Naam : Myette, woon in Antwerpen, heb 1 man, 1 dochter, 1 zoon, 1 schoonzoon, geen kleinkinderen, 1 schildpad, ben Boogschutter, verjaar in november, ik hou van lezen, crypto- grammen, schrijven, com- puteren, bloggen, minigolf, nieuwe contacten maken, pret maken met vrienden.
100% 150% 200% LOEP
REAGEER EENS OP MIJN SCHRIJFSELS ZODAT IK WEET DAT IK NIET TEGEN DE MUREN PRAAT
Net even een vluggertje gemaakt... haha niet wat jullie vunzige geesten nu denken... ik bedoel een blogronde... las dat Bo weer op wankele pootjes staat... Mus door pootjes pijn lijdt... Lips Brussel-Halle-Vilvoorde eventjes heeft gesplitst... Paz afwezig is... Lou eveneens even forfait geeft... en Natoken herinneringen op zolder aan 't zoeken is... dat laatste deed bij mij weer plots herinneringen oplaaien en met name van een "duveltje".. kennen jullie dat nog... zo'n rond hoog en smal kacheltje... zo'n ding stond bij mij in het midden van de klas in de lagere school... centrale verwarming was denkelijk nog niet uitgevonden zodat er onder de vensterbanken ruimte was om onder te kruipen als het bomalarm ging... "de sirene" genoemd... wij moesten dan met zijn allen op een rij onder die vensterbanken gaan zitten... men vond dat veiliger... later verhuisden we naar het hok onder de trap en dàt vonden we ook veel toffer... voor ons kon het alarm niet lang genoeg duren... mijn school is ook platgegooid door een "vliegende bom" d.w.z. een V1 of V2... weet niet meer welke het was... gelukkig tijdens de nacht zodat er geen kinderen gedood werden... wèl een aantal nonnen... we hebben dan nog heel lang tussen de puinen gespeeld... de dag na die bom gingen la mamma en ik naar de school en vonden tussen het puin mijn breipennen terug.. ik heb ze nog... toen we terug naar school mochten/moesten werd ik ineens in het derde studiejaar gezet... heb dus een heel jaar overgeslagen daarom de hiaten in mijn opvoeding... de reden was dat mijn lerares/zuster van het tweede jaar door de bom gedood werd... het waren zware tijden toen maar als kind til je er niet zwaar aan en laat je alles aan je voorbij gaan... toch duikt er hier en daar soms een flits van herinnering op... men zegt dat met het ouder worden die herinneringen levendiger worden... ik kijk er met verlangen naar uit!
Reacties op bericht (4)
17-09-2011
*
Zo'n Duveltje heb ik ook nog gekend. Ik herinner mij zelfs de reclamefolder van dat stoof'ke. Een grijnzende rode duivel met dat voorwerp op zijne rug.
Al wat ik weet over de oorlog komt uit films, docu's en de verhalen van diegene die het meemaakten. Maar net als Bo kreeg ik ook dezelfde raad mee, niets weggooien, steeds genoeg voorraad in huis halen, en vooral niet zeuren wanneer er je iets niet zinde. Het gevoel dat het "morgen" weer oorlog kon zijn zat er bij de ervaringsdeskundigen diep ingebakken. "Met den Duits"wist je immers nooit, die was niet te vertrouwen". Laat ons hopen dat het ons nooit meer overkomt!
En wat dat "vluggertje " van jou betreft....A dirty mind is a joy forever...mijn gedacht! Dikke kus
17-09-2011 om 15:00
geschreven door Huismusje/Petra
*
17-09-2011 om 14:41
geschreven door Huismusje/Petra
..
wij hebben nog een duveltje in de kelder staan. Vandaag voel ik me dankzij de nieuwe medicatie eindelijk een stuk beter. 't ja wat wil je ... ze geven me pillen tegen psychose voor m'n maag, dus het zin in mijne kop en niet in mijn ingewanden.
Ik heb enkel de naweëen van de oorlog gevoeld en wel héél lang, want ons moeder dacht dat het altijd terug oorlog zou kunnen zijn en daarom hoorde ik heel mijn jeugd niets anders dan die zin : "vlees taai? Huh ... ge moest blij zijn, als't nog eens oorlog zou zijn zoudt ge een gat in de lucht springen voor zo'n stuk vlees". "Weggooien? Gij zijt zot zeker, bijhouden dat versleten laken, als 't nog eens oorlog zou zijn dan zoudt ge content zijn dat ge nog een laken had." Alle dagen hoorden we iets in die aard. Dus daarom staat dat Duveltje nog in de kelder hé: 't moest nog eens oorlog worden.
17-09-2011 om 12:07
geschreven door bojako
En ik kijk mee met jou want inderdaad waar is de tijd...
We hebben toch wat te vertellen hé Myette, zal de jeugd van vandaag ook zo'n verstrekkende verhalen kunnen vertellen aan hun nageslacht? Wij maakten die vele revoluties mee op maatschappelijk en technologisch vlak, zij groeien er overbeschermd mee op en al de rest is voor velen een ver van mijn bed show .Ik ken die stoof ook nog, we zetten daar onze natte schoenen rond en een plaats in de klas dicht bij dat ding was een luxe....Wat een bloggenronde al kan oproepen hé? haha Geniet van vandaag hopelijk zonder " stoof" maar met zon! Een dikke knuffel een kus van mij.
Ik heb enkel de naweëen van de oorlog gevoeld en wel héél lang, want ons moeder dacht dat het altijd terug oorlog zou kunnen zijn en daarom hoorde ik heel mijn jeugd niets anders dan die zin : "vlees taai? Huh ... ge moest blij zijn, als't nog eens oorlog zou zijn zoudt ge een gat in de lucht springen voor zo'n stuk vlees". "Weggooien? Gij zijt zot zeker, bijhouden dat versleten laken, als 't nog eens oorlog zou zijn dan zoudt ge content zijn dat ge nog een laken had." Alle dagen hoorden we iets in die aard. Dus daarom staat dat Duveltje nog in de kelder hé: 't moest nog eens oorlog worden. 
