Geen eerste communicant meer ten huize Natoken maar ik weet wel nog hoe het er toen ( en ik spreek van meer dan 65 j geleden ) aan toe ging!.
De voorbereiding van de eerste communie begon heel vroeg tijdens het schooljaar. Eén van de vereisten was dat de “eerste communicant” het verschil kende tussen een “geconsacreerde hostie” en een ouwel …
De “geconsacreerde hostie” was immers het lichaam van Christus, een ouwel een gewoon stukje ongedesemd brood. De Kerk verwachtte dat een eerste communicant "tot de jaren van verstand" was gekomen en dus in staat was om dit onderscheid te maken … A.u.b. ..... moet er nog zand zijn.... Tijdens de voorbereidingstijd leerden we biechten en “te communie gaan”: knielen op de communiebank, met gevouwen handen een “tafeltje” maken onder het laken van de communiebank, niet vergeten de tong uit te steken, niet bijten op de hostie maar die zorgvuldig laten smelten op de tong en pas dan binnen slikken, je nadien vergewissen dat geen restant tussen de tanden was blijven steken.
De nonnetjes brachten ons op de hoogte van allerlei noodscenario’s: wat te doen als je plots zou overgeven of hoesten en dat de hostie terug zou meekomen?
De oplossing liet geen twijfel bestaan: zeker nooit zelf de hostie aanraken (dit was immers “heiligschennis”) en een priester erbij halen om het uitgespuwd stukje hostie te verbranden.
Tot de voorbereidingen hoorden ook het aanleren van de “aktes van geloof, hoop, liefde en berouw”. Geen kind dat er iets van snapte. Alleen het woord “akte” al… De waanzinnige tekst van de Akte van Geloof luidde als volgt :
”Mijn Heer en mijn God, Ik geloof vast al wat Gij geopenbaard hebt en wat de Heilige Kerk mij voorhoudt te geloven, omdat Gij de opperste en onfeilbare Waarheid zijt. In dit geloof wil ik leven en sterven". Dat leven kon ik nog begrijpen maar dat sterven...
Het toverwoord “Supercalifragilisticsupercalidocious” uit de film van “Mary Poppins” is voor een kind nog gemakkelijker te bevatten en zeker eenvoudiger van buiten te leren dan die aktes van toen. Dat kan je tenminste nog zingen. Dat moet je maar eens proberen met die “Aktes”… Woorden als “geopenbaard”, “onfeilbaar”… waar haalden ze ’t in godsnaam vandaan om zoiets aan zes-jarigen aan te leren?…
Dat doet me er aan denken dat ik ook jarenlang het woord “win-gewest” heb gelezen als “winge-west”. De zin uit het aardrijkskundeboekje “Congo is het win-gewest van ons vaderland” is me ook jarenlang niet duidelijk geweest.
Er waren destijds nog wel meer misverstanden. Zo kwam ik eens thuis met een blinde landkaart van België waar ik als huiswerk aardrijkskundige namen op moest invullen. De namen van de steden lukte nog vrij goed maar met het woord “Kanaal” wist ik geen blijf. Ik toog dus naar ons ma en in plaats dat ze het woord op het stuk water tussen België en Engeland schreef, tekende ze ergens een kanaal bij op het blad en daar moest ik “het Kanaal” bij schrijven. Overbodig te zeggen dat het maar een 9/10 heeft opgeleverd en dat ons ma de schuld kreeg van de fout. Maar kom, het had ook erger gekund, ze had er voor ’t zelfde geld de Mandel op kunnen tekenen.( West Vlaams bijriviertje van de Schelde -Leie).
Maar we waren over de mysteries van de godsdienst bezig. En ’t waren geen blijde mysteries, geloof me… Maar ik had al de flauwekul er best voor over want ik wist dat er uiteindelijk cadeaus aan die "Eerste Communie" vasthingen. En dat maakte de martelgang wel al veel draaglijker.
|