Over een paar dagen staat er weer een cijfertje bij op mijn teller . Of ik daar blij om ben of triest of depri ? Eigenlijk niets van dit alles want dat gebeurt niet zomaar ineens , dag na dag ga je een trapje hoger op de ladder staan tot je er definitief afdondert en dan is het gedaan…. Foetsjie .. een lang leven dat voorbij is..
Eigenlijk begin je aan die aftellening van zodra je trammetje 5 opstapt. Dan lijkt het alsof elk laatste restje jeugdigheid uit je zal verdwijnen nochtans.. Zodra je 50 bent bereik je een toppunt in je leven.. De kinderen zijn stilaan groot, de meeste schulden zijn afbetaald en je bent nog fit genoeg om van alles te doen! Je staat nu ook een stuk zelfverzekerder in het leven en dat komt door de leerschool die je hebt gehad.
Trammetje 6 verandert daar niet zo heel veel aan, je krijgt echter wel meer tijd omdat sommigen al van een prepensioen kunnen genieten . Er openen zich andere deuren dan die van werken, kinderen grootbrengen ( tenzij je de kleinkinderen absoluut wil helpen opgroeien) zorgen dat er brood op de plank komt!
Trammetje 7 .. als je daar geraakt dan heb je het stilaan allemaal gehad. Je bent gewoon niet zo snel meer uit je lood te slaan en dat is maar goed ook want alles begint wat moeilijker te buigen en te plooien . Je verschiet niet meer van de lijntjes en de rimpeltjes als je in de spiegel kijkt .. alles is zo relatief aan het worden! Je kent jezelf van binnen je bent je beste criticaster ..
Sommigen doen er iets aan om niet te verouderen… ik niet, ik smijt me nog steeds als het lukt om te genieten van elke dag soms met de gevolgen van dien …het is sterker dan mezelf .. Je bent niet langer de babysit van de kinderen of de zorgende mama , je hebt stilaan de handen vol met jezelf en met je partner als je nog het geluk hebt om samen oud te worden!
Hoe trammetje 8 aanvoelt? Dat hoop ik hier ooit nog te kunnen vertellen! Maar eerst nog wat tuffen op tram 7...
|