Ik heb mij hier neergezet en besloten toch iets te schrijven. Mijn grijze massa staat weliswaar nog deels op " non actief" en ik moet de gedachten eruit persen, maar ik wil de bezoekers niet te lang zonder een teken laten dus... Allereerst bedankt lieve bezoekers voor jullie bemoedigende woorden. Wij weten nu dat ons ma niet meer beter wordt en dat de komende weken of maanden niet simpel zullen zijn maar is het leven dat ooit? Ik loop er wat verloren bij want het laatste jaar telefoneerde ik haast dagelijks naar ma om haar zo wat uit haar isolement te halen. Zo kregen we een heel speciale band bijna als 2 vriendinnen. Wat mis ik die telefoontjes !! Ik kan haar wel opbellen in het ziekenhuis maar het is niet meer hetzelfde en elke dag naar het Wilde Westen gaan is niet te doen met de dagelijkse verkeerschaos. Soms mist een mens een goede vriend of vriendin heel erg gewoon omdat die je zelfs zonder woorden begrijpt of een warme handdruk juist dat is wat je nodig hebt. Een mens kan niet zonder contact, virtueel of echt en " deze hier" zeker niet !.
Dat virtuele ervaar ik momenteel bij een paar lieve blogbezoekers die , hoewel ik ze niet echt ken of ontmoet heb ( de meesten toch niet), toch tijd maken om even steunend langs te komen op mijn blog. Anderzijds zijn er rondom mij heel wat mensen die meeleven met wat momenteel mank loopt hier en toch is het gek hoe alleen je je kunt voelen tussen een massa mensen en hoe betrekkelijk je gevoelens zijn en hoe ze uit balans kunnen geraken. Maar altijd staan we weer recht om door te gaan en dit dipje achter ons te laten. Dat doe ik ook wel.!
Tot slot:Wij worden geboren, groeien op, leven ons leven en keren terug naar ons begin. Niets leeft eeuwig. De indianen zegden: "Alleen de bergen leven voor eeuwig." Geen bloem blijft bloeien, geen seizoen blijft duren. Het is een eeuwige beweging van komen en gaan, van bloei en verval. That's life!!!
Reacties op bericht (4)
24-08-2008
Ja Natoken
heel dikwijls weten wij met ons verstand en rede wel wat het beste is en dat de loop der dingen gewoon onvermijdelijk is, maar wat je met je verstand weet en beredeneert, wil daarom je hart nog niet waar hebben. En dat zal altijd weer opnieuw verdriet en strijd in je binnenste geven, waar je niet onderuit kunt. Ik hoop dat er mensen zijn die je heel erg goed opvangen in je verdriet en dat je er nog sterker uitkomt dan je al bent. Michelly
24-08-2008 om 14:30
geschreven door Michelly
22-08-2008
het is een lastige periode die een beetje wringt .....
....... enerzijds besef je Natoken, en je schrijft het trouwens ook.... realistisch en nuchter bekeken weet je het ook dat dit nu het leven is met soms een hoop ongemakken en moeilijke periodes. En voor bepaalde dingen komt er nu éénmaal een einde.... ....Anderzijds verkeer je dan tijdens die momenten precies alsof je van die realiteit niet wil weten, en probeer je iets te doen om toch het tij te doen keren; en is het bijna of je alle zin voor realiteit over het hoofd aan het zien bent... en het is vooral deze momenten die wegen op iemand, bij de éne al meer dan de andere.... ook voor de stoere die het soms niet laten blijken kan het ook wel moeilijk zijn. Maar goed, dit is nu een periode waar je doorheen moet en je kan enkel maar hopen dat indien er toch geen ontkomen aan is dat in het geval van je moeder het niet te pijnlijk hoeft te worden en wie wil nu niet of hoopt rustig het wereldse te kunnen verlaten zonder al teveel pijn... en dat is in het geval het lang duurt ook weer een element die erg meespeelt bij diegenen die er heel nauw bij betrokken zijn.... je wil niet dat iemand pijn lijdt. En dus dat is dan net het lastige die weegt ... ik wil je alvast heel veel sterkte wensen met deze minder aangename periode !!!
22-08-2008 om 23:30
geschreven door Amor Fati
Ja dat is het leven, maar wel de minst goede.
Ik wens je veel sterkte,want dat zal je nodig hebben. Mandy
22-08-2008 om 19:29
geschreven door Mandy
Fijne vrijdag
Mijn moeder is al 10 jaar dood en ik mis haar nog dagelijks.... Het is fijn voor U dat je zo'n goede band hebt met je ma en erg dat je ze moet zien aftakelen....lieve groetjes