Naam : Myette, woon in Antwerpen, heb 1 man, 1 dochter, 1 zoon, 1 schoonzoon, geen kleinkinderen, 1 schildpad, ben Boogschutter, verjaar in november, ik hou van lezen, crypto- grammen, schrijven, com- puteren, bloggen, minigolf, nieuwe contacten maken, pret maken met vrienden.
100% 150% 200% LOEP
REAGEER EENS OP MIJN SCHRIJFSELS ZODAT IK WEET DAT IK NIET TEGEN DE MUREN PRAAT
Ik kom er rond voor uit... ik heb vrienden nodig... en hoe meer hoe liever... het is niet zo dat ik voortdurend een massa volk om me heen wil hoor... nee nee... ik kan genieten van een dagje lekker thuis rondlummelen... wat lezen... wat puzzelen... veel computeren... twee dagjes mag ook nog maar dan krijg ik al de kriebels... heb ik de hele week niemand gezien of gehoord voel ik me wegzakken in een dipje... dan... net als je begint te denken dat iedereen je vergeten is... krijg je een telefoontje... of een mailtje... of staat er plots iemand aan je deur... gewoonlijk komt dat allemaal tegelijk... en dan kan m'n dag niet meer stuk... ik benijd mensen die niemand nodig hebben... die zich goed voelen in hun zelfgezochte afzondering... die behoefte om steeds bevestiging te krijgen dat mensen om je geven zal heel waarschijnlijk uit innerlijke onzekerheid komen... ik beken schuld... uiterlijk kom ik misschien over als een heel open en zelfzeker mens maar dat is alleen de buitenkant die men ziet... in mijn binnenste zit nog steeds dat klein onzeker meisje dat zichzelf maar niks vindt... nu zou je denken dat je met ouder worden zoiets overwint... niet dus... ik heb wel geleerd met schade en met schande dat je niet voor iedereen goed kunt doen... dat heb ik opgegeven... en teleurstellingen probeer ik ook vlug te verwerken... maar toch... als iemand waar ik veel voor voel me diep teleurstelt kan ik het nog even moeilijk verwerken... ik hou me dan voor de buitenwereld sterk maar inwendig huil ik... djezus... ik ben me hier wel heel erg aan 't blootgeven... dat was niet de bedoeling... ik laat het toch maar staan... denk dat er nog wel enkele bloggers zich hierin zullen herkennen... eigenlijk wilde ik iets zeggen over onze blogmeeting.
Gisteren kwamen we weer bijeen... ditmaal maar met zijn vieren... tja niet iedereen kan zich altijd vrijmaken... maar het was weer gezellig kletsen over allerlei zaken... ook veel over onszelf... onze visie op het leven in het algemeen en wat we wel of niet zouden veranderen als we de kans kregen te herbeginnen... we leren elkaar wel heel goed kennen zo... ik ken m'n blogmaatjes heel wat beter nu dan veel van m'n andere vrienden... met de clubvrienden kom je bijeen voor de ene of andere activiteit... er wordt ook gebabbeld tussen de bedrijven door maar dat blijft aan de oppervlakte... de andere vrienden zie je enkele keren per jaar... die leiden ook hun eigen leven... maar de blogmaten zie je elke dag... je leeft mee met hun wel en wee en dat schept een andere band... dit maar om te zeggen dat ik het heel tof vind dat we zo elkaar gevonden hebben en dat ik hoop dat onze vriendschap nog lang zal standhouden... IK HEB GEZEGD!!!
Reacties op bericht (4)
03-03-2007
..
Kan dat alleen maar beamen ,zou dit ook voor niks meer willen missen,spijt genoeg dat ik er gisteren niet was(mijn oren hebben geteut,hoe komt dat? hihi)En al hadden we mekaar nog niet gezien ,we hebben mekaar wonderwel gevonden ,is het niet ,? het klikte van in het begin! zeg dat ik het gezegd heb! Zo ,ik heb ook gezegd!,Prettig weekend Myette,dikke kus van Lipske!
03-03-2007 om 18:38
geschreven door hotlips
..
Ik was er bij. Ik weet het en denk juist hetzelfde. Moest ik mijn blogje niet hebben zou ik veel uurtjes op mijn duim zitten tutteren. Maar het beste aan mijn blog, zijn wel mijn blogmaatjes. Die eerste vrijdag met de cyberbabes en Cearwyn, heel tof. K'wil ze niet meer missen, mijn miss'en. Knuffel
03-03-2007 om 16:22
geschreven door Ludovikus
Heerlijk...
Heerlijk dat kleine meisjeshartje dat hunkert naar warmte, naar zich geborgen weten ondanks de rijpheid van een volwassen vrouw. Houden zo, Myette, blijven hunkeren naar een warme wereld. Jezelf durven vrijuit geven, wat een gave. Hier ben ik neem me zoals ik ben, doe ik ook met jou hoeveel mensen durven dit aan in deze wereld waar veel, zoniet alles toegespitst is op ik, ikker en ikst?.<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Terecht gezien, bloggenoten betekenen ook voor mij heel, heel wat. Het gesproken woord is immers zo vluchtig, het geschrevene blijft. Daarom springen we er heel voorzichtig mee om, voorzichtig en zo gevoelvol, jij toch en ik, ik geniet ervan. Net zoals ik geniet van Bo en Musje.
Van harte dank
Titi, de poes met de té grote teut.
03-03-2007 om 15:44
geschreven door Titipoes
en dat heb je goed gezegd
Dag myette,u zo bloot geven,dat is durven.Toch doet die tekst veel denken aan mijn eigen persoontje,alleen maak ik niet zo makkelijk vrienden,op het werk wel,maar dat is nu verleden tijd..Daarom ben ik zo content dat ik met bloggen begonnen ben,het is wel op afstand,maar mensen leven met u mee,en dat is in deze tijd goud waard,of zelfs meer.Het enigste dat ik nog heb is boodschappen doen in bekende winkels en dan wat zwansen(meestal is het vrouwlijk volk) het is niet veel,maar het is iets.Zo myette uw stukje heeft me weer wat opgefleurd en ik zie de toekomst weer een beetje meer zitten,bedankt en knuffels van pietje-bob
03-03-2007 om 14:42
geschreven door peeters robert
