Schattebollen altegaar... van mij ga je geen reisbeschrijving moeten verwachten hoor... ik kan jullie alleen vertellen dat het Odenwald een prachtige streek is... we bezochten Heidelberg... Erbach... Micheldam... Worms... enkele Deutschle Schlosser... keken vol bewondering naar de vele vakwerkhuizen zo typisch voor die streek... maakten een zonnige boottocht op de Rijn... reden door eindeloze wouden... moesten ontelbare trappen op en af wat, gezien de huizen meestal tegen een heuvel aanliggen, onvermijdelijk is... ook in ons hotel, een ingewikkeld bouwsel dat vermoedelijk als klein hotelleke begonnen is en mettertijd de aanpalende gebouwen heeft ingepalmd... die trappen en dat klimmen deden me de das om zodat ik de laatste dag het allerlaatste Schloss het Schloss liet en me neervleide op een terrasje met een koffie... dat hotel was sehr gemütlich met zoals het Duitsland betaamt een overvloedige tafel... de tweede avond was er zelfs muziek bij het diner en achteraf konden we dansen... ook deze beker heb ik aan mij voorbij laten gaan want ik was razend gelukkig dat ik eindelijk een stoel onder m'n zitvlak had en met geen tien paarden kregen ze me daar af... maar 't manneke was in zijn element en heeft alle dames uit ons gezelschap door de zaal gezwierd... inbegrepen de eigenares van het hotel die tevens, samen met haar echtgenoot, voor de zang zorgde en in het geheel niet onverdienstelijk... ik heb al heel wat erger te horen gekregen op radio en TV... ik heb dan maar zitten genieten van enkele witte wijntjes halb-trocken die ik de volgende morgen nog voelde ronddansen in m'n binnenste... maandag en dinsdag prachtig weer gehad... woensdag- en donderdagvoormiddag wat miezerregen maar tegen de middag trok de hemel open... al bij al heel wat beter weer dan jullie hier hadden... heb het maar van horen zeggen he... wat kan ik nog vertellen... dat we een goeie gids en chauffeur hadden... dat we woensdag, op aanraden van onze gids, een salade hadden besteld in een restaurant waar hij, de gids dan, regelmatig met zijn klanten kwam... die salade zou bestaan uit 4 soorten sla met kippenreepjes en spekjes... tja we kregen een reuze bord voor onze neus volgeladen met sla... met bovenop welgeteld 4 of 5 flinterdunne reepjes hespenworst... wij naarstig aan 't graven in die berg sla naar de beloofde kip en spekjes... nada... omdat onze leden van het sportieve slag zijn werd er niet geklaagd... alleen commentaar gegeven en werd er gekeken wie de meeste reepjes had... ik was bij de gelukkigen met 5 stuks... mijn buurman kreeg er maar 4... het was wel een succes... heel wat afgelachen toen... later belde de gids naar het restaurant om uitleg en "er was een communicatiestoornis in de keuken" geweest... in elk geval kan ik nu vor de rest van het jaar geen sla meer bekijken want bij gebrek aan iets beters heb ik me half door dat bord gegraasd... en ik ben al geen overtuigde herbivoor... ben ik blij dat ik niet als koe op de wereld kwam... en die moeten dan de hele boel nog eens herkauwen de sukkels... de laatste dag een ander restaurant... weer door de gids voorgesteld... ditmaal zeer aarzelend... waar wij dan weer zeer sportief maar JA tegen zegden... daar kregen we weer zo'n reuze bord met een reuze varkenssteak en een reuze portie frites... dit alles op één bord gestapeld... je hebt op slag geen trek meer... ik haalde zelfs niet de helft... misschien moet ik eens een keertje meer naar Duitsland... elke dag at ik minder... toen we thuis kwamen kwam Poekie me wat schoorpotend tegemoet en kreeg ik één flauw koppie... de Kiddy was kwaad en bekeek ons niet... Pol de schildpad laat zich niet meer zien... zou die zich al ingegraven hebben... dat belooft voor de winter... dan ben je thuis en moet je alles weer uitpakken en opbergen... wassen... vandaag het laatste stuk gestreken... afspraak met de kine gemaakt voor woensdag want mannekes ik heb "m'ne peire gezien"... 4 dagen wandelen en klimmen en dalen... het was voor mij echt geen genot... gewoon stappen was er niet meer bij... het was manken... toen ik m'n huisje zag kreeg ik bijna de tranen in m'n ogen van blijdschap... gisteren ben ik gaan petanquen... dat is niet veel stappen maar vandaag de golf overgeslagen... na enkele dagen de hele dag in druk gezelschap moet ik eventjes afkicken... ik ben echt geen kuddemens... hoe sommige mensen het presteren om hele dagen te blijven babbelen begrijp ik echt niet... heb het nooit gekund en zal het nooit leren.

15-09-2011 om 06:34 geschreven door Lipske

12-09-2011 om 21:41 geschreven door Natoken

12-09-2011 om 21:35 geschreven door Natoken

12-09-2011 om 09:19 geschreven door puntanderelijn

12-09-2011 om 02:04 geschreven door Huismusje/Petra