Achter een lach schuilt soms veel leed en pijn dit is de werkelijkheid , men zou ook wel eens anders willen leven, maar ja we hebben het nu
Eenmaal niet zelf voor het zeggen. en de tranen die komen toch hoor, ook al heb je een sterk karakter vaak ben je onzeker,ben je bang
Je speelt het als een eenakter, want je staat er praktisch alleen voor, je zal het moeten volhouden en niets of toch weinig kom je nog te boven, men leeft als zwaar zieke alleen nog op karakter het is of ze het weinige goede dat ons nog rest ,ons nog zouden willen afnemen
Machteloos als een dier gedreven in het nauw, lopend door de kamer zo leeg zonder jou de wind huilt,de regen tegen het raam de zon komt op, plaatsmakend voor de maan, zit hier al een eeuwigheid, zo lijkt het toch, begaan om jou omdat je zo een leven niet wou leven met een zieke,zovele jaren.
Hetgeen we nu moeten ondergaan zouden daar wel woorden voor bestaan? het is bijna een"helse"tocht naar een onzekere toekomst zo die nog voor ons bestaat.
