Mannekes... het is gelukt... nadat den buddy bij de zoon was verloor ik weer al mijn aantekeningen... heb ze terug van mijn blog moeten opvissen en in map steken... ze nog eens gelezen om de draad weer te vinden... hierna komt de volgende aflevering... lees en jubel!


-11- NA DE OORLOG


De oorlog was dus voorbij en stilaan moesten we de draad weer opnemen… pa nam zoals gewoonlijk de trein naar zijn diverse posten maar wel in betere omstandigheden… gedaan met de dreiging van aanvallen op de treinen… ma probeerde ons in leven te houden met de schaarse levensmiddelen die er nog ter beschikking stonden alhoewel dat stilaan ook verbeterde… als aanvulling kregen zus en ik elke ochtend een lepel levertraan te slikken… een echte beproeving was dat… op school kregen we een tijd lang elke dag een wit broodje… een lekkernij… en een glas melk… niettegenstaande dat kreeg ik soms steenpuisten die volgens de dokter te wijten waren aan vitamine gebrek… ma vroeg bij de ziekenkas of ik in aanmerking kwam voor een verblijf aan zee en ik werd toegelaten… mocht voor twee weken naar Wenduine… op een dag vertrok ik met wat spullen in een kartonnen valiesje naar het zeetje… de eerste keer voor mij… we werden ondergebracht in een vakantieverblijf aldaar en kregen ons bed toegewezen… er was maar één 2-persoonsbed en dat kreeg ik samen met een meisje uit de Hoogstraat… een vroegrijp ding dat al wist waar Abraham de mosterd haalde… ze heette ook Madeleine… vlak voor mijn vertrek had ik van mijn klasvriendinnetjes geruchten opgevangen van baby’s en zo en toen ik het ze vroeg wilden ze het me niet vertellen… toen vroeg ik het gewoon aan ma en die werd zo rood als een biet… wrong zich in allerlei bochten en zegde me dat ik daar nog te jong voor was… toen ik nog jonger was merkte ik eens op straat een dame met dikke buik en toen ik ma vroeg waarom zei die gewoon dat die dame teveel lucht had ingeslikt… hoe gekker kan het nog… mijn zee-vriendinnetje die van wanten wist lichtte me die eerste avond in bed al in en als toemaatje leerde ze me enkele aangebrande liedjes over Canadese en Amerikaanse soldaten… ik ben altijd leergierig geweest en je begrijpt dat het onderwerp me erg boeide… ik begon toen… ik was 9… al borstjes te ontwikkelen en ik vergeet nooit de dag dat de leidsters ons in bad stopten en ze samen stonden te gniffelen toen ze mij zagen… ik voelde me erg ongemakkelijk want bloot was bij mij thuis taboe… dat is ook zoiets dat je niet zomaar kunt afschudden want tot op heden staat naakt lopen niet in mijn agenda… als het gebeurt dat ik me bloot moet vertonen… bij de dokter of in gezamenlijke douches na het sporten… trek ik mijn poker face… doe wat ik moet doen… maar inwendig gruwel ik… daar aan zee kreeg ik ook mijn eerste “fan”… een jongetje van mijn leeftijd die me perse wilde kussen… of het hem gelukt is weet ik eigenlijk niet… hij maakte dus niet veel indruk op mij… we waren de hele dag op het strand… als lunch brachten de leidsters een grote mand gesmeerde boterhammen naar het strand waar we die met zand en al binnen speelden… en ’s avonds lag ik in bed met M en zongen we die schunnige liedjes… het vervolg komt later.