Bij zo'n weer kan je niet veel meer dan binnen blijven en eventueel op je PC de tijd doden en zo waarom ook niet?
Ik ben op een leeftijd gekomen dat ik aardiger ben voor mezelf en minder kritisch. Ik ben mijn eigen vriendin geworden. Ik heb al te veel dierbare vrienden deze wereld zien verlaten, te vroeg voordat zij konden begrijpen hoe groot de vrijheid is met het ouder worden.
Wiens zaak is het als ik ervoor kies om te lezen of om te computeren tot 04:00 uur in de morgen, of te slapen tot 's 12.00 uur ’s middags ( niet dat ik me daar al aan bezondig want ik ben geen langslaper) ? 
Wie kan er iets tegen in brengen als ik dans met mezelf op die prachtige muziek van de 60 & 70 ’s en 80’s en als ik op hetzelfde moment zou willen huilen zal ik dat ook doen.
Ik mag op het strand lopen in een badpak dat strak is gespannen over mijn lichaam of vol overgave in de golven pletsen als ik daarvoor kies, ondanks de medelijdende blikken van de jetset. Ook zij zullen er ooit oud uitzien.
Ik weet dat ik af en toe vergeetachtig zal worden ben maar gelukkig herinner ik me nog steeds de belangrijkste dingen van mijn leven.
Zeker, door de jaren heen, is mijn hart wel eens gebroken. Hoe kan je hart niet breken, als je een geliefde verliest, of wanneer een kind lijdt, of zelfs als iemand 's geliefde huisdier wordt aangereden door een auto? Maar, gebroken harten geven ons kracht begrip en mededogen.
Ik ben gezegend want ik mag lang genoeg leven om mijn haar grijs te zien worden en te zien dat mijn lachen voor altijd zal worden geëtst in de groeven op mijn gezicht. Zo velen hebben nooit gelachen en zo velen zijn gestorven voordat hun haar zilver kon worden.
Als je ouder wordt kan het je steeds minder schelen wat andere mensen van je denken. Ik twijfel niet meer aan mezelf. Ik heb zelfs het recht verdiend om het fout te hebben. Ik hou van de persoon die ik ben geworden.
Ik zal niet eeuwig voortleven, maar in de tijd die me nog gegund is, zal ik proberen er het maximum uit te halen en zo weinig mogelijk tijd verspillen met klagen over wat had kunnen zijn, of mij zorgen te maken over wat er nog zal komen. En ik zal ieder dag een dessert eten. (als ik daar tenminste lust toe heb) ...
En dat allemaal schoot door mijn hoofd terwijl ik ongestoord genoot van een namiddag met mijn pc op een koude , natte dag in april.
|