Ik heb geen intenties om voor moraalridder te spelen maar wat ik vandaag in de krant las, roept toch serieuze vragen op. Waar ik heel hard bij ging fronsen? Denk er zelf maar eens bij na.
Nieuwe trend, wodka drinken via oog!!
Na 'comazuipen' is er weer een nieuwe, verontrustende drink trend bij Amerikaanse en vooral Britse jongeren. 'Wodka eyeballing': wodka in je oog gieten om sneller dronken te worden. Op You Tube zijn al tientallen filmpjes te vinden over hoe dat precies in zijn werk gaat. Jongeren zetten een geopende fles Wodka op hun ogen en geven zichzelf zo een shot alcohol! Omdat die zo direct in het bloed terecht komt, geloven jongeren dat ze daar dan sneller dronken van worden!! Nochtans is dat razend gevaarlijk volgens professor Jan Tijtgat van de KLU. In het oog bevindt zich een welbepaalde zoutoplossing - denk maar aan lenzendragers die vloeistof moeten gebruiken om te voorkomen dat het oog irriteert - met 40 procent pure alcohol in Wodka verander je de samenstelling van de vloeistof in en rond je oog zo dramatisch, dat het tot tijdelijk en zelfs permanent gezichtsverlies kan leiden Door de wodka in je oog te doen, stel je jezelf bloot aan talloze risico's. Zo heb je onder andere kans op gezichtsverlies, brandwonden en de vorming van littekenweefsel, wat tot permanent gezichtsverlies leidt. En zeggen dat er mensen zijn die hemel en aarde zouden bewegen om toch maar enigszins weer " normaal" te kunnen zien!!
Waarom is 'Vodka eyeballing' dan zo populair geworden? De film 'Kevin And Perry Go Large', waarin het hoofdpersonage herhaaldelijk een 'shot' in zijn oog doet in nachtclubs, ligt aan de basis
Daarnaast bestaat ook de Wodkatampon waarbij jongeren een in Wodka gedrenkte tampon anaal of vaginaal inbrengen om sneller een roes te bereiken!! Hallo, kom mij nu niet vertellen dat ik een fase in mijn opvoeding heb overgeslagen of dat er een paardenbril op mijn hoofd staat, maar dat gaat mijn petje te boven, hier volg ik niet meer...
Een ver van mijn bed show? Ik denk het niet! Gisteren hoorden we het ook al op TV dat er in Antwerpen een " drinkorgie" gepland is voor de jeugd. Iedereen brengt " booze" mee en dan maar zuipen en masse om het eerst in coma!! Komaan mannekes, dit heeft niets meer met " meekunnen met de jeugd" te maken en zeker niet met mijn opkomende grijze haren. In mijn ogen is het puur een teveel aan luxe en een gebrek aan normen en waarden en daarom dik over de streep. We hebben ook de periode van drugs ,sex en rock en roll overleefd maar dit hier... ik weet het niet meer zo goed hoor!
En naast het bovengemelde artikel staat dan ook: Er is duidelijk nog werk aan de winkel.
Er werden een paar vragen gesteld aan een handvol kinderen van een basisschool in Leuven. Dat een koe loeit en een haan kraait en de bananen eerst groen worden en dan geel, dat is algemeen geweten. Maar wat van het volgende?
Van welk dier komt spek? Na lang nadenken :" Ik weet het niet, of toch, een kip". ( Helene, 9 j)
Waar komen de frietjes vandaag? "Euhm., van een frietjesboom"?( Silke, 7j)
Wat komt er uit een bruine koe? Mathieu, 7j ( resoluut) " Koffie"!! Daaf, 7 jaar: " Maar neen, uit een bruine koe komt chocolademelk!"
Waaruit blijkt dat de kennis van jonge kinderen over landbouw bv of een paar elementaire zaken, zeker in de steden, heel beperkt is. Maar zet diezelfde kinderen achter een play station of een computer en ze overtreffen je in de grootste graad. Niet dat ik die gadget wil bannen uit hun leefwereld maar in die virtuele wereld verliezen ze steeds meer en meer voeling met het echte leven en alles wat ermee samengaat. Als je het mij vraagt ligt er een heel grote taak te wachten op de ouders en opvoeders van vandaag en daar hopen wij grootouders toch nog een klein steentje toe bij te dragen! Maar ik houd mijn hart vast als ik eraan denk in welke maatschappij onze kleinkinderen moeten volwassen worden....en hoop toch dat het uiteindelijk allemaal nog wel zal meevallen!
Er was een een typische tweeling maar toch waren ze elk een éénling en elke dag weer wisten zij het niet meer en daarom hielden ze steeds een briefing.
Tweelingen zijn veelzijdig en fantasierijk. De Latijnse naam van het sterrenbeeld Tweelingen is Gemini. Tweelingen zijn mensen met een uitgesproken voorkeur voor afwisseling. Zij houden van reizen, van het zien van nieuwe dingen en het ontmoeten van nieuwe mensen. Het interesseert hen weinig hoe lang iets meegaat, als het hen maar stimuleert. Spelletjes vinden zij altijd leuk - als ze maar snel gaan. Zij hebben een goed verstand en een snelle manier van denken. Zij vinden het leuk om nieuwe dingen te leren, hetzij uit boeken, hetzij van mensen. Duurt het echter te lang voordat er een antwoord op hun vragen komt, of is het antwoord te moeilijk, dan verliezen zij snel hun aandacht.
Zij zijn speelse personen, met wisselende stemmingen. Zij zullen nooit lang verdrietig of ongelukkig zijn: zodra er iets nieuws of interessants langskomt zijn zij hun stemming alweer vergeten. Hun grootste vijand is sleur en de daarbij behorende verveling.
Mijn vertrouwde plekje is tijdelijk opgedoekt tot na de werken. Daarom even kort
Van mij voor jou.
Slaapwel
PS. Bedankt Loewieke en Bojako voor de tip. Maar inderdaad ervaring heeft mij geleerd dat noteren de oplossing is daarom heb ik ook de meeste dozen gemarkeerd hoor en verder een lijst aangelegd waar op staat waar alles ligt of staat maar als ik dan opeens iets nodig heb dan zal je zien dat het in de verste en minst bereikbare doos zit!!. En het gaat hier wel om een slaapkamer en een garage vol met dozen en kasten en allerlei.!! Maar we geraken er wel uit , we wisten dat het even druk zou zijn, het is maar tijdelijk hé en er gebeuren ergere dingen in het leven!
Het gaat vooruit, het gaat vooruit, het gaat verbazend traag vooruit!!
Toen ik deze morgen opstond en het hele huis overhoop zag liggen, jeukten mijn handen om ergens te beginnen. Ik zeg wel "ergens" want ik weet bijna niet waar eerst te beginnen. Overal staan er meubels en dozen met gerief want die mogen niet in de living. Maar heel veel kan ik nog niet doen. Vandaag heb ik twee muren een verflaag gegeven ( ik weet nu precies wat de Karatekid voelde, mijn armen protesteerden ook af en toe, het is geen effen muur die ik beschilderde en dat betekent goed wrijven ). Morgen zet T de eindlaag erop en dat allemaal voor een muur die volledig achter een wandmeubel zit!!! De gordijnen en overgordijnen zijn naar de droogkuis.. Dat wordt weer een plezant werkje om de haakjes er terug in te steken en daarna op te hangen. Ik had al kramp in de armen om ze af te halen. Eén overgordijn is dan ook enorm breed en zwaar Het gevolg is dat ik nu heel goed zie dat de vensters aan een wasbeurt toe zijn. Maar daar kan ik nog niet aan beginnen want T wil eerst de deuren lichtjes afschuren en terug sappen en dat geeft wat stof en de laminaat moet ook nog uitgebroken worden .. Er resten dan nog een paar modificaties aan schakelaars en hier en daar nog wat opsmukken en daarna is het wachten op volgende week dinsdag tot de vloerlegger komt. Het ergste van heel de situatie is dat ik alles in dozen gestoken heb en als we nu iets nodig hebben dan is het echt hersengymnastiek om te bedenken waar dat verdomde ding kan zitten. Als T begint met : Waar is ? dan sla ik al wit uit (en dat is niet van de witte verf). Maar ik weet dat het achteraf allemaal de moeite loont, alleen ik stond op de laatste rij toen ze geduld uitdeelden!!
We hebben hier echt wel meer te doen dan te bladeren in boekjes maar toen ik op een werk van mijn eeuwige favoriet botste, was ik voor eventjes toch verkocht. Ik wil een doordenkertje met jullie delen!!
Waarom gaat de lamp uit? Ik bescherm hem met mijn jas om hem af te schermen tegen de storm. Daarom gaat de lamp uit.
Waarom verwelkt de bloem? Ik druk haar aan mijn borst in angstige liefde. Daarom verwelkt de bloem.
Waarom droogt de stroom op? Ik heb een dam gebouwd, om het water voor mijzelf te hebben. Daarom droogt de stroom uit.
Waarom breekt de snaar van de harp? Ik probeer haar een toon te ontwringen die niet bij haar past. Daarom breekt de snaar van de harp...
Vandaag op TV gezien en dat overtreft elke verbeelding... een bruiloft in Rio van twee honden , ja jullie lezen goed, twee hondjes zouden met elkaar trouwen met alles erop en eraan, een feest, fotoshoot, maaltijd en huwelijksreis.. Ben ik nu wereldvreemd of hebben bepaalde mensen een wel erg gestoorde afwijking? Waar is de tijd dat een hond nog een hond was en een gewoon hondenleven leed en daar bedoel ik niets negatiefs mee? Och arme het teefje, ze werd toch wel eerst in een luxebad gestoken zeker vooraleer ze de "bruidsjurk" aankreeg en voor haar " mannetje" verscheen!!! Dat arm beestje, het zat te trillen in de badkuip. Ik geloofde mijn ogen niet en vroeg mij af hoe dat te rijmen valt met de armoede wat verder in die wereldstad. En dan hier maar 11/11/11 en andere inzamelingen promoten om de armoede in de derde wereld te bestrijden. Ik weet het, je moet niet veroordelen of veralgemenen, maar dergelijke verspilling van geld en eten stoot toch tegen de borst en is wraakroepend!! En die arme beestjes.. ik ben er zeker van dat die even gelukkig en tevreden zijn met een goeie kluif, een eenvoudig slaapplaatsje en een vriendelijk baasje!! En dan denk ik aan het logje van Ludovikus waarin hij de bedenking maakt of het wel zinvol is om zoveel geld te spenderen aan het onderzoek naar leven in de ruimte? Daar kan ik mij beter mee verzoenen dan met wat ik hier vandaag zag. De mens heeft al altijd zijn horizonten willen verleggen en de uitdaging om ooit misschien op een andere intelligentie te botsten... daar kan ik inkomen. We hebben allemaal al op de één of andere manier baat gehad van die onderzoeken, dat vertaalde zich in renovatie op zowel medisch, economisch als op maatschappelijk gebied. Maar een klein fortuin uitgeven om twee honden te " trouwen".. sorry, daar kan mijn simpel verstand niet bij en ik ben zeker niet de enige!!
Het is hier druk, druk , druk.. vandaar een kort logje in de orde van ..Een dag niet gelachen.......
Na opgravingen in de Russische bodem tot een diepte van 100 meter hebben Russische wetenschappers resten gevonden van koperdraden, met een geschatte leeftijd van zo'n 1000 jaar. De Russen hebben hieruit de conclusie getrokken dat hun voorouders al 1000 jaar geleden beschikten over een kopernetwerk! Om niet achter te blijven, zijn Amerikaanse wetenschappers ook hun bodem gaan afgraven waarbij ze op een diepte van 200 meter resten van glasvezels aantroffen. Deze vezels bleken na onderzoek zo'n 2000 jaar oud te zijn, waaruit de Amerikanen concludeerden dat hun voorouders reeds 2000 jaar geleden al een zeer geavanceerd digitaal fiber netwerk in hun bezit hadden.En dat zo'n 1000 jaar voor de Russen... Een week later hebben de Belgen het volgende rapport gepubliceerd: "Na opgravingen in de Belgische bodem, tot op een diepte van 5000 meter, hebben Belgische wetenschappers helemaal niets gevonden." De Belgen concluderen hieruit dat zo'n 5000 jaar geleden de oude Belgen reeds in het bezit waren van een draadloos netwerk.
Terug van weggeweest!! We hadden het zo gepland.. we zouden er nog even samen met de dochter en co en haar schoonfamilie voor een weekje tussenuit gaan vooraleer de grote werken hier beginnen. Het is een uitje dat we samen al zo'n 10 jaar doen rond deze periode van het jaar en tot nog toe viel het meestal reuze mee. Onze keuze viel dit jaar terug op Port Zélande, in de buurt van het Grevelingenmeer. Port Zélande ligt daarbij niet enkel vlak aan de haven maar je hebt er het strand in de buurt wat ervoor zorgt dat het er "hartstikke" gezellig vertoeven is!! Alles ligt er op wandelafstand, want het park is niet zo groot. We waren er vorig jaar ook geweest en het was voor herhaling vatbaar zegden we toen!! Maar deze keer was het echt te bar, het leek wel of we in novembervakantie waren. De gure wind, zeker aan zee en de bittere koude verplichtten ons om de meeste tijd door te brengen in het park. Zwemmen en alle toestanden daarmee verbonden zijn best leuk en gezellig voor een paar keer maar niet om 5 dagen na elkaar als haringen in een ton in het bad rond te dobberen. We hadden ook gehoopt dat het minstens tot O.L.H. Hemelvaart rustig zou zijn in het park ... Vergeet dat maar, ook een deel van de Nederlandse scholen had de ganse week verlof vandaar de drukte. Ik had maar een beperkte toegang tot internet zodat ik mijn dagelijkse bezoekjes niet allemaal kon afleggen, maar daar komt weer verandering in, dat is beloofd hoewel de komende weken behoorlijk hectisch beloven te worden maar daar passen we wel een mouw aan!! Waarmee ik probeer duidelijk te maken dat we blij zijn dat we terug op ons vertrouwde stekje zijn hoewel het weer nog niet denderend is!
Maar nog even terugblikken. Met de zee in de buurt heb je In Port Zélande nochtans alle ingrediënten voor een heerlijke strandvakantie bovenop de parkvakantie, maar dit jaar was het - zoals ik al zei- buiten de weerman gerekend!.
Het zwembad is er iets minder "Centerparcs" achtig, maar dat komt omdat het oorspronkelijk geen CP park was. Als je de "echte originele parken" gewoon bent, kan de inrichting qua warmte en gezelligheid en het gemis van de gewone standaardattracties een afknapper zijn, maar dat is eigenlijk minder erg omdat je daar het geluk hebt om vlak aan een echt strand te zitten; ook de haven en de zeilboten zorgen voor een toffe afwisseling .. als het weer het toelaat!!.
Naast het zwembad zijn er ook voldoende andere activiteiten, ik denk dan aan klimmen, mountainbiken, raften, fietsen, vliegeren, bowlen, kanovaren, midgetgolf (zalig woord), tennissen en badminton. Je moet hier ferm je best doen om je in het park te kunnen vervelen. Alleen.. ik val in herhaling , het weer moet wel meezitten met al die buitenactiviteiten. Maar aan alle liedjes komt een einde ook aan dit lichte " klaagliedje".. Hier in België hebben we niets gemist en we hebben daar dan toch op zijn minst genoten van de familie en de kleinkinderen!! Maar niets boven home sweet home!
Twee bowlingteams, de ene allemaal blondjes en de andere brunettes,
charteren samen een dubbeldekkerbus om mee te doen aan een
toernooi. Het team van de brunettes zat in het onderste gedeelte van de
bus, de blondjes boven. Beneden in de bus, bij de brunettes, ging
het er heel plezant aan toe. Zingen, moppen tappen, de ambiance zat er
goed in. Tot het één van de brunettes opviel dat het boven bij de
blondjes wel héél stil was. Ze besloot poolshoogte te gaan nemen en ging
naar het bovenste gedeelte van de bus. Wanneer ze boven kwam zag ze alle
blondjes heel angstig in de stoelen zitten, allemaal met opengesperde ogen
rechtdoor starend, de leuning van de zetel voor hun zo hard vastklampend
dat hun knokkels er wit van zagen. De brunette vroeg : "Wat is hier
allemaal aan de hand. Bij ons beneden zit de ambiance er goed in...!". Eén van de blondjes keek verschrikt op, slikte hard en fluisterde : "JA,
MAAR JULLIE HEBBEN WEL EEN CHAUFFEUR"
Voor moederdag werden velen onder ons weer in de bloemen gezet. Terwijl ik wat surfte rond het woord roos vond ik het volgende.
"God schiep de roze,de mens gaf ze ene name"
(Guido Gezelle)
Venus was een romeinse liefdesgodin, zij had een zoontje Cupido, een slim ventje met vleugeltjes en pijl en boog. Hij had al vlug door dat zijn moeder het ene vriendje na het ander versleet.Venus, beloofde hem een prachtige witte bloem als hij zijn mond zou houden! Cupido beloofde met zijn hand op zijn hart dat hij zou zwijgen en zo is dan de witte roos ontstaan. De witte roos werd zo het symbool van "stilzwijgen", daarom hangen in grote kastelen witte rozen boven de feestdis. De rozen moeten de gasten eraan herinneren dat ze hun mond moeten houden over wat ze bij hun gastheer horen en zien. Bij de Grieken was Aphrodite de liefdesgodin, zij had ook een zoontje "Eros". Hij schoot net als Cupido pijltjes in het rond.Op een dag was hij verstrooid en schoot een pijltje recht in het hart van Adonis en eentje in het hart van zijn moeder! Dat kon natuurlijk niet! Hephaistos de aartslelijke man van Aphrodite, werd zo kwaad dat hij zichzelf in een everzwijn veranderde en zo Adonis omver liep zodat hij dood neerviel. Op de plaats waar Adonis stierf groeiden uit zijn bloed de eerste rode rozen, dat was het laatste geschenk van Aphrodite aan haar grote liefde. Tot op heden is de roos nog altijd het symbool van de liefde.........
Als we het over schatten hebben, gaat het meestal over schatten op zolder maar deze keer zaten ze bij ons in de kast. Omdat er hier deze maand een paar renovatiewerken gepland zijn, moet alles in de living eruit en ben ik beetje bij beetje bezig om de kasten te ledigen en eventueel spullen en boeken weg te gooien... Sommige zaken gaan echter nooit weg al zitten ze jaren heel diep opgeborgen. Zo botste ik op mijn eerste gedichtenboekje ( allé mijn pogingen daartoe), mijn citatenboekje en poëzieboek van in mijn humanioratijd!. Het was heel even confronterend om die rijmelarij van zo lang geleden terug in handen te krijgen. Ik keek zelfs even verwonderd op toen ik las hoe " serieus" we toen bezig waren....Voor iemand die zo jong was, leek het mij toch behoorlijk " zware kost".... En die citaten....Rilke, Daisne,Tagore, Kant, Kierkegaard, St Exupery, Dostojewski, Camus, Sarte....waren dat mijn " favorieten" van toen? Dan waren er toch een paar binnengesijpeld zonder medeweten van de nonnen. Waar was mijn speelse ik, die "broekvager" zoals ons ma mij zo vaak genoemd heeft? Ik was nog maar 17/18j....was ik dan al zo erg gebrainwashed door de 6 jaren internaat bij de nonnen? Waar was het frisse, het jeugdige, de levensvreugde in mijn kattebelletjes...Ik weet dat ik als buitenkind een mooie kindertijd had en waren we toen niet de "berenklas" die iedereen grijze haren bezorgde of...was dat rebelse toen enkel een masker om te verbergen wat de nonnen ons als lijfspreuk meegaven: "Plus est en vous"? Ik heb mij bij mijn " ontboezemingen" neergezet en vaak gefronst bij wat ik las. Het voelde aan alsof ik een gekortwiekt vogeltje in de hand hield en luisterde naar de kreet om terug vrij te zijn en ongeremd de wereld te ontdekken. Ik heb mij nooit gerealiseerd dat die internaatsjaren indirect zo'n remmende invloed gehad hebben. Gelukkig is het " tij" daarna toch wat gekeerd ....en heb ik de kans gehad om die vleugels uit te slaan , letterlijk en figuurlijk, door samen met mijn liefste de wereld te ontdekken. Als één van mijn kleinkinderen mij zoveel jonge ernst en melancholie onder de neus duwt, dan weet ik nu al wat ik ermee zou doen....Alles op zijn tijd en niets te vroeg!! Ik geef jullie één enkel gedicht mee, dan begrijpen jullie wat ik bedoel; de rest gaat mooi terug achter slot en grendel..
Inzicht
Vanuit een leegte woorden schrijven en denken aan een vreemd begin; wanhopig klampen aan de zin van dingen die niet kunnen blijven.
Vanuit een volheid handen voelen en warmte grijpen in de huid; het rood vergeten aan de ruit en langzaam schatten openwoelen.
Vanuit een zwakheid wilskracht puren en parels vangen in de schaal; de lippen sluiten voor het maal dat tijdsgebonden moet verzuren.
Vanuit een sterkte tranen weven en bidden voor een zuiver land; twee schelpen rapen op het strand en nooit meer dit gevoel beleven. ( 15 april 1963)
Jeske liet vandaag op mijn blog onder de log Lentefeest van onze oudste kleinzoon" een mooie reactie achter over vriendschap. Toevallig lag er ook vandaag een PPS met veel mooie woorden over vriendschap in mijn mailbox. Dat wil ik graag even met jullie samen lezen want iedereen heeft wel al eens nood aan een goeie vriend of vriendin.
Vriendschap is zwijgen, niets zeggen maar een arm om schouders leggen. Vriendschap is in iemands leven, samen vreugde en verdriet delen. Vriendschap is niets vragen maar gewoon helpen dragen. Vriendschap is gauw even mailen, om laatste nieuwtjes te delen. Vriendschap is durven tonen, welke problemen in je wonen. Vriendschap is delen in iemands geluk en bidden:" Ga toch nooit stuk". Vriendschap zit in kleine dingen, die je niet tot wedervriendschap dwingen. Aan een goede vriendschap komt geen end, waar ter wereld je ook bent. Vriendschap is een kostbaar kleinood, dat met je meegaat tot in de dood. En heb je echte vriendschap gevonden, legt ze een pleister op vele wonden.
Toevallig was ik vandaag op zoek naar iets op mijn blog om aan vrienden te tonen en ik stelde vast dat op verschillende logjes de foto's gewoonweg weggelaten zijn en er in de plaats staat: "This file removed due to violation of Image Shack terms bij service or by users request".
Mocht het om plaatjes gaan die van internet komen dan zou ik het nog begrijpen hoewel je wordt steeds op voorhand verwittigd als je het plaatje wel dan niet mag gebruiken...,maar in 99 van de gevallen gaat het om eigen foto's. Het is nog straffer dat ze er een hele tijd opgestaan hebben en nu opeens overal verdwijnen. Ik zie ook in bepaalde reacties dat er hier en daar plaatjes dezelfde mededeling krijgen en niet meer getoond worden. Raar maar waar, het heeft dus wel degelijk iets met mijn blog te maken. Ik heb al vastgesteld dat ik problemen heb met Image shack. Zo kon ik, toen we in Spanje waren, geen slide show op mijn blog zetten. Ik kon die wel aanmaken met Image shack maar als ik hem op de blog zet dan zie je enkel een wil vlak en daarbij "bezig met verbinden met Image shack" en daar houdt het op. Nochtans heb ik er vroeger heel veel gebruik van gemaakt toen ik slideshows op de blog zetten als ik onze reizen beschreef. Ik ben momenteel met Nigeria bezig maar vind nog steeds geen oplossing om ook deze keer een slideshow met Imageshack te maken. Amor Fati en Ludovikus hebben al andere wegen gesuggereerd maar ik blijk ook daar dezelfde problemen te hebben. De enige weg waarlangs ik foto's in bulk kan opladen en weergeven is via sennet maar dat is ook omslachtig.. Ik vermoed dat het probleem met Image shack ontstaan is nadat ik de klok op mijn blog installeerde want nu krijg ik ook telkens ik een show wil laden onderaan links " bezig met verbinden met clocklink" en dat blijft duren. Ik heb al geprobeerd om de klok eraf te gooien om te zien wat dat geeft maar het probleem blijft.Misschien is er na de installatie van de klok iets blijven hangen op mij PC dat remmend werkt of is er een instelling veranderd...? Heeft iemand hier een verklaring voor want ik heb echt geen zin om op al de logjes waar mijn foto's verdwenen zijn , die opnieuw in te laden!!! Heeft nog iemand dat probleem gehad??? Ik vind het heel vervelend wat nu lijkt het wel of ik continue de Image Shack wetten aan mijn laarzen lap en ongeldige foto's plaats!! En ik heb er nog zoveel werk van gemaakt om ze te "resizen" en te optimaliseren...
De zoon heeft 3 dochtertjes en die hadden zaterdag op het lentefeest van grote broer allen een nieuw jurkje aan en waren zelfs fierder dan grote broer die "nog" niet zo erg modebezeten is. Hij heeft wel een lievelingskleur maar twee van zijn zusjes hebben al een uitgesproken smaak en weten precies wat " in" is en wat niet en je zal het wel horen als je er mooi of " flets" bijloopt!!. Frailty thy name is.... Hoe is dat " modegevoel" ontstaan?.
De eerste en meest belangrijke kledij-ontwerpster in de geschiedenis van de mensheid is volgens mij ongetwijfeld Eva. In een ver, ver verleden wandelde zij vredig met haar partner in het wonderschone Paradijs. Eva en Adam waren naakt, maar het deerde hen niet. Ze waren onschuldig en volmaakt gelukkig totdat Eva in de door de slang aangeboden appel beet en erger, ook Adam verleidde tot een beet in die verboden vrucht.
Plotseling besefte Eva dat zij iets om het lijf moest hebben! Of zou het Adam geweest zijn die hun naaktheid wilde bedekken? Dit raadsel zal ongetwijfeld nooit opgelost worden. Feit is dat toen de mode haar intrede deed. Hun oog viel op de bladeren van een vijgenboom en hup, het eerste kledingstuk sierde het menselijk lichaam.
Ondanks dit gebaar, werd het ongehoorzame paar onverbiddelijk uit het Paradijs verjaagd. Weg was de onschuld, verdwenen het geluksgevoel ..
Sindsdien jagen hun nakomelingen tevergeefs het geluk na. En dat gebeurt op veel gebieden zo ook op zoek naar schoonheid. Zo zijn de mode-ontwerpers/ontwerpsters ontstaan.
Elke samenleving brengt de eigen creatieve persoonlijkheden voort, mannen en vrouwen die diep van binnen naar de schoonheid en harmonie zoeken en net dat tikkeltje extra scheppingsdrang bezitten om aan het werk te gaan.
Over het wel een wee van Eva en Adam na hun verjaging uit het Paradijs wordt in het Bijbelboek Genesis niets meer vermeld. Maar er is geen tekeningetje nodig om te weten dat het eerste vijgenblad zeker verdorde en op de lange duur niet meer de nodige bescherming tegen de hitte van de zonnestralen bood of tegen de koude van de noordenwind.
Met het vernuft, eigen aan de mens, werd de kledij aangepast aan de behoeften en aan het klimaat.
De creatieve mens ontwierp kledingstukken, hoeden, schoenen, sieraden, gebruiksvoorwerpen, maar ook gebouwen om in te schuilen wanneer het donker werd en een veilige beschutting tegen de steeds wisselende weersomstandigheden.
De massa, de grote kudde, keek toe, zag dat het goed was en maakte gretig gebruik van de artikelen. Schafte één van hen zich een hoed van stro aan om zich tegen de zonnestralen te beschermen, dan volgde al vlug de rest. Het gevoel van comfort gaf een klein geluksgevoel. Het verschijnsel mode, ooit door Eva of Adam geschapen, beheerst sindsdien de gehele wereld. De wereldeconomie dankt grotendeels zijn bestaan aan het vijgenblad dat evolueerde van vijgenblad tot jeans, van strohoed tot een hoed van Coco Chanel, van sandalen gemaakt uit lapjes leer tot Nike´s, van logge brillen tot een bril van Armani en ga zo maar door ..
Ode aan de mode? Achter dat kort en vluchtig gevoel van zich " goed" te voelen, die " mode façade" schuilt jammer genoeg een harde zakenwereld. Maar zo zit de wereld nu eenmaal in elkaar. Ying en Yang,. goed en slecht, zoet en bitter!
Aan ons de keuze in hoever wij ons in de mode willen verliezen....Maar van "kleinsaf" aan worden we blijkbaar al besmet!
Er gaat in de maand mei geen weekend of feestdag voorbij of honderden jongeren vieren hun communie of lentefeest. Maar wat betekenen die vieringen? Gaat het nog om een betekenisvol ritueel, of blijft er niets meer over dan een cadeaufestijn?
Veel jongeren worden nog steeds aangespoord om via het geloof in God zin te geven aan hun leven. Maar ik stel mij stilaan de vraag: " Hoe geloofwaardig kan een Kerk zijn wanneer hun eigen leiders de fundamentele krijtlijnen van hun eigen wetboek (in casu de Bijbel) en respect voor de medemens aan hun laars lappen"? Ik vermoed dat na de recente gebeurtenissen binnen de kerk toch wat ouders deze denkoefening opnieuw zullen maken.
Voor onze zoon stond het al vanaf de geboorte van zijn kinderen vast welke levensvisie zou meegegeven worden. De definitieve keuze wil hij hen later zelf laten maken! Daarom dit lentefeest! Het doet je toch wat als je oudste kleinkind die eerste mijlpaal bereikt heeft. Wij gingen dan ook trots en maar al te graag meevieren met hem en veel familie en heel wat kinderen!!!
Sommigen vragen echter: "Vind je het niet erg dat hij zijn communie niet doet"? Mijn antwoord is kort maar krachtig: Neen!
Zo heb ik het na al veel jaren uiteindelijk leren zien . Het Lentefeest is voor kindjes uit het eerste of tweede leerjaar ( zoals bij onze kleinzoon) een fijn moment. In de lente immers begint alle nieuw leven en wordt alles mooi. Een tijdje terug begon voor onze kleinzoon ook een nieuw leven : dat van de lagere school waar hij heel wat moesten leren om stapje voor stapje de wereld van de volwassenen binnen te gaan. Hij leerde lezen, rekenen en schrijven. Maar hij leerde intussen dat er naast rekenen, lezen, schrijven nog zoveel meer dingen te leren en te ontdekken vallen. Beetje bij beetje probeert hij al gevat een eigen mening te vormen en een eigen kijk te hebben op de dingen. Hij leert ook al dat er al eens iets voor een ander gedaan moet worden, ook al is er geen beloning. Voor de kleinzoon geen bijbel of gebeden of Eucharistievieringen, maar zijn ouders leren hem wel waarden zoals anderen helpen, dat het belangrijk is anderen te waarderen, ook als ze anders denken, anders leven of er anders uitzien dan wij en ook dat het in zijn leventje om meer draait dan zijn eigen persoontje ... Om die eerste stap in zijn leven een extra accent te geven, wordt hij dan ook heel eventjes gevierd en op een verhoogje geplaats met dit lentefeest.
Het was dan ook met een enorm trots oma-hart dat ik naar hem luisterde en hem bezig zag
Het is nog altijd de gewoonte om op 1 mei een tuiltje meiklokjes te geven aan al wie we lief hebben. Dit is waarschijnlijk nog een restant van een oud Germaans gebruik. Het meiklokje zou volgens de Germanen gewijd geweest zijn aan Ostara, de godin van de aanstaande lente en het opkomende licht. Ostara, de zus van de god Donar/Thor (de god van de donder), kondigde in die tijd de lente aan. Om haar te eren brandden de Germanen vreugdevuren. Haar vereerders gooiden meiklokjes in het vuur omdat ze geloofden in haar goddelijke waardigheid en uiting wilden geven aan hun respect. Bij de opkomst van het christendom was het uit met de carrière van Ostara. Zij ruimde de plaats voor Maria. De lelietjes-der-dalen staan van dan af mooi te wezen aan de voeten van Maria-beelden.
Sinds de jaren 70 wordt het lelietje-van-dalen commercieel met 1 mei geassocieerd. Ben je op 1 mei in Frankrijk, kijk dan niet raar op als er wordt aangebeld en schoolkinderen je een boeketje komen verkopen, het bloempje dat op 1 mei op alle hoeken en pleintjes in de streek aangeboden wordt. In Frankrijk is/was het de gewoonte om op 1 mei, de dag van de arbeid, een klein bosje Lelietjes-der-Dalen in huis te zetten als symbool van geluk. Maar al eeuwen geeft men een boeketje cadeau als geluksbrenger. Ook in bruidsboeketten wordt het lelietje héél veel daarin verwerkt. Vroeger kregen in de katholieke streken meisjes het als een diadeem in hun haar gevlochten als ze hun eerste communie doen, want het symboliseert reinheid en zuiverheid Wist je dat: jonge lelietjes-der-dalen, voor zonsopgang geplukt en aan het gezicht gewreven, de eigenschap hadden zomersproeten te voorkomen? Kleine zomersproetjes heten trouwens in het Zwabisch: Maienblümlein (Meibloempjes). Een vers van de Duitse dichter Ludwig Uhland (1787 1862) herinnert hier trouwens nog aan :
Mit dem Tau der Maienglocken Wäscht die Jungfrau ihr Gesicht, Badet sie die goldnen Locken.
Met de dauw van het Meiklokje
wast het meisje haar gezicht,
baadt ze haar gouden lokken.
Nog een 1 mei-gebruik In de streek van de Kempen werd er altijd een meiboomplanting gehouden .
Dit volksfeest vond zijn oorsprong in zeer oude gebruiken. De versierde boom - gewoonlijk een berk versierd met linten en kransen- was het middelpunt van het volksfeest en stond symbool voor de vruchtbaarheid van mens, dier en akker.
Tijdens de 1 mei - nacht laaiden de meivuren op. In de natuur bestaat er geen leven zonder licht noch warmte, het branden van het vuur is de symboliek ervan. Zou die traditie nog bestaan?
" Schoon lief, waar waarde gij den eerste meinacht, da gij mij genen mei en bracht", is een gekend meilied.
Daarbij wordt dan geduid op een even oud meinacht - gebruik: het planten van de mei. Het behoorde vroeger tot de traditie dat de jongens aan de huwbare meisjes een " meitak" schonken. Dit teken was algemeen verspreid toen mijn grootmoeder nog een jong meisje was en de meitakken spraken voor ieder meisje verstaanbare taal. In de vroege morgen van 1 mei voor de deur van de uitverkorene geplant, symboliseerden ze het oordeel van de jongelingen over de huwbare meisjes. Sommige onbetrouwbare kregen een kerselaar. Een haagdoorntak bestempelde het meisje als een katje dat niet zonder handschoenen mocht worden aangepakt. Een bremstruik betekende ' flauwe trees' en een elzentak een praatzieke meid.
Eigenlijk was het wel weer de jongens die oordeelden, en niemand die er als meisje aan dacht net even het omgekeerde met de mannen te doen, van gebruiken gesproken!!. Als inleiding tot het eigenlijke feest, werd in liederen de komst van de mei bezongen.
Het strijdlustig verdrijven van de winter vinden we thans wel niet meer terug maar anderzijds zijn de volksspelen een vaste waarde gaan betekenen.
Wat wel is overgebleven tot vandaag is dat er gestreden moet worden door een groep ongehuwde jongens en de overwinnaar die daar naar voren komt wordt dan Meigraaf en uit een groep van deelneemsters van ongehuwde meisjes kiest hij dan zijn Meigravin. Het Meipaar wordt dan officieel gekroond met een krans van loof en veldbloemen, en blijft dit voor een ganse jaar!
Vervolgens wordt de Meiboom plechtig in stoet aangebracht en overhandigd. Die meiboom is bij voorkeur een berkenstam, ontdaan van alle takken, behalve de kruintop. Om de stam hangt men een loofkrans waarvan kleurige linten weerhangen.
In stoet gaat het naar het terrein waar de Meiboom wordt aangeplant. Het Meipaar plaatst zich naast de Meiboom terwijl vendeliers "ter hunner ere " de vlaggen zwaaien.
Dan wordt het feest ingezet met een lintendans en verder worden volksdansen - vooral gemeenschapsdansen - afgewisseld met meiliederen. In onze huidige moderne levenswijze zijn de traditionele banden met de natuur echter danig losgeweekt. Nochtans bij de eerste warme zonnestralen in het voorjaar, voelen wij ons allen een beetje kind van de natuur.
Het volkse Meifeest biedt/bood deze uitlaat in het raam van onze oude Vlaamse tradities!Spijtig dat die stilaan verloren gaan.
Maar van mij krijgen jullie allemaal een meiklokje:
Morgen, op 1 mei, vieren we het lentefeest van kleinzoon 1. Geen ingewikkelde catechismusvragen of ellenlange gebeden voor hem. Ik heb het ooit anders geweten Ik heb me reeds een week suf zitten zoeken naar mijn oude Catechismus. Ik wist dat ik hem nog bezat want ik was hem nog tegengekomen bij t opruimen van de kamers. Vandaag heb ik hem teruggevonden!
(Na een schietgebedje voor de H. Antonius. Ons ma deed dat ook altijd, ze mummelde dan : "Heilige Antonius, Goede Vriend, zorg dat ik mijn .... terug vind". En zo vond ze dan verloren gelegde brillen, vingerhoeden, papieren, sleutels,... echt álles terug. En ja, bij mij werkt dat meestal ook )!
Het was halverwege het eerste studiejaar, de voorbereidingen op de Eerste Communie namen een aanvang. De aktes van geloof, hoop, liefde en berouw werden van buiten geleerd.
Geen kind dat er iets van snapte. Alleen het woord akte al De waanzinnige tekst van de Akte van Geloof luidde als volgt : Mijn Heer en mijn God,
Ik geloof vast al wat Gij geopenbaard hebt en wat de Heilige Kerk mij voorhoudt te geloven, omdat Gij de opperste en onfeilbare Waarheid zijt.
In dit geloof wil ik leven en sterven".
Dat leven kon ik nog begrijpen maar dat sterven... Het toverwoord Supercalifragilisticsupercalidocious uit de film van Mary Poppins is voor een kind nog gemakkelijker te bevatten en zeker eenvoudiger van buiten te leren dan die aktes van toen. Dat kan je tenminste nog zingen. Dat moet je maar eens proberen met die Aktes
Woorden als geopenbaard, onfeilbaar waar haalden ze t in godsnaam vandaan om zoiets aan zes-jarigen aan te leren?
Dat doet me er aan denken dat ik ook jarenlang het woord win-gewest heb gelezen als winge-west. De zin uit het aardrijkskundeboekje Congo is het win-gewest van ons vaderland is me ook jarenlang niet duidelijk geweest. Er waren destijds nog wel meer misverstanden. Zo kwam ik eens thuis met een blinde landkaart van België waar ik als huiswerk aardrijkskundige namen op moest invullen. De namen van de steden lukte nog vrij goed maar met het woord Kanaal wist ik geen blijf. Ik toog dus naar ons ma en in plaats dat ze het woord op het stuk water tussen België en Engeland schreef, tekende ze ergens een kanaal bij op het blad en daar moest ik het Kanaal bij schrijven. Overbodig te zeggen dat het maar een 9/10 heeft opgeleverd en dat ons ma de schuld kreeg van de fout. Maar kom, het had ook erger gekund, ze had er voor t zelfde geld de Mandel op kunnen tekenen.( West Vlaams bijriviertje van de Schelde -Leie).
Maar we waren over de mysteries van de godsdienst bezig. En t waren geen blijde mysteries, geloof me We hadden een catechismus. (Dat woord alleen al!!!) In dat nietig boekje stonden vragen en antwoorden en die moesten we klakkeloos van buiten leren.
Waar is God"? God is overal : in de hemel, op de aarde, en op alle plaatsen.
Maar dat was nog een heel simpele. Qua tekst althans want begrijpen deed ik daar geen snars van. God hing s avonds ergens onzichtbaar boven mijn bed te luisteren naar mijn avondgebed. En waar die kerel voor de rest van de dag uithing daar had ik niet het minste benul van. Maar één ding wist ik zeker. Hij kon nooit op twee plaatsen tegelijk zijn.
Erger was de vraag : Hoeveel Goddelijke Personen zijn er? Het antwoord : Er is slechts één God, maar er zijn drie Goddelijke Personen.
Te weten : God de Vader, God de Zoon en de God de Heilige Geest". Dat
vond ik helemaal onbegrijpelijk. Bij mijn weten waren dat dan wel niet één maar drie goden Als de zuster al niet fatsoenlijk kon tellen, hoe moesten wij dat dan in godsnaam leren Catechismus, geef toe dit is nog een pak moeilijker dan de eerste rekenles...
Toen was 1+1+1=3 nog juist
En wat te denken over: Wat zijn onkuise gedachten? In mijn ogen moest het iets met Javel te maken hebben maar dat bleek onmogelijk te kunnen kloppen volgens de tekst van het antwoord.
En dan nog de griezeligste vraag van allemaal : "Ziet en weet God alles"? In koor rammelden we dan af : "God ziet alles, zelfs onze geheimste gedachten.
Hij weet alles, ook de toekomstige dingen."
Beangstigend gewoon!
Ik had nog geen weet van George Orwells boek 1984 en toch werd ik al geconfronteerd met een Big Brother die het zelfs zag als we op de toilet eens genoeglijk in onze neus zaten te peuteren Ik vond die catechismus echt een dramatisch boekje !
Het vage begrip Vagevuur kwam in die tijd ook op de proppen. Ik hoopte van harte dat ik daar met mijn warm, wollen onderlijfje nooit in terechtkwam.. Er bestond ook zoiets als het woord eucharistieviering. Probeer dat maar eens te schrijven zonder fouten! En dat bleek dan simpelweg de mis te zijn Volwassenen hadden er toch wel talent voor om t leven van een kind moeilijk te maken.
Maar ik had al de flauwekul er best voor over want ik wist dat er uiteindelijk cadeaus aan die "Eerste Communie" vasthingen. En dat maakte de martelgang wel al veel draaglijker.
Maar terug naar de catechismus. De meesten onder ons zullen misschien nog stukjes uit dat boekje van buiten kennen en voor diegenen die er nog nooit van gehoord hebben even een toelichting. Ik zou écht niet willen dat zij een belangrijk deel van de lijdensweg van onze jeugd moeten missen
Leg maar eens uit aan een zesjarige wat een dagelijkse zonde en een doodzonde is .
Ik dacht dat een dagelijkse zonde iets met vingers in confituurpotten te maken had en met zagen tegen ons ma
En toen dacht ik ook wel dat ons ma wel veel doodzonden deed, zij zei regelmatig Nee, dat restje patatjes moogt ge niet in de vuilbak gooien, ik zal dat vanavond nog wel opeten, das toch doodzonde om dat weg te gooien! En : Och, hoe spijtig! Das nu toch wel doodzonde dat ik die vlek niet meer uit uw s zondags kleedje gekregen heb!!"
Dat zag er dus niet goed uit. Ons ma zou zeker naar de hel gaan! Ik dacht toen, dan moet ik ook dringend wat serieus gaan zondigen want ik wil niet in de hemel zitten als ons ma ergens anders zit! Die catechismus... stel je voor dat je die nu nog moet aanleren!!
)
Maar daar kan ik nog niet aan beginnen want T wil eerst de deuren lichtjes afschuren en terug sappen en dat geeft wat stof en de laminaat moet ook nog uitgebroken worden .. Er resten dan nog een paar modificaties aan schakelaars en hier en daar nog wat opsmukken en daarna is het wachten op volgende week dinsdag tot de vloerlegger komt.
){kind=link}