Naam : Myette, woon in Antwerpen, heb 1 man, 1 dochter, 1 zoon, 1 schoonzoon, geen kleinkinderen, 1 schildpad, ben Boogschutter, verjaar in november, ik hou van lezen, crypto- grammen, schrijven, com- puteren, bloggen, minigolf, nieuwe contacten maken, pret maken met vrienden.
100% 150% 200% LOEP
REAGEER EENS OP MIJN SCHRIJFSELS ZODAT IK WEET DAT IK NIET TEGEN DE MUREN PRAAT
Plannen maken... oei... daar ben ik al lang mee gestopt... OK ik probeer het wel maar op de een of andere manier vallen die altijd in duigen... waar komt die uitdrukking toch vandaan... weet iemand dat... enfin... vandaag dus was ik vastbesloten het eens rustig aan te doen... gisteren was het kokkerellendag en... wat ik vroeger zo gaarne deed... is nu een opgave geworden... de kinderen komen elke twee weken op woensdag bij ons eten... ik blijf dat aanhouden anders zie ik ze haast niet... maar mensenlief wat die kunnen binnenspelen... 't manneke en ik zijn echt kleine eterkes en die woensdagen sta ik voor een enorme berg voer dat moet gewassen... gesneden en klaargestoomd worden... ik vermoed dat ze hun honger opsparen tot ze hier kunnen bunkeren... zodoende heb ik gisteren uren staan schillen... vlees snijden en balletjes draaien tot ik er scheel van zag... wanneer ze naar hun eigen huis trekken en alles is opgeruimd is moeke leeggelopen... donderdag komt normaal m'n poetshulp maar die is weer eens twee weken schuppes... geen probleem... dat poetsen doe ik dan wel met de franse slag... wat stof wegblazen... wat met den Buddy spelen... eventjes de vloeren doen met zo'n wonderdoekje... met den Buddy spelen... enz. enz.... zo had ik het gedacht maar het draaide eventjes anders uit... 's morgens wilde ik m'n mail openen en had al direct 3 chatters tegelijk aan de lijn... ik ben een geboren plakster dus bleef ik plakken en voor ik het besefte was het al middag en stond man te roepen dat hij wilde eten... daarna heb ik dat stof in ijltempo aangepakt... dan belde zoon of ik even naar die en die wilde bellen om iets te regelen... heb ik gedaan natuurlijk en dat iets is wonderlijk goed uitgevallen... zal het later nog wel eens vertellen... dan kwam er onverwacht een vriendin binnenvallen die de laatste maanden het een en ander heeft meegemaakt en die wilde haar verhaal kwijt... dat verhaal was er eentje met ettelijke episodes... toen ze dan eindelijk vertrokken was en ik naar den Buddy kon trekken vond ik niemand meer thuis... allemaal gaan slapen waarschijnlijk... maar ondertussen ben ik klaarwakker en een tikkeltje opgedraaid... ben dan maar aan dit relaas begonnen... niemand zal het nog lezen nu maar IK BEN HET KWIJT... hehe... wat een opluchting.
Na deze vreselijk sexy kerel bewonderd te mogen hebben denk ik dat jullie wel even een pauze kunnen gebruiken... daarom dit zeer ernstige onderwerp... STOKJES... ernstig jawel... waarom... omdat ik voor de eerste keer in mijn blogcarrière mijn kladblok erbij heb moeten halen... gewoonlijk schud ik m'n blogjes ietwat nonchalant uit m'n mouw... klinkt het niet dan botst het maar... ditmaal echter vraagt men mij dieper in te graven... m'n geheugen te teisteren... m'n trots opzij te zetten... niet gemakkelijk zenne.
Ik heb van Madame een "stokje" doorgekregen... moet dus volgende vragen gaan beantwoorden... hou jullie maar vast aan de takken van de bomen want ik vrees dat dit een zeer moeilijke bevalling gaat worden.
1) 3 BANDS EN/OF ARTIESTEN DIE IK VORIG JAAR HEB LEREN KENNEN
Dat is al een venijnig vraagske want bij ons staat de radio de ganse dag aan en ik HOOR dat ding al niet meer, als radio niet aanstaat dan is het de TV of de CD-speler met alleen evergreens, je weet wel die goeie ouwe gouwe van in onze goeie ouwe tijd, dat is het territorium van 't manneke en ik blijf daar liever met m'n fikken af of het stormt... trouwens bij de nieuwe generatie heeft alleen KATIE MELUA me kunnen bekoren... met permissie gezegd... ik vind de hedendaagse muziek over het algemeen dikke zaag.
Dat is er één... nog twee te gaan... kan er echt geen bedenken. Artiesten... mag toneel ook... dan wordt het AN NELISSEN vind ik zeer goed... ik vrees dat m'n repertoire hiermee uitgeput is.
2) 3 DINGEN DIE IK AFGELOPEN JAAR HEB MEEGEMAAKT/GEHOORD EN DIE ME ALTIJD ZULLEN BIJBLIJVEN.
- Dat ongelooflijk treffen op de tram met die volkse man, dat was gewoon hilarisch en elke keer ik m'n haar was denk ik er terug aan.
- Mijn eerste en heel waarschijnlijk laatste overwinning op de minigolf, daar zal ik de rest van m'n jaren op moeten blijven teren.
- De 100ste verjaardag van la mamma.
3) VRESELIJKE BLUNDERS DIE IK IN 2007 OP MIJN NAAM HEB STAAN EN 3 DINGEN DIE ME STIEKEM TROTS MAKEN
Ik zal eerst maar de blunders aanpakken voor zover ik ze me nog herinner... mijn geheugen is namelijk zéér selectief... hm hm :
Zopas nog een plastieken tas ontdekt waarin ik diepvriesartikelen had gestopt om later mee naar boven te nemen... glad vergeten natuurlijk... er hing al dagen een vies luchtje in onze waskelder en er lag regelmatig een verdacht plasje waar onze Poekie de schuld van kreeg... eergisteren bij het vullen van de vrieskist en het sorteren van de boodschappen ontdekte ik die zak met inhoud... DE veroorzaker van het vieze plasje en luchtje.
Ik heb er nog wel enkele begaan hoor... vroeger noemde men dat "verstrooid" zijn... heb ik altijd al gehad... als het me nu overkomt noemt men het "beginnende dementie" dus mensen... vergeef me als ik me de andere flaters niet kan herinneren... de leeftijd he.
Dan de dingen die me (stiekem) trots maken en die ik nu aan de openbaarheid ga prijsgeven :
- Eerst en vooral ben ik er trots op dat mijn kinderen, niettegenstaande verscheidene tegenslagen in hun leven, er steeds weer met frisse moed tegenaan gaan. - Dan ben ik er ook fier op dat ik, alhoewel ik zoveel ouder ben dan m'n blogmaatjes, erin geslaagd ben hun vriendin te worden. - Ook dat ik het tot hiertoe altijd heb klaargespeeld alle diverse technische dingementen in ons huis aan de praat te krijgen, weliswaar met veel gezweet en gesakker EN soms ook met de hulp van zoon- lief die erop staat dat moeke bij de tijd blijft.
4) 3 MENSEN DIE IK HIERMEE GA OPZADELEN
Het is geen onverdeeld genoegen ik weet het, maar ik koos :
Bojako Troubadoerke Ludovikus
omdat ik weet dat die het wel zullen aankunnen... en vergeet niet dat stokje weer door te geven aan 3 andere slachtoffers.
Goeie moed mensen, je moet er nu niet direct je patatjes voor koud laten worden, neem er de tijd voor... doei!!!
Ik heb gemerkt dat mijn WOW maatjes tegenwoordig de moderne (lees hier vunzige) toer opgaan... na zwaar wikken en wegen heb ik besloten hen gezelschap te houden door jullie deze prachtige bink voor te stellen
HET IDOOL 2008
hij zingt, danst en wiebelt, om er tenvolle van te genieten zet eerst de blogmuziek uit a.u.b.
Zoals ik al vertelde zijn wij nu eindelijk ook bij de grote mensen aangekomen t.t.z. wat TV betreft toch... maar jongens toch het is een hele bedoening hoor... we zitten ook nog met Brussel op gewone antenne en om een van de kanalen te bereiken moeten we een hele weg afleggen... eerst TV aan... uiteraard... dan naar Ext switchen... dan de video aanzetten en op AU-2 zetten... dan de satelliet aan... en dan in omgekeerde richting terug... deze ochtend geprobeerd een film te programmeren op video... was op den duur alles kwijt... ook het noorden... heb enkele haren uitgetrokken van frustratie... zit nu met spanning af te wachten of m'n experiment gelukt is.
Zoon kwam gisteren binnengewaaid om te zeggen dat hij vandaag op sollicitatiegesprek moet... is op zijn scooter naar Herentals... zo'n 30 km van hier... en met die wind en regen... bbrrr... moeke hier zit met alle vingers en tenen gekruist voor de goede afloop.
Toen ik dan eindelijk bij den Buddy aankwam lag daar een mailtje van dochter te wachten met het ontstellende nieuws dat haar eerste jeugdliefde... waar ze 5 jaar mee samenwoonde... plotseling overleden is... ik heb er al eens over geschreven... die jongen was drugsverslaafd en dochter heeft die 5 lange jaren getracht hem te helpen... tot haar laatste cent heeft ze in die hopeloze taak gestoken... zij heeft een goede betrekking maar hij verloor eerst zijn baan en toen maakte hij overal schulden die zij dan ging betalen... tot de maat vol was... na een kleine erfenis van mijn tante verdeelde ik het geld in drie... een part voor zoon die zijn wagen ermee afbetaalde... een part voor mij om ons huis te laten schilderen... een part voor dochter die toen maar eerst bekende dat ze met dat geld ging verhuizen want daarvoor kon ze het zich niet veroorloven... haar laatste spaargeld was op... ze heeft toen met hem gebroken maar ik kan jullie verzekeren dat het een pijnlijke dag was... voor haar... voor hem en ook voor ons... want uiteindelijk ken je die jongen al zo lang... en nu dood... zoiets was eigenlijk wel te verwachten maar toch komt het hard aan... 38 jaar... een heel verknoeid leven.
Om af te sluiten efkes wat plezanters... zondag werden we uitgenodigd door vrienden voor een brunch in een ietwat chique gelegenheid... ik ga nu geen reclame maken hier want dat mag niet... alleen Pascalleke mag dat... hehe... maar het was schitterend... we begonnen met champagne... dan voorgerechtenbuffet met alle mogelijke lekkere hapjes... ben tweemaal gaan aanschuiven... dan een visgerecht... daarna vleesgerecht... en een dessertenbuffet om van achterover te vallen... deed het ook bijna... mijn maag stak zover vooruit dat ik achterover moest hellen... was precies 7 maanden zwanger... dat alles overgoten met witte en rode wijn à volonté... en genuttigd bij de klanken van een tweemans live orkestje met als gitarist De Nest... we hebben zelfs nog een voorzichtig dansje gepleegd... jawel voorzichtig want 't manneke zat met een zere knie en ik met een ballonmaag... maar het is de intentie die telt he!
Bedankt jullie voor de bemoedigende woorden... maar het feit is dat hij er niet jonger op wordt... ik beken dat ik fier ben op mijn kinderen voor hun moed en sterk karakter... dochter heeft het vele jaren ook niet makkelijk gehad met haar eerste vriend die een zwaar drugsprobleem had met al de gevolgen vandien... ze heeft zich echter niet door hem laten meeslepen maar al het mogelijke gedaan om hem te helpen... tot ze inzag dat er echt niets aan te verhelpen was... en al die tijd heeft ze nooit tegen ons er één woord over gerept of ons om hulp gevraagd... met zoon hadden we "publiciteitsproblemen" die we gelukkig overleefd hebben... wilde niet meer naar school en is op 17 via interim beginnen werken... wat die jongen al niet gedaan heeft tot het smerigste werk toe... nooit lui geweest... is ook een doorzetter... maar bij elke interim job werden hem mooie beloften gedaan van "als je je best doet kun je waarschijnlijk vast aangesteld worden"... dus zoon zich uit de naad werken en... het moment dat het overtollige werk opgeruimd was kon hij vertrekken... en dat keer op keer... werkgevers trekken zich totaal niets aan van het personeel... dat zijn voor hen geen mensen maar nummers... niet meer nodig... gooi weg... hij was avondschool aan 't volgen om later bij zijn vriend de goudsmid te gaan werken... daar ging hij ook regelmatig helpen want je moet het vak leren door veel te oefenen... dat begon al aardig te lukken maar hij kwam in financiële problemen te zitten... moest herhaaldelijk bij ons komen lenen... de gulden regel ten huize Myette is dat er wel mag geleend worden maar schulden worden afbetaald... toen besefte hij dat hij toch weer aan het werk zou moeten... heeft een tijdje nachtwerk gedaan tot de productie tijdelijk terugliep... toen kreeg hij deze job... die beviel hem uitstekend en hij ging er weer voor... toen hij rapport uitbracht en ze merkten dat hij alles bijhield op zijn PC moest hij ineens niet meer komen... zonder enige reden op te geven... is wel ietwat verdacht.. misschien iets te verbergen???
Och hij zal het wel overleven en ik ook... had hem zojuist op de msn en hij klinkt nog altijd down... het is toch om er de moed bij te verliezen... steeds maar weer die teleurstellingen moeten verwerken... er zijn mensen die voor minder in een depressie zinken... en ja... wij zijn er nog als ruggensteun maar hoelang nog... we hebben ook niet het eeuwige leven... dat speelt zich vaak in m'n hoofd af... als hij nu nog een vriendin had om hem te steunen maar ook dàt niet... zoals ik al zei... die jongen heeft werkelijk geen geluk.
En ja ik weet wel dat er ergere gevallen zijn... hij is gelukkig gezond... maar toch het knaagt!!!
Woensdag kwamen de kinderen bij ons eten... we hebben de jarigen tegelijk in de bloemetjes gezet... drie jarigen op tien dagen tijd is me een beetje te gortig en dan nog in de periode van Kerst en Nieuwjaar... zoon ging die avond werken... was vol enthousiasme want deze job was nu echt eens geknipt voor hem... hij is nu 37 geworden en werkt al sinds zijn 17 via interim... zoals gewoonlijk hadden ze hem hier weer gouden bergen beloofd maar dit keer zag hij het wel zitten... toen ik gisteren... donderdag... na een dag lang gepoets en gerommel met een zucht van verlichting bij den Buddy ging zitten zag ik zoon op messenger verschijnen... ik vroeg hem waarom hij niet aan het werk was en kreeg... na lang wachten... als antwoord dat hij niet moest terugkomen... op m'en herhaalde vragen steeds radiostilte... ik natuurlijk ongerust want voelde met m'n klompen aan dat er iets mis was... ik man opgetrommeld en gezegd dat we direct naar hem thuis moesten rijden... toen we al in de gang stonden belde hij me op en heeft hij het hele verhaal via de msn verteld... toen hij 's middags op kantoor kwam om rapport uit te brengen zegden ze hem doodgemoedereerd dat hij niet meer moest komen... hij weet echt niet waarom... deed zijn werk goed... zelfs meer dan hij moest... zat thuis nog zijn rapporten op de PC op te stellen... en dan dit... hij is al vaak met zijn neus tegen de muur gelopen... begint steeds weer met goede moed aan weer een andere karwei maar hij heeft steeds pech... dan ziet hij hoe sommigen van zijn collega's er de kantjes aflopen en er mee wegkomen... hij kan dat dus niet... probeert altijd het uiterste te geven... maar krijgt stank voor dank... ditmaal raakte het hem nog meer dan anders... we hebben heel lang zitten praten... maar ik kan het maar niet uit m'n hoofd zetten... tot hiertoe is hij nooit de moed kwijtgeraakt maar ik vrees dat hij op den duur het niet meer ziet zitten... altijd maar weer van nul beginnen om tenslotte te eindigen op nul... hoe lang hou je zoiets vol... hij vindt altijd weer werk maar de rek gaat eruit.
Sorry mensen voor deze klaagzang maar het zit me werkelijk hoog... hoe oud ze ook worden het blijven steeds je kinderen en als men je kinderen raakt... jullie kennen dat gevoel ook wel
Jawel VERJAARDAGEN, morgen komen de kinderen eten en... aangezien mijn 3 steenbokken alledrie verjaren in 10 dagen tijd... zal ik morgen efkes uit m'n pijp moeten kruipen om er wat feestelijks van te maken... de eerste in de rij was Nico... zoonlief... numero duo was 't manneke en de laatste is schoonzoon Kurt die donderdag verjaart... zodoende klap ik die 3 vliegen in één slag... een beetje economisch te werk gaan in deze dure tijden kan geen kwaad... dus morgen sta ik te bakken en te braden als een razende... lig dan 's avonds met m'n pikkeltjes omhoog maar ja... voor je familie moet je wat over hebben.
Gisteren heb ik m'n stoute bottekes aangetrokken en ben naar 't stad getramd om te trachten me in het nieuw te steken met solden artikelen... jawadde... niks dan rommel gevonden... ben dan diep teleurgesteld de metro ingedoken... kon bijna de tram niet op door al die madammen die met reusachtige zakken sleurden.. volgeladen met... ja met wat... dat vraag ik me nu al de hele tijd af zie... kijk ik nu zo kippig of ben ik zo'n moeilijk mens... maar Ik vind nooit iets naar mijn gading in de solden... ben dus met mijn zere botten... pardon voeten... naar huis gestrompeld ... ohohoho wat een zaligheid toen ik m'm crockskes m'n voeten voelde omhelzen... verdorie ik word er gelijk poëtisch van... dat zalige gevoel... daar kan geen seniorensex tegenop... alhoewel... een knappe niet al te buikige... niet al te kale senior is ook niet te versmaden... hmmm...
Vandaag was een ietwat stresserende zoektocht naar een bankautomaat waarop ik mijn GSM krediet kon aanvullen... men is momenteel druk bezig al die handige muurdinges weg te halen... te vervangen door nieuwere modellen waar je voor moet gestudeerd hebben... ik moest dringend m'n krediet aanvullen voor 15januari dus de wanhoop nabij... stapte ik bij Dexia binnen... klampte daar een meneer aan... mijn specialiteit... doe ik ook in de supermarkt waar ze alles op de hoogste schappen zetten speciaal om kleine vrouwen zoals ik te koejoneren... en ja ik kon daar met mijn bancontact terecht... heb geld opgenomen maar kon m'n GSM niet aanvullen... dan maar naar binnen gestruind... de hele rij wachtenden voorbijgestoken want als ik wanhopig ben word ik woest... en nee die gesofisticeerde nieuwe machines doen dat niet meer... waarom in godsnaam niet... dan maar verder gereden naar de volgende bank waar ze nog zo'n oud beestje hebben staan die het wèl deed... ik begrijp gewoon niet waarom men steeds maar wil veranderen... je hebt amper de ene machine getemd en je kunt alweer met een andere beginnen... en als het nu nog vooruitgang zou betekenen maar nee...
Er zijn zo van die mensen die een vaste routine in hun leven aanhouden... onze buren bvb staan steevast altijd op hetzelfde uur op... winter of zomer... buurvrouw gaat elke ochtend haar wandelingetje in het park maken... steeds dezelfde weg heen en terug... bwah... dit alles dus niet voor mij... ben ik te grillig of labiel voor... mag je zelf uitmaken... gisteren heb ik zalig liggen slapen tot dik over 9 u... vandaag was ik om 6 u klaarwakker en ben na lang woelen en rondtollen in m'n bed maar opgestaan... daarom zit ik nu hier op dit onzalige uur m'n gemoed te luchten... soms benijd ik die mensen met hun vaste gewoonten maar anderzijds... als kind al had ik een hartsgrondige hekel aan routine en met de jaren is er niet veel veranderd merk ik... dus hier zit ik nu de afgelopen dagen nog eens te overdenken... buiten de feestdagen met teveel eten en drank is er niets wereldschokkends gebeurd in mijn omgeving... wat de rest van de wereld betreft... dat is gewoon niet meer te volgen... ellende en nog eens ellende... om ziek van te worden... op den duur begin je je gewoon af te sluiten... je WIL het niet meer horen... en dat is wat de meeste mensen tegenwoordig doen... zich afsluiten... zich concentreren op hun eigen kleine wereldje... een vorm van zelfbehoud?
In mijn kleine deel van de aardkloot heeft zoon zich druk geweerd... aangezien 't manneke tot hiertoe steeds weigerde ons op kabel te laten aansluiten behielpen we ons steeds met antenne ontvangst... verleden jaar stopte Nederland met uitzenden via antenne ... enkel BRT was nog te bereiken... gene vette dus... zoon die ons met alle macht de moderne wereld wil induwen installeerde verleden jaar met de kerst een schotelantenne... ontelbare kanalen te krijgen dat wel maar geen BRT of Nederland of nog van die dinges zonder betaalkaart... wat manlief weer weigerde... dus deze kerst kregen we een aansluiting met abonnement voor 1 jaar op TV Vlaanderen... jawadde... alles wat er maar enigszins kon mislopen liep mis... kaart niet geactiveerd... terug naar winkel waar ze wèl werkte maar niet bij ons... enfin zoonlief heeft zeker 2 weken bijna elke dag en een stuk van de nacht op het dak gezeten om dat verdomde ding aan de praat te krijgen... en... eureka... gisteren is het eindelijk gelukt... de schotel stond gewoon niet stabiel genoeg en door het bewegen was ze het contact steeds kwijt met de satelliet... zoon in de wolken want die was zoetjesaan een zenuwinzinking aan 't kweken... ik in de zevende hemel omdat ik al die tijd als buffer had gediend tussen twee zeurende en ruzieënde mannen... en echtgenoot omdat hij eindelijk zijn geliefde TV terug kon gebruiken... ik denk dat ik in het vervolg rustig mijn ding zal kunnen doen want 't manneke heeft nu zijn handen vol met zappen... die is de wereld aan 't verkennen... er staan me heerlijk vredige tijden te wachten.
Gisteren naar onze maandelijkse blogmeeting geweest... zoals gewoonlijk weer supergezellig... dit keer waren we voltallig... een drankje... een hapje en veel gepraat... ik ben er werkelijk van opgefleurd en voel me in vorm om het nieuwe jaar eens duchtig aan te pakken... zal nodig zijn want zoals elk jaar begin ik met goede voornemens en heb tegelijk enkele vrienden uitgenodigd die ik... ik zeg het hier met het schaamrood op m'en kaken... al een hele tijd op de lange baan had geschoven wegens geen zin... en vriendschap moet onderhouden worden nietwaar... zodoende... toen ik thuiskwam van m'n uitje was zoon nog steeds op en af het dak aan 't stommelen met de nodige herrie... man liep rond als een kieken zonder kop want kon zijn TVke niet gebruiken... tegen 11 u is het dan eindelijk toch in orde gekomen... zoon met een dikke knuffel de deur uitgewerkt... man aan zijn TV gekluisterd... en kon ik me eindelijk in alle rust en stilte aan den Buddy wijden... hip hip hoera voor de digitale wereld!!!
Mensenlief, ik weet niet hoe jullie er voorstaan maar IK, ik kan geen eten of drank meer ZIEN, trop is trop... en nog twee verjaardagen te gaan volgende week... nu kan je wel zeggen... blijf er dan af maar... het vlees is toch zo zwak... mijn vlees dan toch... je zit dan eindelijk aan tafel met een gevuld glas voor je neus... eten doe ik sowiso al niet veel want als je het zelf hebt moeten klaarmaken vergaat je de eetlust al gauw... maar zoals ik al zegde... je zit daar eindelijk te zitten... drinkt een slok... er wordt gezellig gekeuveld en... in het vuur van het gesprek gaat die hand automatisch naar dat glas... en... voor je het beseft heb je algauw enkele glazen binnen... allemaal geen probleem als de volgende ochtend maar niet zo pijnlijk zou zijn... je zit dan nog met een berg borden, glazen en bestek... tegen dat alles opgeruimd is kun je terug beginnen... enfin ik heb er voor even genoeg van... maar... zit nog met 2 verjaardagen... 't manneke en schoonzoon... als ik die in redelijk goede staat heb overleefd zet ik me gegarandeerd op water en parovita... ik heb namelijk tijdens de voorbije 2 weken kans gezien er 3 kilo bij te kweken en die moeten er af... ik voel me niet erg happy met al dat overtollig welig vlees aan m'n lijf... trouwens Bojako schilderde in een van haar vorige blogjes zo'n schrikbarend tafereel dat ik er de griezels van kreeg... als ik nu in bed lig ga ik om de haverklap controleren of er niets onder m'n oksels ligt... haha!!!
Niettegenstaande alle goede voornemens me in het nieuwe jaar niet meer te ergeren aan personen die denken alle wijsheid alleen in pacht te hebben en neerkijken op anderen die volgens hen nog niet tot aan hun enkels komen... laat ik me toch maar weer eens verleiden om wat gal te spuwen... vooraleer het nieuwe jaar begint en ik die goede voornemens ten uitvoer moet brengen... wat de reden is van deze oprisping is een blog dat ik deze week binnenstapte op aanraden van een blogmaatje... in tegenstelling tot de "auteur" van dit blog zal ik hier geen namen noemen want dat is ongewenste reclame... enfin om het kort te maken... deze blogger is rotsvast overtuigd van eigen kunne en vindt zichzelf super intelligent en al de rest van sennet "mietjes" en onnozelaars... dus deze onnozelaar hier was danig op haar tenen getrapt... begon het blog eens aandachtig te lezen en vondt het maar niks... buiten de regelmatige schimpscheuten op de rest van de mensheid en wat gesmijt met stadhuiswoorden... was er niet veel te beleven... daarom dit groot ? van mij... wat bezielt deze mensen zich superieur te wanen... en vooraleer jullie me nu gaan aanpakken en me vragen wat IK dan wel te vertellen heb... ook niet veel dus maar met dit verschil dat IK weet geen groot licht te zijn en dus ook geen prententies ga tentoonspreiden... mijn streven is gewoon mezelf te zijn... mijn eigen simpele zelf... zo weinig mogelijk mensen te kwetsen... mijn vrienden in ere te houden en de rest indien mogelijk te negeren... wat niet uitsluit dan ik af en toe ook eens flink van me kan aftrappen.. ik ben tenslotte geen moeder Theresa... en terwijl ik hier nu toch bezig ben... ik ben ook GEEN mannenhaatster zoals iemand me geregeld onder de neus wrijft... als ik de mannen in het algemeen op de korrel neem is dat humoristisch bedoeld net zoals mannen vrouwen hekelen maar er toch niet buitenkunnen... maar ja niet iedereen heeft hetzelfde gevoel voor humor... wat ik ook nog kwijt wil is dit... ik ben niet gelovig... ben weliswaar bij de nonnekes op school geweest maar ben al vroeg van m'n geloof afgetuimeld... één zaak hou ik echter altijd voor ogen ongeacht welke nationaliteit of religie iemand heeft... en dat is je naaste respecteren... wat niet altijd gemakkelijk is want sommige mensen vragen gewoon om een trap onder hun kont... oeps... dit ontsnapte me gewoon... sorry... niet erg ladylike van me... helaas ik ben dan ook geen lady.
Voilà dit eraf zijnde kan ik me gaan bezig houden met het nieuwjaarsvoer... inkopen... prepareren invriezen... de hele santeboetiek... heb juist de laatste glazen en borden van kerst opgeborgen... het kroost is hier komen eten... en drinken natuurlijk... is tot 2 u blijven plakken zodat ik gisteren half verdoofd wat heb rondgelummeld... lag om 11 u al in m'nen tram... vandaag vlieg ik er weer in... t.t.z. met travakken he... voorlopig geen uitstapjes voor mij... gisteren la mamma gaan opzoeken maar die had weer een van haar mindere dagen... er was werkelijk geen normaal gesprek met haar te voeren... soms heeft ze heldere dagen en dan weer noppes... maar ja die heb ik ook dus...
Ik begin me nu toch werkelijk een beetje te schamen... zit hier nog in m'n peignoir... zal eens vlug onder de douche springen en me wat optutten... tot de volgende!!!
Ik ben met de moed der wanhoop... en na lang zagen van 't manneke... en die man kent er wat van hoor... terug met het scannen van onze dias begonnen... het is een echt geduldwerkje en toen het geduld werd uitgereikt stond ik niet bepaald op de eerste rij... dus elke gelegenheid om even te onderbreken grijp ik gretig vast... heb even in de vlucht wat chatwerk gedaan... Hamlet nog eens opgekrikt want die man verzinkt regelmatig in een wanhoopsmoeras... ik heb hem weeral eensaan het werk gezet en hieronder het resultaat.
Solidarity with Palestine
The words might raise many questions within the reader but things might be more shocking when you pass through the sad details of the real story I will tell here. Indeed this solidarity movements came as a result of the Israeli decision to build the discriminating wall that separates Palestinians lands in the West Bank from Israeli areas. The wall cuts much of the Palestinian lands, damages many of the olive trees upon farmers live there. People from all over the world demonstrate each Friday to show their oppositions to that bad wall, any how the story I will tell now didnt take place in the West Bank but in the Gaza strip where I live. Exactly in a big refugees camp which is called Rafah where about 150 thousand people live. This camp is so close to the Egyptian borders. It was 5 years ago when the Israeli tanks and bulldozers attacked that area as always, the bulldozer moved to destroy a poor house of a poor family when Rachel Kury, an American lady who sympathizes with the Palestinians, stood against the bulldozer hoping to stop that brutal action, the TV was taking direct pictures of the scene, the bulldozer continued and came over Rachel Kury and she died in her blood. The scene was extreme tragic and shocking for all the people in Palestine, so everyone came out demonstrating and showing anger for what happened, people here made a big death ceremony for the victim and she was buried here in the Gaza strip. Her family came from the USA to share in the ceremony, her dad gave a moving speech that brought tears to all eyes in the audience . They come here each year to share in her memorial, each year, people in the Gaza strip go to her grave to add more flowers . Rachel Kury is considered a great symbol of solidarity and freedom for all Palestinians here . We hope her sweet pure soul rest happy and safe in the land of the poor Gaza strip.
Je bent een poos ziek geweest... je kruipt je bed in en laat de boel de boel... het enige wat je wil is slapen... daarna krabbel je overeind... nog wat wankel en lusteloos... je kijkt wat lodderig rond en merkt dat er tijdens je afwezigheid zo het een en ander bijgekomen is dat dringend moet aangepakt worden... je stelt maar uit want je hebt helemaal nog geen zin weer de drukte in te duiken... totdat je geweten je zo erg begint te kwellen dat je het niet meer houdt.
De hele week ben ik bezig geweest weer wat orde te scheppen in de chaos... merkte dat m'n bibliotheekboeken de vervaldag voorbij waren... tochtje naar de boekerij gemaakt met 10 loodzware boeken en boete betaald... volgende punt was dat m'n voor m'en vorige verjaardag gekregen filmtickets ook verjaard waren... heb ik dan maar weggegooid... dan waren er dringend bankverrichtingen te doen... weer een tocht naar de bank... nee twee tochten want ik moest nog eens terugkomen... ondertussen zaten onze huismuizen te gillen van de honger en eisten dat onze voedselvoorraad dringend zou aangevuld worden... aangezien ik geen dier kan zien lijden hebben man en ik diverse supermarkten geplunderd zodat we desgevallend de hele winter niet meer het huis uit moeten... dan spreek ik nog niet over de nodige was- en strijksessies... de broodnodige restauratiewerken aan m'n eigen zichzelve... een dringende poetsbeurt... zodat ik na al deze uitgevoerde werken begin terug te verlangen naar een weekje griep om lekker terug m'n bed in te duiken en de boel de boel te laten.
Heb er m'n agenda eens op nagekeken en geconstateerd dat ik die snode plannen nog wat zal moeten uitstellen want met de nakende feestdagen in zicht kan ik het me gewoon niet veroorloven... aha maar eens de feestdrukte voorbij gaat bibieke hier voor enkele dagen in winterslaap... ik verheug me er al op
Er leefde eens een arme houthakker, die heette Parihuana. Hij had een hele bazige vrouw die Marihuana heette. Ze hadden twee kinderen en die waren Hash en Wietje gedoped. Wietje speelde met haar barbituraatjes en Hash speelde met Stuffie, zijn hondje en zijn kat Morfientje. Marihuana zei; "we moeten iets doen". Parihuana snoof eens diep ,maar wist niets te zeggen. Ze hadden namelijk haast niets meer te eten. Marihuana bedacht een boos plan. Ze zouden met hun vieren een tripje gaan maken in het bos en daar zouden ze Hash en Wietje achterlaten. Maar de slimme Hash had alles gehoord en stak een mesje in zijn broekzak. De volgende dag gingen ze een tripje maken door het bos waar de wind door de bomen blowde, die zo high waren. s 'Middags deden Hash en Wietje een dutje en hun ouders gingen er stilletjes vandoor. Maar Hash had met zijn mes lijntjes getrokken in de sneeuw, dus konden ze gemakkelijk de weg naar 't dorp vinden. Ze durfden echter niet naar huis, dus gingen ze naar Opium en Omium, die vredig op hun canabee naar de LSD-speler zaten te luisteren, waaruit juist de hit klonk; " altijd rookt Kortjakje wiet, midden in de week maar s' zondags niet, s 'Zondags rookt zij heroïne, met een snufje cocaïne, altijd rookt Kortjakje wiet midden in de week maar s 'zondags niet." Toen Opium en Omium de kinderen zagen begroetten ze hen uitbundig; "High" riepen Opium en Omium en "High" riepen Hash en Wietje. Ze kregen een cracker aangeboden. "Hebben jullie honger"? vroeg Opium. "Jaaa" riepen Hash en Wietje, "laten we gaan Chinezen" "Goed "zij Omium, "ik coke wel". De volgende dag werden Hash en Wietje weer naar huis gebracht. Parihuana was blij, maar Marihuana niet. Toen ze weer een tripje gingen maken naar het bos, lette Marihuana extra goed op Hash, zodat hij geen kans zag lijntjes te trekken. Toen ze weer alleen achter bleven, waren ze echt verdwaald. Maar toen zagen ze een vogeltje dat floot; Wiedewiedewiet. Ze volgden het en kwamen bij een huisje dat helemaal van coke was gemaakt. Zoveel coke hadden ze nog nooit bijelkaar gezien, Ze begonnen meteen te snuiven, maar terwijl ze zo heerlijk snoven werden ze bespeed door de boze H-XCT, die in het huis woonde. Ze hoorden een kraakstem :"sniffel snaffel snuifje, wie snuift er aan mijn huisje?" "het is de wind, de wind, de highe wind" riepen Hash en Wietje in koor. Dit herhaalde zich een paar maal, maar toen kreeg H-XTC argwaan en ze kwam naar buiten en zei met een lief stemmetje: "kom mee naar binnen, daar heb ik lekkere space-cake voor jullie". Maar eigenlijk had de boze H-XTC maar al te veel zin in Hash en Wietje. Na een tijdje zaten Hash en Wietje helemaal stoned en uitgeteld bij H-XTC aan tafel. Nu wilde de H-XTC Wietje gaan drogen in haar drooghok en Hash samenpersen in haar persijzer om hem vervolgens in blokjes te snijden. Nu konden ze niet meer ontkomen. "Hennep" riep Hash," Hennep" riep Wietje. Ze waren bang om opgerookt te worden. Wietje moest gaan kijken of de kolen in het drooghok al heet genoeg waren. Ze zei tegen de H-XTC dat ze het niet goed kon zien. De H-TXC ging nu zelf kijken en Wietje duwde de H-XTC in het drooghok en deed de deur dicht. De H-XTC begon te schreeuwen "Hennep !" Al gauw bleef er niet veel over dan een sissend groen hoopje blubber. Wietje haalde Hash en ze waren blij. Ze doorzochten het huisje en namen zoveel drugs mee als ze maar konden houden. Hun zakken puilden uit van de heroïne, morfine, methadon, hash, wiet , coke en vooral XTC. Ze staken het huisje achter zich in brand. " Crack " zei het huisje. Ze gingen met speed naar huis, Het wiedewiedewietvogelje wees hun de weg. Onderweg kwamen ze Rookkapje en Sneeuwwietje nog tegen. Toen ze thuis kwamen was Parihuana heel blij. Marihuana was dood en ze leefden samen nog high en gelukkig.
Na een volle week afzien begin ik weer terug beetje bij beetje uit m'n put te kruipen... heb die hele week veel tijd gehad om na te denken en die gedachten waren niet altijd van de prettigste... een ervan was het besef dat we er toch altijd alleen voorstaan... dat je alleen maar op jezelf kunt vertrouwen welke illusies je ook hebt gekoesterd... ik vertel hier niets nieuws... weet ik... maar soms wordt je er weer maar eens met je neus opgedrukt.
Tijdens die week gebeurde er dus niet veel... gelukkig maar want ik had het gewoon niet aangekund... natuurlijk komen er altijd problemen opduiken anders zou het leven het leven niet zijn... die ga ik nu een voor een aanpakken en proberen de nek om te wringen... doet me denken aan een voorvalletje... ik zat enkele mailtjes te beantwoorden toen ik plots opschrok van een harde bons tegen het terrasvenster... weer een duif die zich te pletter had gevlogen... de ruiten waren nochtans niet gepoetst... en ja hoor... midden in het gazon lag een bosduif op haar rug met de Kiddy (onze buitenkat) die geduldig zat te wachten tot het beest niet meer bewoog... het was geen weer om naar buiten te sprinten... na zowat 5 minuutjes begon onze lieve snorpoes smakelijk de duif te pluimen en op te peuzelen... en zeggen dat het dure blikvoer beneden lag te beschimmelen... sindsdien bekijk ik dat beest toch ietwat met andere ogen.
