We hebben ons gelijk schapen de digitale wereld laten insturen... in het begin wel leuk... je kan dingen uitproberen... het is één groot avontuur... stilaan wordt je het gewend om digitaal te leven... maar owee als plots een van die vermaledijde toestellen er de brui aan geeft... je voelt je dan in de zak gezet en hulpeloos... zo zit ik al 6 weken zonder vaste telefoon en ben ik verplicht alles met mijn GSM te doen... iets wat 't manneke nooit heeft willen leren zodat ik met bang hart zit te hopen dat we niet in een noodsituatie komen... vandaag moest ik bellen naar onze huisdokter en  kwam tot de ontdekking dat eensklaps al mijn opgeslagen telefoonnummers verdwenen waren... gelukkig ben ik nog van de oude garde die een rotsvast vertrouwen heeft in papier... morgen kan ik weer enkele uurtjes doorbrengen met alle verdwenen nummers terug in het geheugen te voeren... hoe dit gebeurde is mij een raadsel... zoals elke avond laad ik de GSM op en niemand raakt aan dat ding... enkele weken terug was het de computer die er de brui aan gaf... gelukkig heb ik een handige zoon die me telkens uit de nood komt helpen want ik doe de bankverrichtingen ook online... sinds we overstapten op Scarlet heeft de TV ook al kuurtjes... die neemt namelijk vanalles op zonder dat ik het programmeerde en ben ik altijd maar die ongewenste programmas aan te wissen... we zijn met zijn allen veel te afhankelijk geworden van al dat digitaal gedoe... zolang alles goed werkt is het plezant.

Gisteren kwam de pedicure mijn onderdanen verzorgen en morgen is het de beurt aan de bovenkant... dan komt de kapster... jammer genoeg heb ikzelf dan nog de hele middenpartij te verzorgen... tja men tracht het verval zo lang mogelijk uit te stellen nietwaar of zal ik liever zeggen "verdoezelen"... en dat wordt meer en meer een zware taak.

h