Morgen is er hier eentje jarig dan stapt mijn slaapgenoot op hetzelfde trammeke als ik en dan zegt hij meestal : " Wat vliegt de tijd, weer een jaar ouder"
Vaneigens gaat de tijd rap dat ondervind ik elke dag! Vroeger lag ik in een wiegen ging mijn ma met mij wandelen. Maar dat ging niet vooruit. Een paar jaar later kon ik op eigen benen staan en moesten mijn pa en ma al een paar keer achter mij lopen en dat ging al wat rapper. Toen ik mijn eerste velo kreeg, begon de tijd nog rapper te gaan. Toen ik mijn eerste vriend leerde kennen dan vloog die tijd voorbij zeg en dat terwijl we geen stap vooruit gingen.
Een paar jaar later had ik mijn rijbewijs en hoe meer gas ik gaf hoe meer de tijd vloog. Ik moest mij haasten om overal op tijd te zijn.
Nu sta ik soms nog stil bij al die evenementen die de tijd deden vliegen. Maar terwijl ik stil sta, gaat die tijd toch nog verder. En terwijl die tijd verder loopt, zijn we niet verplicht hem in te halen. Nee we lopen gewoon mee op het ritme van ons leven is. Dag na dag vliegt de tijd en af en toe denk ik ook dat hij vlugger loopt dan andere jaren. Zeker naarmate ik ouder word. En als ik dan 's morgens voor de spiegel sta dan denk ik dat vooral 's nachts de tijd vlugger gaat omdat er daar plots weer een grijs haar in de spiegel verschijnt. Het is maar juist als ik naar een begrafenis moet dat men twee verschillen heeft! De mensen in de kerk blijven op de tijd verder of vooruit lopen, maar bij de persoon in de kist is de tijd blijven stilstaan. Op dat moment mag men ook even bij de tijd blijven stilstaan en gewoon voor zichzelf zeggen, "Vlug of traag laat de tijd lopen" en dat ieder op zijn eigen ritme.
|