Lee de Forest (1873-1961)
Inleidende beschouwingen.
Strikt genomen , begint het tijdperk van de elektronica , in 1883 ,door
de uitvindingen van Edison . Zich inspannend om de koolstofgloeidraad
in zijn gloeilamp een langere levensduur te geven , sloot Edison dit
filament binnenin een metalen omhulsel ,dat achteraf de plaat of anode
zou worden in de diode van Fleming .Nog vóór Fleming ,had Edison
ontdekt , dat wanneer er een positieve potentiaal werd toegepast op de
plaat , en de negatieve pool van de batterij verbonden werd met de
gloeidraad , er stroom vloeide doorheen deze keten , maar niet meer
,wanneer men deze polariteiten omkeerde. Maar verder deed Edison niets
met de ontdekking van dit verschijnsel , "Edison-effect " genoemd , dat
hij wel neerlegde in een patent .Verder had hij het te druk met andere
ontwikkelingen op elektriciteitsgebied ,om zich nog verder in zijn
"effect" te verdiepen.
Lee de Forest.
Hier : Lee portret = collage van 4 fotos
Lee de Forest werd geboren in Council Bluffs ( Iowa/USA) op 26 augustus
1873 . Zijn moeder , Anna Margaret Robbins , was de dochter van een
Minister (zo genoemd: in feite een pastoor, hoog in aanzien) .
Toen hij nog maar zes jaar oud was , werd zijn vader , Henry Swift de
Forest , van oorsprong een Hugenoot , benoemd tot direkteur
van een school voor zwarten in Talladega , Alabama . Deze school werd
toentertijd genoemd "Vereniging van Amerikaanse missionarissen die
jonge negers opleiden tot geestelijke ".De ganse familie verhuisde naar
Alabama .Daar groeide Lee op ,oorspronkelijk door zijn vader
voorbestemd om dominee te worden ,zoals zijn grootvader.
De Secessie-oorlog was nog maar juist voorbij ,en het feit dat
vader deForest zich met "negers" bezighield was niet van die aard
om de sympathie te winnen van grote delen van de Alabama-bevolking.Op
school was ook Lee helemaal niet geliefd bij zijn medeleerlingen ,omdat
hij altijd op een goed blaadje wilde staan bij zijn leraars , en alles
deed opdat ze hem zouden loven en waarderen .Dit is een karaktertrek
die hem zijn gehele leven zou bijblijven . Hij voelde zich " beter dan
alle anderen",en daardoor werd hij weldra zonder vrienden "de
eenzaamste leerling van Alabama ".Hij stelde vroeg belangstelling in de
wetenschappen en vertelde later aan iedereen die het wilde horen,dat
hij zijn eerste dollar had verdiend ,door het opnieuw verzilveren
van de vorken en lepels van het keuken-couvert van een buurman . Op
13-jarige leeftijd bouwde hij als vervolg op deze ervaring , een
apparaat om grotere voorwerpen te verzilveren. Tegelijkertijd ontwierp
hij een stoom-locomotief , veel groter dan een speelgoed-trein , en een
fornuis met blaasbalg , om er metalen mee te smelten op hoge
temperatuur.
Lee mocht aan de Yale universiteit studeren voor werktuigkundig
ingenieur , en hij verwierf dit diploma in 1896.In 1897 werd hij
verplicht als soldaat zijn militaire dienst te vervullen,tijdens de
Spaans-Amerikaanse oorlog .In 1898 behaalde hij een doctoraat (Ph.D.)
met een proefschrift over de weerkaatsing van de electromagnetische
(Hertze) golven , die de uiteinden verlieten van evenwijdig gespannen
metalen draden .Dit onderwerp hield verband met de draadloze
radio-telegrafie ,een onderwerp waarvoor hij reeds vanin zijn jeugd
begeesterd was . Reeds op 16-jarige leeftijd had deForest aangekondigd
dat hij uitvinder wou worden . Deze ambitie groeide nog na het verlaten
van de universiteit , en weldra verwierf hij als uitvinder , faam en
fortuin ,met Nikola Tesla als zijn idiool.Hij heeft ook steeds gezegd
dat Marconi en Edison ,voor hem een bron van inspiratie waren .
Lee de Forest verwierf als uitvinder ,180 patenten op zijn naam .Zijn hoop op een Nobelprijs ging echter nooit in vervulling .
Wel heeft na de tweede wereldoorlog,de toenmalige president van de VSA
,Dwight D. Eisenhower,hem ter gelegenheid van de vijftigste verjaardig
van de uitvinding van de triode, warme persoonlijke groeten gestuurd.Ze
luidden : "door U als uitvinder ,zijn de moderne radio , televisie en
radar , werkelijkheid geworden .Moge je nog vele jaren voor de boeg
hebben ,om de vruchten van Uw werk en arbeid te plukken en er
voldoening aan te beleven ".
Hier figuur 1956
Loopbaan.
Als afgestudeerde van de Yale universiteit,kreeg Lee een baan bij
Western Electric in Chicago ,met een aanvangswedde van 8 dollars per
week.Het werk lag eigenlijk niet in de lijn van zijn universitair
doctoraat,want hij moest opzoekingswerk verrichten op dynamo s .
Omdat hij niet veel verdiende ,en hij zijn huishuur moest betalen
in Chicago waarnaar hij verhuisd was , probeerde hij wat geld bij te
verdienen met de vertaling van technische artikels. Daarmee richtte hij
thuis een klein laboratorium in , en om de kosten van het dagelijks
leven te kunnen betalen kocht hij geen kleren en geen schoenen meer ,
en liep er steeds verwaarloosd bij.Een professor van het "Armor
Institute of Technology " was dit te weten gekomen en bood hem
aan ,drie uren les te geven aan dat instituut ,waarvoor hij dan de
ganse week mocht beschikken over het laboratorium van deze
inrichting.
Omdat het hem niet beviel voor anderen te moeten werken,en omdat de
radio-telegrafie hem boeide ,wou Lee een eigen radio-systeem ontwerpen
dat losstond van de patenten die Marconi verworven had .Hij wou
daarvoor een eigen bedrijf stichten ,maar had daarvoor in feite niet de
nodige commerciële basis-opleiding .Bij Western-Electric vond zijn
streven naar nieuwe radio-ontwikkelingen geen weerklank , en zijn
oversten zegden " Luister eens , deForest ,nooit zult ge een
goede telefoon-ingenieur worden ,want gij lijkt er niet geschikt voor.U
kunt beter opstappen , en doe dan maar uw eigen goesting , en
alles wat u belieft , maar dan niet meer op onze kosten ". Lee
nam deze belediging letterlijk.Zijn volgende werkgever had een
radio-telegraaf ontworpen en daarom voelde Lee zich daar beter thuis .
De Wall-Street- financier Smythe die wel wat in hem zag , financierde
hem , en in 1900 nam deForest een patent op een nieuwe hoogfrekwent
detector die hij de "responder" noemde .Dit was een elektronische
detector ,een soort relais waarin zeer kleine hoogfrekwente stromen
,een veel groter vermogen kontroleerden,afkomstig van een plaatselijke
bron. De responder was het deForest s eerste patent .Hij hoopte
daarmee enkele Marconi-patenten te omzeilen .Hij startte een eigen
bedrijfje met een genaamde Freeman als vennoot ,maar toen ze voor de
Marconi Company een schip-naar-kust verbinding moesten verzorgen ,bleek
hun zender niet verder te reiken dan 4 kilometers.
Na deze mislukking hielp (opnieuw) Smythe , hem een nieuw bedrijf te
starten : " deForest Wireless Telegraph Company", alweer met Freeman .
In 1903 kreeg hij van een groot dagblad de opdracht een
telegrafie-bureau te installeren ,hetgeen een snelle overseining van
het nieuws mogelijk maakte. In Engeland mocht hij om dezelfde reden een
radiodienst oprichten om beter verslag te kunnen uitbrengen over de
Russisch-Japanse oorlog .Ook konden Lee en Freeman hun
produkten verkopen aan het Amerikaans leger en de zeemacht,en ze
verdienden goed geld aan de bouw van een radio -verbinding tussen
Costa-Rica en Panama .
hier figuur 1904 en 1904a
Men schat dat deForest aldus op 30-jarige leeftijd ,reeds een
kapitaal had opgebouwd van 1 miljoen dollars .Nog 90 andere
verbindingen stonden op het programma,maar deForest kon de problemen
niet aan en verkocht het bedrijf in 1907 . Met dat geld richtte hij
de " deForest Radio Telephone Company " op ,met een startkapitaal
van 2 miljoen dollars . Ondanks aankopen door de Zeemacht ,
reklame-uitzendingen in 1908 vanop de Eiffeltoren in Parijs , en het
uitzenden van de Caruso Opera in januari 1910 , ging het bedrijf
failliet in 1911.
Tot overmaat van ramp werden in mei 1912 , twee medewerkers van
deForest , opgesloten in de gevangenis , wegens frauduleuze reklame
-praktijken .
De triode.
In 1849 had W.R. Grove , ge-experimenteerd met twee in een glazen buis
ingesloten platina-electroden,die verhit werden , terwijl hij een
hoeveelheid gas doorheen de buis joeg.Hij wou met deze proef de
elektrische geleidbaarheid van verschillende soorten gassen meten .In
1853 vond de Fransman Becquerel ,dat in een dergelijke opstelling ,een
elektrische stroom beter geleidt in de ene zin door het gas in de buis
,dan in de andere zin. De Duitser Wehnelt ontdekte in 1902 dat bepaalde
alkalische oxiden , electronen konden uitzenden wanneer ze verhit
werden.( cfr. ook : de "wehnelt" in de latere kathodestraalbuizen) .
Verder bordurend op deze opzoekingen ,was Lee deForest er van
overtuigd ,dat twee metalen elektroden ,verhit in een
bunsen-brander,konden gebruikt worden als radio-detector.Hij speelde
met het idee van een " lichtboog-detector ".Hij onderzocht de
invloed van een hete vlam op twee platina-electroden. Ze werden
in de antennekring van een radio-ontvanger (voor zover men daarover
reeds kon spreken) geplaatst.Eén der plaatjes was bedekt met een stukje
chloorkalk. Parallel met deze kring schakelde hij een stroombron
of een "B" (= booster-) batterij ,in serie met een
hoofdtelefoon.Hij stelde een gelijkrichting vast , en een geringe
versterking. Hij besefte echter snel , dat het gebruik van een vlam,een
praktische uitvoering van deze schakeling in de weg stond
.
Figuur Vlam met daarnaast
fig. Vlam1
Nadat Fleming in 1904 de diode had uitgevonden,dacht De Forest ,dat
binnenin een glazen omhulsel , een geïoniseerd gas moest ingesloten
worden om de werking van de diode te verbeteren .Hij dacht daarbij ,dat
een voldoende grote hoogfrekwente spanning , de gasontlading in gang
zou zetten,zodat het systeem dan zou werken als een detector ,op
dezelfde wijze als de gekende Branly coherer,waarvan de weerstand zeer
sterk veranderde op het ogenblik dat er aanstotende electromagnetische
golven op vielen. O.W.Richardson had echter reeds in 1903 verklaard
,dat een gasontlading in een twee-electroden-opstelling ,niet nodig was
,wegens de thermionische emissie door de gloeidraad in een diode.Koppig
als hij was , hield De Forest vol , dat hij toch een gasontlading wou
veroorzaken in een diode , door een derde electrode aan te brengen
binnen het glasomhulsel , die de gasontlading in gang zou zetten of
"triggeren".Hij wou daartoe een ingangsspanning toepassen tussen deze
nieuwe electrode en de gloeidraad .
Het plaatsen van hetgeen later een stuurrooster zou genoemd worden ,
binnenin de lamp , verliep in stappen.Eerst had De Forest een stuk
zilverpapier rond de diodelamp gewikkeld , en probeerde daarmee
de electronenstroom te sturen.Daarna plaatste hij binnenin de lamp
,tegenover de gloeidraad , een tweede plaat ,rechttegenover de reeds
bestaande anode :
Figuur
begin
Vervolgens zocht hij de beste plaats voor dat nieuw element , en kwam
tot het besluit dat deze electrode het best zou opgesteld worden in de
electronenstroom tussen de gloeidraad en de oorspronkelijke anode ,maar
dan wel in geperforeerde vorm , dus voorzien van gaatjes , om ,zoals
hij zei : " de ionen door te laten en te kontroleren ". Hij nam kontakt
op met een lampen-vervaardiger ,een genaamde mijnheer Condless , die
deze derde electrode uitvoerde onder de vorm van een in zigzag-vorm
gewikkelde metalen draad ,met een totale oppervlakte van 15 vierkante
centimeters . De eerste aldus vervaardigde triode-lampen sneuvelden
reeds na 3 minuten , maar dit was lang genoeg om aan te tonen ,dat een
geheel nieuwe , revolutionaire buis was tot stand gekomen ,die
als veel gevoeliger hoogfrekwent -detector kon dienen , dan de
Fleming-diode en de kristal-detectoren.Deze buis was geen eenvoudige
gelijkrichter meer ,maar een demodulator (begrip dat toen nog niet
bestond) voor radiogolven.Candless zou er in de periode tussen 1907 en
1913 , meer dan 800 exemplaren van verkopen aan allerlei
experimenteerders en radio-amateurs.
Hier
figuur vroeg met daarnaast figuur 1906
Toen bleek dat de nieuwe buis , eerst "audion" en later "triode"
genoemd , interessante eigenschappen vertoonde,ook zonder gasvulling
,groeide de aandacht daarvoor , zelfs door David Sarnov ,eerst
medewerker , daarna direkteur van RCA (Radio-Corporation of
America). Sarnov (1891-1971) was geboren in Rusland .In 1900
waren zijn ouders geëmigreerd naar de Verenigde Staten en daar was hun
zoon kranten beginnen verkopen in de straten van New York . Op
15-jarige leeftijd bracht hij het tot telegrafist in een
postkantoor.Met het verdiende geld begon hij elektriciteit te studeren
en hij zou zich later ontpoppen tot elektronen-buis specialist in een
"vacuum tube department " en "sound-engineer ", en na de opkomst van de
halfgeleiders , als " solid state physicist " in de
elektronica-afdeling van het sterkstroom-bedrijf General Electric . In
1931 zou hij daar meehelpen aan het bouwen van radio-ontvangers met
trioden. Van 1946 tot 1948 was hij vice-president van RCA en in 1960
werd hij General Manager van dit bedrijf ,dat in 1986 zou opgekocht
worden door General Electric (G.E.) .
Hier foto Sarnoff1 en daarnaast gedenkplaat
De Forest had voortdurend op zijn hoede moeten zijn , om geen inbreuk
te maken op het Fleming patent dat in het bezit was van de Marconi
Company . Fleming had trouwens vanaf de bekendmaking van de uitvinding
door De Forest , de uitvinding van deze laatste aangevochten onder het
motto " deze charlatan is een plagiaat-pleger, en een bedrieger " . Hij
verloor echter het proces voor de Rechtbank . De Forest zei : "deze man
probeert mij de uitvinding van de eerste interessante vacuum-buis af te
nemen , en op zijn naam te doen plaatsen . Als dat niet overdreven is "
. Wij moeten toegeven dat beiden zeer verdienstelijken
waren ,waaraan de gehele audio-visuele -en telecommunicatie
-wereld bijna alles te danken heeft , en die beiden op hoge
leeftijd ,als pioniers de geschiedenis zijn ingegaan.
Hier figuur buizen
De versterking , een geheel nieuw verschijnsel.
De triode werd in 1906 uitgevonden (octrooi aangevraagd in oktober
1906) en gepatenteerd op 15 januari 1907 (U.S. patent 841387,toegekend
voor het "device for amplifying feeble electric currents "). De Forest
voegde er nog aan toe ,dat "de uitgangsstroom wordt gekontroleerd door
een electrode die zelf geen merkbare stroom trekt ".
Hier fig original met daarnaast 1907patent
Een ander patent " deForest Nr 879532 , een jaar later neergelegd ,
toont de sturende electrode in de vorm van een rooster tussen de
kathode en de plaat . Dit patent beschrijft de schakeling echter
slechts als een detector . De vroege geschiedenis van de
elektronenbuis-versterker zit dus vol verrassingen en onduidelijkheden.
Merkwaardig genoeg , publiceerde Ambrose Fleming , de grote
tegenstander van Lee , op het einde van 1907 , een foto van het
deForest audion ,met de volgende korte beschrijving : " deForest
oorspronkelijke audion-lamp uit begin 1907.
De volledige hoogte van de lamp,de basis waarin ze vastgeschroefd wordt inbegrepen , bedraagt 3,75 duim " .
hier figuur 1907 met daarnaast of
daaronder figuur 1908 brevet en figuur audio 1 of audion2
of audion3 naar keuze voor
beste afdrukresultaat .
Op 22 januari 1908 werd de triode in Frankrijk gebreveteerd onder de
benaming " triode-detector-en versterker van Lee de Forest , brevet
386.426 ".
Dat deForest in die periode de triode had uitgevonden,werd in die tijd
door niemand gewaardeerd . Men noemde ze "een waardeloos ding , dat
bovendien voor minstens de helft was afgekeken van Reginald Fessenden
,die daarop reeds een patent genomen had ". Ze
werd aanvankelijk beschouwd als een ander soort hoogfrekwent detector
dan de kristal-detector,en de diode van Fleming , en niet meer of niet
minder.
Op 30 oktober 1912 gaf De Forest in de Western Electric Co. Labs te New
York ,samen met zijn vriend John Stone ,een demonstratie over zijn
audion . Hij deed het zelfde , eveneens in 1912 , voor de toenmalige
Bell Telephone Labs . In 1912 werkte Lee , zijn "cascade -idee " uit ,
hetgeen inhield dat hij verschillende trioden in serie boven elkaar
plaatste ,en de ganse reeks met een hogere kathode-anode-spanning
voedde. Bij een andere opstelling koppelde hij de
uitgangswisselspanning van een vorige triode , aan de
stuurrooster-kathode ruimte van de volgende triode via een
transformator ,enz. tot hij een grote versterking bereikt had van de
ingangs-wisselspanning van de eerste buis .Een dergelijke
versterkers-keten bleek essentieel te zijn voor lange
afstands-communicatie op telefoonlijnen .
De Forest deed verder niets met zijn "audion" , en concentreerde
zijn inspanningen op radio-telefonie. Hij was inderdaad in de
jaarwisseling van 1909 tot 1910 benoemd tot hoofd van de "Radio
Telephone Company" in New York .
hier figuren 1910Opera en 1913 naast elkaar
Het is slechts nadat opzoekingen vanuit de industrie in 1912 en 1913
aantoonden dat de triode ook kon gebruikt worden als versterker en
oscillator,dat ze opgang maakte .Zodra de industriële produktie van de
triode aanving , volgden de brevetten elkaar op ,zoals een brevet ,in
1912 neergelegd door Western Electric , het engels brevet 1.113.149 van
25 oktober 1913, het frans brevet 467.747 van 27 januari 1914 (dus op
het einde van de eerste wereldoorlog) overgenomen door het Deutsche
Gesellschaft für drahtlose Telegrafie mbH .
Hier figuur 1914 brevet met daar naast figuur eerste
Aanvankelijk had de triode een zo geringe versterking ,dat ze slechts
weinig verschilde van de diode.De versterking vergrootte echter
merkelijk toen 5 jaar na 1906 , Edwin Howard Armstrong een
regeneratieve-of terugkoppelings-schakeling uitwerkte.De positieve
terugkoppeling maakte het mogelijk een gevoelige ontvanger voor
radio-golven te bouwen ,alsook een niet-mechanische signaalgenerator
voor telegrafie-signalen.De hoogfrekwente spanning werd in faze
teruggekoppeld van de anodekring naar de roosterketen van de
triode,waardoor haar versterking enorm toenam,en Armstrong er zelfs een
oscillator mee kon maken (patent van 22 september 1912 , ook neergelegd
in Engeland ).
Alhoewel Edwin Armstrong de uitvinder was van deze eerste oscillator
met triode , en van de positieve terugkoppeling ,eiste De Forest , dat
de patenten daarvan op zijn naam zouden overgeschreven worden ,een zaak
die hij in hogere aanleg won voor de Rechtbank ,en die hij met de steun
en de hulp van de machtige AT&T in 1917 nog eens extra liet
bevestigen door de Rechtbank , dit tot groot ongenoegen van
alle radio-ingenieurs in Amerika , die terecht vonden dat Armstrong
zeer groot onrecht was aangedaan. Slechts in het begin van de eerste
wereldoorlog 1914-1917 ,kwam op de deuren van de radio-cabines op de
Amerikaanse schepen , de benaming "radio" voor . In het nu nog steeds
zeer conservatieve Engeland , bleef men tegen alles in , het woord
"wireless" gebruiken.
De gerechtszaak tegen Armstrong had de Forest veel geld gekost ,
omdat ze door de traagheid van het gerecht aansleepte van 1914 tot 1917
met nog in-beroep-procedures tot in 1934 . De Forest verloor er al zijn
(weinige) vrienden door ,die er hem van beschuldigden ,reeds
gedurende vorige jaren , op een oneerlijke manier ,de originele
ideeen van anderen gestolen te hebben ,om ze dan voor te stellen als
nieuwe uitvindingen , zoals hij reeds in 1902 gedaan had met de
"electrolytische detector " die hij gezien had tijdens een bezoek aan
het atelier van de uitvinder Reginald Fessenden. (zie Fessenden
hierboven onder : "de versterking,een geheel nieuw verschijnsel ".)
Om al de gerechtskosten te kunnen betalen , verkocht de Forest een
riante villa die hij gebouwd had op de oever van de Hudson rivier in
New-York . Armstrong was zodanig teleurgesteld door het verlies van het
proces , dat hij er nog twintig jaar onder leed ,en tenslotte zelfmoord
pleegde in 1954 .
Hier figuren 1916 of 1916a met daarnaast figuur vroeg1
Na Armstrong werden andere veel gebruikte oscillatoren ontwikkeld (de
Colpitts en de Hartley oscillator bv.) door E.H. Colpitts die
werkte bij de Bell Labs en L.Hartley ,tewerkgesteld bij
Summit . P.H.Pierce had reeds op 16 november 1912 ,nadat hij Edwin
Armstrongs oscillator had bestudeerd , de kristal-oscillator
uitgevonden. Ondertussen had Lee de Forest als eerste in de
radio-geschiedenis "honingraat "-spoelen gemaakt met Litze-draad ,
spoelen met grote zelfinductie en geringe eigen-kapaciteit , die ook
konden gebruikt worden als gekoppeld spoelenpaar in
terugkoppel-schakelingen .
In 1916 deed Lee mee aan de verkiezingscampagne in de strijd tussen
Wilson en Hughes. Hij zond daarbij uit met een radio-zender die
geïnstalleerd was op High Bridge te New York .In 1920 deed hij
hetzelfde met de zender KDKA en WWJ ( the Detroit- News-station)
. En in 1920 mocht Lee een andere versie van zijn zenders opbouwen in
een radio-station te San Francisco .
Hier figuur 1919 ,1920 ,1920tijdens radio-uitzendingen en
lee de forest
(=1929)
naast of onder elkaar
Lee de Forest werd op 8 januari 1930 verkozen tot president-voorzitter van de IRE (Institution of Radio-Engineers).
In 1932 ,zou Harry Nyquist van de Bell Telephone een verder
gevorderde theorie over de terugkoppeling (feedback) ontwikkelen , die
ruime navolging vond (met Nijquist diagrammas).
Hier figuur 1920a met daarnaast figuur 1930
Verdere ontwikkelingen.
Dat de triode kon versterken ,was van grote betekenis voor de telefonie ,
waarvan de lijnen en kabels slechts telefoongesprekken ( cfr. Graham
Bell , uitvinder van de telefoon) konden overbrengen over een beperkte
afstand , en daarna verzwakt , gedempt en onverstaanbaar werden .
AT&T (American Telephone and Telegraph Company) kocht van
deForest , voor 50000 dollars alle rechten op voor het gebruik van de
triode in radio-telegrafie,in repeaters en in radio-telefonie (voor
deze laatste rechten kreeg De Forest nog eens 250000 dollars).Ook
Western Electric sprong op de triode-kar en bracht in 1915 een
triode HF- versterker uit voor radio-uitzendingen over lange
afstand.Western Electric bracht tegelijkertijd twee laagvermogen
ontvangst - trioden uit .Tijdens het vervaardigingsproces werd de anode
, die twee uitwendige aansluitingen had ,elektrisch opgewarmd gedurende
het luchtledig pompen ,zodat door de warmte ,de gassen
verdreven werden en een beter vacuum bereikt werd. Voor toepassingen in
zenders ,plaatste men soms 18 buizen in parallel teneinde een groter
vermogen te bereiken .
figuren demonstratie en verscheidene en various naast elkaar of onder elkaar .
Met de triode-technologie werd op 18 oktober 1913 de eerste
telefoon-repeater geïnstalleerd tussen Baltimore en New York. De eerste
trans-oceanische radio-telefonie kwam in juli 1914 tot stand ,
"transcontinentale telefonie " genoemd .
De eerste telefoonlijn tussen New York en San Francisco werd geopend op
15 januari 1915. Er werd daarbij gebruik gemaakt van deForest s audion
als eerste grootschalige toepassing van de electronika.
Hier figuren naast of onder elkaar 1916c ,1916d
Wanneer de triode van deForest als detector gebruikt werd , werkte ze met 22,5 volt batterijen , en ze kostte 18 dollars.
Aan diverse toepassingen van het gebruik van de triode ,werden
verbeteringen aangebracht door Irving Langmuir van General Electric en
Ph.D. Herald Arnold van Western Electric . Deze laatste had in november
1912 , in alle toepassingen van de triode , de blocking-kondensator
laten verwijderen die Lee deForest voor sommige schakelingen had
aangebracht tussen het stuurrooster en de kathode.Een veel betere
werking van de versterker was daarvan het gevolg .Arnold had reeds
daarvoor opgemerkt , dat een eventuele gasvulling van de triode
(oorspronkelijk idee van Lee ) er de werking alleen maar kon van
verslechten .Hij had tijdens de werking van de triode, een blauwe
schijn van een gas-ionisatie opgemerkt ,en was daar niet gelukkig over
.Hij toonde de juistheid van zijn opvatting aan , door de triode extra
goed leeg te pompen met een vacuum pomp die hij daarvoor speciaal uit
Duitsland had laten overkomen ,en er bijkomend , een
"getter" in aan te brengen.Dit was een nieuw idee van hem , om de
laatste restjes gas en lucht binnen het glazen omhulsel te laten
opslorpen door een stof die tenslotte als een glanzende
metaalfilm neersloeg op de binnenkant van de glazen ballon. Een veel
betere triode was het gevolg van zijn ingrepen .
De meeste volwaardige triode-buizen ,werden gefabriceerd tussen 1950 en
1960. Als uitzondering geldt de 300B -triode , die reeds in 1935 op de
markt gebracht werd door Western Electric.
Hier figuur 1920a met daarnaast figuur koptelefoon
Tot besluit : het privé-en huwelijksleven , en Lees latere jaren.
1)Lee was een grote opera-liefhebber,maar bovendien een gedreven
schrijver .Vooral in het begin van zijn wetenschappelijke loopbaan
schreef hij veel geïllustreerde poëzie zoals "Moonlight on the Hudson
",maar ook honderden brieven naar zakenlui,naar de uitgevers van
populaire tijdschriften aan wie hij technische artikels zond over
de beginnende elektronica,zoals ook wetenschappelijke artikels naar
wetenschappelijke tijdschriften ,persoonlijke brieven (vooral naar het
andere geslacht ), film-scripts , en hij hield een dagboek bij. In 1950
publiceerde hij een auto-biografie , getiteld : "De vader van de Radio
".
De meeste van deze schrijvens en publicaties kan men vandaag bekijken
in het Perham Foundation Electronics History Museum .
Hier figuur boeken over Lee
2) Lee was niet alleen opera-liefhebber,maar ook muziekliefhebber.Hij
schreef naar wie het wilde lezen , dat de radio-telefonie , en
de radio-omroep uitstekende middelen waren , om muzikale ontspanning
binnen te brengen bij de families thuis en muziek daar te leren
waarderen.
In 1907 zette hij deze ideeën kracht bij door de stichting en
oprichting van de " deForest Radio-Telephone Company " . Hij
schreef daarover : " weldra zal het mogelijk zijn , op grote schaal
naar opera-muziek te luisteren ,verspreid door radio-zenders , die door
mijn Radio-Company zullen kunnen geplaatst worden in het Metropolitan
Opera House ,en op de hoogste verdieping van andere culturele plaatsen
,met een antenne op het dak daarvan . Hetzelfde geldt voor andere
steden dan New York , waar men niet alleen naar gewone muziek , maar
ook naar kerkmuziek en voor de microfoon gegeven voordrachten zal
kunnen luisteren ". In 1910 zond hij vanuit de Metropolitan Opera
,het rechtstreeks opgenomen opera-gezang uit van Enrico Caruso ,
teneinde dit audio-medium te populariseren.
Hier figuur 1921 met daarnaast of daaronder 1915 piano
3)Lee was viermaal getrouwd. Dat hij deze toestand met zijn
uitvindingen kon kombineren , was volgens zijn omgeving te danken aan
het feit dat hij een " gezonde , sterke, robuuste man " was .De vraag
kan gesteld worden , waarom een vrouw ervoor kiest ,mee te
gaan met een man die dag en nacht werkt als industrieel en free-lance
werker , met nadenken ,vorsen en experimenteren bezig is,en die zelfs
meerdere huwelijken achter de rug kan hebben.Het eerste huwelijk vond
plaats in 1906 en de gelukkige (?) heette Lucille Sheardown.Dit
huwelijk eindigde in een scheiding na minder dan een jaar. De tweede
verbintenis kwam er in 1907 met als bruid Nora Blatch , die notabene de
schoondochter was van een gekende voorvechtster van meer rechten voor
de vrouwen:Elisabeth Cady Stanton . Lee verwekte een kind bij Nora
,die ingenieur was , en zich door de overname van de ideeen van
Cady Stanton tot vrijgevochten vrouw verklaarde. Ze zei : als ingenieur
kan en wil ik niet leven in de schaduw van een andere ingenieur ,al is
het mijn echtgenoot Lee .In 1911 gescheidden ze.In 1912
hertrouwde Lee met de zangeres Mary Mayo , en dat is niet verwonderlijk
wanneer men vaststelt dat Lee via zijn radio-uitzendingen vaak in
kontakt kwam met vrouwelijke artisten.Uit dit huwelijk dat 15 jaar
standhield , werden twee kinderen geboren.
Hier figuren familie 1 en familie 2 naast elkaar of onder elkaar
De vierde en laatste echtgenote heette Marie Mosqu . Ze was een
Hollywood-ster uit de tijd van de stomme film .Deze films werden
nu dankzij de Forest voorzien van klank . Lee was op deze
leeftijd reeds een rijke man door de miljoenen dollars die zijn
uitvinding van de triode en al zijn initiatieven van gestichte
"companys " , hem hadden opgebracht , en hij verhuisde naar Hollywood
.Hij zou daar de laatste 30 jaren van zijn leven doorbrengen ,zich
toeleggend op technische vindingen , die ogenschijnlijk weinig met
radiotechniek te maken hadden,zoals de ontwikkeling van
geleidingssystemen voor precisie-bommen ,en het toevoegen van een
gesynchroniseerde geluidsband aan bioscoop-films , een procedé dat hij
reeds in 1920 uitvond ,en dat gedemonstreerd werd in theaters tussen
1923 en 1927,maar waar hij slechts in 1959 een Oscar voor kreeg van de
Academy of Motion Picture Arts and Sciences . Het opschrift luidde :
"Academy Honorary Award to Lee de Forest for his Pioneer Invention
,which brought Sound to the Motion Picture .
Hier figuur oscar met daarnaast film en film1
In de bioscoop-projector bracht hij een sterk geconcentreerde lichtbron
aan , die een lichtstraal zond doorheen een geluidsband van heldere en
donkere strepen op de beeldjesfilm. Dit gemoduleerd licht viel op een
fotocel ,gevolgd door een geluidsversterker,waardoor de lichtvariaties
werden omgezet in klankveranderingen.Hij noemde dit : conversie van
licht in audio .Hij ontwikkelde Audion-diathermy apparaten voor
medische toepassingen ( genezing door warmte-bestraling) ,en tijdens de
tweede wereld-oorlog 1940-1945 deed hij militaire research voor
de Bell Telephone Laboratoria .
hier figuur 1944 met daarnaast diathermie
Van Marie Mosqu (hij was reeds grijs in gezelschap van deze
jongere echtgenote ) zei hij , dat dit het gelukkigste van zijn vier
huwelijken was.
Hij stierf op 87-jarige leeftijd te Hollywood op 30 juni 1961. Marie
overleefde hem en liet hem begraven op het San Fernando kerkhof
te Mission Hills , Californië .
hier figuur graf
Naschrift .
In 1947 werd door de Bell Labs bekend gemaakt , dat Brattain , Bardeen
en Shockley , drie fysici , de transistor uitgevonden
hadden. Het is duidelijk dat aan deze uitvinding hard gewerkt was
tijdens de jaren 1940-1945 van de tweede wereldoorlog , om
elektronische uitrustingen , te dragen door soldaten,en mee te voeren
met vliegtuigen ,lichter te maken .
William Shockley (1910-1989) was bij de Bell Labs beginnen werken in
1936 . Er bestaan foto s van hem , gefotografeerd met Lee de Forest .
hier foto Shockley
Geraadpleegde werken :
1) Some Beginnings of Applied Electronics, uit The Microwave Journal ,april 1946
2) Pioneers / Lee De Forest , last of the great inventors ? ,door
W.A.Atherton ,in Electronics World-Wireless World , november 1989
3) The American President hails doctor Lee de Forest , uit Radio-and Television News , juni 1956 .
4) Electronics History before 1930 , uit Radio-and High Frequency,1957.
5) Lee de Forest , uit Straling , veertiende jaargang ,nummer 10 ,blz 249.
6) Birth of the Electron Tube Amplifier , door F.B.
Llewellyn van Bell Telephone Laboratories , in Radio&Television
News , maart 1957 .
7) A propos de l histoire des telecommunications , door Jean Baudot ,
in Revue des Ingénieurs Belges , 1985 : 7(3) .
8) Lee de Forest ,van bunzenbrander naar Audion-buizen ,uit Geschiedenis van de Wetenschap voor de Timmerman ,mei 1961 .
9) Elektrische geleiding in gassen , Revue des Ingénieurs Belges ,1985:7(3) .
10) Electron (tijdschrift van de Veron) , tweede jaargang , nummer 4 ,
april 1949 : Lee de Forest
11) Lee de Forest , in Radio & Television News , juni 1956
Willy Acke , 25 december 2006
|
