Wat wel eigen was aan de Berenklas was het feit dat we steeds éen blok vormden soms tot radeloosheid van de moeders. Verklikken zat er niet in ook niet toen we eens een deel van ons maandelijks weekend verlof werden afgenomen. We mochten om de maand op zaterdagmiddag naar huis en kwamen op zondagavond terug binnen. Nu moesten we op zondagmiddag binnenkomen tenzij we vertelden wie op het bord een caricatuur van een leraar had getekend!!! We hadden samen lol gehad dus zouden we de straf ook wel samen dragen en zo was het
Het viel tegen dat ons thuisbezoek zo kort was maar dat was nu de berenklas, éen blok! (l union fait la farce was onze leuze!!!) Dat verlof verliep altijd volgens hetzelfde ritueel. Om 12 u mochten we de school verlaten maar niet vooraleer we moeder overste met een réverence hadden gegroet. ( klinkt het bekend Pazke ?). Ze kende ons allemaal bij naam , meer dan 600 internen!!!!!!! Omgekeerd was het ook zo dat we op zondagavond pas naar onze kamer mochten nadat we weer met dat knikje een goede avond gewenst hadden aan " eerwaarde moeder". Zo werd gecontroleerd of iedereen binnen was tegen 20.00u.
De school verlaten gedurende de week was een utopie
. Je geraakte niet buiten tenzij je een briefje had van je klassetitularis of moeder overste waarop stond van wanneer tot wanneer je buiten mocht. En daarvoor moest er een heel serieuze reden zijn. Met dat briefje ging je naar de concierge en die opende dan de grote , zware houten deur en stond je al op te wachten als je terugkwam. Ik herinner mij niet dat iemand het ooit waagde om later dan de afgesproken tijd terug te zijn!
Tucht en dicipline stonden hoog in het vaandel van die school. Overtredingen werden gestraft met van school vliegen voor een paar dagen ofwel definitief. Ik heb het al gezegd het was het cachot van West Vlaanderen maar we hadden daarvoor in ruil prima leerkrachten vooral de lekenleerkrachen die meestal een goede band hadden met hun leerlingen. Anderzijds was die discipline wel nodig want hoe houd je anders zon 600 internen onder controle?? xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ook hier had elke klas een baddag maar door de grote populatie was dat voor elke klas een andere dag. Hier waren er geen ligbaden maar douches. In de kelder waren zon 30 douchekamertjes naast elkaar voorzien. Je moest je in hokjes uitkleden en dan met een badjas naar de douches gaan. Je kreeg even wat water en de tijd om je in te zepen, daarna werd een teken gegeven en moest je je afspoelen. Diegenen die dicht bij de verwarming stonden riepen dan te warm maar de versten neen te koud . Je begrijpt dat het dus altijd een gevecht was voor de beste douches. Zelf konden we het water niet regelen daar diende de klastitularis voor. Dus genieten van een douche dat hoorde er niet bij. Trouwens lichamelijke geneugten waren des duivels zoals lang slapen ook het oorkussen van de duivel was!!!!!. Douchen was dus eerder een rush tegen de tijd zoniet kon je met half uitgespoelde haren terug verder gaan
..
Om te breken met de eentonigheid waren veel internen lid van de jeugdbeweging VKSJ ( Vlaamse katholieke studerende jeugd!) Zo zagen we kans om elke woensdagnamiddag de lange studienamiddag te doorbreken. Het gaf ons ook de kans om deel te nemen aan VKSJ dagen binnen en buiten de school. Zo herinner ik me dat we eens een "gouwdag" hadden in Brugge. Daar kwamen alle VKSJers van de vlaamse scholen bijeen voor een sport- en bezinningsdag. Die werd dan afgesloten met een openluchtmis. Die bewuste keer was het thema eenzaamheid. Via luidsprekers werden we op een groot marktplein over dat thema aangesproken. Dus ook buitenstaander konden volgen! Toen tijdens de misviering een moment van stilte gevraagd werd om over de eenzaamheid in de wereld na te denken was daar een snoodaard die in een café op een juke box de plaat van Will Tura IK ben zo eenzaam zonder jouw over de markt liet schallen
.Dagen hebben we het moeten aanhoren wat een schande het was en hoe onchristelijk om dat zomaar te doen en diegenen die teveel gelachen hadden (waaronder yours truly) werden nog eens heel misprijzend aangekeken!!!
En toch was hun strengheid niet altijd onterecht!!! Dat zegt een bezorgde oma nu!!
In mijn jaren opleiding regentaat, ik was zon 19j en had moeten beter weten, hadden we nu een eigen kamer zonder bel. Dus eindelijk wat meer privacy!
Wij sliepen op de derde verdieping en ons ramen zaten in de korte opstaande kant van het dak verwerkt. Zon goeie meter onder het raam was de dakgoot. Op zekere dag had mijn buurmeisje haar raam laten openstaan en er was een briefje van 20 fr in de dakgoot gewaaid !!! We lagen er door ons raam naar te kijken tot ik opeens het lumineus idee had om dat briefje uit de goot te halen. Het was putje winter en ik had korte witte botjes aan. Ik was de enige op gans de school die met witte botjes liep dus goed herkenbaar. Ik klom dus uit het raam maar daarvoor moest ik mijn spannend rokje omhoogschuiven om bewegingsvrijheid te hebben. Wij droegen toen nog geen panties zoals nu maar lange nylonkousen die met chartellen opgehouden werden. Dus do you get the picture??.... Ik met de rok omhoog, chartellen bloot in een dakgoot op 3 hoog!!!!! Ik moest dan ook nog zon 2tal meters in die goot gaan om dat briefje op te rapen. Ik ben erin geslaagd , heb hemel en aarde moeten bewegen om weer in mijn kamer te geraken, en daarvoor kreeg ik dan een reep chocolade van mijn buurmeisje!!!!!! Ze mogen mij nu miljoenen geven maar ik durf het niet meer te doen en ik mag er niet aan denken dat éen van de kleinkinderen zon toeren zou uithalen!! Dus was het te begrijpen dat die moeder die mij vanuit een klaslokaal aan de andere kant van het gebouw zag bijna een hartinfarct kreeg!! Mijn botjes hadden mij verraden want nogal snel was de regentaatsverantwoordelijke ter plekke!! Waarover ze uiteindelijk het meest kwaad was, die schandalige vertoning" in de goot of het onbedachte
dat laat ik in het midden. Mijn ouders werden verwittigd en ik kreeg langs alle kanten een flinke bolwassing
Ik heb toen veel geluk gehad dat ik niet een paar dagen geschorst werd!!
Jong en onbezonnen was het maar voor hetzelfde geld was ik er niet meer of nog erger voor de rest van mijn dagen invalide
.
Telkens als wij voorbij die school rijden dan zegt mijn half bedde : zou je niet nog eens in die dakgoot lopen!! en dan vraag ik mij telkens af waar ik toen toch was met gedachten... zo hoog en zon smalle goot!!!!! We hebben het er op de laatste bijeenkomst nog over gehad. Nu konden we flink lachen toen we terug een voorstelling probeerden te krijgen van hoe ik me daar exposeerde
en wat de " moeder moet gedacht hebben maar het blijft een onbezonnen daad.
Gelukkig is dat maar een éenmalig feit geweest. Waarmee ik maar wil staven dat het soms wel nodig was dat er strenge regels bestonden!!!!
Was in mijn eerste internaat alles nogal eng strikt gehouden dan had ik hier het gevoel dat ze persé brave, deftige seutekes van ons wilden maken.We moesten altijd zo voornaam zijn, mochten nooit eens gezond uitbundig zijn wat zo eigen was aan onze leeftijd, we mochten:
- niet lopen in de gangen dat betaamde niet voor deftige meisjes.
- We moesten altijd een reverence maken als we door een moeder werden aangesproken of zelf iets wilden vragen. .
- Telkens als er iemand de klas binnen kwam, moesten we rechtstaan en dag moeder of meneer of juffrouw zeggen en blijven staan tot we toestemming kregen om te gaan zitten.
- In de gangen gingen we in perfecte rijen zonder te praten of aan mekaar te trekken of te lachen.
- Naaldhakken waren uit den boze, toch zeker bij ons. De leerkrachten mochten wel hakken dragen.
- Juwelen ( oorbellen of halskettingen , tenzij een kruisje, )waren verboden. Bij mijn vriendin hebben ze ooit eens bijna haar oorbellen uitgetrokken omdat ze weigerde van die uit te doen.
- En last but no least Ludovikus geen make up!!!! In onze laatste jaren (18/20j) waren er al die vrijden en een beetje make up gebruikten om uit te gaan maar voor ze een voet in de school zetten op zondagavond werd die shmink er nog rap afgehaald. Dat gebeurde meestal in de wc's van het treinstation!!!!
En zo kan ik nog dagen doorgaan met het ophalen van herinneringen. Inderdaad Lipske die herinneringen aan vroeger die zitten erin gebeiteld , eigenaardig hé? Maar uiteindelijk hebben jullie er niets meer aan.
In mijn ogen zijn het geen verloren jaren geweest en hebben we naast kennis ook doorzetting meekregen .Mijn ouders hebben het goed bedoeld en wilden het maximum uit ons halen.
De strenge regels domineerden ons leven niet altijd. We hadden geleerd in groep en vriendschap elk ongemak te relativeren. Maar vooral het feit dat we door de lekenleerkrachten niet langer in de cocon van het nonnenleven opgesloten zaten, maakte dat wij er finaal geen complexen aan overhielden. Sommige blogbezoekers hebben de schoolervaringen erkend en anderen hebben zich afgevraagd hoe je dat kon volhouden en er ongeschonden uitkomen? Het kon, wie mij kent, kan dat beamen . Ik ben nog " vrij normaal" ( Al zeg ik het zelf!! :lol:). En dit gezegd zijnde, zet ik er een punt achter.
|