Mensen lief toch het is hier echt een ziekenhuis... ik blaf... nog altijd... 't manneke blaft terug... natuurlijk luider dan ik want hij is véél zieker ook... ik zou er haast medelijden mee krijgen als ik hem zie rondstrompelen... gebogen rug... gezicht als een "elfurenlijk" zoals wij het hier zo plastisch kunnen uitdrukken... ik zegde wel "haast medelijden" als ik me niet zo zou ergeren aan al dat tumult en ik me zelf wat beter zou voelen... terwijl ik me bescheiden terug trek in een verdoken hoekje om een hoestbui te doorstaan zoniet man... o nee... die zou op straat gaan staan om de buren mee te laten genieten van zijn lijden... ik kijk dan toe en denk er het mijne van... elk poedertje of pilleke dat hij in moet innemen komt hij me tonen om me vooral niet te laten vergeten wat hij wel door moet maken... ojee nu ben ik wel vreselijk hardvochtig bezig maar soms wordt het me gewoon teveel... dan sluit ik mijn ogen en droom van een LAT relatie.

Wat kan ik nog meer vertellen... dat ik me dit weekend erg ongelukkig voelde... prachtig weer en thuis geplakt zitten... mijn theater bezoek heb ik moeten afzeggen want ik zag het echt niet zitten een hele zaal met mijn gebas te storen... mijn vriendin is het toegangsbiljet komen halen... aan de deur want ze wilde niet aangestoken worden... ze heeft de laatste maanden ook al veel tegenslag gehad door ziekte... van haar en haar man... in november gaan ze voor de hele maand naar Spanje en dat wil ze niet missen.

Zaterdagavond kwam zoon even binnen wippen... zogezegd omdat zijn hond zo gaarne naar ons komt... haha... maar ik denk eerder dat hij een einddoel voor zijn wandeling wil... even een rustpauze met drankje voor hem en hond... ook een snackje voor allebei... hij kan dan ook zijn problemen eens luchten bij "moeke"... vader kwam even zijn martelarenaanschijn tonen en toog terug al blaffend naar boven.

Vandaag komt de pedicure zodat mijn onderdanen er weer pico bello zullen uitzien... spijtig dat het "sandalen seizoen" voorbij is want nu kan ik niet meer pronken met mijn onberispelijk gelakte nagels... alleen als ik TV kijk... dan schop ik mijn crockskes uit en lig languit mijn tenen te bewonderen... gisteren ook terwijl ik moest meekijken naar The Mentalist en Castle... allebei even stikvervelend... nee dan vind ik mijn teennagels boeiender!

dit komt me o zo bekend voor..ik voel met je mee zenne...wat betreft tv-kijken,inplaats van de Mentalist en consoorten,probeer "GENTLY" eens,wedden dat je geen interesse meer hebt voor je teennagels..alleen al zijn stem smelt ik voor...om te zwijgen van de rest..zucht! En voor je Bronco.probeer eens ne goeie,met de nadruk op goeie. slok rum of zoiets in je thee..en je ziet alles veel roziger,alvast een dikke knuffel van mij,dag schatteke! xxxx

21-10-2014 om 06:58 geschreven door lipske

Zo ellendig zijn en toch nog alles met een lach en een grol brengen... en ja .. jij hebt jouw ventje toch aangestoken hé dus moet hij dta laten voelen of horen of wat dacht je dat je zou ontsnappen haha? Och we kennen dat allemaal hé .. die mannen kunnen niet met pijn om.. Moesten zij kinderen kopen dan was het probleem van overbevoking in één generatie opgelost!! Maar kom, ergens voel ik toch mee met jullie beiden want met zo'n hoest opgezadeld zitten is niet bepaald een lachertje.. Ik hoop dat de pilletjes of siroopjes hun werk doen en jullie terug voor rust ten huize Myette zorgen...Een dikke knuffel en kus.

20-10-2014 om 21:44 geschreven door Natoken

is ons gezegde ! maar jij hebt het blijkbaar serieus zitten met die hoest en 't manneke ook !

maar dat jij zo hardvochtig bent , had ik niet achter je gezocht zé , je was ooit zo verliefd op datzelfde manneke ?? !! las ik ooit hier !( smile )

verzorg je goed , zodat je normaal de winterse dagen die eraan komen , door kan

een warme groet

20-10-2014 om 12:15 geschreven door ani

lijden kan, prachtige hilarisch beschreven, ik weet er alles van, zo herkenbaar...mijn wederhelft is met dezelfde saus overgoten  ...

hartelijk gelachen ( !!!! )  groetjes

20-10-2014 om 11:54 geschreven door puntanderelijn

20-10-2014 om 10:54 geschreven door Alois