Elke leeftijd heeft zijn charmes... kennen jullie dat nog... dat probeerden ze ons steeds wijs te maken... wie die "ze" zijn weet ik ook niet maar ze kletsten uit hun nek... het enige voordeel aan ouder worden is... tenminste in mijn geval en ik kan alleen maar over m'n eigenste geval spreken nietwaar... is dat ik me minder aantrek van wat mensen van me denken... klinkt het niet dan botst het maar... is nog zo'n dooddoener... waarom die negatieve uitlatingen weer... omdat ik donderdag na lange tijd weer op dagtocht ben geweest met de club... héél plezant... véél gelachen... de accu is weer helemaal opgeladen want die stond er maar plattekes bij... maar aiai en oeioei die benen... mijn benenstel heeft de hele dag "zenne peire gezing zenne" maar het is dàt of thuis blijven beschimmelen... zo'n schimmellaag is ook geen fraai zicht dus heb ik m'n schouders gerecht en ben meegegaan... het resultaat is dat ik nu al 2 dagen zit te wachten tot de pijnen weer wat wegtrekken... ik vrees dat die cortisone spuit al uitgewerkt is... dan zal het orthopedistenwerk worden... ik dood nu die recuperatieperiode door tegen man en kat te zagen... bij gebrek aan andere toehoorders doe ik het nu hier ook nog eens dunnetjes over.

Alle gekheid op een stokje... dat van dat zagen is niet waar hoor... ik zaag nooit... en die uitstap heeft m'n benen wel geteisterd maar m'n moreel is de hoogte ingeschoten... ik heb terug een onbedwingbare behoefte om wat mensen te treiteren en de vrijdagbende mag blij zijn dat de meeting niet doorging want man man ze hadden afgezien!!!

De uitstap donderdag was naar Charleroi... nu verwachtte ik er niet veel van want die stad heeft niet bepaald een fleurig imago... ze hebben echter een prachtig stadhuis en de St.Christophe kerk is heel speciaal van bouw en interieur... we hebben nog wat door de stad gewandeld omdat onze gids ons trots enkele art nouveau huizen wilde tonen... ik weet dat die van Antwerpen de naam hebben dikke nekken te zijn en ik ga het bewijzen hier... wij hebben er véél schonere en véél properder... de warme lunch was dan weer best te verteren... de huiswijn minder geslaagd maar ja... alleen de eerste slok smaakt slecht en geleidelijk wordt die wijn beter... hoe zou dat toch komen... na de lunch bezochten we Le Bois du Cazier in Marcinelle waar nog steeds de grote mijnramp van 1956 herdacht wordt... daarna werden we even gelost in een wegrestaurant om onze uitgedroogde kelen te bevochtigen... dan de bus weer in naar huis... oooooo Home Sweet Home... ik zou niet weten wie er gelukkiger was... de kat of ik... rap m'n crockskes aan en zetel in... zaaaaaaaaalig!!!

06-04-2013 om 13:40 geschreven door Huismusje