Veel mensen praten met een omweg wat bedoel ik daarmee?
Daarmee bedoel ik dat ze niet zeggen wat ze echt willen zeggen, maar ze zeggen iets dat bij de ander emoties moet oproepen die dan weer gaan resulteren in datgene wat je graag zou willen. Tenminste dat is de bedoeling maar het werkt zelden.
We doen het allemaal wel eens , rond de pot draaien heet dat dan.
Wacht ik zal eens even een situatie schetsen.
Je moet nog afwassen en stofzuigen en je partner zit in der zetel en vraagt wanneer je eindelijk eens klaar bent. Dat wekt op zichzelf al irritatie op natuurlijk want hij moet toch snappen dat de afwas en het stofzuigen gedaan moeten worden. En je zou het wel erg fijn vinden als hij daarmee zou helpen, maar dat wil je niet vragen want je vindt het fijner als hij het uit zichzelf doet. En als je het wel zou vragen wordt hij misschien sacherijnig want hij houdt er niet van als jij hem zegt wat hij moet doen. Dus je zegt niets. Totdat je het spuugzat bent.
En dan komen er allerlei emoties bij kijken. Je bent boos en verdrietig en teleurgesteld en moe. Je wilt dat hij je helpt, maar hoe ga je dat aanpakken?
Je kunt het proberen met verwijten:
” Ik moet ook altijd alles alleen doen hier, jij doet ook nooit iets.” Dat moet bij hem een schuldgevoel oproepen. Hij zal dan gaan stofzuigen omdat hij zich schuldig voelt.
Of je roept: “Je houdt niet meer van mij”, want als hij van je hield zou hij het je niet allemaal alleen laten doen, toch? Maar met verwijten lok je ruzie uit en dan heb je nog niet wat je wilt.
Je kunt ook roepen: “Je bent net je vader! Die steekt thuis ook geen vinger uit!”. En je hoopt dat hij dan gaat stofzuigen omdat hij toch niet op zijn vader wil lijken. Maar waarschijnlijk hoor je dan vanaf de zetel: “En jij zeurt al net zo als je moeder”.
Een andere strategie is: Eerst je slachtoffer in de val lokken met onschuldige vragen.
"Ben je druk? Nee? Dan kun je mooi even stofzuigen".
Of: "Is er nu reclame op tv? Ja? Dan kun je mooi even stofzuigen".
Of je kan het ook proberen met cynische humor:
“Als ik straks klaar ben met afwassen en stofzuigen, zal ik dan ook even koffie zetten en de krant voor je halen?”
De theorie hierachter is dat hij dan zal inzien dat je het wel erg moeilijk hebt en dat hij even moet helpen. Maar de kans is groot dat hij terugroept:
“Ik haal de krant zelf wel”.
Een laatste mogelijkheid is: gewoon vragen wat je wilt vóórdat de emoties oplaaien en zonder omwegen.
“Ik wil ook graag in de zetel zitten, maar ik moet echt nog even afwassen. En ik zou het heel fijn vinden als jij even zou willen stofzuigen,dan zijn we eerder klaar." (En dan natuurlijk niet klagen dat hij het niet goed genoeg doet).
Volgens mij heeft deze vraag de meeste kans op het resultaat dat je wilt. Dus: Gewoon vragen, zonder omweg.
Maar geloof me, iedereen praat wel eens met een omweg?
Hier even een paar voorbeelden: Jij zegt .. maar bedoelt!!
“Ik kijk alleen maar” = “Vind je het erg als ik wat koop?”
"Heb jij zaterdag wat te doen?" = "Ik zoek een vrijwilliger voor een vervelend karwijtje."
"...en ik moest nog naar de kapper vandaag" = "Kun je even een complimentje maken over mijn haar?"
“Jij hebt toch nooit tijd” = “Ik ben bang dat je mij niet belangrijk vindt”
“Marietje heeft een hele mooie bos bloemen gekregen van haar man” = “Ik zou ook graag eens bloemen van jou krijgen”
“Vroeger nam je me nog wel eens mee uit” = “Ik zou het leuk vinden om weer eens uit te gaan”
“Wat groeit dat gras toch hard”= “Zou je het niet eens gaan maaien?”
“Poehpoeh, wat zijn die boodschappen toch zwaar” = “Kun je me niet helpen dragen verdorie?”
“Laat maar” = “Ik hoop dat je nu een schuldgevoel krijgt en dat je volgende keer direct doet wat ik wil."
Jij gebruikt nooit geen omwegen? LIEGEBEEST!
|