Wij luisteren nog al veel naar muziek op de radio en onlangs hoorde ik 'De Steen' van Bram Vermeulen over het verleggen van een steen in de rivier. Toen hij klaar was dacht ik welke steen heb ik verlegd?
Ik dacht diep na en ontdekte dat ik eigenlijk al gans mijn leven bezig ben stenen te verleggen in mijn rivier op aarde. Ik wist alleen niet dat dat zo heette.
Eerst waren het hele kleine kiezelsteentjes, toen wat grotere en inderdaad, het water is anders gaan lopen. Beter, schoner, vloeiender, frisser, sterker…
Natuurlijk heb ik het over spreekwoordelijke stenen, want anders zou je wel denken: 'Goh, die heeft zeker tijd over om de hele dag tot haar knieën in het water een rivier her in te richten.'
Mijn stenen zijn o.a. de dingen die ik doe en geloof, voor waarheid heb aangenomen of het vele malen bevestigd heb gezien. En het water stroomt maar en stroomt. Dag in, dag uit. En de gedachten, de gewoontes, de rituelen herhalen zich.
Dit is het lied, voor het geval je het niet kent:
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Het water gaat er anders dan voorheen.
De stroom van een rivier hou je niet tegen.
Het water vindt altijd een weg omheen.
Misschien eens gevuld door sneeuw en regen,
neemt de rivier mijn kiezel met zich mee.
Om hem dan glad en rond gesleten,
te laten rusten in de luwte van de zee.
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten,
ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg kan gaan.
Bram Vermeulen
Mooi hé?
En? Hoe stroomt jouw rivier? Ben je er tevreden over? Welke stenen belemmeren jouw rivier om goed, sterk en helder te stromen?
Weet je dat je ze kunt verleggen dus waarom zou je ze laten liggen?
Het waren geen toeters en bellen maar heel hartelijke wensen die ik hier op mijn blog kreeg van mijn trouwe blogvrienden. Meer moet het niet zijn om een dag een speciaal tintje te geven.
Vandaag is het al 72 jaar geleden dat ik ons ma’s lichaam verliet.. er moest wat geduw en getrek aan te pas komen maar voor de rest is alles goed gekomen.. naar 't schijnt..
Ik laat me dus feliciteren dat ik vandaag mijn 72ste levensjaar inzet.. en ik mag terugkijken op 71 jaar gedoe en herinneringen.. 71 jaar jaar vol met dagen die ik spendeerde aan de meest gekke dingen.. maar ook aan de liefde.. en ondanks er dagen van verdriet bij waren, blijven het toch 71 mooie jaren..en al wat ik nog mag krijgen is mooi meegenomen... denk ik dan maar!
Het lijkt gisteren dat ik met m'n oudere zus op de kermis poseerde voor het schietkraam terwijl pa in de roos schoot. Mijn schooljaren, de jaren dat ik lesgaf, de dag ik de liefde van mijn leven tegenkwam en we samen 13 jaar in het buitenland verbleven.. alles ligt nog zo helder in mijn geheugen.
Er waren de overlijdens van hen die ik mis.. de laatste woorden en het verdriet van die dagen.. maar er waren ook dagen van intens geluk.. onze trouwdag, de momenten dat ik onze kinderen voor het eerst in m’n armen hield, de kleinkinderen daarna.. de aankoop van ons huis en zoveel meer en nu mijn 72ste verjaardag..
Ik zeg maar.. tijd vliegt.. en zeker als je ouder wordt.. het lijkt nog zo dichtbij dat ik 50 werd.. en ik dacht nu ben ik op mijn hoogtepunt.. en kijk.. een zucht en een aantal jaren verder en ik ben al een heel stuk over m'n hoogtepunt heen..
Daarom heb ik dit jaar besloten om jarig te zijn zonder de eeuwige toeters en de bekende bellen.. geen slingers en geen ballonnen.. uiteraard mag je mij wel uitgebreid feliciteren met deze heuglijke gebeurtenis.. alvast bedankt en als ik jou ne keer tegenkom dan mag je mij drie dikke kussen geven.. je staat al te popelen zie ik..
Over een paar dagen staat er weer een cijfertje bij op mijn teller . Of ik daar blij om ben of triest of depri ? Eigenlijk niets van dit alles want dat gebeurt niet zomaar ineens , dag na dag ga je een trapje hoger op de ladder staan tot je er definitief afdondert en dan is het gedaan…. Foetsjie .. een lang leven dat voorbij is..
Eigenlijk begin je aan die aftellening van zodra je trammetje 5 opstapt. Dan lijkt het alsof elk laatste restje jeugdigheid uit je zal verdwijnen nochtans.. Zodra je 50 bent bereik je een toppunt in je leven.. De kinderen zijn stilaan groot, de meeste schulden zijn afbetaald en je bent nog fit genoeg om van alles te doen! Je staat nu ook een stuk zelfverzekerder in het leven en dat komt door de leerschool die je hebt gehad.
Trammetje 6 verandert daar niet zo heel veel aan, je krijgt echter wel meer tijd omdat sommigen al van een prepensioen kunnen genieten . Er openen zich andere deuren dan die van werken, kinderen grootbrengen ( tenzij je de kleinkinderen absoluut wil helpen opgroeien) zorgen dat er brood op de plank komt!
Trammetje 7 .. als je daar geraakt dan heb je het stilaan allemaal gehad. Je bent gewoon niet zo snel meer uit je lood te slaan en dat is maar goed ook want alles begint wat moeilijker te buigen en te plooien . Je verschiet niet meer van de lijntjes en de rimpeltjes als je in de spiegel kijkt .. alles is zo relatief aan het worden! Je kent jezelf van binnen je bent je beste criticaster ..
Sommigen doen er iets aan om niet te verouderen… ik niet, ik smijt me nog steeds als het lukt om te genieten van elke dag soms met de gevolgen van dien …het is sterker dan mezelf .. Je bent niet langer de babysit van de kinderen of de zorgende mama , je hebt stilaan de handen vol met jezelf en met je partner als je nog het geluk hebt om samen oud te worden!
Hoe trammetje 8 aanvoelt? Dat hoop ik hier ooit nog te kunnen vertellen! Maar eerst nog wat tuffen op tram 7...
Vanavond heb ik gekeken naar het talkprogramma van Van Gils en gasten, éen van de betere talkprogramma’s volgens mij. Eén van de thema’s was dat de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA bekend maakte dat er zeven aarde-achtige planeten zijn ontdekt rond de dwergster Trappist-1. ( wat een naam!!) Drie van die planeten bevinden zich dicht genoeg bij de warmte van de ster om leefbaar te zijn en lijken qua omvang op de aarde. "Buitenaards leven is dus mogelijk", klonk het.
"De vraag volgens mij is niet of we ooit een tweede aarde zullen vinden, maar wel wanneer?"
Zij die beweren dat het onmogelijk is zien iets over het hoofd.
120 jaar geleden was vliegen voor de mens onmogelijk. Nu nemen velen het vliegtuig om op vakantie te gaan, wat vroeger ook niet bestond voor velen.
70 jaar geleden was ruimtevaart onbestaande, we hebben een voet op de maan gezet en zijn nog steeds bezig om veel andere planeten van ons zonnestelsel van dichtbij bekeken.
Ik weet dat ik het niet meer ga meemaken, maar zeggen dat het onmogelijk is dat er nog leven is buiten ons stelsel - in welke vorm dan ook - is de geschiedenis verloochenen.
Dus 40 lichtjaar is mogelijk ooit wel te overbruggen. De wetenschap evolueert zo snel en ik vind het allemaal zo fascinerend wat er nog staat te gebeuren .
Helaas het zal niet meer voor mijn leven zijn tenzij ik nog minstens 7 levens krijg om in het laatste daarginds een glaasje te kunnen drinken bij een zonsondergang.
Zonde dat we moeten doodgaan, evolutie van de mensheid, negatief of positief, is o zo interessant....
In mijn hoofd en ook mijn body , ben ik al lang niet meer zo jong als jij. Daar gaan mijn hersens een beetje van kraken.
Is het al bijna 59 jaar geleden dat ik zo oud was als jij ? Jij vindt mij nu waarschijnlijk verschrikkelijk oud. Ik vind dat niet zo erg, ik ben alleen wat wijsheid rijker.
Vandaag wil ik jou een heel fijne verjaardag wensen.
Heeft iemand je wel eens gevraagd of je je niet lekker voelde, terwijl je je prima voelde en er niets aan de hand was? Dat ze dat tegen je zegden had niks te maken met jouw fysieke gesteldheid maar alles met de kleuren die je op dat moment droeg. Want als je de ‘verkeerde’ kleuren draagt kan je er ‘ziek’ uitzien.
Het omgekeerde komt natuurlijk ook voor: je voelt je niet zo fit maar je krijgt complimentjes dat je er zo goed uitziet. Daar word je dan weer vrolijk van en draag je kleuren die je wel goed staan. Je kan natuurlijk een kleuren analyse voor jezelf laten doen maar de meesten weten zo wel welke kleur de voorkeur krijgt. Kleuren hebben niet voor alle mensen dezelfde emotionele waarde want ieder mens heeft een favoriete kleur en minder geliefde kleur. De volksmond heeft zijn eigen kleurensymboliek.
Groen is de kleur van de hoop. Blauw van de trouw. Geel staat voor haat en nijd. Rood is de kleur van liefde en gevaar. Wit staat voor onschuld. Zwart voor de dood.
Ik opteer vooral voor blauw en rood in alle tinten twee uiteenliggende kleuren en toch voel ik me er goed in. Je zal mij nooit in zwart zien, heb ik ook niet in mijn kleerkast hangen. Donkere kleuren zijn niet aan mij besteed , ik hou eerder van frisse tinten , pastelkleuren….en dan ben ik maar eens gaan googlen naar de betekenis van mijn favoriete kleuren.
Rood De mens is zeer gevoelig voor de kleur rood. Het is een hele sterke kleur die verbonden is aan veel opvallende zaken bijvoorbeeld aan bloed en vuur. Ook is het in de hele wereld een belangrijke kleur om signalen af te geven. Verkeerslichten, verkeersborden en remlichten bevatten allemaal de kleur rood. Rood is ook een warme kleur. Het is daarom ook de kleur van de liefde en hartstocht. Rood windt op en wekt onrust. Het veroorzaakt een stoot adrenaline in het bloed en versnelt hiermee de hartslag en het verhoogt de bloeddruk. Tijdens de Middeleeuwen werd rood gezien als de kleur van zonde en vernietigend geweld. Roodharige vrouwen werden van hekserij verdacht en op de brandstapel gegooid. Ook de duivel is rood. In die tijd droegen priesters rode gewaden om zich te beschermen tegen duivelse krachten.
Is rood ook je lievelingskleur? Volgens kleurpsychologen heb je dan de behoefte om krachtig te lijken. Je wilt indruk maken. Presteren en inzet vind je zeer belangrijk. Ook zou je van avontuur en afwisseling houden. Je bent strijdlustig, impulsief, jaloers, moedig en geestdriftig. Iemand die met jou omgaat, zal zich niet snel vervelen.
En dan is er blauw. De kleur blauw werkt kalmerend en verzachtend en is een koele, rustige en neutrale kleur. Het is de kleur van sprookjes en opent de geest voor intuïtie. Ook is blauw de kleur van de hemel. Door de tijden heen en bij alle culturen is de hemel de verblijfplaats van goden en godinnen. In de klassieke oudheid was blauw een bovenaardse kleur. Dit omdat het de kleur van de oppergod was. In latere tijden werd het de kleur van de adel omdat men vond dat deze verheven waren boven het gewone volk. Vroeger werden deuren en luiken van huizen vaak blauw geverfd omdat men dacht dat de kleur blauw de kracht had om kwade machten te verjagen. In Zuid-Europa zie je nog steeds veel blauw aan huizen. Dit is niet meer om de kwade machten buiten te houden maar vliegen. Deze hebben namelijk een hekel aan de kleur blauw. Over de hele wereld wordt blauw gebruikt voor pictogrammen, openbare mededelingen en verkeersborden. Voor teksten die van afstand gelezen moeten worden, is de beste combinatie wit op blauw.
Is blauw jouw lievelingskleur? Dan blijf je meestal kalm en nuchter. Je hebt een vreedzaam karakter en een sterk gevoel voor verantwoordelijkheid. Verder ben je trouw, eerlijk, verstandig en werk je hard.
Allé als ik dat allemaal lees en mijn twee lievelingskleuren door elkaar gooi dan zit het qua kenmerken toch goed .
De soldenperiode zit er weer op. Voor sommigen is dat het moment om voor een redelijk prijsje de kleerkast een ander uitzicht te geven, voor anderen het ideale moment om dat ene dure bloesje of zo voor een aanvaardbare prijs op de kop te tikken.
Ik hoorde onlangs nog iemand zeggen:"Je kunt echt aan iemands kleding zien wat voor persoon het is."
Daarop stelde ik mij de vraag kan je echt iemands persoonlijkheid in zijn/haar kleding zien?
Er is een gezegde .. aan de kleren herkent men de man….of aan de veren herken je de vogel het is maar hoe je het bekijkt
Ons ma zei altijd:" Aan de das en de col herkent men de vrouw.." dat was van de tijd toen mannen nog hemden met stijve, losse cols droegen! Waarmee ik wil zeggen dat het uiterlijke van een persoon al altijd een rol gespeeld heeft.
Wat denk jij? Maken kleren de man/ vrouw? Kun je echt zien hoe iemand is aan wat hij draagt? En als dat zo is, denk jij dan ’s ochtends na over welke delen van je persoonlijkheid je in de spotlight wil zetten als je je aankleedt?
Spijtig genoeg trekken we te vaak conclusies gebaseerd op de buitenkant – een persoon in een bepaald hokje plaatsen door wat hij aan heeft – zelfs al doen we nog zo hard onze best om het niet te doen. Het is nu eenmaal de eerste indruk en daar kun je hoe dan ook niet omheen.
Daarom mijn vraag: maken de kleren de man/vrouw?
ps. Voor diegenen die belang hechten aan morgen "Valentijnsdag"... hopelijk word je verrast en is dat niet zo .. verras dan gewoon jezelf met dat hebbedingetje dat je zo graag wilde kopen....
‘Add a smile to your life!’ of voeg een glimlach toe aan je leven...
Dat is ook één van de redenen waarom ik jullie hier regelmatig opfleur met een mop . Geniet ervan! Want het is wetenschappelijk bewezen dat lachen je leven verlengt.
Een vrouw belt 112, want ze moet bevallen, dus komt er een ambulance met twee ziekenbroeders. Maar intussen is de bevalling eigenlijk al begonnen, zodoende besluiten zij om de vrouw niet naar het ziekenhuis te brengen, maar haar te helpen om thuis te bevallen.
Het huis is echter nogal somber, weinig licht, omdat er niemand anders thuis is vraagt een van de broeders aan Katrientje, het 3-jarige dochtertje van de vrouw, of zij de zaklantaarn wil vasthouden om bij te lichten. Katrientje kwijt zich uitstekend van haar taak en de ziekenbroeders kunnen zich dus helemaal concentreren op hun werk. De moeder perst, perst, perst en na enige tijd is het zover en bevalt zij van een welgeschapen zoon. Een van de ziekenbroeders tilt de baby op en geeft hem een paar forse tikken op zijn billen, waarop het jochie begint te huilen en aan zijn moeder wordt teruggegeven. De ziekenbroeders bedanken de kleine Katrien voor haar hulp en vragen haar of iets van wat zij heeft gezien haar verbaasd heeft, waarop het meisje antwoordt:
'Die klappen op zijn billen heeft hij wel verdiend! Hij had daar nooit naar binnen moeten kruipen!'
Valt het jullie ook op dat mensen last krijgen van hun humeur als er maar geen einde lijkt te komen aan de bewolkte, sombere koude en regenachtige dagen? Wel lieve mensen, dan kunnen de bevindingen van een Australisch onderzoeksteam ons misschien opmonteren. Zij ontdekten namelijk dat somber weer je geheugenprestaties verbetert.
Hoe dat komt?
Volgens de onderzoekers raken mensen bij slecht weer sneller in een sombere stemming, waardoor ze kritischer om zich heen kijken en zich achteraf alles beter kunnen herinneren.
Op zonnige dagen hebben we dan weer de neiging zorgeloos en vrolijk door het leven te huppelen, maar daarbij ontgaat ons ook van alles.
Conclusie van het onderzoek: een beetje somberheid is goed, hoe tegenstrijdig dat ook klinkt .
Maar geef mij toch maar zon, ik zal mijn ogen goed gebruiken want een verwittigd mens is er twee waard !
Heb je gemerkt dat de trappen elke dag steiler worden? De boodschappen worden steeds zwaarder en de afstanden steeds groter. Gisteren ging ik de deur uit en was verbluft hoe lang onze straat is geworden!
En de mensen houden steeds minder rekening met elkaar, vooral de jongeren. Ze fluisteren de hele tijd! Als je ze vraagt luider te spreken, blijven ze, wat ze zeggen herhalen tot ze er rood van worden. Je ziet alleen hun lippen bewegen. Wat denken ze wel, dat ik een liplezer ben?
Ik vind ook dat de mensen veel jonger zijn dan ik was op die leeftijd.. Aan de andere kant zien mensen van mijn leeftijd er een stuk ouder uit dan ikzelf. Onlangs zag ik een oude bekende en die is zo oud geworden dat zij mij niet eens herkende! Ik zat aan haar te denken toen ik mijn haar kamde en in de spiegel mezelf zag. En, ECHT WAAR, zelfs spiegels zijn niet meer zoals ze vroeger waren.
De zwaartekracht is de laatste dertig jaar ook flink toegenomen. Ik merk het vooral bij het opstaan vanaf de bank. En iedereen rijdt zo vreselijk hard tegenwoordig. Je riskeert zo'n beetje je leven als je vlak voor die jonge mensen de snelweg oprijdt. En als ik ze in mijn achteruitkijkspiegel met gierende remmen zie slingeren, kan ik wel zeggen dat hun remmen wel uitzonderlijk snel zullen slijten.
Ook de kledingfabrikanten maken er maar een potje van. Waarom is maat 38 of 40 ineens 44 of 46 geworden? Denken ze soms dat niemand het merkt? De fabrikanten die de weegschalen maken doen al net zo vreemd. Denken ze echt dat ik "geloof" dat ik weeg wat ik daarop zie? Ha! Ik zou nooit zoveel willen wegen! Wie denken die fabrikanten eigenlijk voor de gek te houden?
Ik wilde iemand bellen om te vertellen wat er allemaal gebeurt maar zelfs Belgacom zit in het complot. Ze maken de cijfers en letters in het telefoonboek zo klein dat niemand ooit meer een nummer kan vinden! Het enige wat ik nog kan doen is deze boodschap door sturen WE WORDEN AANGEVALLEN! Er moet hoog nodig iets gedaan worden anders zal iedereen deze verschrikkelijke mensonterende paktijken ondervinden. Alstublieft, stuur deze boodschap zo snel mogelijk aan iedereen van boven de 50, zodat dit onmenselijke complot gestopt kan worden.
PS: Ik stuur dit bericht in een groot lettertype want met de tekst op mijn computer is ook iets vreemds. Het is kleiner dan het vroeger ooit was.
Natuurlijk weten we allemaal dat het heerlijk is om te lachen, dat je je na een flinke lachbui heel blij voelt en dat lachende mensen prettig en aantrekkelijk zijn om naar te kijken. Maar als je je echt gaat verdiepen in fysieke en sociale effecten dan zul je ervaren dat het de moeite waard is die mondhoekjes wat vaker op te trekken, juist op de momenten dat die lach niet zo spontaan wil komen.
Ikzelf ben altijd gezegend geweest met een lach die zich niet laat tegenhouden. Ik kan en durf breed, voluit en luid te lachen en heb het talent om altijd weer mijn lach te vinden, ook door tranen heen. Mijn lach heeft me al door heel veel minder leuke momenten heengesleept en ik ben trots op de rimpels die dit op mijn gezicht heeft achtergelaten, precies op die plekken waar de lach zich op mijn gezicht laat zien.
Een lach is een goedkope manier om je uiterlijk te veranderen, daar kan geen make up of facelift tegenop. Een lachend gezicht is aantrekkelijk en prettig om naar te kijken en het laat je als vanzelf meelachen. Wanneer iemand op straat je zomaar een glimlach schenkt dan heeft dat direct een heel positief effect op je en geef je die persoon spontaan een glimlach terug. Dat moment - wat vaak maar een seconde duurt - kan jou en de ander zijn/haar dag compleet in positieve zin veranderen.
Wanneer ik me stralend en gelukkig voel, gebeurt dit allemaal natuurlijk als vanzelf, maar juist wanneer ik me verdrietig, boos of gefrustreerd voel geef ik mezelf de opdracht om juist dan iedereen die lach te schenken. Ten eerste helpt de lach van de ander je om je beter te voelen maar er gebeurt ook daadwerkelijk iets in je lichaam. Lachen stimuleert nl de productie van Endorfinen. Endorfinen zijn natuurlijke pijnstillers en gelukmakers. En dit is één van de weinige dingen waarmee we het lichaam voor de gek kunnen houden, de lach hoeft nl in eerste instantie niet echt te zijn, je lichaam merkt het verschil niet op.
Wetenschappers beweren dat lachen het immuunsysteem versterkt. Er worden antistoffen aangemaakt die o.a. het stresshormon Cortisol liefdevol uit je lichaam verwijderen. Ook worden er stoffen aangemaakt die alles uit je lichaam willen verwijderen wat er niet hoort.,
Voor mij is ook een heel belangrijke werking van de glimlach dat je de wereld letterlijk anders gaat zien. Wanneer je ergens naar kijkt met een glimlach op je gezicht dan kijk je als vanzelf meer vanuit je hart waardoor je al het moois beter ziet. Dus kijken naar jezelf in de spiegel met een glimlach werkt positief op je zelfbeeld
Eigenlijk heb ik met dit stukje een hele filosofie neergeschreven gewoon om te zeggen dat lachen gezond is .
Een glimlach bereikt plekken die onbereikbaar zijn zegt Christine Pannebakker in haar boek :Vrouwenpower en ik wil graag al die onbegaanbare plekken ontdekken in 2017. Doen jullie mee?
Silence is golden, naar het schijnt, maar daar heeft een mens op een blog natuurlijk niet veel aan. Al zou het in sommige gevallen toch beter zijn om te zwijgen. Het internet is al zo vervuild, nietwaar?
Daarom gewoon dit kort berichtje om jullie te laten weten dat ik sta te kijken hoe de tijd vliegt.. januari loopt weer al op zijn einde en heeft ons ook al een paar keer laten verschieten maar het grootste verschot zal toch wel Trump als President van Amerika geweest zijn , denk ik ...En zoals hij zijn ambtstermijn start ,staat ons één en ander te wachten ..Obamacare afgeschaft, een muur oprichten tussen Amerika en Mexico en nu zelfs de luchtvaart op zijn kop zetten door de mensen met een " green card" maar van de verkeerde afkomst niet meer het land binnen te laten..; Sorry maar als die kerel zo doorgaat dan komt dat nooit goed vrees ik want zoals hij tegen schenen schopt .. dat kan nooit goed aflopen...
Dat is wat nu even door mijn hoofd gaat . Nog een fijn weekend mensen.
Een spelletje van kat en muis met het ouder worden..
Oud worden is niet leuk ! Het alternatief, niet ouder worden en dus jong sterven is nog minder aantrekkelijk. We maken er dus maar het beste van. Aan de fysische " aftakeling" kunnen we niet altijd iets doen maar aan de rest....
Daarom heb ik zojuist heel kritisch een paar snorhaartjes verwijderd. Eén van de vele ouderdomsprobleempjes. Waar veel en mooi haar moet staan, verdwijnt het, waar er geen moet zijn, groeit het altijd maar vlugger bij. Ook mijn nagels worden brozer, daar bestaan nu wel gelnagels voor maar als je veel bezig bent in en rond het huis is dat geen alternatief!
Nog zo'n nagelbijter : de kilootjes die er zo er zo gemakkelijk bijkomen waardoor alles een beetje gaat hangen, daar bestaan turnlessen voor senioren voor, ook goed voor stramme spieren en om het uithoudingsvermogen op peil te houden....En de tongspier wordt meteen meegeoefend , dus daarom dat ik eraan meedoe!!
Spiegeltje , spiegeltje ... die tijd is al lang voorbij , ik weet ook zo wel dat er altijd maar rimpeltjes bijkomen. Daar zijn gelaatsmaskertjes voor. Decadent die maskertjes? Moet kunnen zo af en toe eens....het gedacht alleen al helpt!!! Natuurlijk bestaat er ook een veel gemakkelijkere remedie en die heb je steeds bij de hand .. lachen, dan kan je op zijn minst zeggen dat die rimpeltjes daarvandaan komen!
Als ik het zo bekijk, wat zouden we dan klagen? Voor elk probleem is er toch een oplossing!
Voor diegenen die het echt niet meer zien zitten is er natuurlijk nog plastische chirurgie ? Niet aan mij besteed, ik ben al plastisch genoeg
Bij gebrek aan inspiratie en om het hier toch wat gezellig te houden ....
Freddy kwam Frank tegen op de markt.
Frank vroeg: 'Heb je nog iets van Fons gehoord? 'k heb hem al lang niet meer gezien".
"Maar die is toch gestorven, Frank."
"Dat wist ik niet. Wanneer dan en wat heeft hij gehad?"
"Hij leed aan een hartziekte en toen heeft hij een 'pesewever' gekregen. Dat was allemaal goed en wel. Daarna zat hij met een pijnlijke ‘musicus’ die maar niet wou genezen. Na enkele maanden werd hij ziek aan de 'protestant'. En nu is hij overleden. 'k Ben hem een kruiske gaan geven in het ‘dolfinarium’ in Zedelgem. Hij lag er heel mooi ‘geopenbaard’ en ik ben ook naar de begrafenis geweest. De pastoor heeft een schone ‘homofilie’ gehouden over hem. Na de viering werd hij niet op het kerkhof begraven. Ze brachten hem naar de ‘crèmerie’ in Brugge." Hij kreeg daar een ‘verrassing’...
Af en toe ga ik al eens de filisofische toer op , zo ook in dit logje..
Ken je dat ook dat gevoel dat je warm maakt, dat je tevreden stemt , dat je gelukkig maakt? Hopelijk heb je dat ook al vaak ervaren.
En dan stel ik mij de vraag : maar wat is gelukkig zijn en is dat voor iedereen hetzelfde?
Stel je eens voor…
Het moment waarop een moeder haar pasgeboren baby voor het eerst in haar armen sluit.
Het moment waarop een kleine jongen op zijn verjaardag wordt verrast met een nieuwe fiets.
Het moment waarop een werknemer totaal onverwachts van zijn baas een fikse promotie krijgt.
Is dit geluk?
Stel je nu ook eens voor…
Dat de baby voor de moeder ongewenst is.
Dat het jongetje al tijden uitkijkt naar een trapauto.
Dat de werknemer droomt van verre reizen en in wezen zijn baan verschrikkelijk vindt.
Hoe voelt dit?
Wat voor de één geluk is, kan de ander ervaren als dikke pech. Zo kan mijn diepste verlangen of bewondering, jouw grootste afkeer zijn, we leven nu eenmaal in een wereld vol verschillen. Hierdoor zijn we geneigd om ons van elkaar af te scheiden. We veroordelen of beoordelen elkaar, stellen normen, waarden, wetten en regels, proberen elkaar van ons gelijk te overtuigen, bestempelen de ander als vriend, familie, concurrent of zelfs vijand. Maar in ons hart zijn we allemaal gelijk. Diep in ons hart verlangen we allemaal naar hetzelfde: Gelukkig zijn.
Ieder op zijn eigen, unieke, speciale manier.
Ik weet een tip om even dat gelukkig gevoel te ervaren….
Zet terwijl je dit leest eens een lichte glimlach op je gezicht. Neem de tijd om de losse woorden die hieronder staan in je op te nemen. Spreek ze in gedachten uit en sluit hierbij je ogen. Laat je gedachten even rusten en voel hoe die woorden resoneren met jouw hart en stel je open voor de beelden of herinneringen die ze bij je oproepen.
Warmte
Vreugde
Vrijheid
Vertrouwen
Liefde
Verbondenheid
Was het voor jou ook een ontdekkingsreis? Heb je heel even dat gevoel ervaren dat sommigen geluk noemen?
Geluk is overal om je heen maar zit vooral in jou. Voor mij is geluk namelijk geen ‘ding’, maar een gevoelsbeleving. Het is geen zoektocht naar ‘gelukkig worden’, maar een ontdekkingsreis van ‘gelukkig zijn’ en als ik intens geraakt word of ergens ineens heel enthousiast of blij van word dan maakt mijn hart een sprong van vreugde ! Joepie!
)
