Bobonne... moeder van mijn vader... die hele familie was klein van stuk behalve den Bompa... Bobonne was dus een klein pezig vrouwtje met een ijzeren wil... haar man... den Bompa dus... was eerst schipper maar zij haatte het schippersleven... wilde hogerop... in haar familie zegden ze : "ons Marie heeft het hoog in haren kop"... dus bompa moest van dat schip af... begon toen een bakkerij... zo eentje waar het deeg nog met de voeten gekneed werd... de klanten lieten hun schuld "in den boek" schrijven met de belofte te komen betalen op het einde van de week als de kostwinner met zijn pré binnenkwam... die zogenaamde kostwinners moesten wel na het werk langs enkele kroegen passeren om het einde van de zware werkweek te vieren zodat ze... als ze dan eindelijk thuiskwamen... zo goed als platzak waren... dan werd den Bompa erop uit gestuurd om het hem verschuldigde geld te gaan ophalen... de man werd dan gewoonlijk heel vriendelijk binnen gevraagd om een "witteke" te komen drinken... kwam buiten zonder geld met de belofte dat hij volgende week zijn geld zou krijgen... op het volgende adres van hetzelfde laken een pak... Bompa kwam dan lazarus thuis... kreeg op zijn donder van Bobonne... die trok er volgende dag op uit en kwam steeds terug met het hun verschuldigde bedrag... hoe ze het gedaan kreeg weet ik ook niet... je kunt je indenken dat een zaak op die manier geen lang leven beschoren is... dus exit bakkerij en Bompa terug den boot op maar dit keer op de lange vaart... die schepen bleven toen ongeveer 6 maanden op zee dus Bobonne stond er alleen voor met een resem kinderen die ze met harde hand onder de duim hield... als Bompa dan na die 6 maanden aan wal kwam en zijn Marie eens wilde "gaarne zien" zegde die gewoon "Och Charel laten we maar wachten tot de volgende keer" wat de Charel dan ook maar deed... nu kun je denken dat Bobonne een helleveeg was maar het mens stond er helemaal alleen voor en elke keer dat Charel eens "mocht" was het "raak"... hij was weer weg voor 6 maanden en zij bleef achter om heel dat nest te verzorgen... 5 kinderen hebben de volwassen leeftijd bereikt waaronder mijn vader... eentje is op haar 15 aan TBC overleden... daartussen ontelbare miskramen en baby's die heel jong al stierven... dan spreekt men van "de goede oude tijd" jawadde... maar Bobonne hield stand... later heeft ze een winkel in koper- en zilverwerk geopend op het Vleminckveld... daar ben ik nog geboren... den Bompa was intussen op pensioen en slofte maar wat rond... doorbrave mens met maar één fout... "den borrel"... ik heb me laten vertellen dat hij gaarne met mij ging wandelen.../ dat waren  mijn allereerste kroegentochten... ik was een heel sociaal kind... lachte naar iedereen... den Bompa kreeg complimentjes over dat schattig kleinkind en tevens rondjes aangeboden... mij voerden ze limonaatjes... en dan kwamen we samen aangezwijmeld tot grote coleire van Bobonne... ik moet echter tot zijn verdediging zeggen dat hij mij nooit of tenimmer heeft vergeten mee naar huis te brengen... zou ook kunnen gebeurd zijn he... Bobonne kreeg de naam een "moeilijk mens" te zijn maar je moet het maar doen... heel alleen een groot kroost opvoeden en heel dat kroost danste naar haar pijpen hoor... Bobonne was mijn meter en ik hield veel van haar... ik was haar oogappel... volgende keer meer over de familie.

03-05-2007 om 13:46 geschreven door affodil

01-05-2007 om 00:41 geschreven door huismusje/troubadoerke