Wij willen allemaal het beste voor onze kinderen en kleinkinderen. Met een eindeloze stroom liefde en aandacht komen we al heel ver maar af en toe willen we hen wel éen of ander leuk hebbedingetje in de hand steken want kids van nu zijn echte " consumensjes"! Aan de allerkleinsten waren het vooral rammelaars en knuffels die we hen toestaken want dat was ruim voldoende om hun eerste levensfase door te geraken. Van zodra ze wat ouder zijn willen we onze mini bouwvakkertjes stimuleren met bouwsteentjes van Duplo en Playmobil. Ondervinding leerde me dat er hier nog geen seksenverschil is . Worden ze wat ouder dan komt de creativiteit van de jongens boven terwijl de meisjes hun ouders imiteren en poppenhuisjes en Barbies heel " in " worden. Heb je een bolleboos in spé dan krijgt die al eens een computer met Vtech bij de éen of andere verjaardag. Nog wat ouder krijgen ze ook al de smaak te pakken van een eigen behangpapier in de slaapkamer of een dekbed van Piet Piraat of cars of Winnie de Poeh... Tot hier nog geen probleem om een cadeautje te bedenken. Verder gaat mijn ervaring " nog " niet maar van vrienden hoorde ik dat het- naar mate ze ouder worden- steeds moeilijker wordt! Dan zit die lieve schat gevangen tussen twee werelden die van een tiener en die van af en toe nog even kind zijn. Het is zo moeilijk, het ene moment zijn ze gelukkig met hun Barbiepop en het volgende moment voelen ze zich beledigd als je voorstelt om naar een Mega Mindy film te gaan zien. De oudere broers en zussen of klasgenootjes beïnvloeden die lieve schatten en ze bepalen stilaan zelf wat " cool" en " uncool" is.. En daar sta je dan als goedbedoelende oma en opa!! Maar blijkbaar is het pas " serieus " als het puberalarm intreedt!!
Vrienden van ons hebben een 14jarige kleindochter en of die aan het puberen is!!!! Voor sommige pubers kan het meevallen maar anderen jagen je soms de bomen in of de muren op!! De hormonen die door hun lijf gieren, kunnen leiden tot hevige huilbuien en driftaanvallen want voor tieners kan een bagatel uitgroeien tot een ramp van wereldformaat! De dingen in perspectief zien, is niet hun sterkste kant en sociaal aanvaard worden door vriendjes is van levensgroot belang. Toen de kleindochter van onze vrienden zomaar leuk kwam binnenwandelen met een piercing door de neus kregen de mama en de oma bijna een appelflauwte! Ze hadden het haar nog zo afgeraden en verboden, maar de papa van de puberende kleindochter had mooi ingespeeld op de scheidingssituatie en het geld gegeven om de piercing te laten doen. Tot nu toe hadden de ma en grootouders de luidruchtige computerspelletjes, waarbij je horendol wordt, al gehad. De eerste GSM was ook al een feit en de mama had al toegevingen gedaan met de eerste make up hoewel die bloss afschuwelijk stond maar een piercing..... Voor tieners bepaalt vaak voor een groot deel de kleding wie ze zijn en zolang ze er niet halfnaakt bijlopen, kan je nog een oogje dichtknijpen maar dat hadden ze nu echt niet gewild.
Ik heb wat ingepraat op mijn vriendin met de bedenking dat het rebelse gedrag wellicht overwaait. Maar toch hou ik even mijn hart vast als ik aan onze 6 opgroeiende kleinkinderen denk.!!!! Kan/moet je hen zomaar hun gang laten gaan in de hoop dat ze wel bijdraaien of moet je af en toe eens een ernstig gesprek inlassen of even bijsturen? Natuurlijk, voor hen is het een spannende periode in hun leven met veel nieuwe ervaringen maar je probeert het toch wat onder controle te houden....
Om alle misverstanden te voorkomen. Het gaat hier niet zozeer om de piercing op zich ( dat is te subjectief) maar wel om het feit dat een 14 jarige zomaar alle opmerkingen naast zich legt om toch haar wil door te voeren en de machteloosheid dan van de betrokkenen met pubers!
Begrijpen jullie nu waarom ik probeer om nu volop van de kleinkinderen te genieten want ze worden snel genoeg groot!! En zijn ze dan nu eens overactief , so be it ,voor mij nog geen reden om direct te schermen met Relatine of dergelijke... Laat ze maar bezig zijn, de toekomst wordt nog " complex " genoeg voor beide partijen...
Reacties op bericht (7)
27-03-2009
Ik denk daar
regelmatig aan. Hoe onze kleinkinderen zich zullen gedragen als pubers. Onze kleindochter wordt 12 in augustus en het is nu al merkbaar dat de hormonen aan het werk zijn. Het is echter een heel open kind en mijn zoon en schoondochter praten heel veel met de kinderen en de kleinkinderen weer heel veel met hun ouders.Dat dit zeer goede vruchten afwerpt, hebben we onlangs nog ondervonden. Het is echter zaak om op te blijven en alert te zijn op alle gesproken en onuitgesproken signalen, die ze uitzenden.
Onze zoon wilde vroeger ook een oorbel en een tatoeage. Jongens wat hebben we gepalaverd en overredingskracht moeten gebruiken om dat te voorkomen, maar het is gelukt. Het hangt ook ontzettend veel af van de verstandhouding tussen kind en ouder, maar natuurlijk heb je niet altijd alles in de hand. We kunnen dus alleen maar hopen, dat het allemaal goed gaat.
Warme groet van
27-03-2009 om 00:12
geschreven door Michelly
26-03-2009
als het dat nog maar is......
.... een piercing.... als het maar bij één of een paar blijft.....en er geen nevenverschijnselen bij komen kijken. Zag onlangs nog een jong meisje, het leek wel een ijzerwinkel en dat is pas echt niet mooi weer. Als je dan nog ziet dat er ergens iets mis loopt, krijgen huidverdikking of bobbels op sommige plaatsen. Niet zo fraai meer hé...
maar dan, dit is nog maar klein bier, puberteit kan ook nog vele andere vormen aan nemen zoals je zeker weet, en daar zijn genoeg voorbeelden ook naar voor te schuiven, je kan maar hopen dat dit nooit bij jou gebeurt, maar men kan er niet onderuit, in een maatschappij is altijd een zeker percentage die toch over de schreef loopt.
en dan de vechtscheidingsspelletjes tussen koppels kan ook van die aard zijn dat kids er misbruik van maken of uitbuiten...... is ook een plaag.
26-03-2009 om 23:39
geschreven door Amor Fati
hehe
Ik heb geen kleinkinderen... ik zou haast zeggen... gelukkig... maar met mijn kinderen hebben we ook enkele jaren "onze peire gezien"... zoon kon die hormonen niet de baas en dochter wilde de punkkant op... en wij maar tegenwringen... het is gelukkig binnen de perken gebleven en moet je ze nu horen praten... ze zijn conservatiever dan hun ouders.
26-03-2009 om 23:20
geschreven door Myette
.
Niets nieuws onder de zon, voor wat pubers betreft, Natoken. Het is niet meer dan normaal dat jongeren zich afzetten tegen de oudere generatie, om hun eigen weg te zoeken, maar dat wil ook zeggen dat het voor ouders altijd moeilijk zal blijven. Ik heb mijn hart altijd vast gehouden voor wat tattoos betreft en ben ongelooflijk blij dat geen van ons zonen er een hebben. Ondanks het feit dat het tegenwoordig precies een must is om ergens een of andere tattoo te hebben vind ik het een verminking voor het leven. Toen een van ons jongens als tiener met een oorpiercing afkwam vond ik dat al zo verschrikkelijk...Wij hebben toen alleen ons spijt uitgedrukt, maar ik vind die permanente wijzigingen aan een lichaam dat mooi en gezond is nog steeds heel bedroevend en schokkend, al zal ik daar zelf niemand om veroordelen of classeren. Ik kan alleen maar hopen dat onze kleinkinderen het nooit in hun hoofd halen.
26-03-2009 om 14:46
geschreven door paz
Piercing
Ja, zoals Huismusje al zei zijn gaatjes voor oorbellen natuurlijk ook piercing en die vinden we eigenlijk heel gewoon, maar van de week zag ik weer iemand op teevee met zo'n neusring en dat vind ik nu echt smerig staan. Hopelijk halen de kleinzonen het nooit in hun hoofd om dat te gaan doen, want dat zou ook ik verschrikkelijk vinden.
26-03-2009 om 14:06
geschreven door thea
*
Ja, je staat er niet bij stil dat gaatjes in de oren voor oorbellen ook piercings zijn. En ik vermoed dat we die bijna allemaal hebben. Ik heb er zelfs twee in elk oor. Wat ik veel erger vind zijn tatoeages. Dochterlief wou een tattoo toen ze zestien was. Ik was in alle staten want ik vind het niet mooi, maar daarnaast was ik er mij ook van bewust dat die tattoo nooit meer weggaat, toch niet zonder litteken achter te laten, en dat ze vaak later in hun leven daar spijt van krijgen. Gelukkig heb ik haar kunnen ompraten, maar het heeft me maandenlang kopzorgen gegeven. Praten is de boodschap, veel praten en argumenteren en vooral niet tegenspreken want dat is nefast. Ik ben blij dat ik in deze tijden niet met pubers in huis zit. Warme knuffels
26-03-2009 om 13:02
geschreven door huismusje
..
Ik hou ook mijn hart vast voor later Natoken, we kunnen enkel maar hopen dat alles goed afloopt met onze kleinkinderen. Heel veel zal afhangen van hun ouders, de aanpak, of ze scheiden of niet .... men weet het nooit. Ook heel belangrijk is de vriendenkring waar jongeren bijhoren en daarom was het bij ons altijd open deur voor iedereen, dat had ik van mijn ouders geleerd. Zo konden we stiekem een oogje in het zeil houden met wie we omgingen en als ik terugdenk aan de euh...bizar geklede en gekapte vrienden van onze oudste zoon, ik kan enkel zeggen dat het toen allemaal toffe gasten waren indien je verder wou kijken dan hun uiterlijk en nu allemaal goede huisvaders
Zelf vind ik 14 veel te jong om een piercing te hebben maar ik heb - zonder er ook maar enige zeg in te hebben - oorbelletjes sinds ik twee maanden oud was. mijn moeder zei me dat dit toen 'normaal' was.
Het erge aan je verhaal vind ik dat de ouders de echtscheiding misbruiken om elkaar in het harnas te jagen, wat heel veel gebeurt en ook wederzijds. Als puber heb je het al moeilijk genoeg in een stabiele gezins situatie maar tegenwoordig worden die arme kinderen van hot naar her gedwongen. Ze moeten al die veranderingen en verplaatsingen en nieuwe mensen in hun leven verwerken, ik zou het er als kind of puber heel moeilijk mee gehad hebben. Moest ik het voor het zeggen hebben, dan zou ik het ouderlijk huis als vaste verblijfplaats aan de kinderen toewijzen en de gescheiden ouders week om week over-en-weer laten jongleren en eens kijken hoe lang zij dat zouden blijven volhouden vooraleer ze flipten.
)
mijn moeder zei me dat dit toen 'normaal' was. 
