Wat doen we als een kind gaat slapen? Een verhaaltje vertellen...hewel eens zien of dat voor " senioren" ook helpt...
Voor alle duidelijkheid en antwoord op Ani haar vraag .. dat vertelselke vond ik op internet! Ik vond het zo toepasselijk dat ik het hier graag vertelde!
Er was eens een tak en ze hadden die in de grond gestoken. Nu wou dat toch wel lukken zeker dat die tak begon wortel te schieten. En groeien dat die tak deed! Dat werd een boom die je niet overal zag. Er stond zo maar ene! Het was de EZW boom. De geleerden hadden die afkorting gegeven voor Eik zonder wetten.
Op den duur begon die boom zo te groeien, dat er daar na een paar maand al 'k weet niet hoeveel takken aanstonden. Vogels van alle pluimage streken neer op de takken van die boom. Er zaten er tussen die verhaaltjes floten en anderen konden over hun snavel lezen. Van 's morgensvroeg zaten ze te fluiten tot 's avonds laat. Er zaten dus lettervinken en woordlijsters op die boom. Er zaten papegaaien en beo's. Na enige tijd kon men in de boom verschillende nesten zien. Maar in sommige nesten zaten vogeltjes met gebroken vleugels. Iets verder een nest met zieken. Sommige vogels zaten eenzaam op hun tak. Maar de welgebekte vogels zongen elke dag hun verhaal voor al deze die rond hen op de takken zaten.
De schrijfspechten klopten de teksten in de schors en de zwakkeren trokken er zich aan op. De eenzamen kropen uit hun schelp en al vlug werd de boom bevolkt door een hechte groep vogels. Er was geen onderscheid tussen bek of pluimage. Iedereen droeg zijn takje bij om het nest mooier en mooier te maken. De vogels trokken zich aan elkaar op en vlogen al fluitend door elkaar. Van 's morgens tot 's avonds was het een heen en weer gevlieg van tak tot tak.
Maar op een dag zat er daar zoveel volk in die boom dat er een koekoek in een ander zijn nest gevallen was. Ze keken allemaal van op hun takken naar beneden en ieder floot zijn commentaar. Er moesten maar eens wetten komen om iedere vogel op zijn tak te houden.
De leesvogels gingen aan ene kant zitten en de schrijfvogels aan de andere kant! Vermits de schrijfvogels met veel minder waren, hadden ze die wetten aan hun tak gehangen. Er was plaats genoeg! Maar nu was die wet-tak toch ook wel beginnen groeien zeker! Maar dat was zo ne wet-tak met wreed veel stekels op. Geen enkele schrijfvogel kon zich daar nog recht houden. De schrijfvogels begonnen het zeer moeilijk te krijgen. Op den duur waren er daar zelfs al een paar weggevlogen en anderen vlogen met hun klikken en klakken op de grond. Ze moesten iets ondernemen want er zaten er daar een paar tussen die stonden te fladderen en te fluiten dat het zo niet meer verder kon.
Terwijl ze daar uit volle vogelborst aan het manifesteren zijn, breekt dien tak daar toch wel af zeker. Al de schrijfvogels lagen daar onder het gebladerte op de grond. Terwijl ze daar beneden gekwetst op de grond lagen, werd er van boven geroepen dat ze maar niet zo wild hadden moeten staan springen op die tak! Maar nu al die schrijvers op de grond lagen en omdat de leesvogels aan de andere kant in de boom zaten, was dien boom wreed beginnen overhellen. Ze moesten er daar boven iets aan doen om die schrijfvogels weer in die boom te krijgen om hem weer in evenwicht te krijgen.
Ondertussen waren de jonge, zieke en trieste vogeltjes achter letterkes aan het fluiten. Maar de afstand was te groot. Na ne ganse tijd rond de pot te vliegen werd er besloten een nieuwe tak te enten aan dien boom. Die tak groeide niet zo snel omdat het van een andere soort boom kwam. De schrijfvogels lagen ondertussen nog gekwetst op de grond. Sommigen zouden niet meer tot boven geraken en anderen hadden schrik om terug plaats te nemen op de geënte tak. Ja een ent is nooit zo sterk als een echte tak hé. Mischien moet die tak wel weer een paar bladeren krijgen om stevig genoeg te zijn!
Ik heb altijd gehoord dat een vogel nooit terugkomt daar waar hij gekwetst geweest is behalve als je een lokvogel hangt. Maar bij de lokvogels zijn er ook twee soorten. Men heeft de lokvogel die de andere lokt met zijn gefluit. Maar men heeft ook de lokvogel die men dood ondersteboven aan een koord hangt. De wind doet hem dan bewegen en het lijkt dan voor de anderen alsof hij vliegt.
Totdaar mijn vertelseltje. Conclusie?
Als je een vogelke in een boom ziet zitten dan moet je het zijn vrijheid laten. Soms kan je er ééntje in een kooi steken, maar daar zit het dan eenzaam en verlaten met de verplichting te fluiten. In volle vrijheid fluit het wanneer het hem past en veel mooier dan in gevangenschap. Soms zijn er teveel van bepaalde soorten vogels. Men stemt dan wetten om ze te vangen. Maar al vlug ziet men dat de wetten vlugger vliegen dan de vogels zelf. Ze worden dan een zeldzame soort en de jacht wordt gesloten. Het is op dat moment dat de vogel terug moet kunnen kweken en niet door een stroper moet gevangen worden.Euh... had ik het nu over vogels of mensen? Even nadenken!
Allé ik ga nu een nachtuilke vangen en hoop dat morgen elk vogeltje weer zingt zoals het gebekt is in de vrije natuur.
Groetjes van een heeeeeeeeeel klein kolibrieke .
|