Een rustige zondag hier... zo rustig dat ik na de middag pardoes in slaap viel in mijn relaxke in het zonneke voor de open terrasdeur... en ja ik heb goed geslapen... dank U... toen werd ik wakker met een schuldgevoel want ik had nog enkele taken af te handelen met o.a. een klachtenbrief naar EANDIS voor zoonlief die het met deze firma aan te stok kreeg... de eerste brief werd per aangetekende verzonden maar haalde niets uit... dan maar een tweede brief en deze wordt wat minder beleefd... na die brief eventjes de blogs overlopen en hier en daar een reactie geplaatst wat me deed besluiten nog eventjes een vervolg te breien aan mijn memoires voor degenen die het nog kan interesseren.

-20- NOG EVEN HANDELSSCHOOL

Jullie zullen wel denken… dat mens geraakt maar niet van die school af… maar dat komt omdat ik er een echt plezierige tijd heb doorgebracht… van het ogenblik dat ik mijn nonnenmaniertjes had afgeschud werd het een toffe boel… het was wel een raar mengelmoesje bij de leerlingen… bij de meisjes zaten enkele nonnenproducten zoals ik… enkele Franstalige meisjes… een Engelse… een die als bolleboos goeie maatjes werd met onze leraar Duits en er later ook mee trouwde… ze zijn later wel gescheiden hoorde ik via de tamtam… bij de jongens zaten Atheneum en College leerlingen… één Jood die in een Joods weeshuis verbleef omdat hij heel zijn familie kwijt geraakte… die is na het eerste jaar naar Israël verhuisd...  één Jood die rabbi wilde worden en er zich naar gedroeg… een ietwat groezelige figuur die zich afzijdig hield van de rest van ons… de jongen die bijna onder die gevallen lamp terecht kwam is tijdens het eerste leerjaar aan een of andere ziekte gestorven wat ons wel danig schokte… eentje die we “boontje” noemden vanwege zijn naam en een andere “den boone” ook vanwege zijn naam en die langer was… die laatste kwam trouwens uit Zwitserland aangewaaid… en toch werden we allemaal na een tijdje goeie vrienden… een van de meisjes (M) was… zoals men het toen noemde… een “loopsterke” oftewel jongensgek en die… hoe kon het ook anders… nodigde me eens uit bij haar te komen op een vrije namiddag… daar werden we opgewacht door enkele van haar vriendjes maar toen een van hen met mij wilde aanpappen kwam ze er direct tussen met het gezegde : “dat is een deftig meisje zenne”… ik weet nog altijd niet waarom ze mij toen vroeg… op een keer werd er in de klas door de leraar verkondigd dat we met M niet meer mochten praten wegens haar wangedrag… wat dat wangedrag was werd ons niet verteld… M zat vooraan in de klas te huilen… heel de klas viel stil… ik kon het gewoon niet aanzien en ben naast M gaan zitten en vertelde die leraar dat ik het er niet mee eens was en het wreed van hen vond… dat werd “naar de directeur”… daar heb ik eens goed van “m’n peretten” gegeven (luidkeels mijn mening verkondigd) en ik kreeg nog gelijk ook… het “embargo” werd opgeheven… kort daarna is M uit de school gestapt en ik heb haar nooit meer gehoord of gezien… het was ook de tijd van de briefjes die op je bank werden gelegd met de vraag “ik vraag het aan” haha… bij mij was het “boontje” die het aanvroeg... die heb ik beleefd afgeslagen… vond hem nog te jong... later ook een geweldig gehandicapte jongen die dan ook nog eens geweldig lelijk was… daar had ik het heel moeilijk mee want ik vond het zo zielig voor hem… een andere met zijn gelaat vol acne puisten heb ik ook geweigerd… die jongen… zonder acne en man geworden… ontmoette ik heel later nog op de badminton… hij vroeg me toen als vaste partner voor het gemengd dubbel maar dat heb ik ook afgeslagen aangezien het nog steeds datzelfde eigengereid manneke was.