Luisteren is niet het verhaal horen van de ander en ondertussen alvast het antwoord bedenken, of een oordeel geven. Luisteren is je inleven in het verhaal van de ander. Dat laatste probeer ik te doen maar vergeet het toe te passen op mezelf! De laatste weken was ik wat op de sukkel en daardoor luisterde ik eindelijk naar mijn lichaam maar pas omdat ik niet anders kon. Ik hoorde m’n lichaam wel, maar oordeelde dat de boodschap niet belangrijk was en ik ging gewoon door. Mijn lichaam schreeuwde: Heb je haast? Ik voel me niet snor....Ga toch even zitten.
Uiteindelijk werd het meer dan zitten, het werd zelfs even liggen maar ik kom langzaam weer boven water en zeg tegen mezelf :
eigenlijk moet niets meer als je op mijn trammetje zit maar zolang alles prima funcioneert is het zo moeilijk om stil te zitten... ach ik leer het wel al vallend en opstaand .
En voor diegenen die vandaag vaderdag vieren, een gelukkige vaderkensdag!
|