Als tussendoortje efkes een berichtje van het westelijk front oftewel huize Myette... alhoewel het elke dag ietwat beter gaat... t'is te zeggen... ik moet niet meer voor alles 't manneke lastig vallen... kan mezelf al deftig aankleden... heb ook al mijn eerste douche sinds de operatie genomen... het probleem hiervoor was dat ik gewoon niet wist hoe in dat bad te geraken... maar nood breekt wetten en met behulp van een draaibaar krukje en ruggensteun van man is het gelukt en moet ik jullie zeggen dat ik ervan genoten heb... om de andere dag moet ik naar de kine en verdorie dat is een marteling... na elke sessie ben ik gekraakt... ik ben ook al 2 x naar de supermarkt getrokken... dit uit pure noodzaak want we zaten op ons tandvlees... m.a.w. onze voorraadkast en ook de diepvriezer lieten hun bodem zien... ook nog naar de bib geweest om mijn voorraad leesvoer aan te vullen... en zondag brengt dochter nog een verse lading boeken... morgen ga ik er een luie dag van maken... geen kine dus kan ik mijn gemartelde spieren wat rust gunnen... vrijdag weer kine... dan naar de kliniek voor controle foto en nadien bij de chirurg langs... was het maar al zaterdag!!!

elke dag is er eentje korter bij de genezing...begrijpelijk dat de sessies bij de kinesist echt geen pretje zijn en dat je telkens kontent zijt dat het voorbij is (een mens zou voor minder want er is niks plezants aan)

En toch...is het nodig om alles terug zo soepel mogelijk te krijgen en de genezing te bevorderen.
En ja...wat het bad betreft...dat hebben wij hier thuis ook vervangen door een inloopdouche want met 2 knieprothesen was een bad niet meer aan mij besteed. lieve groetjes en het allerbeste.

Cécile

13-02-2014 om 17:20 geschreven door Klaproosje1

Als ik het hier zo lees dan ga je toch stapje voor stapje vooruit. Zo moet het ook want overhaasten kan nefast zijn. Zelf doe ik weer alles wat moet gedaan worden in, buiten en rond het huis. Zoals je schrijft, nood breekt wet en dat gaat voor mij op als voor geen ander. Ben zelfs al De Meir afgelopen, maar dat heb de dag erna flink mogen bekopen. Ik zou buitenshuis nog met één kruk moeten lopen van de dokter, maar zeg nu zelf....een boodschappenwagen op wieltjes, een blindenstok, een paraplu en een kruk ...dan komt een mens handen te kort hé! Maar waar ik nog het meeste last van heb zijn al die ongelijke straatstenen en putten in de straten van Antwerpen. Op zulke momenten heb ik heimwee naar de mooie geplaveide straten van NL.

Maar soit, we klagen niet en we gaan moedig verder.

Geniet nu maar van je gewonnen plauder kunde.

Dikke kus en tot de volgende....

13-02-2014 om 17:08 geschreven door Huismusje

Dat klinkt me allemaal zo heel erg bekend in de oren, maar gelukkig kon ik mijn plannetje trekken terwijl ons Lea voor haar prothese knietjes in het gasthuis lag. Ook de eerste dagen dat ze thuis was probeerde ik het haar zo gemakkelijk mogelijk te maken. Maar lang heeft dat niet geduurd, ze nam al snel het heft weer in eigen handen.
Toch maar kalm aan doen meisje. Kus.

13-02-2014 om 16:32 geschreven door Ludovikus

lees ik hier , je bent al " vree " bezig toch !!!

niet vergeten op tijd te rusten hoor en ja een boek is ook voor mij een vluchtweg , een luxe , een vriend , al naar gelang de stemming (smile )

geniet van je rustdag Myette

13-02-2014 om 09:53 geschreven door ani

alle ik zie dat je je niet verveeld ! en het van de beste kant probeerd te nemen.. lezen is altijd " ontsnappen" een tijdje andere vrienden maken, waarvan het dan weer moeilijk is afscheid te nemen... en dan moet je weer een ander boek nemen en er proberen "in " te geraken dat is moeilijk !! natuurlijk een luxe probleem !!!... die kine dat is ander "bier".. en maar plooien en strekken .... weglopen kan niet !!!

een fijne dag

gaby 

13-02-2014 om 09:19 geschreven door puntanderelijn