Het leven is als een treinreis. Mensen stappen op en mensen stappen af. Er zijn haltes met een gelukkig weerzien en haltes met een droevig afscheid. Als je ervan uit gaat dat de levenstrein blijft staan en wacht tot jij klaar bent om op te stappen, dan heb je een grote kans dat je de trein straks gemist hebt. Want de trein des levens rijdt gewoon door.
Als we geboren worden stappen we op de trein en ontmoeten onze ouders. En we denken dat ze de hele reis bij ons zullen blijven. De realiteit is echter anders. Ze stappen uit op een station. Ze laten ons achter in de trein, zonder hun gezelschap, liefde en genegenheid. Maar er stappen andere mensen in. Mensen die tijdens de verdere reis voor ons heel belangrijk zullen zijn. Het zijn onze broers en zussen, onze vrienden en al de andere mensen die van ons houden.
Voor sommigen is de reis een leuke uitstap. Voor anderen is het een vervelende reis met zware bagage.
Sommigen laten na het uitstappen een grote leegte achter. Herinneringen zijn alles wat ons rest.
Anderen stappen in en onmiddellijk weer uit en geven ons enkel de tijd om hen slechts vluchtig te kennen. Soms zijn we verrast dat bepaalde medereizigers waarvan we houden in een ander rijtuig gaan zitten en ons verder alleen laten reizen. Natuurlijk houdt niemand ons tegen om hen in het andere rijtuig te gaan opzoeken. Soms kunnen we als we hen teruggevonden hebben niet meer naast hen gaan zitten, als die plaats al is ingenomen. Dat is niet erg, zo is de reis nu eenmaal: vol dromen en verrassingen, vol ontmoetingen en afscheid nemen, mee- en tegenvallers.
Soms zal je het gevoel hebben dat je in een sneltrein zit, soms het gevoel dat je in een boemeltreintje zit. En dat is prima! Alles heeft z’n eigen tijd en z’n specifieke doelen.
Soms mag je even uitrusten en soms krijg je “de volle laag”, maar dat betekent dat je deelneemt aan het leven en wie deelneemt aan het leven, zal ook veel beleven! .
Sommigen komen in ons leven binnen en gaan gewoon voorbij, anderen blijven hangen en laten voetsporen na die we nooit meer wissen .
Wat mezelf betreft wanneer ik de grote trein verlaat - er is geen terugreis - dan zal ik inderdaad droevig zijn maar aan de andere kant zal ik tevreden zijn omdat ik weet dat ik mijn best gedaan heb om een zo goed mogelijke reisgezel te zijn . Maar ik hoop dat ik nog een tijdje mag bollen...
Aan allen die in mijn trein zitten zeg ik:
Een goede reis in 2019
|