Bij zo'n weer als de laatste weken zijn ze aan zee weer in alle maten en modellen te bewonderen dit jaar en deden me terugdenken aan de badpakken die ooit mijn leven kleurden.
Van de meeste weet ik niet eens meer hoe ze eruit zagen of hoe ze zaten. Waren ze billenkruipers of slobberaars, snelle drogers of lange druipers, doorschijnend of bedekkend? Een paar stuks waren wel memorabel zoals die ene witte bikini. Wit en water need I say more? Het ding ging zijn levensdoel vlot voorbijen kreeg daarom al snel een andere bestemming. Bikini’s -en zeker witte - kunnen prima dienen als vlag. ’t Was dus een kort leven voor De Witte
Vòòr De Witte was er De Zwarte gevolgd door de Oranje met maar één beugel. Ondersteuning? Doe het maar zelf. De zwaartekracht won. De beugelloze flap bleek trouwens niet bestand tegen de stuwing van het water en na een duik ben ik net iets te vaak boven gekomen met een avant-gardistische look of met één borst bloot. De Oranje verdween daarom ook in de kast met het idee ooit opnieuw gebeugeld te zullen worden terwijl we beiden wisten dat dat niet zou gebeuren en dat de kast het vagevuur was, de plaats van vergetelheid.
Naast die badpakken waren er ook nog de badmutsen. Ik heb ze in 4 kleuren gehad want in mijn tijd was zwemmen met badmuts op verplicht .De blauwe en rode waren zeer duidelijk de grootste. Ik kon ze tot ver over mijn oren trekken! Over het nut van stoffen badmutsen heb ik me lang het hoofd gebroken. Water tegenhouden deden ze niet. Haren bijeenhouden evenmin.
De verplichting om ze te dragen werd netjes nageleefd, maar over de manier van opzetten bestonden weinig regels. Zo waren er achterdragers die de badmuts zo ver mogelijk naar de achterkant van hun hoofd schoven een beetje achteloos tot meneer de badmeester hen erop wees dat ze mutsloos waren. Er waren zijdragers die hetzelfde doel hadden als de achterdragers maar de schuine bedekking cooler vonden. Er waren puntdragers, met een teut bovenop hun hoofd en de strakkerds die met laag getrokken badmuts verwoed baantjes bleven trekken en zich weinig zorgen maakten over hun imago. ’t Was het eerste ding dat de zwemzak in ging bij zwemmen en het laatste dat eruit kwam.
Mijn kindertijd ligt intussen al veel decennia achter mij. Ik vraag me af of ze die dingen nu nog verplicht moeten dragen?Aaan het strand is daar gelukkig niets van te zien!
|