Stilstaan is achteruitgaan zegt men... en vermits ik voor de vooruitgang ben heb ik een hekel aan stilstand... kunnen jullie nog volgen... ik niet al te best maar wil hiermee alleen maar zeggen dat ik mezelf eindelijk weer in gang heb gekregen... hoho... niet met de poets en de was en de strijk hoor... nee zover ben ik nog niet geraakt... maar wel met het bloggen... mede dank zij jullie aansporingen... merci zene... van tijd tot tijd heb ik eens een trap onder m'n luie achterste nodig... dus hier ben ik dan en waarover zal ik het nu eens hebben... deze ochtend wilde ik beginnen met de mailtjes eens rap door te kijken... altijd spannend te zien wie er aan je gedacht heeft... werd door een van m'n chatters in de vlucht opgevangen en ben blijven plakken tot manlief van beneden begon te brullen of ik nu eindelijk eens klaar was... we zouden namelijk wat boodschappen doen want m'n voorraadkast en frigo waren bedroevend leeg aan 't worden... na de boodschappen was het alweer tijd om een boke te eten... en dan kreeg ik ineens de geest... ik zou aan die ledenlijsten beginnen... heb ik ook gedaan maar na de eerste doorworsteld te hebben puilden m'n ogen haast uit hun kassen van op die cijfertjes te turen... tijd voor een pauze en een snackske... en na die pauze en snack had ik ineens geen goesting meer in nog van die cijfertjes... aiai... heb dan maar wat zitten spelen met den Buddy tot het weeral tijd was om aan het avondeten te beginnen... 't manneke is verbolgen de deur uitgestapt omdat ik "toch maar altijd aan die computer zit en hij dan ocharme altijd alleen beneden zit"... wat kan ik eraan doen dat hij zich niet alleen kan amuseren... niks van aantrekken dat doe ik... voor mij ligt nu die andere lijst die ik nog moet aanpassen met de telefoonnummers en email adressen... dat ding zit me al de hele tijd verwijtend op de vingers te kijken... zou ik er nog aan beginnen of morgen misschien... eigenlijk past morgen me beter want het is al wat laat geworden... krijg dat toch niet meer af!!!

Morgen is het weeral ons wekelijks bezoekje aan la mamma... en als ik dan al die oudjes daar zo wezenloos in hun rolstoelen zie hangen zou ik mezelf om de oren kunnen slaan want wat heb ik nu te klagen... ik kan nog rondlopen... sta nog actief in het volle leven... hmhm... ben redelijk gezond... over een pijntje hier en daar wil ik het niet eens hebben... dus wat zit ik dan te zeuren... ach van tijd tot tijd eens zeuren kan zo enorm opluchten... ik sta enorm in bewondering voor al die mensen die... ondanks hun soms zware handicaps... de moed erin weten te houden en hun gevoel voor humor kunnen behouden... mijn neef was zo... op zijn 19 tijdens zijn legerdienst brak hij zijn rug... tot zijn middel verlamd... heeft ontelbare operaties moeten ondergaan... ondanks alle ellende was hij steeds de gangmaker bij alle familiefeestjes en zijn vrienden kwamen met hun kleine problemen bij hem om troost... dat zijn mensen met karakter... daar heb ik ontzag voor... hij was mijn lievelingsneefje en toen hij stierf...  hij was toen 45... heb ik mijn ogen bijna uitgehuild... ik was 5 jaar jonger dan hij en beschouwde hem als mijn grote broer... lang geleden allemaal maar sommige zaken blijven je je hele leven bij.

Nu nog eens even over onze puit... bedankt Pazke voor de inlichting... ik ben nog eens bij Google te rade gegaan en ik denk dat je gelijk hebt... het is een pad... maar wratten heeft ons beest niet... nu nog dat ander beest kunnen "spotten" en foto van nemen... wat ik me nog altijd afvraag is hoe die beesten toch in onze tuin zijn terechtgekomen... ik heb m'n naaste buren al eens onderzoekend aangekeken maar die zien er heel onschuldig uit... in elk geval ze floreren dat het een lieve lust is... aan eten geen gebrek... insekten en slakken in overvloed en niet bespoten he... een waar paddenparadijs.

Ondertussen kwam de zoon nog even binnenvallen... vermits het nu zeker te laat is om aan die lijst te beginnen zal het morgen moeten... oef... uitstel van executie... ik wens jullie nog een aangename voortzetting van de avond en tot later.

 

02-10-2006 om 17:49 geschreven door caerwyn

30-09-2006 om 18:19 geschreven door Ludovikus

wat een opluchting om te zien dat ge weer schrijft.   Laat uw ventje maar zagen.  De mijne weet ook niet waar hij het heeft, hij is momenteel onze Seppe de papfles aan het geven terwijl ik hier zit te bloggen.  Hij kwam daarnet naar boven met Seppe op zijn arm en zei dat de kleine honger had.  Ik vroeg of er iets mis was mijn zijn hand, dat kan toch ook een papfleske vasthouden hé?  En ik heb gevraagd om ook nog efkes een proper pamperke aan te doen.   Zijn gezicht was geld waard!  Wij waren vroeger veel te braaf :)
Kuske,

29-09-2006 om 10:48 geschreven door bojako