Als de moed je in de schoenen zakt, ga dan op je kop staan.Gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat. Ik heb alles wel op een rijtje, maar niet in de goede volgorde.Je kan beter een muisarm hebben dan een apestaartje.

Over mijzelf

Ik ben
Ik ben een vrouw en woon in () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 01/03/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .

De twee " oudjes"

Mijn favorieten

	Ani
	Jos
	Marisca
	Albert en Lenie
	Myette
	Folion

Mijn favorieten

	Rud
	Cecile
	Chrisje
	Ingrid
	Jeske
	Ria
	Meeuw
	Redpoppy
	Patty enFreddy

Mijn favorieten

	Jeannine
	Dion
	Rita
	Myriam
	Maarten
	Dirk
	Rebecca
	Annie
	Jansen

Mijn favorieten

	Roosje
	Monique
	Klaproosje
	Eddy Meuris
	Monica
	Vifke

Categorieën

Humor (573)

Onze jaren in het buitenland A: Mexico (27)

Onze jaren in het buitenland B: Venezuela (19)

Onze jaren in het buitenland C: Peru (16)

Onze jaren in het buitenland D: Nigeria (68)

poëzie (166)

Beoordeel dit blog

Een interessant adres?

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Een interessant adres?

05-02-2009

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Venezuela 8 :Puerto La Cruz

Vrijdag 31/12/'71.

Ik zei het al dat we de eindejaarsdagen wilden doorbrengen in Puerto La Cruz.
We vertrekken rond 11u30 en omdat we maar een 400 km moeten rijden, besluiten we om het rustig aan te doen en te genieten.

We rijden voor het eerst door Petare.

Petare is een stad in Miranda, Caracas . De stad werd opgericht in 1621 onder de naam San Jose de Guanarito. De stad behoort tot de voorstad van Caracas als je hier al van een stad mag spreken. Het krioelt in de straten van verkopers en illegale verkopers die jou als je voorbij rijdt kleren, eten, zelfs elektronische apparatuur willen aansmeren. Maar wat hier vooral opvalt is de armoede en de enorme dichtheid van de bevolking. We moeten maar een klein stukje door die buurt rijden en zijn dan ook opgelucht als we dat achter de rug hebben want echt veilig voelen we ons niet. Ik vraag me af hoe de mensen het hier volhouden en overleven..
.

Go to ImageShack® to Create your own Slideshow

Wij zijn blij als we Petare kunnen verlaten en rijden snel door naar

Puerto La Cruz:

Dit is een stad die ontstaan is met de komst van de Spanjaarden in Venezuela.
Aanvankelijk (1780) heette de plaats " De christelijke missie van Pozuelos" en had hoofdzakelijk Indianen als bevolking.
Op 9 april 1862 besloot een groep van zo'n 26 families van Margarita eiland zich in de Pozuelos baai te vestigen.
De " Virgen del Amparo ( maagd van Amparo) en de " Santa Cruz" (heilig kruis) werden in die tijd als de belangrijkste religieuze plaatsen van het dorp beschouwd.
Het is ook sedert die periode dat op 8 november de dag van de maagd van Amparo en op 3 mei de dag van het heilige kruis wordt gevierd .
In 1868 werd de eerste kerk gebouwd en van toen af aan veranderde men de naam van het dorp in Puerto de la Santa Cruz maar uiteindelijk na een tijd werd het gewoonweg Puerto la Cruz.

We reden al zo'n 100 km door een bochtig berglandschap. Het was uitkijken geblazen want de weg lag er heel slecht bij. Het was dan ook even schrikken toen een overvol geladen wagen voor ons in éen van die diepe putten in de weg belandde en zijn band letterlijk opensprong. We dachten echt dat hij de diepte zou induiken en wisten nog op tijd af te remmen. Na wat oponthoud konden we verder om na zo'n 2u rijden even langs de weg te gaan staan voor een pick nick. We hadden een enig plekje gevonden met langs beide kanten bos . De geluiden die daar uit kwamen, leken precies op oerwoudgeluiden. Het was er zalig! en toch een beetje beangstigend! Maar we konden er niet blijven zitten en trokken verder de berg over.
Af en toe werden we tegengehouden door mandarijn- of appelsienverkopertjes. Die kereltjes verkochten hun waren tegen een spotprijs in vergelijking met Caracas. Onze achterbank lag binnen de kortste keer vol met heerlijk ruikend fruit.
Even na 16u kwamen we aan in Puerto La Cruz. We reden meteen naar het strand dat er zo rustig en verlaten bij lag evenals de stad trouwens. Blijkbaar waren er minder toeristen met die speciale dagen.
We informeerden eerst wat de overtocht met de Ferry naar Isla Marguarita kostte. Het viel echt mee en we zouden zien of het kon ingepland worden éen van de dagen..
Ons oudejaarsavond feest was een lange romantische wandeling langs het strand ...We waren de enige strandgenieters.... meer moest het echt niet zijn!!

Op de slideshow zien jullie een stuk van ons traject. .

Go to ImageShack® to Create your own Slideshow

Geef hier uw reactie door

Uw naam *
Uw e-mail
URL
Titel *
Reactie *
	Persoonlijke gegevens onthouden?
(* = verplicht!)

Reacties op bericht (7)

05-02-2009

verkennen met toch een bang hartje ....

..... vooral omdat men de gewoonten nog niet echt goed kent en dan meteen doorheen een plaats zoals Petare cruisen lijkt wel een avontuur. en die illegale verkopers die men daar ten overvloede tegen komt, noemt men die niet "Buhoneres"...

05-02-2009 om 23:28 geschreven door Amor Fati

Reizen

Dag Natoken,
reizen is plezant voor diegene die ervan houden je ziet wel eens wat anders.
Hetgeen me treft zijn altijd de beelden van armoede, mogen we toch blij zijn in België
te wonen, en dan nog kankeren op alles en nog wat, en ik ben geen haar beter.
Voor de rest proficiat voor je verslag en beelden, prachtig.
Feitelijk had je journalise moeten worden.

Groetjes en knuffels van P.B.

05-02-2009 om 15:28 geschreven door peeters robert

Pardoes hier binnen gelopen Natoken

Ik was hier nog niet eerder maar heb met veel plezier door je blog zitten spitten.Mooie reisbeschrijving...zo zie ik toch heel wat van de wereld...Maar ook gelezen over de logeerpartij...Wij genieten er ook van als 1 van de 3 kleinzoons komt logeren.Dat doen we om beurten en hebben dan alle tijd.Maar we laten ze niet meer naar huis bellen om b.v. welterusten te zeggen, want dan missen vooral de broers elkaar.Op alle 3 de kids passen doen we meest bij hen thuis.De 3 jongens zijn ook erg aan elkaar verknocht..maar verschillen nogal van leeftijd.Nou je merkt waarom ik niet zoveel blogbezoekjes maak...ben nooit zo snel weg hihihi...Ik vond het heel gezellig en wens je nog fijne dagen toe met een lieve groet van Rozemarijn.

05-02-2009 om 15:26 geschreven door roze

Isla Margerita is werkelijk mooi, wij zijn er een paar keer geweest. Dan met het vliegtuig naar het vasteland. Die vliegtuigjes zijn een belevenis. Echte rammelbakskes. Blij dat ze de lucht in gaan, en nog blijer als ze landen zonder brokken. Trip met de catamaran van uit Porlamar naar nog enkele kleine eilandjes, prachtig met de dolfijnen die koersen met de boot, er onder en er voor. Tot morgen. Kuskes

05-02-2009 om 13:59 geschreven door Ludovikus

Als ik

op je blog lees, is het net of ik in een boek wandel en daar wil ik dan het liefst blijven en dromen. Warme groet. Michelly

05-02-2009 om 12:48 geschreven door Michelly

Veel privacy zal je in die stad wel niet hebben, het lijken net vogelkooitjes. Maar zoals Thea zegt, de natuur is prachtig.
Ik las net op een blog over een reisje naar Luxor. 25 graden daar, daar kunnen wij hier voor het moment enkel nog van dromen. Maar al bij al ben ik toch blij dat ik hier geboren ben. Dikke knuffel.