... dit keer waren we voltallig... een drankje... een hapje en veel gepraat... ik ben er werkelijk van opgefleurd en voel me in vorm om het nieuwe jaar eens duchtig aan te pakken... zal nodig zijn want zoals elk jaar begin ik met goede voornemens en heb tegelijk enkele vrienden uitgenodigd die ik... ik zeg het hier met het schaamrood op m'en kaken... al een hele tijd op de lange baan had geschoven wegens geen zin...
en vriendschap moet onderhouden worden nietwaar... zodoende... toen ik thuiskwam van m'n uitje was zoon nog steeds op en af het dak aan 't stommelen met de nodige herrie... man liep rond als een kieken zonder kop want kon zijn TVke niet gebruiken... tegen 11 u is het dan eindelijk toch in orde gekomen... zoon met een dikke knuffel de deur uitgewerkt... man aan zijn TV gekluisterd... en kon ik me eindelijk in alle rust en stilte aan den Buddy wijden... hip hip hoera voor de digitale wereld!!!

05-01-2008 om 08:32 geschreven door Myette

Mensenlief, ik weet niet hoe jullie er voorstaan maar IK, ik kan geen eten of drank meer ZIEN, trop is trop... en nog twee verjaardagen te gaan volgende week... nu kan je wel zeggen... blijf er dan af maar... het vlees is toch zo zwak... mijn vlees dan toch... je zit dan eindelijk aan tafel met een gevuld glas voor je neus... eten doe ik sowiso al niet veel want als je het zelf hebt moeten klaarmaken vergaat je de eetlust al gauw... maar zoals ik al zegde... je zit daar eindelijk te zitten... drinkt een slok... er wordt gezellig gekeuveld en... in het vuur van het gesprek gaat die hand automatisch naar dat glas... en... voor je het beseft heb je algauw enkele glazen binnen... allemaal geen probleem als de volgende ochtend maar niet zo pijnlijk zou zijn... je zit dan nog met een berg borden, glazen en bestek... tegen dat alles opgeruimd is kun je terug beginnen... enfin ik heb er voor even genoeg van... maar... zit nog met 2 verjaardagen... 't manneke en schoonzoon... als ik die in redelijk goede staat heb overleefd zet ik me gegarandeerd op water en parovita... ik heb namelijk tijdens de voorbije 2 weken kans gezien er 3 kilo bij te kweken en die moeten er af... ik voel me niet erg happy met al dat overtollig welig vlees aan m'n lijf... trouwens Bojako schilderde in een van haar vorige blogjes zo'n schrikbarend tafereel dat ik er de griezels van kreeg... als ik nu in bed lig ga ik om de haverklap controleren of er niets onder m'n oksels ligt... haha!!!

02-01-2008 om 20:43 geschreven door Myette

27-12-2007 om 09:07 geschreven door Myette

Niettegenstaande alle goede voornemens me in het nieuwe jaar niet meer te ergeren aan personen die denken alle wijsheid alleen in pacht te hebben en neerkijken op anderen die volgens hen nog niet tot aan hun enkels komen... laat ik me toch maar weer eens verleiden om wat gal te spuwen... vooraleer het nieuwe jaar begint en ik die goede voornemens ten uitvoer moet brengen... wat de reden is van deze oprisping is een blog dat ik deze week binnenstapte op aanraden van een blogmaatje... in tegenstelling tot de "auteur" van dit blog zal ik hier geen namen noemen want dat is ongewenste reclame... enfin om het kort te maken... deze blogger is rotsvast overtuigd van eigen kunne en vindt zichzelf super intelligent en al de rest van sennet "mietjes" en onnozelaars... dus deze onnozelaar hier was danig op haar tenen getrapt... begon het blog eens aandachtig te lezen en vondt het maar niks... buiten de regelmatige schimpscheuten op de rest van de mensheid en wat gesmijt met stadhuiswoorden... was er niet veel te beleven... daarom dit groot ? van mij... wat bezielt deze mensen zich superieur te wanen... en vooraleer jullie me nu gaan aanpakken en me vragen wat IK dan wel te vertellen heb...  ook niet veel dus maar met dit verschil dat IK weet geen groot licht te zijn en dus ook geen prententies ga tentoonspreiden... mijn streven is gewoon mezelf te zijn... mijn eigen simpele zelf... zo weinig mogelijk mensen te kwetsen... mijn vrienden in ere te houden en de rest indien mogelijk te negeren... wat niet uitsluit dan ik af en toe ook eens flink van me kan aftrappen.. ik ben tenslotte geen moeder Theresa... en terwijl ik hier nu toch bezig ben... ik ben ook GEEN mannenhaatster zoals iemand me geregeld onder de neus wrijft... als ik de mannen in het algemeen op de korrel neem is dat humoristisch bedoeld net zoals mannen vrouwen hekelen  maar er toch niet buitenkunnen... maar ja niet iedereen heeft hetzelfde gevoel voor humor... wat ik ook nog kwijt wil is dit... ik ben niet gelovig... ben weliswaar bij de nonnekes op school geweest maar ben al vroeg van m'n geloof afgetuimeld... één zaak hou ik echter altijd voor ogen ongeacht welke nationaliteit of religie iemand heeft... en dat is je naaste respecteren... wat niet altijd gemakkelijk is want sommige mensen vragen gewoon om een trap onder hun kont... oeps... dit ontsnapte me gewoon... sorry... niet erg ladylike van me... helaas ik ben dan ook geen lady.

Voilà dit eraf zijnde kan ik me gaan bezig houden met het nieuwjaarsvoer... inkopen... prepareren invriezen... de hele santeboetiek... heb juist de laatste glazen en borden van kerst opgeborgen... het kroost is hier komen eten... en drinken natuurlijk... is tot 2 u blijven plakken zodat ik gisteren half verdoofd wat heb rondgelummeld... lag om 11 u al in m'nen tram... vandaag vlieg ik er weer in... t.t.z. met travakken he... voorlopig geen uitstapjes voor mij... gisteren la mamma gaan opzoeken maar die had weer een van haar mindere dagen... er was werkelijk geen normaal gesprek met haar te voeren... soms heeft ze heldere dagen en dan weer noppes... maar ja die heb ik ook dus...

Ik begin me nu toch werkelijk een beetje te schamen... zit hier nog in m'n peignoir... zal eens vlug onder de douche springen en me wat optutten... tot de volgende!!!

26-12-2007 om 11:08 geschreven door Myette

19-12-2007 om 00:00 geschreven door Myette

Ik ben met de moed der wanhoop... en na lang zagen van 't manneke... en die man kent er wat van hoor... terug met het scannen van onze dias begonnen... het is een echt geduldwerkje en toen het geduld werd uitgereikt stond ik niet bepaald op de eerste rij... dus elke gelegenheid om even te onderbreken grijp ik gretig vast... heb even in de vlucht wat chatwerk gedaan... Hamlet nog eens opgekrikt want die man verzinkt regelmatig in een wanhoopsmoeras... ik heb hem weeral eens aan het werk gezet en hieronder het resultaat.

Solidarity with Palestine

The words might raise many questions within the reader but things might be more shocking when you pass through the sad details of the real story I will tell here. Indeed this solidarity movements came as a result of the Israeli decision to build the discriminating wall that separates Palestinians lands in the West Bank from Israeli areas. The wall cuts much of the Palestinian lands, damages many of the olive trees upon farmers live there.  People from all over the world demonstrate each Friday to show their oppositions to that bad wall, any how the story I will tell now didn’t take place in the West Bank but in the Gaza strip where I live. Exactly in  a big refugees camp which is called Rafah where about 150 thousand people live.  This camp is so close to the Egyptian borders. It was 5 years ago when the Israeli tanks and bulldozers attacked that area as always, the bulldozer moved to destroy a poor house of a poor family when Rachel Kury, an American lady who sympathizes with the Palestinians, stood against the bulldozer hoping to stop that brutal action, the TV was taking direct pictures of the scene, the bulldozer continued and came over Rachel Kury and she  died in her blood. The scene was extreme tragic and shocking for all the people in Palestine, so everyone came out demonstrating and showing anger for what happened, people here made a big death ceremony for the victim and she was buried here in the Gaza strip. Her family came from the USA to share in the ceremony, her dad gave a moving speech that brought tears to all eyes in the audience . They come here each year to share in her memorial, each year, people in the Gaza strip go to her grave to add more flowers . Rachel Kury is considered a great symbol of solidarity and freedom for all Palestinians here . We hope her sweet pure soul rest happy and safe in the land of the poor Gaza strip.

To be continued

16-12-2007 om 16:13 geschreven door Myette

Je bent een poos ziek geweest... je kruipt je bed in en laat de boel de boel... het enige wat je wil is slapen... daarna krabbel je overeind... nog wat wankel en lusteloos... je kijkt wat lodderig rond en merkt dat er tijdens je afwezigheid zo het een en ander bijgekomen is dat dringend moet aangepakt worden... je stelt maar uit want je hebt helemaal nog geen zin weer de drukte in te duiken... totdat je geweten je zo erg begint te kwellen dat je het niet meer houdt.

De hele week ben ik bezig geweest weer wat orde te scheppen in de chaos... merkte dat m'n bibliotheekboeken de vervaldag voorbij waren... tochtje naar de boekerij gemaakt met 10 loodzware boeken  en boete betaald... volgende punt was dat m'n voor m'en  vorige verjaardag gekregen filmtickets ook verjaard waren... heb ik dan maar weggegooid... dan waren er dringend bankverrichtingen te doen... weer een tocht naar de bank... nee twee tochten want ik moest nog eens terugkomen... ondertussen zaten onze huismuizen te gillen van de honger en eisten dat onze voedselvoorraad dringend zou aangevuld worden... aangezien ik geen dier kan zien lijden hebben man en ik diverse supermarkten geplunderd zodat we desgevallend de hele winter niet meer het huis uit moeten... dan spreek ik nog niet over de nodige was- en strijksessies... de broodnodige restauratiewerken aan m'n eigen zichzelve... een dringende poetsbeurt... zodat ik na al deze uitgevoerde werken begin terug te verlangen naar een weekje griep om lekker terug m'n bed in te duiken en de boel de boel te laten.

Heb er m'n agenda eens op nagekeken en geconstateerd dat ik die snode plannen nog wat zal moeten uitstellen want met de nakende feestdagen in zicht kan ik het me gewoon niet veroorloven... aha maar eens de feestdrukte voorbij gaat bibieke hier voor enkele dagen in winterslaap... ik verheug me er al op

15-12-2007 om 14:35 geschreven door Myette

WAAR OF NIET WAAR

13-12-2007 om 23:36 geschreven door Myette

Dit sprookje kreeg ik doorgestuurd per mail

Er leefde eens een arme houthakker, die heette Parihuana.
Hij had een hele bazige vrouw die Marihuana heette.
Ze hadden twee kinderen en die waren Hash en Wietje gedoped.
Wietje speelde met haar barbituraatjes en Hash speelde met Stuffie, zijn hondje en zijn kat Morfientje.
Marihuana zei; "we moeten iets doen".
Parihuana snoof eens diep ,maar wist niets te zeggen.
Ze hadden namelijk haast niets meer te eten.
Marihuana bedacht een boos plan.
Ze zouden met hun vieren een tripje gaan maken in het bos en daar zouden ze Hash en Wietje achterlaten.
Maar de slimme Hash had alles gehoord en stak een mesje in zijn broekzak.
De volgende dag gingen ze een tripje maken door het bos waar de wind door de bomen blowde, die zo high waren.
s 'Middags deden Hash en Wietje een dutje en hun ouders gingen er stilletjes vandoor.
Maar Hash had met zijn mes lijntjes getrokken in de sneeuw, dus konden ze gemakkelijk de weg naar 't dorp vinden.
Ze durfden echter niet naar huis, dus gingen ze naar Opium en Omium, die vredig op hun canabee naar de LSD-speler zaten te luisteren, waaruit juist de hit klonk;
" altijd rookt Kortjakje wiet,
midden in de week maar s' zondags niet,
s 'Zondags rookt zij heroïne,
met een snufje cocaïne,
altijd rookt Kortjakje wiet
midden in de week maar s 'zondags niet."
Toen Opium en Omium de kinderen zagen begroetten ze hen uitbundig;
"High" riepen Opium en Omium en "High" riepen Hash en Wietje.
Ze kregen een cracker aangeboden.
"Hebben jullie honger"? vroeg Opium.
"Jaaa" riepen Hash en Wietje, "laten we gaan Chinezen"
"Goed "zij Omium, "ik coke wel".
De volgende dag werden Hash en Wietje weer naar huis gebracht.
Parihuana was blij, maar Marihuana niet.
Toen ze weer een tripje gingen maken naar het bos, lette Marihuana extra goed op Hash, zodat hij geen kans zag lijntjes te trekken.
Toen ze weer alleen achter bleven, waren ze echt verdwaald.
Maar toen zagen ze een vogeltje dat floot; Wiedewiedewiet.
Ze volgden het en kwamen bij een huisje dat helemaal van coke was gemaakt. Zoveel coke hadden ze nog nooit bijelkaar gezien,
Ze begonnen meteen te snuiven, maar terwijl ze zo heerlijk snoven werden ze bespeed door de boze H-XCT, die in het huis woonde.
Ze hoorden een kraakstem :"sniffel snaffel snuifje, wie snuift er aan mijn huisje?"
"het is de wind, de wind, de highe wind" riepen Hash en Wietje in koor.
Dit herhaalde zich een paar maal, maar toen kreeg H-XTC argwaan en ze kwam naar buiten en zei met een lief stemmetje: "kom mee naar binnen, daar heb ik lekkere space-cake voor jullie". Maar eigenlijk had de boze H-XTC maar al te veel zin in Hash en Wietje.
Na een tijdje zaten Hash en Wietje helemaal stoned en uitgeteld bij H-XTC aan tafel. Nu wilde de H-XTC Wietje gaan drogen in haar drooghok en Hash samenpersen in haar persijzer om hem vervolgens in blokjes te snijden.
Nu konden ze niet meer ontkomen.
"Hennep" riep Hash," Hennep" riep Wietje.
Ze waren bang om opgerookt te worden.
Wietje moest gaan kijken of de kolen in het drooghok al heet genoeg waren.
Ze zei tegen de H-XTC dat ze het niet goed kon zien.
De H-TXC ging nu zelf kijken en Wietje duwde de H-XTC in het drooghok en deed de deur dicht. De H-XTC begon te schreeuwen "Hennep !"
Al gauw bleef er niet veel over dan een sissend groen hoopje blubber.
Wietje haalde Hash en ze waren blij.
Ze doorzochten het huisje en namen zoveel drugs mee als ze maar konden houden. Hun zakken puilden uit van de heroïne, morfine, methadon, hash, wiet , coke en vooral XTC. Ze staken het huisje achter zich in brand.
" Crack " zei het huisje.
Ze gingen met speed naar huis,
Het wiedewiedewietvogelje wees hun de weg.
Onderweg kwamen ze Rookkapje en Sneeuwwietje nog tegen.
Toen ze thuis kwamen was Parihuana heel blij.
Marihuana was dood en ze leefden samen nog high en gelukkig.

11-12-2007 om 22:29 geschreven door Myette

09-12-2007 om 11:52 geschreven door Myette

Gisteren was het mijn verjaardag... geen grote feesten meer voor mij... degenen die aan me hebben gedacht worden hierbij heel erg bedankt want het kan zo'n plezier doen als je merkt dat mensen aan je denken.

Al enkele dagen is zoon hier aan het rondstommelen om die sakkerse schotelantenne in orde te maken... dat betekent ladder op naar het dak... met vuile voeten terug naar binnen... wat frutselen aan dat kastje... nee nog niet goed... terug het dak op... enzovoort enzoverder... om gek te worden... heeft een nieuwe videorecorder geïnstalleerd want ik heb de vorige gemold... nu moet ik weer terug leren programmeren terwijl 't manneke over m'n schouder staat te bevelen terwijl hij zelf er niet aan denkt dat ding aan te raken... toen we gisteren thuiskwamen van een bezoekje aan familie kreeg ik de volle laag... zoon had uuuuren zitten prutsen om de paar 1000 kanalen te sorteren en was ze terug kwijt geraakt... resultaat een humeur om op te schieten... maar het is een doorzetter en die geeft niet op vooraleer hij het gevonden heeft... om 12,30 u heb ik hem dan eindelijk de deur kunnen uitwerken om uitgeteld m'n bed in te  duiken... slecht geslapen ook nog... zit met een beginnende verkoudheid... keelpijn en het snot... moeten zo dadelijk naar ons jaarlijks dinertje van de club... wordt weer een "zware" dag.

Als ik dit overleef hoor je me morgen wel weer!

29-11-2007 om 09:46 geschreven door Myette

Maandag... voel me al een tikkeltje beter... aiaiai een avondje uit je bol gaan kan pijn doen achteraf... zaterdag was dus "baldag"... eerst zijn we gaan eten met nog 2 stellen... heel lekker en de wijn ook... ik nam geen aperitief omdat ik het nog een hele avond moest volhouden en water drinken vind ik 3 x niks als ik uit ga... dan OP naar het beloofde nostalgie bal... nog eens aiaiai was dàt een tegenvaller... in plaats van al die zalige muziek uit de jaren stillekes stond daar een orkestje smartlappen te spelen... je zag zienderogen onze kin en mondhoeken zakken... dan nog maar een wijntje om het verdriet door te spoelen... maar toen de leadzanger al heupkronkelend een serie Eddy Wally's begon te zingen zijn wij uit ons dak gegaan... alleen de lichtjes ontbraken maar voor de rest hebben we het hele repertoire afgewerkt... arm in arm meedeinen... armen boven het hoofd... op en neer springen... en die jongens blij met hun succes... wij lagen dan achteraf wel plat van 't lachen maar we hebben die mensen gelukkig gemaakt... toen ze na zo'n 2 lange uren eindelijk hun schup afkuisten kregen ze van ons een donderend applaus... blij dat ze weg waren... toen kwam de DJ het overnemen en hebben we gelukkig nog wat kunnen rondhopsen... en met die sloten wijn op ging dat uitstekend... zondag was laatste golfdag van het zeizoen maar ik moest wel forfait geven... uitgeteld... heel de dag rondgehangen... water gedronken... vroeg gaan slapen... ik voel me terug m'n normale zelf maar... spreek het woord "wijn" niet uit in mijn bijzijn want voorlopig heb ik er genoeg van.

Hamlet heeft nog eens van zich laten horen... heb hem wat moeten aanporren want die jongen laat geregeld zijn oren hangen... hieronder dus volgende episode.

Hamlet
Part 6

26-11-2007 om 11:25 geschreven door Myette