|
Hallo iedereen... oftewel de enkelen die de moeite namen mlijn blog te bezoeken... die ik hiermee van harte bedank... ik heb me enkele weken in mezelf teruggetrokken omdat... eerlijk gezegd... ik me afvroeg waarom ik nog de moeite nam mijn hart hier uit te storten... tja waarom... ik weet het nog niet... het is sterker dan mezelf denk ik die wens zich schriftelijk te uiten... als kind al maakte ik lijstjes met dingen die ik wilde doen of al gedaan had en die ik dan met puur genot kon doorstrepen... ik las alles wat me onder de ogen kwam... ook de reclames op tram en bus... mijn nieuwe leesboek was elk jaar al de eerste dag uitgelezen en daar zat ik dan zonder leesvoer... in de bib mocht ik maar 1 boek per dag meenemen en dat was een hele tocht van mijn huis naar de bib... op vakantie bij bobonne kon ik op het toilet nog wat lezen want naar oude gewoonte veegde men zijn poep daar af met krantenpapier... iets wat mijn stadse ouders niet kenden... tot daar mijn lees- en schrijfwoede.
De voorbije weken en maanden waren één pot ellende... over mijn zoon schreef ik al... momenteel is het rustig daar maar ik hou mijn hart vast als de dagen warmer gaan worden... is die rust definitief of slapen zijn belagers nog... af te wachten... enkele dagen geleden vond hij Prutske het konijn door in de tuin... er was die nacht een geweldige explosie in de buurt en misschien is dat de oorzaak... te erg geschrokken... op de camera liep het nog fleurig rond en zijn banaan was opgepeuzeld dus het beestje was niet ziek... weer een tegenslag die zoon te verwerken kreeg en moeke aan de telefoon moest aanhoren... dan kwamen de werken aan onze achtergevel... misschien een stommiteit om dat nog te laten doen op onze leeftijd maar die gevel was echt aan 't brokkelen... enfin... een ploeg Roemenen kwam de stelling plaatsen... geen probleem... enkele dagen later kwamen 2 andere Roemenen aanrukken... spanden doeken en plakten alles af... wij gerust... dan begon het uitbikken van het oude cement... veel lawaai maar voor de rest OK... tot... ze begonnen met zandstralen... op een wip stond het hele huis binnen in wolken zand... door allerlei minuscule kiertjes langs ramen en deuren vloog het binnen... ik in paniek naar de aannemer gebeld... die man kwam direct en gaf de mannen bevel alles binnen af te plakken... maar het kwaad was al geschied... alles maar dan ook letterlijk ALLES moest afgewassen en gewassen worden... de aannemer stelde voor zijn mannen met een industriele stofzuiger aan het werk te zetten binnen maar dat zag ik echt niet zitten... dus stelde ik voor het zelf te doen mits een tegemoetkoming en dat werd grif aangenomen... na 2 dagen hard labeur was de living... de keuken... de badkamer terug in bewoonbare staat maar ondergetekende lag plat... verschrikkelijke rugpijnen en daar bovenop een maagontsteking... ik loop niet vlug naar de dokter maar na 7 dagen afzien liet ik hem toch maar komen... een pijnstiller gekregen die redelijk mild is voor de nieren en ik kon weer rechtkrabbelen... intussen moest ik ook nog het gezeur van manlief verdragen... alles bijeen een beetje teveel van het goede... onze huisarts zegde me eens dat ik een sterk vrouwmens ben maar die kunnen ook breken... als puntje bij paaltje komt sta ik er alleen voor... ik heb niet alleen mijn eigen last te dragen maar sleur ook nog die van man mee... dit klinkt nu meelijwekkend maar zo voelde het wel aan... ik zag het gewoon even niet meer zitten.
Gisteren kwam mijn poetshulp extra enkele uren helpen om het vieze buitenwerk weer aantoonbaar te maken... de regen helpt ook om wat van het vuiweg te spoelen... binnen vind ik nog elke dag weer zand en stof alsof het uit de lucht blijft neervallen maar de gordijnen zijn gewassen en hangen weer en mijn huisje ziet er weer toonbaar uit totdat ik hier of daar een la open trek en verdekke zand vind... ik vrees dat dit nog wel een tijd gaat duren... had ik dit voorzien ik was er niet aan begonnen maar ja.
Intussen is het weer hoog tijd om kerstkaarten te schrijven en inkopen te doen voor de Kerst... dat zal heel bescheiden worden... de tijd dat ik kalkoenen braadde en hele menus afwerkte is onherroepelijk voorbij... aangezien zoon en dochter niet meer door één deur kunnen zullen moe en va maar thuis blijven met de Kerst en zuinig nippen en knabbelen aan... weet nog niet wat... aangezien manlief zijn tanden het lieten afweten wordt eten ook een probleem... dat moet zacht en hapklaar zijn... zonder brokken of wat dan ook... ik hoop iets te vinden in de supermarkt dat ietwat feestelijk en toch hapbaar is voor meneer.
In afwachtting hiervan wil ik de aanwezigen hier een gezellige Kerst wensen en tevens een gezond en voorspoedig 2020... santé!!!
|
