Toen die twee weken zon, lucht en zee voorbij waren werd de hele bende terug in een bus gepropt en reden we naar huis, mijn kartonnen valiesje en ik kwamen daar aan vol van de beleefde avonturen en het eerste wat ik la mamma vertelde was dat ik nu ook wist WAAR de kindjes vandaan kwamen en ook nog HOE ze daar terecht waren gekomen want dat had M me in geuren en kleuren uitgelegd… als klap op de vuurpijl zong ik fier de liedjes die M me had geleerd… iets dat la mamma ineen deed krimpen van verlegenheid… ze wist gewoon niet hoe te reageren en vroeg me alleen maar toch niet die liedjes te zingen voor bobonne… elke grote vakantie mochten de 3 kleinkinderen elk twee weken in Heide bij bobonne logeren… nooit samen want dat kon ze niet aan… het was toen mijn beurt en ik zou enkele dagen later naar Heide vertrekken… wat deed ik toen ik daar aangekomen was en bobonne me vroeg hoe het aan zee was geweest… ja natuurlijk uitgebreid mijn nieuw verworven kennis spuien inclusief de liedjes… bobonne was gewoon “gescandaliseerd”… telefoon bestond toen niet dus moest ze zich inhouden tot ze ma persoonlijk kon spreken… en die heeft het geweten… schoonmama gaf me daar een sermoen ten beste over “verkeerde opvoeding” en “verdorven zeden” en nog van dat fraais en ik… de naïeve oorzaak van al dat tumult… stond erbij en begreep er niets van… wat pa deed toen hij ervan hoorde… niets… hij monkelde alleen maar en onthield zich van commentaar… tegen zijn moeder ingaan kwam niet bij hem op want bij hen thuis was bobonne de onbetwistbare baas… bobonne had ook de kinderen eigenhandig en alleen moeten opvoeden en dat maakt een vrouw hard.