Morgen stap ik op het laatste wagonnetje 7 en dus ben dan toch even voor de spiegel gaan staan en na een grondige keuring had een gesprek met mezelf…
Lieve nekrimpels, lieve wangzakjes, lieve wallen van me,
"Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: ik heb op jullie gewacht. Niet dat ik daar erg naar uitkeek, maar in theorie wist ik natuurlijk dat jullie op een dag mijn leven in zouden stappen. En dat deden jullie ook, geruisloos maar onomkeerbaar. Waar jullie eerst nog alleen verschenen na een wilde avond of te weinig slaap of in slecht TL-licht, zijn jullie inmiddels here to stay. En ik heb maar besloten dat ik jullie accepteer. Sterker nog, ik heb besloten dat ik jullie “ lieve rimpels” ga verwelkomen. En daarna helemaal ga doodknuffelen, dat vooral. Ik hoor regelmatig dat ik er niet zo oud uit zie als ik ben en dat kan allemaal wel zo zijn, het verval slaat toe en is op mijn 79e toch stilaan te zien. Maar zeg eens hoe moet je er als 79jarige uitzien?
Laatst kwam ik onverwacht een kennisje tegen dat ik al een tijd niet meer in het echt had gezien. Even monsterden we elkaars gezicht. En ik weet zeker dat we allebei hetzelfde dachten: Zoho. Die. Is. Oud. Geworden.
Maar mooi oud is niet lelijk. Sterker nog, we hielden natuurlijk niet op over hoe goed die andere eruitzag. En ik meende dat ook echt. Zij had nog steeds diezelfde twinkeling in haar ogen als ze lachtte. En ik had nog steeds dezelfde ogen en hetzelfde- ehm gekleurd en uitgedund- haar maar inmiddels dus ook opkomende krimpels en wangzakjes die in een heel zure stand kunnen blijven staan als ik niet vergeet om regelmatig te glimlachen. En daar helpt echt geen lievemoedertje meer tegen. En dat is ook niet erg. Dat is ouder worden. En ouder worden, dat is een mindfuck als je er niet op tijd mee leert omgaan. Dus omarm ik jullie, lieve nek -en arm rimpels en wangzakjes, omdat het daar tijd voor is. Omdat ik heb geleefd, gewerkt, gereisd, geleerd, gelachen en geleden en jullie daar zowel mijn stille getuigen als het resultaat van zijn.
Ik geen zin heb om mezelf te vermoeien met het voortschrijdende verval waar iedereen vroeg of laat mee te maken krijgt, maar ik wil benadrukken dat jullie een reden hebben. Jullie zijn er omdat ik er ben. Jullie zijn een teken van de weg die ik bewandeld heb en nog steeds bewandel. En ik weet nu al dat jullie de komende tijd meer vrienden gaan uitnodigen op die wandeling, dus ik kan er maar beter aan wennen nietwaar? Sooner or later zullen jullie dan ook de nekrimpels uitnodigen in mijn leven of de onderkin. De deur staat zelfs al op een kier en als de deurbel rinkelt doen jullie open voor de verdwijnende taille en daar hoort dit dus bij. En aangezien het alternatief betekent dat ik er niet meer zou zijn, wilde ik maar even zeggen dat jullie erbij horen.
Dus kom er maar bij: grijze haren, kipfilet-bovenarmen ,verdwijnend lijntje en hé…waar komen die levervlekjes op mijn hand vandaan? Oh laat maar, ik omarm jullie, ik let op jullie en ik leer wel leven met jullie. Ik hoop dat ik dat nog heel lang mag doen net zolang tot jullie misschien wel heel even genoeg van mijn liefde hebben en mij een tijdje links laten liggen. Niet dat jullie daarna niet meer welkom zijn hoor, dat wil ik niet zeggen, maar soms blaast een beetje afstand ook ineens weer passie in een relatie he? En allemaal tegelijk langskomen hoeft van mij trouwens ook niet hoor. Ik vind dat natuurlijk heel gezellig, maar wil jullie wel stuk voor stuk de aandacht geven die jullie verdienen, begrijp je dat?
Misschien kunnen we dus eens praten over een soort bezoekregeling? Zou zoiets kunnen denk je? Nou, denk er maar even over na we hebben alle tijd. Want al gaan jullie niet meer weg, ik ben dat voorlopig ook nog niet van plan. Wat mij betreft maken we er dan ook een mooie tijd van samen!
Dus daag lieverds, don’t be a stranger! Maar bellen jullie wel eerst even? Kan ik me een beetje op jullie komst voorbereiden, zal ik maar zeggen. Want dat hebben vrouwen van mijn leeftijd inmiddels wel nodig, vrees ik. Maar dat hoef ik jullie niet te vertellen."
Ik ben grootgebracht op een nonnenschool dus kan ik de humor hiervan wel goed volgen
Nathalieke was niet de beste leerling op de katholieke school want meestal lag ze tijdens de les te slapen. Op een dag vroeg de lerares, een nonnetje, aan haar terwijl ze lag te pitten: "vertel eens Nathalieke wie schiep de wereld"?
Toen Nathalieke niet antwoordde, pakte klein Jantje, haar vriendje die achter haar zat, zijn potlood en prikte haar in haar poep om haar wakker te maken.
"God allemachtig"! schreeuwde Nathalieke.
"Heel goed", zei de non en vervolgde de les.
Even later vroeg de non aan Nathalieke: "wie is onze Heer en zaligmaker"?
Maar kleine Nathalieke lag alweer te pitten. En weer redde Jantje haar door haar in haar kont te prikken met zijn potlood.
"Jezus Christus"! schreeuwde Nathalieke. En weer complimenteerde de non Nathalieke die even later weer in haar dromen wegzakte.
De non stelde haar voor de derde keer een vraag: "wat zei Eva tegen Adam nadat ze haar 10e kind had gekregen"?
Weer probeerde Jantje haar te redden, maar dit keer sprong Nathalieke op en schreeuwde: "als je dat ding nog een keertje in m'n gat steekt, breek ik hem doormidden"!
Brr het is koud en het vraagt wat tijd om te wennen aan die eerste koude.
Vandaag is het een dag om te zondigen en te genieten van een Antwerpse traditie. Wij zijn dan wel West Vlamingen maar dat is één van de weinige Antwerpse gewoontes die we graag overnamen, haha.
Hier wordt Verloren Maandag gevierd met worstenbroden en appelbollen. Een typische gewoonte op de eerste maandag na Driekoningen en voor het eerst sinds lang kunnen we mee smullen. Daarna begin ik echt aan een dieet zoals jullie zien! Kijken of dat werkt!
Waarom niet de dag beginnen met een lach ook al is het wellicht een oude grap...
Een vrouwke wordt gevierd op het gemeentehuis omdat ze honderd jaar is geworden.
Zegt de burgemeester: "Mevrouw, wat is er nu het meest veranderd in die honderd jaar?" "Wel", zegt de honderdjarige, "de geneeskunde."
"Kan je wat meer uitleg geven", vraagt de burgemeester.
"Ja hoor", zegt het vrouwke. "
Toen ik zo rond de 18 - 20 jaar was en ik ging naar de dokter omdat ik hoofdpijn had, moest ik al mijn kleren afdoen van de dokter om mij te kunnen onderzoeken.
Toen ik zo tussen de 35 - 40 jaar was en ik ging naar de dokter omdat ik hoofdpijn had, moest ik enkel nog mijn bovenlichaam ontbloten van de dokter om mij te kunnen onderzoeken.
Nu ik 100 jaar ben en ik ga naar de dokter omdat ik hoofdpijn heb, moet ik helemaal geen kleren meer afdoen van de dokter om mij te kunnen onderzoeken.
Zoals zo vaak de laatste jaren, ging de Sint vannacht weer ons dak voorbij... Ik heb dan maar zelf voor een versnapering gezorgd nl. chocolademelk met Sinterklaaskoeken.. en dat smaakte heerlijk!
Over het weer zwijg ik in alle talen want ik kan er niets positiefs over zeggen en toch geloof ik in ...
Het lag deze morgen wat wit op onze gazon en op de daken van de huizen en inderdaad de temp. was even onder nul gegaan maar we kregen toch een redelijk mooie dag. Samen met mijn slaapgenoot hebben we de rozenbogen gesnoeid en alles door de compostmolen gedraaid zodat ook die klus achter de rug is. Rozen zonder doornen die hebben we niet dus heb ik af en toe wel eens iets op zijn West Vlaams geroepen in de aard van wat hieronder staat!!
Vandaag nog maar eens geprofiteerd van het mooie weer en mijn tuin verder winterklaar gemaakt. Hij zag er nog maar zelden zo netjes uit op deze periode van het jaar . Ikke fier dus en ik dacht om hier en daar wat van onze eigen compost aan de planten tegeven... Toen ik dat ding tegenkwam , was het wel even verschieten! Van goeie compost gesproken
Gisteren haalden we hier lokaal 29gr en vandaag meer dan 30gr en dat in september... gewoon van het goede teveel tenzij je wil geroosterd worden!!
Braden in de oven wordt vaak toegepast bij grotere stukken vlees, wild of gevogelte want het is makkelijker om deze producten in de oven te bereiden dan in een pan of aan het spit. Ok, maar wat met al die honderden of duizenden die als een mals of taai stuk vlees op de stranden liggen te braden weliswaar niet aan het spit maar het scheelt niet veel?
Het weekend dat eraan komt zal het weer van dat zijn. Als je er ook zin in zou hebben hier een paar tips! 😉
Magere individu’s garen beter afgedekt om uitdroging te voorkomen. Dit kan gebeuren door een flinke laag zonnecrème over het stuk vlees te smeren!
Vetter vlees kan beter met de vetlaag naar boven in de zon liggen zo kan tijdens het braadproces het vlees meerdere malen bedropen worden met het braadvocht in dit geval het zweet om uitdroging te voorkomen. 🙂
Normaal geniet men als een mals stukje geroosterd vlees geserveerd wordt , maar in ons geval hier wordt dat gegarandeerd " blaasje prik" “ velletjes trek” en veel ai's en oei's na een paar dagen afzien en ongemak! Dus lieve mensen …bak en braad zoveel je maar wil maar dan liever een echt “ lekker eetbaar” stukje vlees!
Gilbert en Edgard zitten tegenover elkaar in de trein. Gilbert vult een kruiswoordraadsel in. Plots schudt hij heen en weer met het hoofd en zegt tegen Edgard:
" Ik kan hem niet meer verder invullen, hij is zo moeilijk. Ik moet een woord invullen met 6 letters en de omschrijving is: 'vrouwelijk geslachtsorgaan' en het begint met een v. "
Waarop Edgard vraagt :
“ Is het vertikaal of horizontaal ?"
Waarop Gilbert antwoordt : " Horizontaal " .
"Tja", zegt Edgard, "als het horizontaal is weet ik het ook niet"
)
