En het sneeuwt weer... en ja het is mooi maar... gisteren bogen enkele takken in onze tuin al door dus ik hou mijn hart vast voor vandaag want zo te zien is dat beddeke daarboven al in geen jaaaren gelucht... dan nog wat windstoten zoals gisteravond en ik kan weer gaan bibberen en beven... echt... alhoewel ik geen doetje ben... van extreme natuurverschijnselen ben ik bang.

En het is niet alleen daarvan waarom ik beetje nerveus ben... ik knip al zeker 10 jaren mijn eigen haar... kort... toen wilde ik het laten groeien...  kwestie van een andere decor... en kwam tot de ontdekking dat ik een hele dwarsliggende haardos heb... de ene kant krult braaf naar binnen en de andere piekt naar buiten... geen land mee te bezeilen... ik werd het beu en vroeg zzo hier en daar of ze geen kapper kenden die aan huis kwam... waarom... ik heb namelijk altijd een hartsgrondige hekel gehad aan uren in een kapsalon zitten met natte pieken haar en dan nog moeten keuvelen over ditjes en datjes... de pedicure kende iemand en gaf me zijn nummer... toen ik belde kreeg ik een engelstalige meneer aan de lijn en... potverdorie... ik was op slag al mijn engels vergeten... ik haakte dus in en dacht dat ik ervan af was... ging bij Google zoeken en mailde enkele dames... toen kreeg ik 's avonds laat telefoon van de vriend van die engelstalige kapper en LAP ik durfde niet zeggen dat ik wilde afhaken... dus die kerel komt deze avond en ik zit nu met de piepers... wat gaat hij met mijn dwars koppeke aanvangen... en waar moet dat gebeuren... en hoe ga ik het uitleggen in verstaanbare taal... ik voel me als iemand die een verplichte duik moet nemen van de hoogste plank in het zwembad... ooit getracht te leren duiken maar zelfs vanaf de kant was mij te eng en soms droom ik dat ik op die hoge plank sta en word dan van de schrik wakker... gelukkig is het weer niet om buiten te gaan paraderen dus als ik hier uit kom als een geplukt kieken wacht ik gewoon betere tijden af en begraaf me in huis of kom alleen nog met een muts op mijn kop buiten.

Buurvrouw stond voor de deur gisteren om te zeggen dat buurman in de kliniek ligt en haar opdroeg te komen vragen niet meer kwaad te zijn op hen... tja... ik weet het... 50 jaar buren en vrienden en ruzie om een boom klinkt raar maar wij waren altijd blij met dat groene scherm zodat we geen vis-à-vis hadden van de achterliggende huizen en nu is dat plots verdwenen... er speelden nog andere zaken mee ook... soms kan een kleine oorzaak de bal aan het rollen brengen... maar kwaad of niet... ik wens niemand ziekte of erger toe.

16-03-2019 om 17:19 geschreven door komal

imikimi - sharing creativity/a>warme groetjes van Nestje&Lipske

12-12-2017 om 09:15 geschreven door lipske