|
Ik voel me momenteel ietwat verward... dat corona ding speelt me parten... ofwel heb ik in mijn droom een logje zitten schrijven ofwel ben ik een ietsiepietsie gaga aan 't worden ofwel is sennet met mijn literair gewrocht gaan lopen... rara... wat is het... ik was ervan overtuigd twee dagen geleden iets te hebben geschreven en ik vind er niets van terug... zeer verwarrend en beangstigend.
Niet dat ik veel te vertellen had... alleen maar laten horen dat ik nog springlevend ben alhoewel ik eigenlijk niet meer in de "spring" zit maar meer in de winter... enfin ik leef nog en beweeg me voorzichtig vooruit... dit omdat ik al enkele weken geplaagd zit met gewrichts- en spierpijnen... een kwaal die voor mij niet nieuw is maar soms met opstoten aan komt zetten en me het leven zuur maakt... ook dit zal wel overgaan met veel geduld en lijdzaamheid... geduld dat danig op de proef gesteld wordt door 't manneke die ik gisteren eens danig de les heb moeten lezen... lezen kun je het eigenlijk niet noemen het is meer een woedend brullen gevolgd door ijzig zwijgen... het heeft wel effect want manlief is momenteel een lammetje... hoe lang hij dat gaat volhouden is niet te zeggen maar goed... zo lang het duurt heerst er vrede.
De dagen en weken rijen zich aaneen in eentonige volgorde... poetsen wordt in schuifjes gedaan... wassen en strijken gebeurt zoals gewoonlijk... ik knipte mijn haar en kleurde het bij... voeten verzorgd... na de middag verdwijn ik in de tuin voor een dagelijks vitaminen bad... daar knip ik ook hier en daar wat bij... die tuin ziet er nu fris en stralend uit met de seringen in volle bloei en ook de meidoorn kon niet wachten tot de gepaste tijd en pronkt met rozerode bloemetjes waar de duiven dol op zijn... ons Polleke loopt fiks heen en weer door de tuin op zoek naar... ja naar wat... het witlof en de tomaten die we hem presenteren bekijkt hij met een minachtende blik en loopt er dwars overheen... wat hij dan wel eet weet ik ook niet... mijn lasagne ben ik kwijtgeraakt aan de kraaien... die lasagne stond al vele jaren te wachten tot ik ze eens ging bereiden... het is er nooit van gekomen en bij mijn zoektocht naar voer vond ik die doos achterin de kast... ik weekte de bladen in water en gooide ze in de tuin waar de kraaien er als gek op vlogen en naar hun nest sleurden... nu ben ik aan 't proberen een pak oude bloem ook zo kwijt te geraken maar dat lukt niet zo goed.
Dochter deed boodschappen en bracht rabarber mee... ik heb nu weer een voorraadje rabarbermoes in de vriezer zitten... ook gehakt in porties want door mijn tandeloze echtgenoot kunnen we alleen gehakt eten en dan nog samen met aardappelen en groenten gemixt... wel zo gemakkelijk alles in één pot... minder vaat.
Dokter en tandarts zijn op een laag pitje gezet... wanneer dat ooit weer normaal gaat worden is nog af te wachten... één pluspunt aan corona... je hebt geen afspraken meer na te komen of onverwacht bezoek te verwachten... wel rustig zo... het enige bezoek dat ik krijg is van bpost en die bellen zelfs niet meer aan maar zetten het pak gewoon voor de deur... eergisteren belde onze overbuurman me op om te zeggen dat er zo'n pak voor de deur stond... ik wist het zelfs niet.
|
