Naam : Myette, woon in Antwerpen, heb 1 man, 1 dochter, 1 zoon, 1 schoonzoon, geen kleinkinderen, 1 schildpad, ben Boogschutter, verjaar in november, ik hou van lezen, crypto- grammen, schrijven, com- puteren, bloggen, minigolf, nieuwe contacten maken, pret maken met vrienden.
100% 150% 200% LOEP
REAGEER EENS OP MIJN SCHRIJFSELS ZODAT IK WEET DAT IK NIET TEGEN DE MUREN PRAAT
Wat worden we verwend zeg... al enkele dagen die prachtige zon... een fris briesje erbij zodat we niet te erg lopen puffen... man man wat wil je nog meer... ikke al zeker niet... na de middag heb ik er de blok op gelegd en me gelukzalig neergevlijd in de tuin... met de ogen dicht liggen genieten van de talrijke vogeltjes die van hun peretten aan 't geven waren... mijn gedachten dreven weg naar ... ja naar waar... dromen mag he en mijn dromen zijn prive... ga ik niet aan jullie neus hangen... enfin genieten deed ik... met volle teugen... zo intens dat ik erbij in slaap gevallen ben... kan de beste overkomen.
Dromen... ik beklaag degenen die niet meer kunnen dromen... wat moeten zij een saai leven hebben... in je dromen mag je de wildste dingen beleven... allerlei avonturen beleven... en niemand die je op de vingers komt tikken... je bent jong... geen krakende gewrichten of rugpijnen... al je tanden nog in je mond... een rimpelloos velletje... een taille om U tegen te zeggen... om over de rest maar te zwijgen... maar owee als je wakker wordt en met de genadeloze werkelijkheid wordt geconfronteerd... is altijd weer even schrikken.
Net nu ik op dreef begon te komen komt 't manneke me roepen om samen naar een film te kijken... het zal voor een andere keer zijn... de echtelijke plichten roepen me luidkeels.
Welgevuld... ja dat mag je wel zeggen... de vorige dagen waren weer heel welgevuld... mijn lijn ook of noem je dat "opgevuld"... na het trekken van die kies was eten een beetje moeilijk... zo met een scheve kop proberen kleine muizenhapjes naar de goeie kant over te hevelen is een tijdrovende bezigheid en zo eet je vanzelf minder... dus was het HET moment om eens serieus aan die overtollige kilokes te beginnen... in plaats van snoep een glas water... bbrr... voor het eten een glas water... bbrr... na het eten nog een... bbrr... maar ja het werkt... al 2 kilo eraf en ooooo... wat voel ik me slank... nu... ik weet dat ik dat niet ben maar zo voelt het... weer wat vrijer kunnen ademen in die strakke jeans is een weldaad... al dat water waard.
Vrijdag tijdens onze blogvergadering heb ik heel opvallend de hapjes voor Lou's neus geschoven en die heeft ze bijna allemaal opgeslokt... hehe... nu zit hij met een hemelsgroot schuldcomplex maar dat maakt mij niet uit... hij heeft mij gered van zondigen... bedankt Louke... zaterdag eerst gaan petanquen... dan op bezoek bij vrienden en maar 2 glazen wijn gedronken met 2 olijven en 2 zoutjes... ja op één been kun je niet staan zegden ze altijd in mijn familie... zondag naar de golf en alleen koffie gedronken... bij la mamma eens schuin naar de porto geloerd maar er niet aangekomen... 's avonds ook aan versterving gedaan... god zal 't me lonen... deze namiddag naar de koekestad... en nu zit ik hier te bloggen met de fles water naast me... als dit blogje af is zal ik me er eens aan tebuiten gaan... ik verheug me er al op
Hebben jullie een beetje kunnen genieten van het prachtige weer vandaag... een mens komt ervan op "als bloem"... en er komt nog meer hebben ze ons beloofd... ben benieuwd.
Met deze diepzinnige bedenking neem ik afscheid voor deze avond... voel me wat murw... teveel zon zeker!!!
JUBEL JUBEL Ik weeg 1 gram minder... hoe ik dat gelapt heb zal in hier eens efkes rap uit de doeken doen zie want ik voel aan m'n water dat jullie mijn geheim recept willen weten... gisteren moet ik op controle bij de tandarts... aangezien ik nog altijd met die verrekte hoest zit en een hoestbui krijgen terwijl je daar met heel die ijzerwinkel in je mond ligt leek me niet bepaald aantrekkelijk... dus bovenop m'n kanjer van een antibioticapil nam ik nog 2 hoestremmende pillen... allemaal licht verdovend... aangekomen nam ze eerst fotokes... vond een gaatje in de achterste kies... gaf me een prik want zonder mag ze niet in m'n buurt komen... je moet dan even wachten tot die prik werkt... dat ging heel vlug bij mij... was haast in slaap gevallen toen ze aan de restauratiewerken ging beginnen... de boor erin en... ramp... die tand brokkelde en brokkelde tot er niets van overschoot... aangezien hij er toch maar wat werkloos bijstond en ik er ook geen stempelgeld van krijg... stemde ik toe hem te laten trekken... nog een prik... de stoel nog wat platter... ik met mijn voeten in de lucht en de tenen gekromd... je kent dat... maar het viel geweldig mee... die tand was precies blij dat hij mocht gaan... in een wip eruit... daar nog wat gelegen tot ze zag dat ik niet ging doodbloeden en ik mocht naar huis... te voet... dat was nog het ergste van de hele operatie... ik was intussen zo dizzy als een zat kieken van al die drugs... ben al tollend naar huis gewankeld... daar gaat m'n reputatie bij de buren... al zo vroeg in de middag aan de fles... en heb de hele middag geslapen... vannacht natuurlijk wakker gelegen... maar allee binnen 2 weken moet ik terug voor "reiniging"... ik ga vermindering vragen... ha ja he toch een tand minder af te krabben en te scrobben... en morgen zien jullie me binnenschrijden met 1 tand en 1 gram minder aan m'n lijf... tot kijk... doei!!!
Sinds mijn laatste rapport is er weer heel wat water naar de zee gestroomd... de uren en dagen vliegen zo snel dat ik met moeite kan volgen... toen ik Boke haar reactie las kwam ik met een schok tot bezinning... ik begon gisteravond aan m'n logboek maar toen kwam de ene na de andere chatter efkes goeiedag zeggen en bleef ik weer plakken... van chatten gesproken... kennen jullie Hamlet nog... aan die man alleen al heb ik m'n handen vol... die heeft me uitgeroepen als zijn reddingsboei om niet in een poel van ellende te verzinken.. vertelt me wat er zoal op het programma van Israël stond en dat wordt al langer hoe meer een nachtmerrie... elke dag doden en gewonden... buren en vrienden die vallen als vliegen... 's avonds... als ze tenminste stroom hebben... komt hij dan zijn hart luchten... we praten dan ook over gewone normale zaken en dat leidt hem weer wat af van zijn eigen ellendige toestand... ik voel me soms zo machteloos en ga dan naar bed met een loodzwaar gevoel... maar als ik die man kan helpen even zijn miserie te vergeten heb ik het er voor over.
Van slapen gesproken... die nieuwe matrassen vallen best mee hoor... bij het opstaan 's morgens lijk ik meer op een 70-jarige dan op een 100-jarige zoals vroeger... misschien hadden we toch die duurdere moeten nemen... zou ik uit m'n bed wippen als een 50-jarige... wie weet...
Ben juist terug van de golf... heb gespeeld als een koebeest... slecht dus... maar voor mij is het gezelschap voornamer en het feit dat je buiten bent en in beweging... het weer is schitterend om te spelen... niet te warm... niet te koud... à point!
De hele week weer druk bezig geweest... elke keer ik me geroepen voel pak ik een andere hoek van het huis aan om eens uit te mesten... heb juist op TV gehoord dat elk huis gemiddeld 100 spinnen huisvest... tot hiertoe heb ik er al 3 op heterdaad kunnen betrappen... nog 97 te gaan... wat men ook vertelde is dat er sommige spinnen als bedreigde diersoort vermeld staan... die mag je niet doden op straffe van boete... wat moet je echter als je zo'n beest vanonder je bed ziet kruipen... eerst vragen of het tot een beschermd ras hoort... geen tijd voor want die beesten zijn ontzettend vlug... niet moeilijk met al die poten... vangen gaat niet want ik ben niet zo rap... laten zitten ook niet want dan spinnen ze je hele huis vol... wat kan het leven soms moeilijk zijn... wat dan... een nekslag geven en met een ontzaglijk schuldgevoel rondlopen de rest van je leven... ik hoop maar dat die andere 97 zo slim zullen zijn niet voor m'n voeten te lopen... tussen ( )jes... wisten jullie dat hooiwagens géén spinnen zijn... nee... ik ook niet... die mag je dus naar hartelust uitmoorden hoor... veel plezier ermee.
Ben maandag naar de dokter geweest... controle en pillenvoorraad aanvullen... maar ik zit ook al wèèèèèken met een aanhoudende hoest... na in m'n oren en ogen te hebben gestaard verklaarde hij me nog niet ziek genoeg om aan de antibiotica te gaan maar heeft me toch al een voorschrift meegegeven voor ingeval... ga het morgen toch maar halen want dat aanhoudend gekuch begint wreed op m'n zenuwen te werken... zal tegelijkertijd een voorraadje yoghurt inslaan om m'n inwendige huishouding in goede orde te houden... gelukkig geen spinnen daar.
M'n mailhondje zit hier braaf te wachten tot het vrouwke efkes tijd heeft voor hem... ga dat maar eens doen zie... jaja woef ik kom!!!
Even wat nieuws uit Bergheem... och het was weer een goedgevulde week met natuurlijk de gewone routineklussen... daartussen de extra's zoals het ziekenbezoek aan een kozijn van me die al meer dan een jaar met een zware depressie zit en nu niet meer kan eten... zijn woorden : "het zit vol daarbinnen, er kan niks meer bij" ... ze zijn hem in de kliniek binenstebuiten aan 't keren maar tot nog toe hebben ze nog niets gevonden... volgens mij is het psychisch maar ja... wie ben ik!!!
Dan donderdag met de club naar Nivelles... daar de l'Eglise Ste. Gertrude bezocht... een prachtige stemmige joekel van een kerk in Romaans-Germaanse stijl... ik ben helemaal geen kerkpilaar... geloof zelfs niet in een god... maar als ik zo'n Romaanse kerk binnenstap voel ik me plots geroepen tot mediteren... gelukkig moesten we de gids volgen want stel je voor wat ik onder het graven in m'n binnenste zou ontdekt hebben... o gruwel!!! Onder deze kerk liggen de graven van verscheidene toendertijd bekende VIPs ... die zijn blootgelegd en kunnen bezichtigd worden... er was zelfs een graf bij waar 4 schedels naast elkaar lagen maar enkel één paar benen en armen??? Na een meer dan behoorlijke warme lunch de bus in naar Villers-La-Ville om daar de ruines van de Abdij te bezoeken... weer zo'n monumentaal geval... we hadden geluk met het weer... het was de hele dag zonnig maar met een venijnig koude wind... een geslaagde dag!!! Gisteren, vrijdag... efkes naar de Makro om onze voorraad voer aan te vullen... toen we naar huis reden kwamen we voorbij een beddenwinkel en... aangezien we er al een tijdje over debatteerden of we wel of niet nieuwe matrassen nodig hadden... naar binnen gestapt en... ja er 2 nieuwe besteld die ze aanstaande vrijdag zullen leveren... ik ben echt benieuwd of het iets zal helpen aan onze rug- en nekpijnen. Na de middag la mamma gaan opzoeken en in het cafetaria daar een gezellige babbel gehad met "Felicienne" van "Thuis"... kennen jullie haar nog... Doris Van Caneghem... die komt daar ook vaak de vrijdag haar oudere zuster opzoeken... we hebben kennisgemaakt en al vaak een praatje gemaakt. Nu kom ik juist terug van de Petanque... het was weer gezellig... we trekken een kaart en bvb. de Azen spelen tegen de Boeren... wij moesten met 3 vrouwen het opnemen tegen 3 mannen... die dachten dat het een fluitje van een cent ging worden... ze hebben weliswaar gewonnen maar er hard voor moeten werken ook... onderschat nooit een vrouw!!! Ik wens jullie allen nog een leuk weekend en tot de volgende!!!
Toen ik dit berichtje las dacht ik terug aan de periode dat ik de kat van de buren erfde... grote ambras in 't kot... man wilde niet... ik wilde wel... hij stelde me toen voor de keus... DE KAT OF IK... mijn antwoord... BRENG ME NIET OP IDEEEN... resultaat... ik zit nu met allebei opgescheept!!!
Waar was ik gebleven... ergens midden in de week denk ik... ach ja dinsdag naar de notaris met de zoon... dat is eindelijk uit de voeten... alle papieren getekend... hij kan nu beginnen met zijn afbetaling aan de bank... wat dat etentje betreft... dat is niet doorgegaan... man en ik voelden ons niet kiplekker en we hebben afgebeld... geen eetlust en ik had ook geen zin met een bokkige echtgenoot een hele avond opgescheept te zitten... zodoende!!!
Woensdag zijn de kinderen komen eten... donderdag poetsdag... vrijdag "la mamma" dag... 't manneke was weer zo lief voor haar dat m'n hart smolt en... hehe... de rest vertel ik niet... moet je maar raden!!!
Gisteren ben ik voor de eerste keer mee gaan petanque spelen... we zijn bij ons op de golfclub een petanque clubje aan 't opstarten en ik kreeg al meteen een taak toebedeeld... wekelijks de lijst bijhouden van de spelers met de behaalde punten... moet het nog eens uitzoeken hoe ik dat ga aanpakken... het weer was pico bello en we hebben een hoop plezier gehad... weet je ik ben geen fanatieke sporster... heb in m'n lange leven zo het een en ander aan sport gedaan maar bij mij primeerden altijd de sociale contacten... de sport om de sport kan me gestolen worden... er mag en moet gelachen kunnen worden of ze zien Myette niet meer.
Vandaag wipte ik gezwind uit m'n warme nest... m'n hart volgestouwd met golfverwachtingen... aiai was me dat even een teleurstelling... toen ik helemaal gelaarsd en gespoord stond te trappelen om te kunnen vertrekken begon het warempel te regenen... het was weliswaar maar een zeverregentje maar daar wordt je ook nat van... na enig aarzelen toch maar meegegaan want ik had zoon beloofd na de golf even langs te komen om zijn laatste interieurverfraaiingen te aanschouwen en luidkeels toe te juichen... wat een moeder allemaal moet doen he... ze hebben me daar toch weer overhaald mee te spelen zodat ik de eerste ronde zeiknat ben geworden... daarna trok de hemel min of meer open en konden we rondes 2 en 3 droog doorworstelen... enfin achteraf bekeken ben ik toch blij dat ik meegespeeld heb al was het alleen maar omdat ik nu met een o zo vreedzaam geweten rustig aan m'n peceke kan zitten... heb m'n lichaam aan de buitenlucht blootgesteld... dat dàt niet meer komt klagen he... de geest moet ook nog geoefend worden... dus hier zit ik dan... dacht opeens zo in m'n eigen zichzelve... "m'n blogmaten zullen wel ziek zijn van ongerustigheid omdat ze zolang niets meer van me hoorden"... "zal die es efkes vertellen dat alles hier onder controle is" haha... ik voel het aan m'n water dat jullie opgelucht zijn... goe van mij he?
Wat die interieurverfraaiingen betreft... ja we zijn gaan kijken... zoon is namelijk bezig alle bezetting van de muren te schrapen... alle gaten te dichten... terug te plamuren... één kamer is af maar er staan er nog enkele op de wachtlijst... je kunt je voorstellen hoe het er daar uitziet... STOF en nog eens STOF... m'n handen begonnen te jeuken om met emmer en dweil aan de slag te gaan maar zolang hij blijft kappen en schrapen is het water naar de zee brengen... ik zal me nog wat moeten inhouden tot hij uitgekapt is... maar dan kan niemand me nog tegenhouden!!!
Beeld zonder klank... moet ik het nog uitleggen? De tijd dat ik het me allemaal geweldig aantrok is evenwel voorbij, nu denk ik : "de boom in" en ga rustig m'n eigen gangetje... je wordt tenslotte aan alles gewend, nee dat is niet waar, niet aan alles, als ik me door vrienden verraden voel doet het nog altijd even erg pijn, maar ook dàt slijt vlugger af dan vroeger, als dat oud worden betekent zie ik de toekomst rustig tegemoet... ik word ooit een lief, begripvol en vergevensgezind oud dametje... maar nog niet direct hoor... nog efkes wachten, er zit nog te veel venijn in me!!!
Toen ik vrijdag van een leuke kletsnamiddag terugkwam wachtte me daar een zielige, verongelijkte en verwaarloosde man me op... in plaats van te vragen hoe m'n dag geweest was begon hij al direct met zijn vittechnieken... wat doe je dan als verwaarloosde, zielige, verongelijkte echtgenote... je laat de ouwe zeur beneden achter en trekt naar den Buddy... die is tenminste blij dat hij me ziet... ik vertelde hem over het duet van Lou en Lips en we hebben er beiden erg om moeten lachen.
Zaterdag la mamma gaan bezoeken... die had een van haar heldere dagen en vertelde over vroeger... zo van "waar is de tijd dat...", logisch nietwaar... vroeger gebeurde er nog eens iets... nu zit ze daar maar... slapen, aankleden, eten, zitten, enz. enz.
Gisteren buiten alle verwachting om naar de golf kunnen gaan EN droog gebleven... het was wèl koud maar beter koud dan nat... heb slecht gespeeld ook... ik vrees dat ik al m'n kruit die eerste keer heb verspeeld.
Vandaag heb ik eens liefdevol m'n kamerplanten verzorgd... die arme sloren zagen er wat grijsachtig uit... dus met een natte doek afgeveegd en ze tegelijkertijd hun jaarlijks meststokje gevoerd... en als je zo bezig bent zie je allerlei vergeten hoekjes waar je dringend wat moet aan doen... traditiegetrouw heb ik ook een vaas gebroken... ja elk jaar met de grote kuis sneuvelt er wat... je zit dan in zo'n hoek te peuteren... vergeet dat er achter je iets staat te staan dat je beter niet kunt omgooien... en pardaf... het is gebeurd... vaas op de grond... in duizend brokjes... weeral minder af te stoffen... ga morgen eens rondkijken wat ik nog zoal zou kunnen missen.
En om mijn dag helemaal te vervolmaken kreeg ik vandaag liefst maar 3 brieven binnen... één voor de provinciebelasting (opgeslagen), één voor de wegentaks (opgeslagen) en één voor de hospitalisatieverzekering (gigantisch opgeslagen), die voor de hospitalisatie maakte me totaal gelukkig... als ik dan tóch jaarlijks zo'n hoge som moet betalen begin ik er ernstig aan te denken op tijd en stond het ziekenhuis in te duiken om er m'n kosten uit te halen... kan ik ondertussen eens wat rust nemen en me laten verzorgen op kosten van de verzekering... waarmee zou ik best beginnen?
Morgen... ja... morgen moet ik met zoon naar de notaris... hem rugdekking geven... waar moeders al wel niet goed voor zijn... dan is het definitief en kan hij zich eigenaar noemen van zijn stukje levensruimte... dat is dan weer geregeld... en 's avonds gaan we uit eten met enkele vrienden... hoera niet koken!!!
Dat was het verslag van mijn opwindende leventje... nu ga ik nog eventjes wat chatters pesten voor ik ga slapen.
BLUES Ik ben er zeker van dat ik jullie niks nieuws vertel maar ik ga het toch maar doen... sè nà... ik heb nog maar eens de blues... en niet dat mooie blauw van een heldere zomerhemel... alhoewel ik me daar niet veel meer van kan herinneren... maar van dat smerige grijzige blauw... de laatste dagen is er duchtig op m'n zenuwen gewerkt... heb ik al verteld... maar toen deze ochtend manlief mirakuleus genezen bleek... hoerahhh een wonder... van bijna dood ineens springlevend... dan nog in een amoureuze stemming was en van mij idem dito verwachtte... brak er iets... ik BAALDE... om het met Mus te zeggen... en als ik baal doe ik het met volle overtuiging... AL m'n stekels gingen op slag overeind staan... m'n snorharen begonnen te trillen... m'n nekhaar kwam omhoog... ik begon te snuiven en met m'n p... pardon voet een putje in het tapijt te krabben... ik kreeg er warempel zèlf schrik van en... wonder boven wonder... hij ook... op zulke ogenblikken kun je je beter terugtrekken of er gebeuren ongelukken... ik heb me dan ook teruggetrokken... ben terug m'n bed ingedoken... daar wat liggen woelen... er maar terug uitgekropen om me verder te bekwamen in het balen... dat is me tot hiertoe aardig gelukt... ik denk dat er bij halve trouwboek eindelijk een bougieke is gaan branden want hij is verdacht vriendelijk en rustig... loopt op zijn tenen om me heen... eindelijk wat rust!!! Soms is het nuttig een cactus te zijn.
Gisteren was het voor de middag zonnig... ik deelde mee dat ik alleen naar de golf zou gaan... tevoet door het park... tegen de middag weer die grijze lucht... efkes met de vrienden gebeld... een ervan zou me komen ophalen... een vriendin had aan haar kleindochtertje beloofd naar de golf te gaan... we wilden haar niet in de steek laten en hebben een ronde gespeeld in de regen... was dan nog een eindeloze ronde want Janna hield niet op voordat ze haar balleke in dat gaatje had... kwam dan met een stralende lach vertellen hoeveel punten ze wel niet had... ze had natuurlijk een gigantische score en we hebben haar dan maar wijsgemaakt dat we die dag speelden om ter meeste punten...altijd als het regent... dat kind dolgelukkig natuurlijk...de rest van de middag binnen gezeten met warme choco om bij te komen... en de halve nacht liggen hoesten... maar ik was er even uit en daar moet je iets voor overhebben.
Morgenavond gaan we ons gerestaureerde operagebouw kunnen bewonderen... met de club naar een opvoering van het Ballet van Vlaanderen... heb onlangs foto's gezien van het gebouw... ziet er goed uit.
Ik beken het... weliswaar met het schaamrood op m'n kaken... dat ik hoe langer hoe minder geduld kan opbrengen met dat zielig gedoe... wat betreft de pijngrens... dat is één ding... dat schommelt van persoon tot persoon... la mamma bvb heeft een zeer hoge pijndrempel... schoonmoeder gilde al als ze op haar lip beet... idem haar zoon... als ze dan eens ècht pijn hebben heb je zo al dadelijk je bedenkingen... maar om in paniek te raken van een beetje koorts en wat gekuch... daar kan ik me echt over opwinden... gisteren ging hij naar de dokter en die schreef hem panadol voor en van die poeders om de slijmen op te lossen... neem ik al jàren als ik weer een allergie aanval heb... na welgeteld 1 zakje is hij al ongerust dat zijn hoest niet weg is... de bijsluiters leest hij alsof het de bijbel is en raakt dan in paniek over alle bijverschijnselen die hij ervan zou kunnen krijgen... als ik hem kan overhalen het toch maar te nemen krijgt hij die gegarandeerd allemaal met nog enkele nieuwe erbij... en wie krijgt de schuld... je mag 3 x raden... deze ochtend liep hij al rond te stampen om 6 u... was radeloos... wanhopig... leeg... uitgeput... omdat hij de hele nacht geen oog had dichtgedaan... ik heb hem in de living in de relax geïnstalleerd met een kussen en een plaid... ben naar boven gegaan om me aan te kleden... toen ik gestommel hoorde zag ik onze ruitenwasser met zijn ladders bezig... die man maakt behoorlijk wat lawaai als hij met die ladders tegen de gevel bonkt... en man ligt vlak aan dat venster... toen ik ging kijken lag hij vredig te slapen... nu jullie... en wedden dat hij ontkent geslapen te hebben!!!
OEF heb de dader gevonden... was gewoon mijn boogschutter die er al maanden opstaat... en die mysterieus veranderd was in de naam van de site waar hij vandaan kwam... ben even buiten geweest om boodschappen te doen... toen ik thuiskwam was m'n kop wat helderder en voilà... gevonden... wat ben ik GOED he
Ik was als kind al verzot op verhalen over de oermensen... het dinosaurustijdperk... daarom was ik voorbestemd met een hypochonder te trouwen... misschien kennen jullie dat beest niet maar het bestaat wel degelijk... ik heb er zo eentje in huis... het is momenteel naar de dokter dus even rust voor mij... en ik moet dringend even stoom afblazen... hij zit nu welgeteld 2 hele dagen met een verkoudheid... gepaard met een lichte verhoging... zit met de thermometer vastgekleefd aan zijn hand... neemt om de 5 minuten zijn temp op die dan schommelt tussen 35° en 37°... als deze bij de 37° komt grote paniek... als het mààr 36° is beweert hij dat koorts begint vanaf 36°... die temperatuurschommelingen worden me dan luidkeels toegeroepen... wat ik ook beweer het helpt niks niemendal... meneer weet het beter... dus zwijg ik in alle talen maar de stoom komt me de oren uit... een hele fles Strohrum heb ik al aan hem verspild maar nóg kan hij niet slapen... zegt hij... wie er dan in de naburige kamer ligt te snurken moet ik toch eens uitzoeken... het enige wat hem kan helpen is naar de dokter gaan... die zegt dan wel hetzelfde wat IK hem al vertelde maar dat alleen schijnt te helpen... het lijkt wel of HIJ de griep heeft uitgevonden... ik loop af en aan met gekookt water voor grog en dampen... als ik maar half de aandacht kreeg wanneer IK eens ziek ben zou ik een gelukkige vrouw zijn maar dat is niet zo... haha hij komt thuis van de dokter en wat zegde die... direct het bed in voor 3 dagen... poeder nemen om de slijmen op te lossen en siroop als de hoest te erg wordt... hebben we allemaal in huis ... dus krek hetzelfde wat IK hem probeerde wijs te maken... maar mijn advies is wel gratis... jullie zullen nu wel denken dat ik een harteloos mens ben... is niet helemaal waar maar mijn geduld begint stilaan op te raken en dan word ik sjagrijnig.
Ik was daarjuist effe rustig een blogrondje aan het maken... heb het manneke wandelen gestuurd... en las bij Mus over misbruiken op de blogs en het net... zoals ik al eerder schreef heb ik me eens ingeschreven op een site met de bedoeling ideeën uit te wisselen met mensen uit alle delen van de wereld en tevens m'n frans en engels wat op te krikken... nou moe... dat is wel eventjes anders uitgedraaid... ik heb ondertussen wel m'n sexvocabulaire in beide talen kunnen aanvullen... wat er allemaal op je af komt... op cyber sex beluste manspersonen van elke leeftijd... de jongste was 15... ik ben wel het slachtoffer van m'n opvoeding... mij werd geleerd altijd te antwoorden als iemand je aanspreekt of aanschrijft... ja ik weet dat ik een tikkeltje gek ben maar ik doe dat nog altijd... het is sterker dan mezelf... dus iedereen krijgt een beleefd of sarcastisch berichtje terug... nu ben ik niet zo vlug te choqueren... daarom vind ik het geen probleem... wel boeiend en leerrijk... ik heb ondertussen wel geleerd dat de beste manier om van een ongewenst manspersoon op het net af te komen is te vermelden dat je geen cam hebt... dat is héél voornaam... de meesten geloven het zelfs niet en blijven aandringen... zo heb ik bijna een jaar gechat met een Algerijnse man en enkele weken geleden is het "afgeraakt" waarom... omdat hij "m'n liefelijk aanschijn" wilde zien op cam... toen ik weer eens weigerde werd hij kwaad omdat ik hem zogezegd niet vertrouwde... wèg chatvriend... ik ben nu zelfs nog hardnekkiger anti-cam geworden... ik heb namelijk de gewoonte om me na de douche in te smeren met olie of creme... en terwijl ik moet wachten tot het spul opgedroogd is... wat te gaan computeren... wat als je vergeten bent dat je cam nog aanstaat... verstrooid zoals ik ben... nee hoor ik wil m'n chatvrienden niet ALLEMAAL wegjagen.
Zoals ik daarjuist vermeldde heb ik 't manneke uitgewuifd... gisteren was hij ocharme toch ZOOOO ziekskes... snuiten... hoesten... zuchten en krochen dat het niet aan te horen was... hij had warempel maar liefst 37,50° koorts... stel je dat voor zeg... heb hem in bed gestopt met grog en aspro zodat ik rustig wat kon uithoesten en snuiten... jaja ik ook dus... tegen 12 uur bestelde hij nog een grog en aspro... heb een flinke neut in zijn beker gegoten... een grote klot honing erbij... en het is gelukt... heb hem niet meer gehoord... totaal groggy... ik heb me teruggetrokken in de andere slaapkamer en heerlijk geslapen... deze morgen stond meneer op... weliswaar nog krochend en zuchtend... maar hij is dan toch maar naar de petanque getrokken... ik zal me dus maar niet ongerust maken... natuurlijk zal die koorts weer komen opzetten het ogenblik dat hij voet in huis zet... maar ik heb nog rum over dus...ik weet alleen niet of ik die wel aan hem ga verspillen.
Wat een stinkweer weer... heb enkele dagen aan de clubcorrespondentie gewerkt en wilde vandaag eens de stad intrekken... is het toch aan het gieten zeker... man man toch wat een pech weeral... ik begin me geweldig misdeeld te voelen.
Om eerlijk te zijn vielen de paas -zondag en -maandag nogal mee... ben in de voormiddag naar de minigolf geweest... heb 't manneke achtergelaten en ben tevoet naar huis gemarcheerd... goed voor de lijn dacht ik maar toen ik thuis kwam ben ik beginnen bunkeren dat het niet mooi meer was... resultaat... een gigantisch schuldcomplex... heb me dan verbeten op die brieven gestort... maandag weer van hetzelfde... tevoet naar huis... bunkeren... schrijven... enfin ze zijn af... gekopiëerd en in de enveloppen gestopt... dus ikke effe vrij nu.
Maar nu de koekestad... moet vandaag ook nog even m'n boeken uit de bibliotheek inleveren of ik betaal boete en dat loopt op... denk dat ik toch even de bus opwip naar de stad... moet dringend m'n wintergarderobe aanvullen want ik vrees dat er van zomerweer niet veel terecht gaat komen dit jaar... ga dus m'n voorraad puls en paraplus bijwerken... die komen altijd van pas... nog wat vitamientjes tegen de zomergriepjes... zalf tegen wintertenen en gekloofde lippen... niet vergeten snowboots... als ik dat hier zo lees zal ik best m'n caddy meenemen of ik sleur me te pletter.
Die steen des aanstoots... m.a.w. die muzieksite... heb ik er afgegooid... probeerde ook eens een ander muziekje te zetten maar vroeger ging dat vanzelf... nu wordt het telkens geweigerd... heb het even opgegeven.
Allee beste bloggers... zij die zich in dit zalige lenteweer gaat gooien... groet U!!!
Jullie hebben kunnen lezen hoe zaterdag m'n etentje verliep... wel het is nog niet gedaan he... je weet een ongeluk komt nooit alleen... wel pech ook niet... maandag was ik met een vriendin afgesproken om te gaan shoppen... ZIJ had verse kleren nodig... IK eigenlijk niet... wil eerst enkele kilootjes kwijt... dus winkel in en winkel uit... IK in de vlugte hier een lingeriesetje meegepikt... daar een topje... ergens anders een nachtpon... ZIJ maar kiezen en passen en afkeuren... ergens gaan lunchen... dan weer winkel na winkel afgeschuimd... tegen 5 uur zat ik op m'n tandvlees en we gingen iets drinken voor we de metro indoken... haar tram kwam eerst en vlak erachter de mijne... toen we enkele minuten hadden gereden stopten we... ach geen paniek... ergens rood licht zeker... maar na een kwartier stonden we nog stil en toen zegde onze chauffeur dat er een probleem met de wissel was en dat hij niet wist hoelang het zou duren... na zowat een half uur vroeg hij ons toch maar uit te stappen en terug naar het laatste station te lopen... deze oen hier zag nog even de kans tussen de tram en het voetpad te stappen... lichtbeige broek vuil... dan in file op weg naar dat station... er stonden zeker 20 trams in de rij... boven aangekomen nog een bus zoeken om terug naar huis te geraken... tegen 8 u ben ik aangekomen... afgepeigerd... daar lag een briefje van man dat ik dringend moest bellen naar onze voorzitter... ja lap die wilde dat ik zo vlug mogelijk nog wat brieven voor de club verstuurde... dat was dus maandag.
Vandaag kwamen de kinderen eten en dat brengt altijd extra werk mee... kreeg telefoontje van mijn tandarts of ik morgen namiddag kon komen om die tand na te kijken en te repareren... toen ik later mijn kroketjes wilde gaan frituren vertikte de friteuse het... een mens zou verdorie schrik krijgen om nog te eten... heb de kroketten dan maar in de pan gebakken en dat viel nogal mee... alleen duurt het veel langer... ik ben blij dat deze dag weeral achter de rug is... ga zo dadelijk naar bed maar wilde eerst m'n overbelaste gemoed even luchten... ik ben echt benieuwd wat er me morgen te wachten staat... zal wel niet veel goeds zijn.
Gisteren kreeg ik vrienden te eten... op het menu stond spinazie-soja soep, prei-spek quiche en timbale... vriendin is een uitstekende kokkin en dan kun je onmogeliujk een boterham met korstje op tafel zetten... ik heb er echter ook een hekel aan reeds van 5 u 's morgens in de keuken te moeten staan en dan tegen 3 u afgepeigerd je bezoek te moeten ontvangen... dus besloot ik de dag ervoor de soep te maken, de vulling voor de quiche en het dessert... dit gedaan zijnde duikelde ik vrijdag met een gerust gemoed met bed in... zaterdag na het opruimen begon ik aan de afwerking... haalde het kruimeldeeg voor de quiche uit de diepvries en merkte tot mijn ontzetting dat het spul op verschillende plaatsen uitgedroogd was... man was weg en ik heb geen winkel in de buurt... daarom maar zo goed en zo kwaad mogelijk het deeg in de taartvorm geperst... de vulling erin en de oven in... met in m'n achterhoofd de gedachte dat als die quiche tegenviel ik toch gelukkig nog een hele pot soep had... brood en boter ook... toen ik de soep uit de frigo nam zag ik verdachte belletjes op de oppervlakte... en de geur stond me ook al niet aan... heb ze toen opgekookt en geproefd en ja hoor... soep was zuur... toen sloeg even de paniek toe... ik heb zeker 5 minuten staan vloeken en dansen van pure koleire... dan een razzia in m'n voorraadkasten uitgevoerd en een koud voorgerechtje ineengeknutseld... ook al niet zonder problemen... van het onaangebroken pak tomaten in m'n koelkast kon ik de helft weggooien... de geredde exemplaren 3 maal in kokend water gesmeten en die verdraaide dingen wilden hun vel niet kwijt... moest ze schillen... de harde eieren van hetzelfde laken een pak... tussen de bedrijven door heb ik zowat alles wat ik vastpakte laten vallen... het was echt m'n dag wel... toen de vrienden arriveerden heb ik ze direct verwittigd hun verwachtingen wat te temperen... koffie en taart gevoerd... dan volgegoten met schuimwijn en aan tafel met rode wijn die wonder boven wonder meeviel... na zowat het vierde glas begon ik eindelijk wat te ontspannen... de quiche viel nog mee en m'n dessert was ook gelukt. Nu de les van dit verhaal is : BEWAAR NOOIT KRUIMELDEEG IN JE VRIEZER en PAS OP MET SPINAZIE EN SOJA SOEP
Vandaag eindelijk naar de golf geraakt en... ik heb m'n eigen record gebroken... ben tweede geeindigd met 99 punten in 3 rondes... heb het nodige commentaar te horen gekregen natuurlijk... de hele winter niet komen oefenen en dan ineens LAP er bovenop... ben nu de trotse eigenares van een taart... en ik die wil vermageren... de ijskast zit proppensvol met restjes taart... quiche en dessert... de gewonnen taart met veel moeite in de vriezer gepropt... die zal als dessert dienen voor de kinderen die woensdag komen eten.
Een ding is zeker... m'n geknakt zelfvertrouwen door het debacle van zaterdag is er door vandaag weer helemaal bovenop gekomen.
VERDORIE... VERDORIE Ik heb toch nooit eens geluk he... waarom ik nog de moeite neem plannen te maken weet ik niet... ik wilde dus gaan vliegen... gaat die sakkerse wind toch liggen zie... nu zal ik moeten wachten op de volgende storm... ik hoop maar dat die niet te lang uitblijft!!! Intussen ga ik toch dringend iets moeten gaan doen aan dat opgespaarde winterspek... toen ik enkele dagen geleden me aan het verkleden was om uit te gaan... kwam 't manneke de badkamer binnen... bekeek me eens met dat kennersoog van hem... deed zijn mond open... ik greep me al vast aan de badrand voor steun want ik zag zo al dat er niet veel goeds uit die mond ging komen... en ja hoor... daar was het al... "sèg maske 'tweurt taaaid da ge wa vermoagert zenne" en lap... daar stond ik... m'n humeur naar de bliksem... ik stormde naar de slaapkamer om me eens goed te bekijken in die lange spiegel en... het doet echt zeer dat ik hem moet gelijkgeven... maar hij had gelijk... heb zowat alles uit m'n kast aangetrokken en vol walging terug uit... uit pure wanhoop me dan maar weer terug in het zwart gehuld... het minst erge... en ter bestemming aangekomen... als troost een Duvel gedronken... ach ach ach... dat zwakke vlees toch!!! Dat prentje hierboven heeft nu wel niets met mijn verdwenen lijn te maken maar deed me er toch aan denken... vind het gewoon grappig!!! Woensdag samen met de zoon naar de bank getrokken... de zaak is rond... 't manneke en ik hebben ons borg gesteld voor hem en mochten als beloning 4 kilo formulieren invullen en tekenen... dat is dus ook afgehaspeld. Vandaag la mamma gaan bezoeken... 't was weer feest in het tehuis... zang en dans à volonté... heb man bijna moeten vastbinden want die stond te popelen om mee te dansen en... er zitten enkele felle maskes tussen die oudjes... je weet maar nooit!!! Morgen komen er vrienden eten... heb vandaag de soep al gemaakt... de vulling voor een quiche... zo dadelijk het dessert nog maken want dat moet in de vriezer... maar eerst wilde ik jullie even op de hoogte brengen van het reilen en zeilen hier... ziezo dit gedaan zijnde ga ik aan dat dessert beginnen... tot de volgende!!!
Ik dacht vandaag zo bij mijn eigen zichzelve... die achterwaartse salto was gisteren goed gelukt... waarom zou ik m'n grenzen eens niet verleggen... moet je steeds doen... alleen oppassen dat je niet te ver gaat en over de rand van de wereld duikelt... keek gisteren... tussen de boeiende afleveringen van Marokko en Algerije in... naar het laatste deel van een film over een in de woestijn gestrand vliegtuig... het schijnt mijn lot te zijn overal dat ietsje te laat te komen... heb het begin van die film gemist dus... de plot was dat de bemanning met de brokstukken van de vlieger een nieuwe bouwden... voor de nieuwsgierigen hier... het is hen gelukt en ze zitten nu veilig thuis... ik stond weer ietwat mistroostig naar buiten te turen... zag vanalles door het luchtruim vliegen... die storm wordt erger in plaats van minder zoals ze ons gisteren beloofden... dacht toen in mezelf... ja waar anders... vliegen moet toch plezant zijn... waarom zou ik dat niet kunnen... met deze wind moet dat een fluitje van een cent zijn... gewoon op het terras gaan staan... vleu... pardon armen spreiden... een hupsprongetje maken en me laten meedrijven door de wind... ik stond al haast buiten toen man weer roet in m'n eten kwam gooien met de vraag of we vandaag nog gingen eten... wie denkt er nu aan eten als je met van die grootse plannen in je hoofd zit... om hem te doen zwijgen eventjes enkele boterhammen in zijn mond gestopt... en toen ik toch bezig was in de mijne ook maar... dan was dat ook achter de rug... nu wacht ik enkel op nog meer windsterkte want met die boterhammen en de koffie erbij zal dat nodig zijn denk ik... dus nog even geduld schatjes... morgen hoor je of het me gelukt is... hoor je niets tja dan is het mislukt en lig ik bij de andere skeletten in m'n tuin.
