Ik vertelde het vroeger al... probeerde tevergeefs bij mijn gewone supermarkt de Collect & Go... eindelijk lukte het me en vandaag zijn we met de wagen tot daar gereden om mijn bestelling op te halen... met mondmasker op... 4 volle kratten met vanalles en nog wat zodat we een kleine reserve hebben... die voorraad begon erg te slinken en we willen niet van corona maar ook niet van de hongerdood sterven dus... ik moest maar 5 minuutjes mijn beurt afwachten... aan de ingang van de supermarkt zag ik een file wachtenden om U tegen te zeggen... het voelde wel goed aan zo eens terug de straat op zoals een normaal mens... tja na bijna 3 maanden thuis word je ietwat wereldvreemd... ik deed zelfs een babbeltje met de meneer achter mij... en geloof me... na het uitpakken en rangschikken van mijn verworven schatten thuis was ik moe... het kan ook van de warmte zijn... morgen komt de pedicure mijn arme verwaarloosde voeten wat oppeppen en een fris kleurtje geven... de nagels dan toch... niet de rest.

Deze ochtend begon eigenlijk niet zo schitterend... toen ik het venster opende merkte ik dat onze buur zijn huis te koop stond... aiaiai... iets waar ik echt niet blij om ben... toen die man jaren geleden het huis naast ons kocht liet hij het helemaal afbreken en ik moet er niet bij vertellen wat een lawaai en vuil dat meebracht... binnen liet hij metalen trappen plaatsen en elke stap op die trap horen wij weergalmen... dat is gelukkig alleen 's avonds en 's morgens want de rest van de dag is hij gaan werken en is het dus vredig stil... het huis is al verkocht aan de allereerste bezichtiger en nu is het bang afwachten wat ons dat gaat brengen... weer bouwwerken... weer lawaai en hinder... het is een groot huis dus zal er wel een familie in komen en dat brengt meer klossen op die trappen... in de tuin daar staat een ingebouwde barbecue... zondag werd die nog eens gebruikt en ik zat dus in mijn tuin in de rookwalmen en later allerlei etensgeurtjes... gelukkig gebeurt dit niet vaak maar wat de nieuwe bewoners van plan zijn weet ik niet... ik hou mijn hart al vast... en zoals ik al zegde... ik ben er niet blij mee.

Elke dag brengt zo zijn eigen zorgen mee... 't manneke doet soms heel raar... zo lag hij midden in de nacht geluiden uit te stoten en toen ik hem vroeg wat er scheelde zei hij dat hij zijn stem oefende... ik antwoordde dat hij dat dan maar moest gaan doen beneden en hij vertrok woedend... de rest van de nacht was dan ook verpest voor mij... gisteren zat ik in de tuin en toen ik naar binnen wilde om iets te drinken had hij alle deuren op slot gedaan en moest ik als een idioot staan bonken op de terrasdeur tot hij me hoorde... hij dacht dat ik binnen zat terwijl ik midden in de tuin in het zicht had gezeten... dat maakt me bang... wat gaat het volgende worden... van de kleinste opmerking wordt hij woest... de toekomst lacht me niet toe.

12-06-2020 om 23:31 geschreven door natoken

12-06-2020 om 11:10 geschreven door ani

05-06-2020 om 23:28 geschreven door natoken

05-06-2020 om 10:23 geschreven door Dirk

04-06-2020 om 11:00 geschreven door ani

03-06-2020 om 13:41 geschreven door Patricia