Met een groot vet OEF neem ik afscheid van deze week die ik voornamelijk in wachtkamers van dokters heb doorgebracht... alsof het niet genoeg was dat ik mijn arme lijf langs alle kanten moest laten bepotelen en bekijken moest ik ook nog als morele steun en spreekbuis met 't manneke mee want die was weer in alle staten omdat hij zich een beetje ijl in het hoofd voelde... ik vertelde hem dat dit mij regelmatig overkomt maar dat nam hij niet aan... dat van hem was natuurlijk veel erger... ik heb dan maar weer een visite gepland voor deze namiddag en... geloof het of niet... nadat hij de hele week had rondgelopen met een gezicht als een oorworm (hebben die eigenlijk gezichten)... en mij danig op de zenuwen had gewerkt... hij was er ook van overtuigd dat hij een dodelijke ziekte onder de leden had omdat hij 2 kilo vermagerd was... iets waar sommige mensen een gat in de lucht voor zouden springen... kwamen we bij de dokter aan en hij voelde zich kiplekker (nog zo'n stomme uitdrukking, ja kip IS lekker maar hoe zo'n beest zich voelt weet ik niet)... nadat de dokter hem wat had beklopt en betast was zijn oordeel dat hij niks mankeerde... gggrrrr... toen we buitenstapten klopte de dokter me op de rug en wenste me "sterkte"... hoe wist die man het... en ja toen ik begon uit te rekenen wat al dat doktersgedoe ons al had gekost voelde ik me ietwat flauwtjes worden... zal ik maar een bezoekje bij de dokter plannen... die man moet tenslotte ook leven nietwaar.

13-05-2012 om 07:38 geschreven door Natoken