Wij vonden uiteindelijk ( na anderhalve maand) een appartement op het vasteland in Surulere op zo'n 6 km van Ikoyi eiland. Omdat de vraag naar woonst het aanbod oversteeg, waren we verplicht om 3 jaar huur op voorhand te betalen, aan zo'n 60.000 Bfr (zo'n 1.500 euro) per maand, vertegenwoordigde dat een enorm bedrag. Dat was dan ook de reden waarom het zo lang duurde vooraleer een woonst voor ons gevonden werd. In België kon men zich niet voorstellen dat in de niet exclusieve blanke buurt de huurprijzen zo hoog lagen en het vroeg weken overleg en discussies vooraleer men akkoord ging met die prijs. Intussen bleven wij maar sakkeren want die totaalsom zelf betalen was niet haalbaar. De tactiek van de Nigerianen werkte wel prima in hun voordeel. Vermits ze telkens 3 jaar huur voorafbetaald kregen, konden ze met dat geld weer verder om een nieuw pand op te starten. Huizen in aanbouw waren altijd al verkocht of verhuurd van zodra de eerste steen gelegd werd. Uiteindelijk verhuisden we naar "ons" appartement. Een nieuw appartement staat meestal kraaknet te wachten, daar lagen de cementzakken nog overal in het rond, hingen de badkamer en keuken nog vol cement om over de rest niet te praten! Het werd dus kamer per kamer grondig onder handen nemen vooraleer je die kon gebruiken. Wij waren de pioniers, later zou een "logistiekman" aangesteld worden om dergelijke toestanden te voorkomen! .Maar we waren al blij een eigen stekje te hebben! Ons leven in Nigeria kon beginnen. Hier zouden we zo'n 4 jaar wonen. (Daarna verhuisden we naar een huis!) Het was een gebouw met 3 appartementen. De firma opteerde er steeds voor om ons per 3 à 4 gezinnen samen te laten wonen in één compound. Dat was niet alleen veiliger maar ook praktischer omdat we zo wasmachines en droogkasten gezamenlijk konden gebruiken. Het was niet zo eenvoudig om aan die vanzelfsprekende faciliteiten te geraken, vandaar het gezamenlijk gebruik. Dat vroeg natuurlijk heel wat organisatie en overleg en "discussie" vooraleer het gebruik vlot verliep!! Meestal stonden die machines opgesteld in "boys quarters" die bij elk appartementsblok hoorden. Die waren voorzien om een boy en zijn gezin erin te laten wonen. In Peru had ik een meid omdat het met 2 kleine kindjes moeilijk was om boodschappen te doen of buiten te komen. Hier in Nigeria besloot ik om zelf mijn taken op te nemen. Niet uit het oogpunt van discriminatie maar ik wilde me niet teveel laten verwennen wat de huistaken betrof, ooit keerden we terug naar België en ik wilde die overstap zo soepel mogelijk laten verlopen. Toen ik de eerste keer besloot om mijn ramen te wassen, was het precies of ik kwam van een andere planeet... een blanke vrouw die poetste! Omdat ik vaak alleen zou zijn terwijl T.in het binnenland was, wilde ik niet dat een Nigeriaan inwoonde en het doen en laten te goed kende. Daarbij, als je één lokale aantrok dan stonden er na verloop van tijd wel 10 aan je deur te kloppen omdat ze broer of zus waren van .....Wat niet moeilijk was met de vele vrouwen die de Nigerianen er op nahielden.
Op de foto's zien jullie de leurders die langs de ene hoofdbaan die er was het verkeer nog bemoeilijkten.
Vraag me niet of die "visjes" nog eetbaar waren na een dag in de hitte!
Dat kinderen ingeschakeld werden om eetwaren te verkopen , was geen uitzondering en ze waren nog handig ook met zo'n plateau op hun hoofd!
Reacties op bericht (8)
13-03-2011
Prettige zondag
Lieve groetjes en een mooie dag en dat het zonnetje schijnen mag Gita.
13-03-2011 om 08:45
geschreven door Gita
12-03-2011
Wat heb je toch
een heerlijke schat aan herinneringen verzameld. En inderdaad, schrijf ze maar neer, zodat ook anderen ervan kunnen genieten. Warme knuf. Michelly
12-03-2011 om 23:58
geschreven door Michelly
het lijkt ongelooflijk, maar ik kan uit ervaring zeggen dat Nigerianen charlatans zijn, marchanderen is een te mooi woord Natoken....
Een aangenaam weekend toegewenst vanwege Amor Fati !
Waarneming stopt waar oordelen begint
Ons gevaarlijkste oordeel over iemand ontstaat als we op hem moeten wachten. Daarom ben ik steeds op tijd
12-03-2011 om 23:43
geschreven door Amor Fati
..
Ik heb alle afleveringen aan één stuk gelezen, kon het niet neerleggen. Ben terug naar het begin gegaan, zelfs in je archief gedoken. Het leest als een roman. Toch er eens met bij een uitgever langs gaan. Zuid Amerika en Afrika. Je zou nog versteld staan wat men er van zal denken. Dit is niet zomaar een amateurke. Baat het niet schaadt het ook niet. Zuid Amerika is om verliefd op te worden, misschien niet "zo" als je er je brood moet verdienen. Ik was er toch mijn hart aan verloren. De Orinoco afvaren was een prachtige belevenis. Ook de tocht naar Angel Falls, Venezuela. Maar zoals je schrijft, Afrika is een cultuur schok, maar eens dat verteerd, blijft het inderdaad aan je kleven. Wat prachtig geschenk om aan je kleinkinderen na te laten. Kuskes.
12-03-2011 om 17:25
geschreven door ludovikus
CHEERY denkt dat : Charme veel aantrekkelijker is dan schoonheid.
Wel dat zou ik ook gedaan hebben men ruiten zelf gepoetst. En ja liefde overwint alles he Natoken. CHEERY
12-03-2011 om 15:04
geschreven door CHEERY
totaal anders hé
ik zal je daar ook wel volgen , vanaf di. ik stel me jouw daar voor , gelukkig was je jong en weerbaar ! maar ... ik denk dat ik het toch niet zou gekund hebben , alhoewel , zoals je zegt : liefde hé !
)
