Gidsbeurt Sint Bertinuskerk
Spijts een bescheiden respons van de pers op de aankondiging
Kerk en Leven uitgezonderd - druppelden er toch een dertigtal zeer
geïnteresseerde mensen de Sint Bertinuskerk binnen. Roger Benauwt, onze ervaren
gids, vond het belangrijk genoeg om ons een leerrijke gidsbeurt te serveren.
Gratis voor de vzw. Onzen Heertje.
We werden onthaalt aan de katafalk op de achtergrond
brandden de zondige zieltjes. De borden van de confrerie leerden ons hoe de
heilseconomie in mekaar zit
zielen die in het vagevuur zaten konden door de
verzamelde genade van de broederschap postuum ontsnappen aan het vuur
..
Wij wilden niet ontsnappen. Het boeide ons. De start met het
verhaal van het Vroonhof, de Catharinakapel en de ijzerzandstenen die hergebruikt
werden voor de Romaanse en later de hallekerk
.hielden ons even buiten de muren
Aan het standbeeld van Ghybe moest het ons duidelijk worden GHYBE
is geen familienaam.. De keikoppen zijn de Poperingenaars .. We roegen ons af of het de gevolgen zijn van onze
status, beheerd zijn door proost en kapittel, baljuws en het college in een
open stad, dat we zo koppig zijn?
Het spreekt vanzelf dat we op een gidsbeurt in de dekanale
kerk heel wat keren geconfronteerd worden met de heilige met het schuitje: de
H. Bertnus de eerste abt van Sitthiu of later St.-Omer.
Aan de kerkdeur zagen we 't weer. In Poperinge heeft het een
eigen betekenis als men zegt dat je "uithangt".
Het moet gezegd.. "Onzen Heertje", het gehele
bestuur, glunderde. Zo attent dat er zelf waren die bleven rechtstaan. Devoot-aandachtig
gemakkelijk gemaakt door de zithaltes was de gehele groep voor alles en nog te
bekoren. We zagen er allemaal uit als toeristen: toeristen in eigen stad:
inderdaad!
De preekstoel was een openbaring. Zelfs de Heer deken zat
luisterend aan de voet van al die kerkleraren. Gids Roger schilderde ze
allemaal uit alsof hij ze zelf gekend had.
Wie het verhaaltje niet kent van H. Bertinus die moet maar
even de retabel bestuderen. We kunnen meewarig de laatmiddeleeuwse mens
beklagen: geen tv, geen video, geen clips en geen dvd, maar visueel hadden ze
toch meer dan we ons doorgaans voorstellen.
Ook de brandramen openen onze ogen voor dit verhaal.
Op het onderstuk van het Onze Lieve Vrouwealtaar is zelfs de
besnijdenis van Christus uitgebeeld. Verguld. De priester heeft het authentieke
hoofddeksel aan en het offer van de arme, het koppeltje tortelduifjes
vervolledigen het bijbels verhaal. Zouden onze kinderen de verhalen nu nog
kunnen vertellen zoals de mensen van toen ze spontaan opnamen
..
Hoog boven het Onze Lieve Vrouwe altaar zien we Onze Lieve
Vrouw ten hemel 'varen'
We moeten heus niet naar Frans Vlaanderen om mooie
retabels te bezichtigen.
Het baldakijn dat achter het glas staat mochten we voor de
gelegenheid van heel dicht bekijken. De naam Tyteca is een streeknaam. We horen
de gids nog zeggen niet alles is van de Predikheren, zoals de prachtige
preekstoel
de miniatuurbeeldjes van paus, bisschop, enz
behoren zeker toch
het keur van het religieus erfgoed
.
En om er helemaal iets Poperings van te maken wees men er ons op dat de
beeldhouwer ook de hop de plaats had gegeven heeft die ze toekomt. Ook in de
glasramen speelde de kunstenaar met hopmotieven. We werden weer geconfronteerd
met de uitdaging zijn het nu hoppebladen of bladeren van de druivestok.
21-10-2006 om 19:34
geschreven door Onzen Heertje 
|
