Ja het is raar... de vorige weken hoopte ik met heel m'n hart dat la mamma vlug zou heengaan want de kinderen, man en ik konden het gewoon niet meer aanzien hoe iemand die je lief is zo verschrompelt tot er haast niets meer overblijft dan een zielig omhulsel... toen het eindelijk gebeurd was had ik het zo druk met alles te regelen en me opgelucht te voelen dat er geen plaats overschoot om echt te treuren... nu alles voorbij is buiten nog enkele formaliteiten krijg ik plots een gedachte en wil die met mama delen... kom dan tot het besef dat ze onherroepelijk uit m'n leven verdwenen is... wat me telkens weer een schok geeft... raar toch.

Het leven gaat echter verder... de maandag na de begrafenis hadden we clubvergadering en ze hebben me opgezadeld met een boel werk... ben al de hele dag aan het werk maar heb er nu even het bijltje bij neergelegd... blogpauze.

Gisteren naar poppentheater Van Campen geweest met vrienden... dat was al maanden voordien besproken... zoals altijd heb ik genoten van de voorstelling... prachtige decors... toffe tekst... in 't aaaantwaaarps natuurlijk... het speelt zich af in de tijd van de Spaanse bezetting maar men gooide er van tijd tot tijd eens een modern item tussen... dubbel lachwekkend... na de voorstelling zaten we droog en moesten we dringend gedrenkt worden... dat werd een wijncafeetje... type franse bistro... afgebladderde tafels... harde houten stoelen maar zalige wijn... een koppig goedje ook... na enkel twee glazen voelde ik me al high worden... natuurlijk de tijd uit het oog verloren en toen we opstapten bemerkten we tot onze schrik dat het bijna half één was... oei en wij waren met bus en tram gekomen... 't manneke wilde niet dat de anderen ons thuis brachten met hun wagen... wuifde stoer alle hulp af... ik kon hem wel levend villen... wij dus op zoek naar een tram of bus die het nog deed... en dat met wijn-waggel-benen en zere voeten... toen we aan de zoveelste halte bot vingen voelde ik me in een zeer moorddadige stemming komen... maar dan... eindelijk nog een tram gevonden... daarna nog een bus ook die tot bijna onze deur reed... de chauffeur was niet echt enthousiast maar ik heb mijn meest ongelukkige gezicht getrokken en we mochten er nog op... een ander stel vloog er gewoon af omdat ze op zijn venster hadden geklopt... manmanman was ik blij dat ik eindelijk thuis was... we hadden een hele wag afgelegd tevoet en 't manneke thuis maar klagen hoeveel pijn hij wel heeft... raar toch want ik heb hem niets horen zeggen gisteren... durfde niet denk ik.
den apsjaar!!!

23-01-2011 om 20:21 geschreven door Myette

Hierbij wens ik mijn lieve blogmaatjes te bedanken omdat ze geheel onverwachts naar de uitvaart van la mamma kwamen... ja onverwacht... ik zette opzettelijk geen dag, uur en plaats op mijn blog omdat ik niemand zich verplicht wilde voelen de begrafenis bij te wonen... ik heb niet veel van la mamma meegekregen qua karakter en uiterlijk maar dàt dus wel... niemand tot last willen zijn... eerst wilden we de uitvaart alleen in de familie houden maar dat was dan weer zo zielig... een armzalig bundeltje mensen... welgeteld 10 in een grote aula... zoals je een hond zou begraven... dan kozen we om toch maar brieven te sturen maar naar wie... niemand die la mamma nog gekend heeft... haar vrienden en familie waren al heel lang vertrokken naar betere oorden... dan maar naar onze vrienden en kennissen... weer die vraag... wie wèl... wie niet... we hebben een massa kennissen door de beide clubs waar we in zitten maar je bent niet met iedereen intiem... het was een week vol zware beslissingen en twijfels... toen ik mijn blogmaatjes zag opdagen werd het me heel warm om het hart... dat beken ik heel eerlijk... bedankt lieverds... ik hoop dat 't manneke zich behoorlijk gedragen heeft want voor hem was het ook een verrassing... gisteren was ik gewoon kapot 's avonds... je kent dat gevoel wel... na een tijd vol spanningen komt de ontlading en voel je je gewoon leeg... deze ochtend overliep ik de uitvaart nog eens en vond dat het goed verlopen was tot ik het doodsprentje vastnam om de tekst te lezen die ik speciaal voor la mamma had opgesteld en... wat merkte ik... tot mijn ontzetting... dat er een grove fout afgedrukt werd... in plaats van "nog steeds bang te storen" stond er "staren"... mij was het ontgaan maar nu "stoort" het mij ontzettend... morgen zal m'n eerste werk zijn die begrafenisondernemer eens goed zijn vet te geven... nog niet eens een simpele tekst kunnen drukken zonder fouten... je ziet het nu zelf... ik heb niets van mijn moeders lijdzaamheid en volgzaamheid... eigenlijk ook niet van mijn vader meegekregen dus zal het wel komen van de schoonmoeder van la mamma... mijn bobonne... dat was een klein vrouwtje maar owee... ze hield heel haar familie in een ijzeren greep... bij nader inzien... ik moet nog veel leren

Om eerlijk te zijn moet ik bekennen dat er een zware last van m'n schouders genomen is... la mamma was eigenlijk al enkele jaren van ons aan het wegdrijven... zoals Toon Hermans het zo treffend uitdrukte... je sterft niet zo opeens maar elke dag een beetje... zo was het en de laatste maanden ging het niet meer bij beetjes maar bij hele happen... we waren voorbereid... zij heeft nu rust en wij ook.

16-01-2011 om 10:26 geschreven door Myette

13-01-2011 om 07:49 geschreven door Myette

Om 8 u deze ochtend werden we door het rusthuis gebeld dat la mamma overleden is

10-01-2011 om 09:05 geschreven door Myette

Al die mooie nieuwjaarswensen hebben niet veel uitgehaald... voor mij begon het jaar al slecht en het zal er niet beter op worden... gisteren werden we per telefoon gevraagd om naar het rusthuis te komen omdat la mamma heel slecht is en zienderogen achteruit gaat... dus belde ik 't manneke op die bij een vriend zat en zijn we zo vlug mogelijk naar haar gereden... toen ik haar zo zag liggen werd het me echt teveel... ik heb bijna 2 uren aan haar bed gezeten met haar hand in de mijne die ze heel hard kneep... la mamma is nooit een knuffelmama geweest en dan breekt je hart als ze je zo vastpakt en je arm streelt... toen ze in slaap viel zijn we maar naar huis getrokken... ik lag om 9 u al in bed... uitgeput door de emoties... nu zitten we standby met de telefoon en gsm in de buurt omdat ze ons beloofden ons te bellen al was het midden in de nacht als er verandering optreedt... het is elke keer schrikken als de foon gaat... mijn afspraken voor de volgende dagen heb ik afgezegd want ik durf gewoon niet van huis en dat terwijl ik had toegezegd naar de begrafenis van de moeder van m'n vriendin te komen... die overleed op 1 januari... bidden doe ik al lang niet meer maar ik hoop dat het einde vlug mag komen.

Dan kwam zoon vandaag binnenvallen voor een klus hier in huis en vertelde me dat het terug aan is met die vriendin... gggrrrr... ik heb m'n teleurstelling maar ingeslikt omdat hij blijkbaar zo gelukkig is... nog niets verteld aan 't manneke want dan begint die ook weer te zeuren... hij verjaarde vandaag en we waren niet echt in feeststemming.

Wat de volgende dagen gaan brengen weet ik niet maar ik verwacht niet veel goeds.

07-01-2011 om 23:36 geschreven door Myette

Een nieuw jaar... een nieuw begin? Zoals elk jaar beginnen we met hoop en goede voornemens... de mijne... proberen een ietsiepietsie af te vallen... niet veel hoor alleen genoeg om nog te kunnen ademen als ik m'n jeans draag... me af te sluiten van negatieve gedachtenstromen... elke morgen braafjes wat rek- en strekoefeningen plegen om de roest tegen te houden... of dàt allemaal gaat lukken betwijfel ik tenzeerste maar het hoort bij het begin van een nieuw jaar.

Met de Kerst werden we bij dochter verwacht en dat is geweldig meegevallen mede dankzij schoonzoon die in een uitbundige stemming was... dochter had ook haar best gedaan er iets gezelligs van te maken dus daarover niets dan lof... zoon die ook uitgenodigd was samen met zijn hond kondigde aan dat hij een vriendin had gevonden die we met Nieuwjaar bij hem thuis zouden kunnen bezichtigen... haha... ik dolgelukkig natuurlijk dat hij eindelijk eens iemand had gevonden kwam al in "blijde maar ook angstige verwachting" want je weet toch nooit wat je kinderen gaan binnen brengen... gelukkig zorgde zijn hond voor de nodige afleiding... het beest was al enkele keren aan de deur gaan staan wat ik had opgemerkt en aan zoon had gezegd ook maar die vond het nog niet nodig hem buiten te laten... toen ging hij... de hond niet de zoon... midden in de kamer zijn plas doen... en wat een plas... iedereen begon te roepen van STOP!!! maar je weet ook hoe moeilijk het is te stoppen eens de kraan opengedraaid is... dus moesten wij gelaten zitten toekijken tot het dier leeggelopen was... ik overdrijf echt niet als ik zeg dat die plas ruim 1 meter in doorsnee was... HAHA... dochter stond er wat sip bij te kijken maar kwam dan aandraven met emmer en dweil en stopte alles in handen van haar broer die heel opgelaten de boel heeft opgedweild terwijl de hond er met hangende kop bijstond... toch goed gelachen!!!

De volgende dag zoon aan de foon om te zeggen dat de vriendin niet voldeed aan zijn verwachtingen... ze had namelijk beloofd bij hem te komen met kerstdag en was niet komen opdagen... met zijn verjaardag enkele dagen later hetzelfde liedje... zoon kwaad en verdrietig... moeder idem dito want wat je kinderen raakt raakt jou nog erger... met oudjaar belde ze hem op om te zeggen dat ze naar hem kwam want dat ze van hem hield et patati et patata... weer hetzelfde... zoon die tevergeefs zat te wachten... gisteren... nieuwjaarsdag waren we bij hem gevraagd maar hij was echt niet in de stemming... hij wilde het niet afzeggen maar eigenlijk was hij liever alleen gebleven om te treuren... wat ik niet begrijp is dat iemand zo gemeen kan handelen... iemand zeggen dat je van hem houdt en dan zoiets flikken... ik hoop maar dat hij nooit met dat meisje terug aanpapt want dan ga ik het heel moeilijk hebben vriendelijk te blijven.

Gisteren was dus een bewogen dag... in de namiddag bezoek aan la mamma... toen de verplegers ons zagen binnenkomen werden we apart genomen en gezegd dat ze echt naar haar einde toegaat... ze is gewoon OP... en ze weet het want regelmatig zien we haar stilletjes huilen... ik zit gewoon te wachten op een telefoontje van het tehuis... dit en de liefdesperikelen van zoon bezorgen me niet bepaald een goed gevoel... wat 2011 ons gaat brengen weten we niet maar het begint echt niet schitterend.

Zo dadelijk komen onze buren met hun nieuwjaarsbrief dus moet ik gaan zorgen dat er iets op tafel komt... ik wens jullie allen een 
GEZOND EN VOORSPOEDIG 2011
 

02-01-2011 om 13:56 geschreven door Myette

Elk jaar rond Kerst en Nieuw krijg ik een dipje... ik kan het zelf niet verklaren... is het de sombere lucht... het besef dat de tijd voorbij schiet... ik weet het niet maar het is zo... eens de feestdagen voorbij kom ik terug "op als bloem" zoals wij in Antwerpen zeggen... 'k weet begot niet waar die stomme uitdrukking vandaan komt... bedoelde men hier soms mee "als deeg"... enfin... zoals gezegd hiervoor was ik al niet m'n eigen vrolijke zelf de laatste tijd... gisteren la mamma gaan bezoeken en dat beeld geraakt maar niet uit m'n hoofd... ze ligt daar in dat bed zoals een klein gekwetst vogeltje... vel over been... kan haast niet meer spreken... ik heb naast dat bed gezeten en haar hand vastgehouden... naar een balletuitvoering op TV gekeken... maar of er iets tot haar doordringt weet ik niet... toen we naar huis terug moesten keek ze me zo vreemd en lang aan alsof ze dacht dat het de laatste keer was dat ze me zou zien... DAT beeld laat me gewoon niet meer los.

Deze ochtend scheen de zon en voelde ik me al wat opfleuren... geen telefoontje gekregen vanuit het verzorgingstehuis... het was lichtjes aan het dooien... toen we wilden gaan ontbijten stond buurman voor de deur... "heb je al gezien wat er met je boom gebeurd is?" vroeg hij... we hebben namelijk een ceder in onze voortuin staan... zo'n breed uitwaaierend geval... geplant toen we pas gebouwd hadden en sindsdien uitgegroeid tot een prachtige sierden... ik hou van die boom als van mijn katten... die boom is nu reddeloos verloren... gewoon in tweeën gebroken door de zwaarte van de sneeuw... gisteren nog maakten we er een foto van omdat hij er zo mooi bij stond... vandaag lag de helft over de stoep gedrapeerd en waar hij afgescheurd is kan je zien dat de stam hol is... elke boom of plant heeft zijn eigen levensduur en ik denk dat onze boom zijn einde heeft bereikt... al 50 jaren staat hij te pronken... enfin de dag is voor mij finaal om zeep... de andere helft staat nog overeind maar zal ook moeten verwijderd worden... verleden jaar brak er ook al een tak af door overvloedige regenval... de stronk zullen we wel niet kunnen uitgraven want dan gaan de tegels van de voortuin eraan... ik ben nu al aan het bedenken wat we in de plaats kunnen planten... een of andere boomsoort die snel groeit want zo'n kale gevel vind ik maar niks en nog eens 50 jaren kunnen we niet meer wachten.

26-12-2010 om 11:38 geschreven door Myette

LAP... ik heb het weer zitten... de dipperdedip... het overkomt me geregeld en nu zit ik al te lang binnengeplakt en heb teveel tijd m'n "zegeningen" te tellen... gisteren zaten we aan de middagboterham oftewel deftig "lunch" genoemd en er stond een CD op van Zamfir... nu ben ik gek van die man of beter van zijn panfluit.. ucheuche... toen Meditation van Thaïs aan de beurt kwam zegde ik terloops tegen 't manneke : "die muziek wil ik op mijn begrafenis"... maar owee... de sombere bui die al lang op uitbreken stond overviel me plots als een stortbui en ik moest de keuken invluchten om hem niet te laten merken dat ik stond te snotteren... dan krijg ik er nog een preek bovenop wat je op zo'n moment echt niet kan hebben... nu ik het hier geschreven zie staan vind ik het zelf belachelijk maar op dat moment zag ik mezelf in die kist liggen... zo stijf als een plank natuurlijk... met de vrienden die me kwamen uitwuiven in tranen... niet voor mij maar door de muziek van Zamfir... haha... gelukkig vertrok manlief naar de kine en heb ik eens goed uitgehuild... oef... en nu is de bui over... die kist zal nog even moeten wachten.

Modern times... het maakt ons leven comfortabeler dat wel maar tegelijkertijd wordt je opgedreven door al die technische spullen... ik voel me soms als een opgejaagd koijn... zit ik op het toilet... staat man vanuit de gang te roepen... niet dat hij bepaald "modern" is maar hij is er en vraagt aandacht... waarschijnlijk vindt hij zijn sokken niet... dan het TVblad doorbladeren of er een film moet opgenomen worden die de moeite van het opnemen waard is... terwijl ik daarmee bezig ben staat de microgolfoven te piepen lijk gek om aan te kondigen dat zijn inhoud op temperatuur is... het ontbijt achter de rug is het tijd voor de strijk... maar eerst den Buddy over zijn bolleke strelen en aanzetten om te kijken of er mailtjes binnen zijn gekomen... terwijl ik dat doe begint m'n strijkijzer te piepen om aandacht... intussen staat de Poekie te gillen omdat ze vis heeft geroken terwijl die vis nog ingepakt in de frigo ligt... en wil de Kiddy binnen om zijn pootjes op te warmen... het valt nog mee dat mijn kamerplanten niet kunnen spreken of ze zouden zich in het koor mengen... nee die staan geduldig te wachten tot ze hun borrel krijgen... in het ergste geval laten ze treurig hun kopjes hangen tot ik het in de mot krijg en hen bevoorraad...
als ik de oven gebruik slaat die ook alarm als de ingestelde tijd verstreken is... dan heb je de GSM nog en de vaste telefoon... allemaal aandachtvragers...
en dan zijn er mensen die hun timer aanzetten als het tijd is voor hun pillen... ik ben gelukkig nog niet zo ver... bij het ontbijt kap ik alles in één keer naar binnen met een flinke slok koffie... jaja ik weet dat het verkeerd is maar opgeruimd staat netjes he... ziezo... dit was zomaar een bedenking.

23-12-2010 om 10:06 geschreven door Myette

Mooi he al die sneeuw... nu kunnen jullie het ook bewonderen achter je PCkes... ik plan al twee weken om de stad eens in te trekken... zou dringend nog enkele warme truien moeten vinden... misschien morgen?

Vorige blog werd ik op m'n vingers getikt... terecht hoor... ik schatte de sneeuwlaag op 20 cm terwijl het er maar 13 waren... vannacht is er een vers laagje bijgekomen zodat ik nu toch dichter in de buurt van die 20 zit denk ik... voor mij hoeft het echt niet hoor... ik stel maar vast... gisteravond kwam een van m'n bloggers binnenvallen met de mededeling dat hij op zijn terrasje van het landschap zat te genieten... toen ik hem vertelde dat ik zijn vijzen tot bij mij hoorde rammelen zond hij als bewijs een foto door van vermeld terrasje met dik besneeuwde tafel... er volgde een discussie over de dikte van de sneeuwlaag en hij heeft het gaan meten ter mijner ere... het was 13 cm. en ik ben met rode kaken afgedropen... zat er weer dik naast... een goede raad... geloof nooit wat ik jullie probeer wijs te maken... het is maar dat je verwittigd bent.

Vandaag zouden we boodschappen gaan doen... jawadde... ik krijg 't manneke weer niet in beweging... niet met woorden... niet met porren... deze ochtend wilde een nieuwe buur enkele huizen verder uit de garage rijden en raakte vast dwars over de straat... als gevolg daarvan dat de vuilniskar ook geen doorgang meer had... buren zijn toegesneld om hem terug zijn garage in te duwen en dan is hij héél voorzichtig toch terug eruit geschoven en naar zijn werk vertrokken...ik heb het hier wel over de wagen... dit alles gadegeslagen door wederhelft die er denkelijk een trauma van heeft overgehouden want als ik over rijden begin slaat hij groen uit... is wèl gisteren naar de kine vertrokken per fiets... dàt vind ik nu gevaarlijk maar aan 't manneke verspil ik mijn speeksel niet meer... hij luistert tóch niet.

Ik hou me intussen bezig met e-cards en kerstwensen versturen... zoals elk jaar een hele klus weer... denk dan dat ik iedereen heb en komen er kaarten binnen van mensen waarvan ik er geen verwachtte... niettegenstaande de dure portkosten is die traditie niet uit te roeien... ik heb zo'n kaartenboom waarin je de ontvangen kaarten kan vastpinnen... is wel mooi.

21-12-2010 om 14:15 geschreven door Myette

Ja mooi is het wel dat sneeuwdek... ik heb het niet opgemeten maar met mijn blote oog half dichtgeknepen schat ik de laag op ongeveer 20 cm. of ben ik nu met spek aan 't schieten... we hadden op ons terrasje de twee grote cachepots omgekeerd neergezet om te vermijden dat ze vol water zouden lopen en bevriezen... nu hebben we twee miniatuur sneeuwmannekes te pronk staan... een muts staat er niet op die heb ik zelf nodig om m'n oren te beschermen en een neus ook niet omdat ik geen wortelen in huis heb en niet tot aan de winkel geraak... oei ik ben aan het beuzelen... ik zou er wel geraken maar ben simpelweg te lui om voor dat kleine eindje me zo'n half uur te staan aankleden... dus zullen ze het zonder neus moeten doen... is wel zo handig... kunnen ze geen snotneus krijgen ook... onze binnenpoes blijft mooi binnen... die ligt nu momenteel hier achter mij op het bed te ronken... en de buitenkat weet het niet zo goed meer... komt soms zielig zitten kijken voor de terrasdeur... dan laten we hem binnen en kruipt hij achter de divan tegen de verwarming aan... tot hij het benauwd krijgt en terug buiten wil... het probleem is dat we als hij binnen wil we de andere buiten de kamer moeten krijgen want vrouwtje Poekie is niet gediend van halfmanneke Kiddy... we zijn dus de laatste weken druk bezig deuren open en dicht te doen... katten binnen en buiten te laten... ach een mens moet zich toch met iets bezighouden nietwaar... ik weet niet wat er met onze tuinvogeltjes gebeurd is... zitten die soms allemaal in Zoersel en Wommelgem... want hier is het verdacht stil niettegenstaande we ijverig voer aandragen... bij gebrek aan graan in huis eet ik nog maar twee bokes in plaats van m'n gewone drie... die derde gaat dan op de voederplank... is dat niet lief van mij... als ik nu nóg niet in de hemel kom!!!

Verder is er niet veel te vertellen en het was al zo weinig... ja ik zou dringend nog eens bus of tram moeten gebruiken... beleef ik misschien nog eens iets... alleen zaterdag zijn we een van onze vrienden gaan uitwuiven met een brunch in De Basiliek... die vertrok namelijk voor een 3-weken bergtocht naar de Andes om de berg Aconcagua te beklimmen... samen met onze minister Kris Peeters en Fred Deburhgraeve en nog 17 andere astmalijders... met als doel
astmalijders te motiveren aan sport te doen en een actief en normaal leven te leiden... toen we de berichten op de radio hoorden over de Zaventem problemen hadden we onze bedenkingen... gisteren belde ik naar zijn vrouw en ze zijn nog net kunnen vertrekken... zij nam een weekje vakantie op de Kanarische Eilanden zondagmorgen en ze is ook kunnen vertrekken maar wel met vertraging... maak het maar mee... je denkt even een weekje vakantie mee te pikken en in plaats daarvan krijg je... als je geluk hebt... een dekentje en slaapzak om in Zaventem te overwinteren... heb ik effe geluk dat mijn wederhelft niet te bewegen is op reis te gaan.

20-12-2010 om 11:23 geschreven door Myette

De feestdagen... ik zal hiermee wel enkele bloggers tegen de haren instrijken maar... IK HAAT ZE... niet de bloggers... wel de feestdagen... kerstboom opzetten... de jaarlijkse ellende... alles uit de voorraadkast in de kelder naar bovcn sleuren... dan spreken we nog niet van zo'n boom gaan kiezen en naar huis krijgen... als dat ding dan eindelijk opgetuigd is komt de allergrootste ellende... de lichtjes... eerst checken... ja perfect... alles brandt... na veel gefrummel en lekgeprikte armen door die venijnige naalden hangen ze dan... je bent intussen al bijna aan het eind van je latijn en één knoop zenuwen... je steekt de stekker in en... ofwel gebeurt er niks ofwel merk je duistere plekken in je boom... miljaaaaarde... je kan opnieuw beginnen... die lichtjes waren de enige taak die op 't mannekes rug geschoven werd en elk jaar kwam er geheid ruzie van... die man loopt nu niet bepaald over van geduld... als dan eindelijk de boom staat te pronken beleef je welgeteld 2 dagen van trots en knusheid... tot de eerste naalden zich in je tapijt boren... een voorbode van wat je te wachten staat als het ding wordt afgebroken na de feestdagen... jullie zullen dan wel niet verwonderd zijn toen ik het jaar dat we de kat van de buren erfden... het beestje was toen pril en wild en een verwoed boomspringster... het wijzer vond dat jaar maar eens over te slaan waarmee echtgenoot het voor een keer eens met me eens was... en ja we misten het wel in het begin maar wat een rust ook... het volgend jaar was poes nog even wild en pril dus... geen boom... nu is poes een bezadigde madam geworden maar over een boom wordt niet meer gesproken...
ik zeg altijd maar... moesten we kleinkinderen hebben we zouden ons er weer aan wagen maar aangezien die er niet zijn... NO WAY.

Wat me niet belet allen die nu knus en gezellig onder de boom zitten een
 HEEL VREDIG EN SFEERVOL KERSTFEEST
te wensen.

Nog even het laatste nieuws... de uitslag van de botscan wees uit dat de pijnen vanuit de rug komen... geen nieuwe heup voor 't manneke dus maar wel naar de pijnkliniek in februari voor een facet infiltratie... die worden tegenwoordig aan de lopende band uitgevoerd heb ik al gemerkt... en nu maar hopen dat het werkt want 't manneke is er niet vrolijker op geworden... alleen de katten komen nog in zijn buurt... haha!!!

14-12-2010 om 10:49 geschreven door Myette

Voor vandaag had ik een shoppingdag gepland... toen ik deze nacht door hoge nood gedwongen naar de badkamer trok regende het pijpenstelen... op slag was m'n goesting over en ben ik me terug onder de donsdeken gaan verschuilen... het was daar zo zalig dat ik het opstaan bleef uitstellen met als gevolg dat het alweer tijd was voor de middagboterham voor ik de tijd had "pap" te zeggen... ik nam me dan maar voor er een klussendag van te maken... je kent dat wel... beetje van dit... beetje van dat... m'n poetshulp is voor 3 maanden naar haar thuisland om voor haar zieke moeder te zorgen dus moet ik terug met stofdoek en veger aan de slag... gelukkig dat ik dit jaar vrijgesteld ban van de feestvieringen... de kinderen gaan zich erover ontfermen... halelujah!!!

Ons stokoud tufferke moest naar de garage... het beestje doet zijn best maar kan niet verhinderen dat er al eens hier en daar onderdeeltjes in panne vallen en die onderdeeltjes... hoe klein ook... kosten tegenwoordig stukken van mensen... dus is het beter dat ik thuis blijf dan kan ik niet in de verleiding komen m'n garderobe aan te vullen... met het vooruitzicht op sanitaire en medische kosten zal ik de portemonnee maar dicht houden.

Worden jullie nu ook zo moe van die eindeloze debatten en dat gezever over regeringsakkoorden... en nu weer die asielzoekers... in drommen komen ze naar ons landje waar de honing overvloedig stroomt... de buurlanden beginnen strenger op te treden maar hier... no way... kom maar binnen lieve mensen... wij leerden op school al dat de oude belgen een gastvrij volk waren... ik ga het nog geloven ook... maandag moest ik naar de bank en de lieve jongen daar die onze belangen verzorgt is echt een vraagbaak voor mij... ik volg de politiek niet op de voet... zo saai... zo onbegrijpelijk... maar wat ik zoal opvang in de wandelgangen intrigeert me wel... ik laat dan terloops een opmerking ontsnappen en meteen krijg ik een hele studie over het onderwerp politiek en dit in begrijpelijke mensentaal... met als gevolg dat ik er 3 uren heb gezeten terwijl het feitelijke doel in 10 minuten beklonken was... hier zit nu een degelijk in- en voorgelichte vrouw... niet dat ik meteen met alles akkoord ga... integendeel.

Dinsdag met de club het Koninklijk Paleis op de Meir gaan bezichtigen... ben wel blij dat ik het ook eens van binnen heb kunnen bekijken maar om eerlijk te zijn... ik heb er al mooiere gezien... als afsluiter kregen we elk 2 pralines uit de chocolaterie die je daar aan het werk kan zien... ik was zoals steeds veel te vroeg ter plaatse maar kwam gelukkig onze voorzitter tegen die zijn vrouw in de stad was komen afzetten... en zijn we samen gezellig een koffie gaan drinken in De Bistro op de Wapper... lekkere koffie... tof gesprek ook... een minpunt daar is dat men de toiletten boven heeft neergepoot... liefst 3 trappen te doen... niet aan te raden als je in hoge nood verkeert want kans op een natte broek.

09-12-2010 om 18:18 geschreven door Myette

Koud??? Wie heeft het koud... ikke ni zenne... ik zit hier met warme sokken aan... m'n damarke... daarover een pull en daar weer over een vest... ik zou bijna vergeten te melden dat ik ook nog een pantalon aanheb... ja wat dachten jullie... tot vrijdagochtend hoopte ik nog naar de blogmeeting te kunnen schuifelen maar toen ik opstond en de auto's voorzichtig door onze straat zag glijden zonk de moed me in de sloefkes... en niet alleen bij mij... spijtig wel maar niks aan te doen... zal voor volgende maand zijn... misschien.

Vandaag de loodgieter laten komen... hier in huis valt het ene na het andere in puin met 't manneke op kop... nu de spoelbakken van de W.C.'s weer en het douchescherm... de kranen lekken en met de waterprijs is dat geen sinecure... dus repareren maar... hij kwam maar even kijken wat er zoal moest gedaan worden... krabde eens bedenkelijk in zijn haar en ik zag aan zijn ogen dat hij de factuur al aan 't opmaken was... en dàt voor de feestdagen... amaaaaaaai!

Onze kat kan haar draai niet vinden... ze wilde perse buiten maar dat beest beseft niet dat die witte laag daarbuiten koud is... ik probeerde haar dat aan haar poezenverstandje duidelijk te maken maar dat koppig beest wilde niet luisteren... toen zette ik haar aan de deur en ze schrok zich een kattenbult... wilde direct terug binnen maar nee hoor... hardvochtig zoals ik ben heb ik haar
 wat laten afkoelen buiten... zal haar leren!

De volgende week moet ik bijna elke dag de deur uit... ik zou bijna een kaars gaan branden om het weer te laten veranderen... ik zeg wel... bijna... want ik geloof niet in kaarsen branden... waar ik woon wordt niet aan stoepkeren gedaan... alleen de oudere mensen doen dit... naast ons woont een sportieve bink die ik bijna alle dagen zie voorbijrennen in zijn sportbroekje... doet aan marathonlopen ook... maar zijn stoep sneeuwvrij maken hoho... dàt gaat boven zijn krachten... die jeugd van tegenwoordig he madam!

Voilà ik heb weer eens mijn blogplicht vervuld... ik wens jullie allen een warme nacht onder de donsdeken en tot de volgende.

04-12-2010 om 23:20 geschreven door Myette

Ben zonet eventjes langs de blogs gewandeld om te kijken wat ik weeral gemist heb deze laatste week... zoals ik al zei waren het heel drukke dagen voor mij en 't manneke... ik hoop dat het deze week wat rustiger wordt zodat ik de voorraad in mijn diverse kasten kan aanvullen want toen ik de frigo opentrok deze morgen kreeg ik een akelige leegte te zien... grote lege gaten daar waar er beleg en fruit en nog wat diversen hadden moeten liggen... ik had zo gehoopt eens niet de deur uit te moeten maar helaas...

Toen ik langs Natokens' deur wandelde las ik over haar handtasproblemen... tja wat moet ik zeggen... dat het bij mij idem dito is... mijn "sacochkes" worden alsmaar groter en gevulder... ik heb er verscheidene liggen waar niks aan mankeert alleen dat ze niet meer voldoen aan mijn gulzige eisen... zo sleur ik al jaren steeds een eerstehulptasje mee met allerlei spullen die in geval van nood zouden kunnen nodig zijn... het enige wat ik er ooit eens uit nodig had was een pleister... uitgooien... stel dàt... je zal het maar zien he... dan is er dat make-up tasje met spullen om mijn aanschijn te restaureren als wind en regen er huis mee hebben gehouden... de keren dat dit zo is ben ik gewoon te lui om helemaal opnieuw te beginnen en gebruik alleen de kam... soms... dan mijn digitaal fotodingeske dat ik weer vergeet te gebruiken... de GSM... nee die mag er niet uit... een leesbrilletje... enkele zakdoeken die ik broodnodig heb wegens mijn allergische neusproblemen... portemonnee... onmisbaar... portefeuille met een legerschare van kaarten... ook nodig... paraplu... ondenkbaar zonder... ik weet niet hoe vaak ik die tas al heb uitgeschud en het resultaat is dat alles er steeds weer ingaat en mijn linkerschouder lager hangt dan de rechter...

Gisteren ben ik dus weer een jaartje ouder geworden... ouder maar niet wijzer... het werd een hele kalme dag... niks gevierd hier... gewoon geen goesting... degenen die me een verjaardag wensten worden van harte bedankt... dochter belde... zoon belde en kwam langs met zijn hond om me mijn geschenk te brengen... een superdeluxe koptelefoon waarmee ik superdelux muziek kan beluisteren en films bekijken op den Buddy... zal die even blij zijn... ik heb het ding even geprobeerd en had al oorsuizingen... de klank komt van 7 kanten op je af plus dan nog een zware bas erbij... je kan het natuurlijk ook stiller zetten maar dan hoor je de stemmen weer niet zo goed... zodoende...

Bij ons bezoek aan la mamma lag ze weer in bed... ik denk niet dat ze er nog uitkomt... ze ligt daar met kussens rondom en onder haar want die papierdunne huid kan niks meer verdragen... toen ik haar zegde dat het mijn verjaardag was zegde ze toch nog gevat dat ze met me wilde ruilen want in haar ogen ben ik nog een piepkuiken... jawadde... gistermorgen nam ik een nieuw boek vast van de bib en wat was de eerste regel... "op de spoedafdeling van de kliniek lag een oud vrouwtje van begin zeventig" nog eens JAWADDE en LAP erbij... ik zou het eens moeten durven vergeten... heb dat boek meteen weggelegd en ben gaan uithuilen bij den Buddy...

29-11-2010 om 11:12 geschreven door Myette

Mensenlief is me dit al het weekje geweest... ook vorige week... vandaag hadden we onze 5de begrafenis en de meest emotionele... de man van mijn lievelings-
nicht... hij lag ook in mijn bovenste schuif... weer een familielid verdwenen... begrafenissen werken geweldig op mijn systeem... ik stap de kerk binnen en hop het water stijgt... door de jaren heen en door ondervinding wijs geworden heb ik een truc ontwikkeld om er niet als een natte dweil bij te lopen... ik denk verwoed aan allerlei dingen die helemaal niets met de overledene te maken hebben... zo heb ik eens de hele dienst door verwoed spaanse werkwoorden zitten opdreunen... helaas ben ik die allemaal vergeten en heb ik vandaag iets anders moeten bedenken... ik vertel niet wàt maar ben wel blij dat meneer pastoor geen gedachten kon lezen... dan naar het kerkhof om de as uit te strooien... na nog eens een tranentrekker door de priester te hebben aanhoord begon een man met die speciale emmer te strooien... en strooien... en strooien... het bleef maar komen... nu was Jef niet bepaald een reus van een kerel en plots kwam er die idiote gedachte in mij op... zou dat nu allemaal alleen van Jef zijn of is dat de hele weekvoorraad... heb nog maar eens wat harder op m'n bieterkes gebeten want wat een genante gedachte toch.
Nadien de koffietafel waar er naar vlaamse gewoonte duchtig wordt bijgepraat met verre familieleden die je anders nooit ziet.

Morgen hebben we ons jaarlijks dinertje van de club... dat zal toffer worden.

Dan vrijdag met 't manneke naar de kliniek voor zijn botscan... terwijl ze hem doorlichten ben ik van plan eens bij ons Bo binnen te springen... tenminste als ze er dan nog is.

24-11-2010 om 17:24 geschreven door Myette

Zoals ik al eerder vermeldde moesten we deze voormiddag naar de specialist voor 't manneke... en wachten maar... je zit daar en kijkt naar het allegaartje van mensen die voorbij komen... dikke... dunne... ingezwachtelde benen... krukken... een dikke dame die blijkbaar bij het opstaan lukraak zomaar wat kleren had bijeengegrabbeld... dan een matrone die zo te zien op safari was geweest... boots... een zwierende luipaardrok met daarboven een luipaardbloes en daarboven nog een luipaardjas... oogverblindend... ze stapte trots en zwierig door de zaal alsof ze de wereld ging veroveren... voor mij zat een welgeboezemde dame waarvan de boobs bij elke ademhaling naar boven bolden... geloof me of niet maar ik zat er geboeid naar te kijken en kwam bijna in een soort trance terecht... tot we uiteindelijk werden binnengeroepen...
gewoonlijk neem ik dadelijk een tijdschrift om me in te verdiepen maar vandaag was ik not in the mood... had namelijk vlak voor we vertrokken telefoontje gehad van m'n nichtje die me vertelde dat haar man was overleden... lap... dat was dan de 5de op 2 weken tijd... het houdt maar niet op... dus woensdag weer een uitvaart... de dokter begon weer aan 't mannekens benen te sleuren.. liet hem van het ene been op het andere huppen... dit allemaal onder de bewonderende blikken van enkele stagiaires... en kwam tot de conclusie dat hij nood had aan een spiksplinternieuwe heup... sloeg zijn overvolle agenda open en prikte een datum... 12 januari... over goeie voornemens gesproken voor het nieuwe jaar... na de middagbokes moest ik naar de apotheek voor de nodige medicatie en de ziekenkas... dit alles met de benenwagen... ben bekaf en dit is nog maar het begin... er zal nog veel loopwerk moeten gedaan worden de volgende maanden... aangezien wij beletage wonen is het trappenwerk voor mij... zal zo dadelijk de katten gaan onderstoppen voor de nacht... dit was het dan voor vandaag... OOO nog even gebeld met ons Bo... die was vandaag wat beter... morgen is af te wachten... ik ga nu wat rusten... tot later!!!

19-11-2010 om 21:37 geschreven door Myette

November altijd een trieste maand gevonden en niet alleen omdat ik in die donkere maand geboren ben en dus elk jaar een jaartje ouder word... maar dit jaar scheert die duivelse maand toch hoge toppen... te hoog naar mijn goesting... gisteren moesten we naar de begrafenis van een golfvriend maar zijn er niet geraakt... 't manneke moest namelijk naar de radioloog om photo's van rug en heupen te laten nemen... hij sukkelde al enkele weken met pijn in been en heup maar tijdens het weekend verergerde het en nu pikkelt hij al kreten slakend hier rond... die avond hadden we al tickets voor toneel en meneer ging dwarsliggen en wilde niet mee... na wat donder en bliksem ten huize van zou hij er nog eens over nadenken... is tóch meegegaan en heeft van het toneelstuk EN de bezorgdheid van de vrienden genoten... we zagen CHARLOTTE met Alice Toen... een 86-jarige actrice die terwijl ze zit te wachten op haar taxi naar een "home" haar leven vertelt... subliem... super... cool... en nog van dat fraais.

Die begrafenis was al de tweede deze maand... diezelfde dag hoorden we dat onze vroegere voorzitter overleden was na een jarenlange nierziekte... dat brengt extra romslomp mee want die voorzitter en ik hebben 15 jaar geleden de club uit de grond gestampt... de huidige voorzitter vroeg me of ze morgen bij mij konden komen met nog enkele leden om iets op te stellen over zijn leven en voornamelijk de club aangezien ik erbij was vanaf de eerste dag... maandag begrafenis...  net toen ik wat aan het bekomen was stak er weer een doodsbrief in de bus... de vrouw van het bejaarde stel dat 40 jaar onze overburen waren en 2 maanden geleden naar een service flat verhuisden... deze begrafenis is voor nu zaterdag... de dag van de bekeruitreiking voor de petanque... ik heb zojuist de brievenbesteller door onze straat zien stappen en geloof me of niet... ik begin bang te worden voor mijn brievenbus.

Wat 't manneke aangaat... die moet de uitslag van het onderzoek nog krijgen... wat gaat dàt worden... bang afwachten he... ik las net dat het bij Lea nog meevalt als je het zo mag noemen... nu Bo nog wat aansterken en we kunnen even herademen... oef!!!

17-11-2010 om 10:34 geschreven door Myette

Toen ik deze ochtend m'n slaapoogskes opentrok en naar de hemel tuurde deed ik ze vlug terug dicht... geen weer om een hond door te jagen... de kat ook niet want die gaat wel voor de terrasdeur weemoedig naar buiten zitten kijken maar als ik de deur voor haar open steekt ze eerst voorzichtig haar neusje buiten... en begint dan met haar staart te zwaaien... is een teken van twijfel las ik in het kattenboek... zou ik of zou ik niet... nee dus... met een laatste staartzwaai en een teleurgestelde piep trekt ze zich in de warme huiskamer terug... een wijs besluit maar ons levert het wel een gevulde kattenbak op... aangezien ik voorlopig geen visite hoef te voeren blijf ik ook maar binnen en plunder de vriezer... zo wordt die ook eens opgeruimd... en ik hoef gelukkig niet de tuin in om m'n behoeften te doen.

Na het dagelijkse toiletmaken en de boel hier wat opruimen is mijn eerste werk de mailbox(en) openen en de blogs lezen... ik zegde het voordien al... wat een ellende overal... en die bijkomende infecties... is toch niet meer normaal in deze overhygiënische wereld... ze zouden de boel eens grondig moeten uitmesten daar in die klinieken... toen wijlen mijn vader in het hospitaal terecht kwam kreeg hij ook een sonde en kreeg krek hierop een nierinfectie... ontsmetten ze die dingen dan niet... een golfvriend wordt overmorgen begraven... ging de kliniek in met bronchitis en kreeg er gratis een longontsteking bovenop... onze huisarts zegde het ooit zèlf... "je kan maar beter zo lang mogelijk uit de kliniek wegblijven"... maar ja als het moet ga je best binnen met vingers en tenen in dubbele knoop.

Nu ik toch m'n gal aan het spuwen ben doe ik gelijk nog even verder... de aanhoudende regen en de "wateroverlast"... wat de oorzaak is weten we al jaren... grachten dempen... beton storten... bouwgronden verkopen die niet geschikt zijn om huizen op te zetten... dan regent het eens 3 dagen wat in ons kikkerlandje regelmatig voorkomt en LAP iedereen tot zijn kniën in het water... wanneer gaat "men" eindelijk eens de oorzaak aanpakken?
Voor de getroffenen is het pure ellende... maak het maar mee... je huis uit moeten voor het water je tot de lippen komt... MISERIE!!!

En als besluit op deze klaagzang... als ik een reactie wil plaatsen op een van de blogs moet ik elke keer weer de hele rimram intikken zoals naam... emailadres... blogadres... heel tijdrovend en waarom... voordien ging dat automatisch... het houdt je wèl tegen even een reactie te plaatsen... is dat bij iedereen zo of alleen bij mij?

14-11-2010 om 11:02 geschreven door Myette

Wat een ellende de laatste tijd... rondom mij vallen ze als herfstbladeren... mijn blogmaatjes op de sukkel... als je dan denkt dat het de goede kant opgaat storten ze weer in... miserie ten allen kante... en niet alleen bij de blogs... in mijn "andere" wereld is het ook geen kermis... enkele vrienden ziek... enkele begrafenissen... sombre novembre!!!

Toen ik gisteren het nieuws hoorde van Mus over ons Bo was m'n eerste idee te bellen naar haar Ziveren maar toen dacht ik dat die wel in de kliniek zou zitten en nam me voor het deze voormiddag te doen... maar eerst wilde ik de blogjes af en zag het berichtje bij Natoken... die arme man heeft het niet onder de markt en vroeg haar iedereen te verwittigen zodag hij niet steeds heel de rimram aan de telefoon hoeft te herhalen... ik kan daar begrip voor opbrengen... dus ik bel hem niet maar wil dat hij weet dat mijn gedachten bij hem en Boke zijn... toi toi toi!!!

13-11-2010 om 09:51 geschreven door Myette

De afgelopen week doorgekomen zoals naar gewoonte met wat kluswerk in m'n huis... de golf was gesloten omdat men nieuwe tapijten moest leggen... die zijn we dan zondag gaan uittesten alhoewel de vele eksters en kraaien de boel al hadden verkend en ingewijd... wat die beesten eten weet ik niet maar wat er uitkomt is een geweldig vieze boel... donderdag zijn we met de club naar Vilvoorde getrokken om "Living Tomorrow" te bezoeken... misschien beter gekend als "Het Huis van de Toekomst" zoals het vroeger heette... dit is al de derde versie... de eerste heb ik al eens bezocht en toen was de grote innoviteit de inductieoven en de electrische bediening van gordijnen en rolluiken... allemaal achterhaald... nu weer een droomkeuken bezocht waar letterlijk alles computergestuurd wordt... de tendens is de hele familie weer in de keuken bijeen te krijgen met elk een eigen hoekje... dan was er ook een seniorenflat waar alles aangepast was aan de oudere mens met allerlei geheugensteuntjes voor medicatiegebruik en een rechtstreekse verbinding met de huisarts... wat ik bijzonder goed vond was een electrische tandenborstel die... als je hem beetpakt... je bloeddruk en nog allerlei lichaamswetenswaardigheden op de badkamerspiegel projecteert... geen nood als je tanden wijlen zijn... je hoeft dat ding niet te gebruiken... in je hand houden is al genoeg... wat ik ook bijzonder nuttig vind is het grote scherm in de keuken waar je je boodschappen op aantikt... rechtstreeks aangesloten op de GSM... je stuurt je huisband naar de winkel voor 1 brood terwijl jij intussen in je keuken een hele waslijst blijft intikken zodat manlief lekker lang bezig en buiten blijft... haha... om bij weg te dromen!

Zondag na de golf zoals gewoonlijk la mamma bezocht... we vonden een lege kamer met het bed haaks tegen de muur gezet... gingen haar zoeken en vonden haar ingepakt als een mummie in een aangepaste rolstoel met voetenbank en tafeltablet... toen ik uitleg vroeg aan de verpleging werd me verteld dat ze voortaan in die stoel moest blijven zitten omdat haar relax te pijnlijk werd... ze mag nu tot 11u in bed blijven en krijgt daar haar ontbijt... dan die gecapitoneerde stoel in tot ze in bed geheveld wordt door middel van een soort hangmat... de reden is dat haar huid zo dun is geworden dat men haar bijna niet meer durft vastnemen om wonden te vermijden... WC bezoek kan ook niet meer om dezelfde reden... te pijnlijk voor haar... toen we met haar naar het cafetaria trokken voor haar gebruikelijke martini/tonic vroeg ze zelfs niet meer hoe wij het maakten... ze zat maar wat wezenloos voor zich uit te staren... ik heb zoon en schoonzoon gebeld om haar relax te komen ophalen omdat het ding in de weg stond en de verplegers hebben de meubels een andere plaats gegeven om gemakkelijker te kunnen werken... nu is het een echte ziekenkamer geworden... zo triest... ik kan dat beeld maar niet uit m'n hoofd zetten... dit is geen leven meer... ik zou het niet mogen zeggen maar in m'n hart hoop ik dat het einde heel vlug komt... zoals ze gisteren was verwacht ik dat ze het niet lang meer gaat maken... wat me ook dwarszit is dat ik gewoon niet weet of zij het beseft... als ik haar vraag hoe ze zich voelt zegt ze steevast : "goed" maar of het waar is?

08-11-2010 om 13:45 geschreven door Myette