-61- NOG MEER HERINNERINGEN

Tja het was niet alles rozengeur en maneschijn… zoals ik al vertelde werden we vaste klant bij de dorpsdokter… trouwens een hele lieve man die woonde in een typische dorps-herenwoning zoals je je voorstelt in oude films… toen zoontje ongeveer 5 was en nog pronkte met zijn melktandjes was hij eens aan het fietsen op een stuk asphaltweg die naar het dorp leidde… het was snikheet en het asphalt was duchtig aan het smelten… zoonlief trapte de ziel uit zijn lijf zoals steeds en plots hoorden we een gil en een plof… châlet buurvrouw was net bij ons aan het buurten en we stormden samen erop af… raapten zoon op die nog steeds brulde met wijd opengesperde mond en ons een volledig zwart gebit toonde… na inspectie of er iets gebroken was… wat niet het geval was… alleen schaafwonden…zag buurvrouw een van zoontjes voortanden uitpuilen en trok hem er kordaat uit… waarop ik gilde van “NEE LAAT ZITTEN” en zij er de tand doodgemoedereerd terug induwde… we moesten wel weer naar de dokter om zijn tanden en schaafwonden te laten schoonmaken want die zaten vol teer… enne… die bewuste melktand kwam weer vastzitten tot de tijd rijp was om te wisselen… tja bij ons ging de vakantieperiode nooit voorbij zonder een of ander avontuur…. van ontstressing gesproken… maar zoals steeds vergeet je de onaangename zaken en kun je later lachen met de plezante en die waren er ook genoeg… elk weekend hadden we wel gasten… dat is wel leuk maar brengt ook zorgen mee zoals wat weeral op tafel te zetten en dat was in die tijd niet zo gemakkelijk aangezien er in ons dorpje weinig te vinden was… in juli verjaarde la mamma en dus kwamen pa en ma elke vakantie een hele week bij ons logeren… in die tijd waren we bij ons in de tuin nog bezig met het maken van een rotstuin en bij onze wandelingen in Forrieres namen we soms een mooi gevormd rotsblok mee voor thuis… niet verder vertellen want ik denk niet dat dit mag… toen pa en ma na hun vakantieweek bij ons terug naar huis gingen met de trein kreeg ma naar haar voeten van pa omdat hun valies zo zwaar woog… thuis gekomen bij het uitpakken vonden ze een rotsblok dat ’t manneke er stiekem had ingestopt… die kreeg dan van mij ook de wind van achter want pa had zich bijna een wervelbreuk gesleurd aan die koffer… op latere leeftijd heeft pa inderdaad een rugwervel gebroken en nu nog borrelen er schuldgevoelens op.

15-03-2014 om 12:53 geschreven door Dirk

en de commentaar. Vergeet echter niet: rust roest. En als mannen, zoals je zegt, met
de handen wapperen, dan is er inderdaad iets mis... ):

05-03-2014 om 15:25 geschreven door Bijdetijds

Raar hoe me dat allemaal bekend klinkt. Moet bekennen dat die dagen, maar bij mij dan met de kleinzoon, onvergetelijk zijn. Spijtig dat komt nooit meer terug. Kus

01-03-2014 om 16:19 geschreven door Ludovikus

01-03-2014 om 12:24 geschreven door Dirk