Mij wordt soms gezegd dat ik een sterk vrouwmens ben en ja... ergens moet ik het wel geloven want in mijn leven heb ik wel al het een en ander meegemaakt en het redelijk overleefd maar... ze moeten van mijn slaap blijven of ik ben een wrak... en daar zit ik met een probeem de laatste dagen... door een reuma opstoot... iets waar ik al mee geplaagd zit vanaf mijn 18 de... lig ik de hele nacht te woelen van de pijn in rug en benen... met pijnstillers moet ik heel sporadis omspringen voor mijn nieren dus woel ik maar verder en wacht tot die opstoot het loodje legt... ik lig dan te denken aan zoon die nog altijd wanhopig oorlog voert met het leger vlooien en bloedluizen door de kiekens van zijn buurvrouw gul uitgedeeld... al 6 weken durft hij niet bij ons komen om ons niet te besmetten en ik mis mijn zoontje en de Kiko... elke dag hangt zoon aan de telefoon om zijn hart te luchten en ik neem zijn leed mee naar bed... niet alleen die reuma plaagt me ook weer hoofdpijnen... iets waar ik weken van verstoken bleef... gelukkig... maar nu heb ik het weer "aan mijn rekker"... een stom gezegde hier in Antwerpen waarvan ik begot niet weet waar het vandaan komt.

Volgende week wordt het druk... mijn bibliotheekdame komt me verlossen van de uitgelezen boeken en me een verse voorraad bezorgen... een oude vriendin komt op de koffie dinsdag en twee clubvrienden komen donderdag op de koffie... die week is goed gevuld en ik zit nu te hopen dat die verdekkelse koppijn even op vakantie gaat zodat ik niet met schele ogen mijn bezoekers moet ontvangen... afzeggen gaat niet want dan moet ik een andere afspraak maken en ik weet nooit wanneer die koppijn gaat toeslaan... die komt en gaat willekeurig... ik heb nog altijd de trigger niet kunnen vinden... soms komt hij me zachtjes wat plagen om weer stilletjes te verdwijnen... soms komt hij aanbulderen tot ik door de knieën ga om dan weer plots de plaat te poetsen... het blijft een raadsel maar een heel vervelend raadsel.

Dus als je even niets van me hoort dan heb ik me verstopt in de hoop dat al die onaangename dingen me niet zullen vinden... ik kom wel opduiken als ik me beter voel.

20-10-2019 om 10:35 geschreven door Dirk

16-10-2019 om 10:37 geschreven door Dirk

15-10-2019 om 17:32 geschreven door natoken

13-10-2019 om 11:24 geschreven door Dirk

13-10-2019 om 09:49 geschreven door ani

12-10-2019 om 18:19 geschreven door natoken